Tanzania

Maandag 31 oktober 2016 komen wij bij grensovergang van Malawi naar Tanzania. De Malawiaanse grensbeambten handelen alles snel af. Bij de Tanzaniaanse collega's duurt het langer. We moeten een visa aanschaffen, betalen voor het tijdelijk invoerdocument van de camper en de road tax. Na ruim een uur is alles geregeld.
Wij hebben nog niet gegeten en lopen een lokaal restaurant binnen en bestellen “chipsy maya”, patatjes in een omelet verwerkt. Erg lekker en niet duur.
Daarna regelen wij een COMESA autoverzekering voor 5 maanden en geldig in bijna alle oost Afrikaanse landen. In Malawi konden wij deze verzekering niet afsluiten en hier werd het aan de grens, ongevraagd, aangeboden.
Wij gaan op weg en rijden langs de bananenplantages en de theevelden. Even voorbij Tukuya overnachten wij op een zeer eenvoudige camping.

De volgende dagen rijden wij over de A7 richting Dar Es Salaam. Deze weg wordt vernieuwd en dat betekent dat wij lange trajecten op een hobbelige zandweg er naast moeten rijden. Het schiet niet erg op. Het landschap wordt ook minder groen en onderweg tanken met de VISA kaart is onmogelijk. Dus maar extra pinnen om de pompbediende te kunnen betalen. Langs de weg vinden wij diverse campings om te overnachten.

Vrijdag 4 november willen wij nog het Mikumi NP bezoeken. Wij wisten van te voren dat de entree prijzen voor natuurparken erg hoog zijn. Maar toen wij nog eens $100 extra voor onze camper moesten betalen, hielden wij het voor gezien. Bovendien loopt de A7/T1 dwars door het park. Stapvoets rijden wij over de snelweg en zien wij veel wildlife. Een grote groep Afrikaanse buffels en zebra's dat de weg oversteekt en voor een file zorgt. Later zien wij giraffen in de berm die ons verbaasd staan aan te kijken en tot slot een kudde olifanten dat de snelweg oversteekt.

Tegen de avond komen wij in de hoofdstad Dar Es Salaam aan en vinden de Nakumatt supermarkt. Wij hadden een groot assortiment van artikelen verwacht, maar dat valt tegen. Op de kaasafdeling liggen enkele soorten gesneden kaas en bij de vleesafdeling een paar soorten worst. Ook de prijzen zijn zeer hoog omdat het veelal buitenlandse producten zijn. Wij kopen het noodzakelijke en gaan op zoek naar de camping.
Die ligt aan de andere zijde van het water en via een (tol)brug rijden wij over deze moderne constructie. Wat schetst onze verbazing als 100 meter na het passeren van deze moderne brug de vierbaansweg ophoudt en overgaat in een eenbaans karrepad. Dit is Afrika. Nooit aan gedacht dat de andere zijde van de brug ook nog van een weg moet worden voorzien.

Wij blijven enkele dagen op Mikandi Beach camping staan en maken strandwandelingen en koelen af in het zoutwater zwembad op de camping.

Maandag 7 november maken wij ons gereed om naar Zanzibar te vertrekken. De camper parkeren wij op een speciale plek op de camping. De Tuktuk brengt ons naar de veerboot die ons naar de overzijde vaart. Een korte wandeling brengt ons bij de ferry voor Zanzibar. Het is een moderne catamaran en in 2 uur vaart hij ons over naar het eiland. Wij vinden snel een hotelletje en maken die middag een wandeling door Stone Town. 's Avonds gaan we naar de nachtmarkt, waar veel mobiele eettentjes hun waar verkopen. Het eten is matig en de prijzen veel te hoog. Ook bezoeken wij 's avonds nog een Toarab muziekuitvoering. Doodmoe kruipen wij ons bed in.

De volgende dag maken wij een “spice tour” Op Zanzibar worden nog veel kruiden verbouwd en zo zien wij hoe nootmuskaat, kruidnagel en kaneel groeit en geoogst wordt. De eenvoudig middagmaaltijd wordt in een klein dorpje genoten en 's middags bezoeken wij nog een Perzisch badhuis en een grot waar de slaven tijdelijk werden ondergebracht. De Omaanse handelaren hebben hier op dit eiland veel verdiend aan de handel met de slaven.
's Avonds eten wij een typische pizza zoals die op Zanzibar wordt gemaakt.

Woensdag 9 november brengt een taxi ons naar het Jazani Forest NP. Hier zien wij de colobus aapjes. Daarna maken wij nog een wandeling door het regenwoud en bezoeken wij het mangrovebos aan de andere zijde van het park. In de middag brengt de taxi ons naar de haven van Stone Town. In het Freddy Mercury (de zanger is op dit eiland geboren) eten wij nog een lekkere curry. In de namiddag brengt de ferry ons over een hobbelig zeetje terug naar Dar Es Salaam. De nacht slapen wij weer in onze eigen camper.
Wij blijven nog een dag langer staan, drinken een biertje en nuttigen de maaltijd met een groepje jongelui die hier overnachten en ook van reizen houden.

De volgende dag bezoeken wij Gert Jan en Sonja (www. Miladylandy.nl) die aan de noordkant van Dar Es Salaam op de Mahaba Beach camping staan. Wij hebben elkaar kortstondig ontmoet in Namibië en nu is een mooie gelegenheid om de reiservaringen uit te wisselen. Wij overnachten op het parkeerterrein van de camping, omdat wij te groot zijn om aan de waterkant te staan.

Zaterdag 12 november nemen wij afscheid van Gert Jan en Sonja en hun dochter Susan. Susan is hier bezig met een project om HIV/AIDS bespreekbaar te maken en wij wensen haar veel succes.
Wij rijden via het koloniale stadje Bagamoyo naar Segera. De weg is heuvelachtig. Wij overnachten op een grasveld achter een hotel.

We vervolgen onze weg naar het noordelijk deel van Tanzania. Wij komen in bergachtig gebied en stijgen al gauw naar 1400 meter. De temperatuur daalt van 30 naar 23 graden C. Wij overnachten bij een hotel met een mooi zicht op het groene dal.

Het heeft vannacht flink geregend en heel voorzichtig rijden wij over de glibberige leemweg naar beneden. Het gaat goed. Daarna is de verdere afdaling via een asfalt weg en al gauw zitten wij weer op de T2. Niet dat het een geweldige weg is. Vaak moeten wij capriolen uithalen om de vele potholes en het kapot gereden asfalt te omzeilen.
Dinsdag 15 november rijden wij naar Moshi. Van hier moet je de Kilimanjaro berg zien, maar het weer is zwaar bewolkt en wij zien niets.
Bij gebrek aan een camping in Mwenge overnachten wij bij een groot schoolcomplex. De nachtwaker houdt een oogje in het zeil.

De volgende dag rijden wij richting Kilimanjaro en rijden tot het begin van het Nationale Park. Door de vele bomen, maar ook door de regenwolken zien wij niets van deze bekende hoogste berg in Afrika. Wij rijden terug naar de hoofdweg en gaan naar Arusha. Bij een Tractor Service Factory hebben wij onze nieuwe Carnet de Passage vanuit Duitsland laten opsturen. En inderdaad ligt deze klaar. Wij maken kennis met de eigenaar van het bedrijf en hij nodigt ons uit om op zijn terrein waar hij woont te overnachten. 's Avonds nodigt hij ons uit voor een biertje en het wordt al met al een lange en gezellige avond. Bedankt Bernd voor de gastvrijheid.

De volgende dagen rijden wij richting Ngorogora Crater. Dit is een uitgedoofde vulkaan en in de katermond leven veel wilde dieren.
Wij boeken in het plaatsje Karatu een tocht met een safari jeep. Het is duur, maar om met onze camper de krater af te dalen kost ons alleen al $250 en dat alleen voor de auto. Voor dat bedrag huur je een gids met jeep.
Het bezoek aan de Ngorogora krater is een belevenis. Het is bewolkt, maar met een goed zicht. Als eerste bezoeken wij een Maasai dorp en mogen daar alles bekijken en fotograferen.Ook laten zij een dans zien, waarin zij springen. Vanuit stand springen zij echt hoog.

Daarna dalen wij de krater in en zien olifanten, hyena's, jakhalzen, buffels,zebra's en heel veel gazelles (geen fietsen!) Maar het hoogtepunt is de onverwachte ontmoeting met de leeuwen. Wij zien een leeuwin met een welp, parende leeuwen en als klap op vuurpijl een “kill”. Drie leeuwinnen hebben een gnoe te pakken. Even later komt uit de verte een leeuw aanlopen, jaagt de leeuwinnen weg en ontfermt zich over het slachtoffer. Het mooiste en lekkerste deel van de gnoe is voor hem. De leeuwinnen kijken toe en pas als de leeuw verzadigd is, mogen de leeuwinnen de restanten eten. Dit is de natuur!
Vol van de indrukken komen wij terug op de camping en bellen onze kleindochter Jessica omdat zij vandaag jarig is. Zij krijgt onze belevenissen als eerste te horen.

De volgende dagen rijden wij door het Maasai gebied naar Mwanza aan het Lake Victoria. Hier blijven wij enkel dagen staan en vieren Anneke haar verjaardag met een etentje in het restaurant van de jachtclub. Wij maken een paar flinke wandelingen naar het stadje. Hier ontdekken wij en bakker die echt bruin brood verkoopt.

Vrijdag 25 november verlaten wij Mwanza en met de ferry varen wij over een deel van Lake Victoria. Omdat wij pas op 28 november de grens naar Rwanda willen oversteken (i.v.m. het aflopen van het Carnet de Passage), maken wij nog een uitstapje naar Lake Victoria. Hier overnachten wij in een klein vissersdorpje. De vrouwen zijn razend benieuwd hoe onze camper van binnen uitziet en Anneke laat ze binnenkijken. Vol verbazing stappen ze uit en onder gegiechel wordt buiten verteld wat zij binnen hebben gezien! Het is te modern voor ze!

Zondag 27 november komen wij bij de grens van Rwanda en overnachten op de grote parkeerplaats voor vrachtwagens. Morgen zullen wij Rwanda binnen rijden. Wij kennen dit land alleen van de verschrikkelijke gebeurtenissen die zich in 1994 hebben afgespeeld.

Tanzania is ons mee maar ook tegen gevallen. Zanzibar was een leuk uitstapje en het bezoek aan de Ngorogoro Crater was echt een hoogtepunt. Toch hadden wij meer van Tanzania verwacht. De (hoofd)wegen zijn soms in slechte conditie en de politie speurt met zijn snelheidscamera's in elk dorp of je niet te hard rijdt. Natuurlijk zijn wij hier ook niet aan een bekeuring ontkomen (kost 30.000 Shilling= 12 Euro). Maar soms weet je niet waar het dorp begint of eindigt.
De grootste teleurstelling is de idioot hoge toegangsprijzen van de natuurparken. Om met zijn tweeën door een park te mogen rijden, komt voor Serengeti en Ngorogoro NP op ruim 600 dollar per dag voor ons.
Je moet dus een keuze doen, want alles bezoeken betekent een aanslag op je budget.
Ook zijn ons de winkels tegengevallen. In Malawi had een beetje dorp een supermarktje met een beperkt maar redelijk assortiment. In Tanzania moet je veel “winkeltjes” bezoeken om je boodschappenlijstje af te werken. Toch is het een unieke ervaring voor ons geworden om door dit land te mogen rijden.

Veel leesplezier toegewenst uit het warme en soms klamme Tanzania van
Ton & Anneke