Namibie

Maandag 8 februari 2016 staan wij al voor 8 uur 's morgens bij de grens van Namibië. Het vaste ritueel; papieren invullen, paspoorten afstempelen en een loket om road tax te betalen. Alleen ons model camper staat niet op de voorbeeldenlijst. Dan maar ingedeeld worden in de categorie “meerpersoons bus”! Na 30 minuten is alles afgehandeld en rijden wij over een redelijke gravelroad Namibië in. Vlak voor Keetmanshoop overnachten wij op een camping waar ook cheeta's worden gehouden en wij mogen het voeren van de cheeta's meemaken.

De volgende dag rijden wij naar Keetmanshoop, dat hier wordt uitgesproken als “Kietsmanshoep”.
Wij staan op een gemeentecamping. Zoals gewoonlijk in deze Afrikaanse landen is deze verwaarloosd en van onderhoud heeft men niet gehoord. De camping ligt vlakbij het centrum en wij kunnen hier boodschappen doen en materiaal kopen zoals een nieuwe campingstoel en een 14 tons sleepkabel. Het is vandaag een warme dag geweest.

Woensdag 10 februari rijden wij naar de warm water bronnen in Ais Ais. Rondom de warmwater bron is een resort gebouwd met een camping gedeelte. Bij het zwembad met bloedheet water ontmoeten wij een Nederlands stel. Zij maken op de fiets een rondtocht door Namibië Petje af met deze warmte!
Wij duiken 's avonds al vroeg ons bedje in, want wij zijn loom geworden door het warme water van de bronnen.

Wij rijden de volgende dag naar de Fish River Canyon, een van de grotere canyons op deze aardbol. Het uitzicht is magnifiek en wij maken een wandeling langs de rand. Wij overnachten op de kleine camping van het natuurpark in Hobas.

Uit verhalen blijkt dat de zuidelijke route langs de Oranje Rivier goed te doen is en wij gaan op pad. De tocht gaat deels door de woestijn richting Rosh Pinah. De track staat gelukkig op de elektronische kaart en zo volgen wij het spoor. Wij komen aan bij de Oranje rivier die de grens vormt tussen Namibië en Zuid Afrika. Langs de rivier hebben wij mooie uitzichten op de bergen aan de overkant. Bij het koffiedrinken worden wij in de gaten gehouden door bavianen. Na uren rijden komen wij weer in de bewoonde wereld aan in het plaatsje Rosh Pinah. Er is hier geen camping en wij rijden verder over de C13 (asfalt) naar Aus. Hier overnachten wij op een camping die in bezit is van de garagehouder met winkel en toeristen bureau! (S26.40.02/E16.15.38, H=1457m)

Zaterdag 13 februari rijden wij door de woestijn naar het kustplaatsje Lüderitz. Onderweg zien wij wilde paarden en ook veel gemsbokken. Vlak voor Lüderitz bekijken wij het spookstadje Kolmanskop waar vroeger de diamantzoekers hun kantoor hadden. Het stadje Lüderitz ziet er erg Duits uit, terwijl de Duitsers Namibië maar 40 jaar als kolonie in bezit hebben gehad. Wij overnachten in een doodlopende straat bij Shark Island.

Na ons zondags ontbijt met Duitse broodjes rijden wij naar Diaz Point. Hier heeft de Portugees Bartholomeus Diaz een kruis geplaatst toen hij de Afrikaanse kust in 1488 aan het verkennen was. Ook ontdekken wij een eiland vol met robben. Waar wij rijden is “Sperrgebiet” en hier werden/worden diamanten gevonden. Als wij richting Lüderitz rijden worden wij gecontroleerd. Op de vraag of wij nog wat meegenomen hebben onderweg, antwoordt Ton met “alleen wat diamantjes”. De man kijkt verbaasd, lacht dan en laat ons verder rijden.

Maandag 15 februari 2015 toppen wij de dieseltank op, doen boodschappen bij de Spar en rijden weer terug richting Aus. Het waait hard en het woestijnzand stuift over de weg. Even na Aus slaan wij linksaf en hebben weer een gravel weg. Door de bergen rijden wij naar Duwisib. Hier heeft een Duitse officier een kasteeltje laten bouwen. Het is al laat als wij bij het nabijgelegen overnachtingsplekje aankomen. Morgen maar het kasteeltje bekijken.

De bezichtiging van het kasteeltje valt tegen. De inrichting is rommelig en alleen de begane grond is te bekijken. Al snel zijn wij weer op pad en gaan richting Sossus Valley. Dit is het gebied met de hoogste zandduinen ter wereld. Onderweg zien wij weer veel gemsbokken, maar ook zebra's hartenbeesten en een wild zwijn.
Op de camping van Sossus Valley is het druk, maar er is nog een plekje voor ons beschikbaar. Na het middageten rijden wij nar de Sesriem Canyon. De vroegere kolonisten hadden zes riemen aan elkaar bevestigd om water te putten. Vandaar de naam Sesriem Canyon. 's Middags koelen wij af in het kleine zwembad op de camping, want het is weer warm. Later op de dag mag Ton met de camper een auto uit het mulle zand trekken. 's Avonds rijden wij naar punt Elim en genieten van de zonsondergang in de woestijn vanaf een duintop.

Woensdag 17 februari worden wij om 5 uur wakker door de wekker en rijden een half uur later in het pikkedonker door de woestijn naar de Sossus Valley. Het is een rit van ruim 60 kilometer. De laatste 5 kilometer is alleen geschikt voor 4x4 wagens. Officieel mogen wij als vrachtwagen niet verder, maar wij zijn toch ook een 4x4? Dus rijden wij door het mulle woestijnzand verder. Onderweg hebben diverse auto's zich vastgereden, maar onze camper fikst het zonder al te grote problemen om op de P van Sossus Valley aan te komen. Wij beklimmen de hoge duinen en zien de zon opkomen. De duinen kleuren van geel naar roodbruin. Een prachtig gezicht. Als wij terugkomen, worden wij aangehouden. Trucks mogen het laatste deel van de route niet berijden. Wij beloven dat wij de volgende keer het niet zullen doen en wij mogen verder. Zal er nog een volgende keer zijn?
Wij verlaten Sossus Valley en rijden naar het bekende plaatsje Solitaire. Hier kan men, midden in de wildernis, lekkere appeltaart kopen bij een kleine bakkerij. Op de bijbehorende camping genieten wij hiervan en overnachten ook hier.

Donderdag rijden wij via Walvisbaai naar Swakopmund. De tocht gaat deels door natuurparken over redelijke gravel wegen. In Walvisbaai zien wij aan de baai een grote groep kleine en grote flamingo's die in het ondiepe water staan. Via een weg langs de Atlantische Oceaan komen wij uiteindelijk in Swakopmund aan en overnachten op de Tiger Reef camping, op loopafstand van de stad.
De volgende dag bekijken wij deze Duits uitziende stad. Vele Duitse opschriften zoals Konditorei, Bäckerei en Biergarten tref je hier aan.

Wij rijden vanuit Swakopmund langs de kustweg naar het noorden en bezoeken Cape Cross. Hier bezichtigen wij een robben kolonie. Wij hebben al veel robben kolonies gezien, maar zoveel en over zo'n grote oppervlakte niet. Men zegt dat hier meer dan 100.000 dieren leven. Je kan het zien, horen en ruiken!
Wij rijden terug naar Henties Bay en gaan dan via goede gravel wegen landinwaarts. Wij willen op een plek overnachten maar de olifanten zijn hier langs getrokken en de kilo's olifantenpoep trekt veel vliegen aan. Wij rijden verder en overnachten op de parkeerplaats van Brandberg NP, waar wij morgen naar de rotstekeningen willen wandelen.

Zondagmorgen vroeg om 8 uur gaan wij met gids “Johnny” op pad naar de beroemde rotstekening van de “White Lady”. De tekeningen zijn al 5000 jaar oud en de white lady is vervaagd. Toch is het bezoek aan de tekeningen, maar vooral de wandeling door de bergen aangenaam.
Wij rijden na de koffie weer verder door een prachtig landschap en bezoeken het “Live Museum Damara”. Hier worden wij rondgeleid en de lokale bevolking laat zien hoe men nog niet zolang geleden geleefd en gewoond hebben. Hun taal is leuk om aan te horen. Er zitten veel klikgeluiden in, die voor ons moeilijk uit te spreken is. Daarna bezoeken wij nog de Organ Pipes die bestaan uit speciaal gevormde steenmassa's. Uiteindelijk overnachten wij bij camping Aba Huab
aan de de gelijknamige (droge) rivier. (S20.32.54/E14.23.58, H=555m)

Maandag 22 februari rijden wij over een fatsoenlijke gravel weg naar Opuwo. Onderweg passeren wij een veterinaire controlepost. Alleen van noord naar zuid wordt men gecontroleerd op het invoeren van vlees. Wij hoeven enkel onze route op te geven. Onderweg zien wij weer gemsbokken en springbokken, maar ook een groepje woestijn giraffen. Opeens blijkt de goede hoofdweg naar Opuwo te zijn afgesloten en moeten wij ruim 100 kilometer over een bergachtige gravel weg omrijden. In Opuwo vinden wij een eenvoudige camping vlakbij de stad.

De volgende dag bezoeken wij het dorpje en doen inkopen. Er lopen veel Himba vrouwen rond. Een raar gezicht als je een halfnaakte Himba in de rij van de kassa voor je ziet staan. De Herero vrouwen, die van dezelfde stam zijn als de Himba, lopen erbij alsof ze naar een feest gaan met lange bontgekleurde jurken en een typische hoofdtooi. Deze kledingstijl hebben zij van de missionarissen in de 19e eeuw opgedragen gekregen. Veel verstand van kleding (zeer onpraktisch) hadden die zendelingen niet.
's Middags gaan wij met de eigenaar van de camping, die zelf een Himba is, een bezoek brengen aan een Himba dorp. Eerst kopen wij 20 kg maismeel, suiker, slaolie, brood en boter. De boter is niet voor het brood. Zij vermengen de boter met ocra (een gesteente dat tot poeder wordt vermalen) en smeren zich hiermee in. Vandaar die typische huidskleur.
In het dorpje worden wij gastvrij ontvangen en mogen foto's maken. Western, onze gids, vertelt over het Himba leven. Hij is zelf op 13 of 14 jarige leeftijd (hij weet niet wanneer hij geboren is!) uit het dorp gevlucht en opgevangen door een kerkelijke instelling in het stadje. Hier is hij naar school gegaan.
Wij zijn ruim 2 uur op bezoek in het dorp en praten met de “chief” die hier leeft met zijn 6 vrouwen.
Als wij terugrijden, vragen wij ons af of hier ontwikkelingshulp nodig is. De groep van ruim 20 personen leeft gelukkig, is vrolijk en gaat niet gebukt onder de westerse normen die wij soms opgelegd krijgen!

Woensdag 24 februari verlaten wij Opuwo en rijden wij naar de camping Oppi Koppi in Kamanjab. Vital, een Belg, is de eigenaar en alle overlanders mogen gratis bij hem overnachten. Wel verwacht hij dat je het restaurant af en toe bezoekt en dat doen wij ook. Er wordt een goede en koude pint getapt en de maaltijden zijn voortreffelijk. Wij blijven hier een paar dagen staan, doen wat onderhoud aan de camper, lezen en koelen af in het zwembad. 's Avonds zien wij nog grote stekelvarkens en genet katten die op het restafval van het restaurant afkomen.

Zondagmorgen nemen wij afscheid van Vital. Wij rijden weer over gravel wegen richting Etosha NP. Onderweg komen wij bijna vast te zitten in een modderpoel (het heeft de laatste dagen geregend), maar de 4-wiel drive trekt de camper eruit. Wij overnachten voor het Etosha NP op een camping, waar wij een wandeling maken met een gids over het afgezette terrein rond de camping. Wij zien cheeta's, leopards en de bruine en gevlekte hyena. (S19.24.42/E15.56.05, H=1141m)

De volgende drie dagen verkennen wij het Etosha NP en overnachten ook in het park. Wij zien veel wilde dieren, waaronder een groepje leeuwinnen, veel giraffen, een paar kuddes olifanten en zelfs een cheeta die wij een eind met de camper kunnen volgen. Natuurlijk ontbreken de verschillende soorten antilopes niet. Als wij bij een waterpoel staan, komt een flinke groep impala's naar het water gevolgd door een groep zebra's. Even later verschijnen 4 giraffen op het toneel. Een echt Afrikaans plaatje. De laatste dag komen wij zelfs in een groep van meer dan 30 giraffen terecht. Waar wij ook kijken, overal staan er giraffen ons aan te staren.
Woensdag 2 maart laat in de middag verlaten wij Etosha NP en rijden naar het stadje Tsumed. Hier vinden wij een veilig plekje in de grote tuin van Mousebird Hostel, midden in de stad. (S19.14.48/E17.43.4, H=1319m).
Wij blijven hier 2 nachten en bezoeken het mijnstadje en kopen nieuwe sandalen voor Ton. Wij kopen een gebraden kippetje en Anneke maakt 's avonds een lekker hapje voor ons.

Wij zijn de volgende dag al vroeg op pad. Doen inkopen bij de Pick & Pay, vullen de brandstoftanks en kunnen even buiten het stadje onze gasfles vullen.
Via asfalt gaan wij weer over op gravel wegen en bezoeken een plek waar een grote en beschermde Baobab boom staat met een omtrek van 30 meter. In Rundu overnachten wij bij Sarasunga River Lodge. Het is vandaag een lange en soms saaie rit geweest.

Zaterdagmorgen rijden wij langs de Okavanga River naar Divundu. Hier slaan wij af naar Nunda Safari Lodge. Wij krijgen een plekje aan het water toegewezen en hebben zicht op een grote kudde nijlpaarden aan de overkant van de oever. 's Avonds zien wij nog een krokodil voorbij zwemmen. (S18.06.20/E21.35.38, H=1010m)
Wij blijven nog een dag langer staan en maken in de achtermiddag met een Frans stel een boottocht naar de Popa Falls (eigenlijk stroomversnellingen) en zien van dichtbij de nijlpaarden.

Maandagmorgen zijn wij al vroeg op pad. Via de B8 rijden wij door de smalle Caprivi strip richting Zambia. In dit gebied moeten veel olifanten te zien zijn, maar wij ontmoeten alleen maar een groep struisvogels. Wel zijn er veel kleine dorpjes bestaande uit rieten huisjes. Wij bezoeken een traditioneel dorpje en krijgen een indruk hoe zij leven. Wij willen in een natuurpark overnachten, maar kunnen de toegang en de beheerder niet vinden. Bij de zoektocht komen wij wel een groep zebra's en giraffen tegen. Uiteindelijk belanden wij op Kwando Camp Site. (S18.02.36/E23.19.20, H=959m). Vandaag is het weer een klamme dag geweest en in de avond valt er nog wat regen.

De volgende dag zijn wij weer vroeg op pad. Via de C49 (asfalt) rijden wij door diverse natuurparken. Onderweg komen wij grote groepen zebra's en impala's tegen, die grazen langs de kant van de weg. In het grensplaatsje Katima Mulino maken wij een wandeling en bekijken de winkels en de marktstalletjes. Wij rijden naar een van te voren uitgezochte camping, maar hier kunnen wij niet lekker staan. Wij rijden over het soppige zandpad naar een andere camping. Hier op Namwi Island Lodge kunnen wij aan de Zambezi River parkeren en staan op een geplaveide ondergrond. Wij blijven hier 2 dagen en gaan ons voorbereiden voor de oversteek naar Zambia.

Namibië is ons goed bevallen. De grote steden hebben goede inkoopmogelijkheden en de wegen zijn redelijk. Slechts enkele asfaltwegen (van noord naar zuid, en naar de grote kustplaatsen), maar de gravelwegen zijn goed tot zeer goed berijdbaar. De Duitse invloed is goed te merken in de wat grotere steden, maar in het noorden is het minder zichtbaar. Wel wordt de armoede in het noorden zichtbaar en wonen de mensen in eenvoudige huisjes en zelfs in rieten hutten. Wij hebben redelijk veel wild gezien, ondanks dat het het regenseizoen is en het wild wat verder het bos intrekt. De dieselprijs van net 60 eurocent per liter is een fijne bijkomstigheid voor ons budget!

Veel leesplezier uit het warme en soms klamme Namibië
Ton & Anneke