Ethiopië deel 1

Dinsdag 18 juli 2017 staan wij bij de Keniaanse grens. Zonder extra roadtax te betalen krijgen wij een uitreisstempel in het paspoort en de Carnet voor de camper. Aan de Ethiopische zijde is het een chaos. Ergens verstopt achter zand- en vuilnishopen is het gebouwtje van de “immigration”. Alles wordt hier snel afgehandeld, want in Nederland hebben wij al de visa geregeld. Het afstempelen van het Carnet voor de camper vraagt meer tijd en moet in een ander gebouw gebeuren. Tijdens het wachten worden wij opmerkzaam gemaakt dat er een lekkage onder de camper is. Na onderzoek blijkt een retourleiding van de brandstof los te zitten. Gelukkig hebben wij dit soort leidinkjes in voorraad en snel is het euvel verholpen. Even daarna verschijnt de douane man en krijgen wij onze stempel in het Carnet.

Ton vindt het verkeer maar chaotisch, maar al snel komen wij erachter dat hier weer RECHTS wordt gereden. Dus over naar de andere kant van de straat. Nog even snel Ethiopisch geld (Birr) pinnen en wij rijden over een mooie asfaltweg naar Soda.

In Soda is een vulkaanmeer. Hier haalt men de zoutige blubber uit het meer, wast het en laat het drogen. Het overgebleven restant wordt gebruikt als een soort zout(lik)koeken voor het vee. Hier krijgen wij onze eerste Ethiopische confrontatie met de bevolking. Tientallen kinderen hangen om ons heen en men wil ons een (verplichte?) gids aansmeren. Wij maken zelf een kleine wandeling, maar met alle kinderen en vele volwassenen rond ons geeft het geen fijn gevoel. We keren terug naar de camper en rijden, onder boze blikken, weg uit het dorp. We hadden dit opdringerige gedrag wel verwacht maar het kwam toch beklemmend over.

Wij rijden naar Yabello en overnachten op het parkeerterrein van een motel. Het is al laat en wij bekijken, met argusogen, de menukaart. Het Ethiopisch voedsel is niet van hoog niveau en kwaliteit, maar de peppersteak die wij bestellen is prima. Een lokaal biertje erbij doet wonderen.

De volgende dag rijden wij naar Konso. Nu is de weg slecht, maar men is een nieuwe asfaltweg aan het aanleggen en op sommige stukken mogen wij al rijden. In Konso overnachten wij op het parkeerterrein van het Green Hotel. Hier ontmoeten wij Ben en Lloyd. Zij zijn hier bezig gebieden vanuit de lucht te besproeien tegen o.a. sprinkhanen. Bij een biertje, pinda's en chat (stimulerende bladeren) praten wij over allerlei zaken.

Donderdag 20 juli maken wij met een gids een uitstapje naar een van de Konso villages. Deze dorpen zijn nog steeds traditioneel gebouwd en “ommuurt” met een hoge stenen wal tegen de (vroegere) vijandelijke stammen , maar ook tegen de wilde dieren. Mooie rondleiding en Anneke maakt veel foto's. Daarna rijden wij naar een erosiegebied dat hier “New York” wordt genoemd. En inderdaad lijken de pilaren veel op de wolkenkrabbers in NY. Daarna vragen wij de gids om ons te begeleiden op de wekelijkse markt in Konso. Het is genieten als we in dit kleurrijk gebeuren rondlopen. De gids biedt ons een lokaal, thuisgebrouwen biertje aan. Tussen de lokale bevolking nemen wij een teugje uit de kalebas. Even later wordt er nog heet water bijgeschonken. Het smaakt niet vies, maar geef ons maar een koud biertje. Het restant geven wij aan een paar dames die ze blijkbaar wel lusten!

Bij het hotel aangekomen, nodigen Ben en Lloyd ons uit om ergens nog wat te drinken. Ook eten wij iets van de injeera (een grote zurige pannenkoek) met daarop verschillende ingrediënten. Het smaakt, maar zal niet onze standaard maaltijd worden.

De volgende dag rijden wij naar Jinka over een redelijke asfaltweg. Wij vinden een goed overnachtingsplek bij het Eyob Hotel met een klein restaurant, Wifi en zelfs een elektra aansluiting.. Hier boeken wij een 5 daagse tocht naar het Omo gebied. Hier leven nog veel stammen op zeer primitieve wijze.

Zaterdag maken wij een wandeling door het stadje en komen de eerste Mursi tegen. De vrouwen hebben hun onderlip opengesneden, zodat er een schotel in past. Zonder schotel is het een totaal ander gezicht en hangt de onderlip er los bij als een elastiek.
Zondag houden wij het rustig en eten 's avonds in het restaurant.

De eerste weken in Ethiopië zijn voor ons een ware openbaring. Dit is geen Afrikaans land, maar een land met zijn eigen taal (Amharic), zijn eigen schrift en eigen cultuur. Verbaast loop je door de dorpen en stadjes en geniet je van het spektakel op de markten. Wij voelen ons thuis in Ethiopië