Ecuador 1

Maandag 16 maart 2015 passeren wij de Colombiaanse grens en komen in Ecuador aan. De paspoorten zijn vlot afgestempeld, maar de invoer van de camper geeft problemen. Er is een elektriciteit storing en de computers werken niet. Na een uur worden wij doorverwezen naar de volgende stad waar ook een douane kantoor is. Hier is het druk, want meerdere personen kregen het advies hun auto hier te laten registreren. Na vijf kwartier hebben wij eindelijk ons “Documento de Importacion Temporal” en mogen wij 90 dagen met de camper in Ecuador verblijven.
Wij rijden naar de stad Tulcan en proberen een USB kabel voor Anneke haar camera te krijgen. De originele ligt nog in Nederland. De zoektocht is tevergeefs.
Wij rijden over bergachtige wegen naar Ibarra en vinden daar camping Sommerwind (N0.22.53/W78.5.23, H=2220m). Hans, de Duitse eigenaar heet ons welkom. Net op tijd houden wij hier halt, want onze luchtdruk voor de remmen zakt snel. Een kapotte leiding naar de luchthoorn is hier schuldig aan. Gelukkig is het snel verholpen.

Wij blijven een paar dagen op de camping staan en via internet boeken wij een tocht naar de Galapagos eilanden in april. De prijs valt een beetje tegen, maar dat komt door de ongunstige dollarkoers.
Wij staan nog met een paar stellen (allen Duitsers) op de camping en organiseren een lekkere BBQ met elkaar.

Donderdag 19 maart verlaten wij camping Sommerwind en doen boodschappen bij de SuperMaxi. De prijzen voor de boodschappen vallen tegen. Colombia is goedkoper. Aan de andere kant is de diesel hier spotgoedkoop. Ondanks de ongunstige dollarkoers (in Ecuador gebruikt men de Amerikaanse dollar als betaalmiddel) betalen wij 25 eurocent voor een liter diesel!
Wij rijden door naar Lago Cuichacha (N0.17.34/W78.21.27, H=3045m) en komen in de regen aan. Er is een kleine markt en Anneke koopt een Ecuadoraans vest met lama's erin geweven. Het wordt droog en wij maken nog een lekkere wandeling langs de rand van het kratermeer.

De volgende dag rijden wij naar Otovalo. Hier is zaterdag een grote indiaanse markt. Wij parkeren de camper op een camping van een Amerikaanse eigenaar (N0.13.9/W78.16.36, H+2647m).
's Middags willen wij de dieselkachel bijzetten, maar die weigert. Na uitgebreid zoeken blijkt het elektronisch regelunit defect te zijn. De kachel is onbruikbaar, maar gelukkig hebben wij nog onze vertrouwde Truma gaskachel!
De volgende morgen zijn wij al om 06.00 uur op pad. Eerst gaan wij naar de veemarkt. De krijsende varkens maken het meeste indruk op ons, al zijn de mooi aangeklede kopers en verkopers van al het vee en kleinvee ook indrukwekkend. Daarna lopen wij de stad in en vinden door de hele stad kraampjes met de vreemdste waren. In de middag zijn wij terug op de camping en maken gebruik van het internet.

Zondagmorgen brengen wij een bezoek aan Parque Condor. Dit vogelpark, met als hoofdattractie de condor (wat is die groot) wordt geleid door een Nederlander en is opgezet met o.a. geld van de Potcode Loterij. Hier probeert men ook gewonde vogels weer terug te zetten in de natuur.
Wij passeren even later de evenaar en bij Mitad del Mundo maken wij foto's van de onzichtbare evenaar in het mooi aangelegde park.
Wij rijden door naar het PN Pululahua en maken een wandeling naar de mirador. Op het parkeerterrein van het park (N0.1.28/W78.28.57, H=2837m) overnachten wij.
Vandaag zijn wij tweemaal de evenaar gepasseerd, maar zijn nu toch weer op het noordelijk halfrond gekomen.

Maandag 23 maart rijden wij onder een blauwe hemel in de richting van Mindo, een vogelparadijs. Onderweg zien wij de sneeuw op de rand van een van de vulkanen liggen. Het dorpje Mindo valt tegen. Half afgebouwde huizen en erg armoedig. Wij vinden een plekje langs de Rio Mindo, maar zien weinig vogels. Tegen de avond begint het te hozen en de aarden weg wordt een grote modderpoel.

De volgende morgen is het droog en de zon schijnt. De aarden weg is redelijk begaanbaar en wij rijden via Mindo richting kust. Onderweg zien wij een wisselend landschap, deels bomen, maar ook grasland met grazende koeien.
Als wij in Pedernales komen, testen wij het zeewater. Het oceaanwater is lauw. Wij eten hier een boterhammetje en rijden zuidwaarts langs de kust naar Cojimies. Een armoedig dorp. Alleen de hoofdstraat heeft bestrating. De rest is modder en heeft gaten en plassen. Wij parkeren de camper tussen de kleine vissersboten aan het strand. Een viertal jongensspelen met auto's gemaakt van plastic 1ltr olievaatjes + wieltjes. Anneke maakt foto's van ze terwijl ze trots poseren. Wij overnachten op het strand. (N0.21.53/W80.2.31, H=10m)

Woensdag 25 maart rijden wij zuidwaarts langs de kust. We overnachten achtereenvolgens in El Matel en in San Clemente. Hier luieren wij in hangmatten die aan het strand zijn opgehangen. 's Avonds komt het water tot aan de wielen van de camper. Gelukkig wordt het eb.
De volgende dag vertrekken wij al vroeg. Wij zien het zeewater verdacht snel hoog worden. In het nabij gelegen dorpje, waar wij ons uitgesteld ontbijt nemen, horen wij dat het vandaag extreem hoog water wordt. Gelukkig hebben wij ons gevoel gevolgd en zijn snel van het strand weggegaan.

Wij rijden verder naar de havenstad Manta. Hier toppen wij onze dieseltanks op en stoppen bij de vismarkt. Vele soorten vis worden hier aangevoerd. Even verderop op het strand fileert men de pas gevangen tonijnen. Na enig zoeken vinden wij hotel Barbasquillo, waar ook een soort camping is (N0.56.41/W80.45.10). Veel stelt het niet voor, maar wij hebben elektriciteit en er zijn koude douches en internet. Het hotel heeft een zwembadje en al gauw liggen wij in het water. Het biertje met het mooie uitzicht over zee geeft ons een heerlijk en vrij gevoel.

Zaterdag 28 maart rijden wij, in stromende regen, naar Montecristi. In dit plaatsje worden de wereldberoemde Panama hoeden gemaakt. Wij zien hoe een mevrouw deze hoed in elkaar “weeft”. Hier zitten vele uren arbeid in.
Wij rijden verder over de 10. Halverwege wordt de weg slecht en 2 uur lang rijden wij door modder. Voor de stad Quevedo hebben we weer asfalt onder de wielen. In Quevedo vinden wij geen geschikte overnachtingsplaats en rijden verder. Bij een benzinestation overnachten wij. Vandaag was het een saaie rit, mede door het slechte weer.

De volgende morgen rijden we weer de bergen in en stijgen naar ruim 3800 meter. In een bergdorpje eten wij aan de straatkant een lekkere maaltijd bestaande uit patatjes, salade, vlees en een gebakken ei voor $1,50. Daar ga je niet voor koken! Wij rijden verder en komen aan bij het kratermeer van Lago Quilotoa (S0.52.8/W78.54.55, H+3879m). Het kratermeer ligt er prachtig bij. Jammer dat wij de vulkanen in de omgeving niet kunnen zien door de laaghangende bewolking. Wij overnachten op het parkeerterrein.
NB: Vandaag zijn wij op het zuidelijk halfrond gekomen, zie de GPS gegevens!

Maandag 30 maart lopen wij 's morgens vroeg nog naar het kratermeer, maar de wolken hangen nog steeds over de omliggende bergen. Wij rijden de bekende “loop” door het berglandschap. Het eerste deel is asfalt, maar daarna is het een gravelweg. De uitzichten over de altoplano zijn prachtig. Knap is het dat de bevolking op de hellingen van de bergen nog akkers kunnen aanleggen en bewerken. Wij stijgen weer naar 3900 meter en genieten van de prachtige uitzichten. Wij besluiten om naar de vulkaan Cotopaxi te rijden. Het is een natuurpark en bij de ingang moeten wij ons inschrijven en de paspoorten laten zien. De toegang is overigens gratis. Wij rijden het park in , maar zien de vulkaan niet. Het begint te regenen en op het parkeerterrein bij het meer overnachten wij.
De volgende morgen schijnt de zon en de Cotopaxi is deels zichtbaar. Wij rijden naar de hoogste parkeerplaats bij de Cotopaxi. Deze laat steeds meer van zijn besneeuwde top zien. Als wij op de parkeerplaats op 4640 meter aankomen, is de top volledig zichtbaar. Het geeft ons een blij gevoel. Anneke maakt foto's van de vulkaan en het uitzicht over de vlakte beneden ons. Nog geen 5 minuten later bedekken de wolken de top van de vulkaan weer. Maar wij hebben de Cotopaxi volledig gezien!
Wij verlaten het park en rijden over de Panamericana naar Latacunga. Hier maken wij een wandeling door de stad en gaan op de foto met een fleurig geklede dansgroep. Daarna rijden wij via Ambato naar Banos. Bij het thermaalbad Termal del Virgen vinden wij een mooi overnachtingsplekje. (S1.23.53/W78.25.2, H=1817m). Wij verkennen het levendige stadje. 's Avonds lopen wij nog even naar de verlichte waterval, die naast het thermaalbad naar beneden stort.

Als wij de volgende morgen wakker worden regent het. Gelukkig klaart het tegen de middag op en doen boodschappen in het stadje. Ook gebruiken wij de middagmaaltijd in de Mercado.
' Middags maakt Ton de buitenkant van de camper schoon. Anneke heeft last van haar rug en gaat even liggen. 's Avonds nemen wij een duik in het warme water van het thermaalbad Alles is keurig verlicht en blijkt een attractie te zijn. Het is razend druk en je hebt amper plaats. Zo dicht bij elkaar maak je snel contacten en al heel gauw weet iedereen dat wij uit Holanda komen. Is ook wel te zien met onze blanke huid tussen de vele indigeno's. Lekker warm duiken wij ons bed in na nog een borreltje te hebben gedronken in de camper.

Als wij 2 april wakker worden, voelen wij ons beiden niet “kip”lekker. Komt het door het thermaalbad of is het de schimmelkaas die wij bij het borreltje van gisteravond gegeten hebben? Wij weten het niet. Wij doen rustig aan en vertrekken pas na 10.00 uur. Wij nemen de route langs de watervallen (Carretera de las Cascades). Onderweg maken wij nog een ritje in een soort kabellift die ons heen en weer over de kloof brengt. Wij rijden daarna door ettelijke tunneltjes die nog harder lekken dan dat het buiten regent. In het plaatsje Mera vinden wij een mooi uitzichtpunt. Ton besluit om hier uit te rusten en te overnachten omdat wij ons beiden nog niet fit voelen.

Ton voelt zich de volgende morgen goed, Anneke wat minder. Toch gaan we verder en rijden via Tuyo naar Misahualli. Dit is een van de stadjes aan de rivier die je via bootjes verder het Amazonegebied in brengt. Bij een ommuurde school kunnen wij onze camper kwijt. De poort van het aangegeven hotel om met de camper te overnachten is te laag dus dan maar op een parkeerterrein overnachten. In het stadje is het druk. Het is Goede Vrijdag en veel Ecuadoranen hebben rond de Pasen vrij. Op het strandje aan de rivier liggen veel boten die je verder het Amazonegebied kunnen brengen. Kinderen spelen in het water en aapjes komen heel brutaal naar je toe om te bedelen.
's Avonds eten wij een zeer matige pizza in een hotelletje en maken nog een wandeling door de stad. Daar komen wij een groepje indianen tegen, die met hun bootje uit het oerwoud zijn gekomen. Ook zij zijn benieuwd hoe de stadse mensen met hun vrije tijd omgaan.

Zondag 4 april rijden wij via Tena naar Archidona. Dit moet een koloniaal stadje zijn. Alleen de kerk ziet er apart uit. De rest stelt niet veel voor. Wij slaan net buiten de stad een weggetje in die ons leidt naar de rivier. Bij de rivier is een mooie zwemplek. Hier blijven wij overnachten en zien hoe de voornamelijk inheemse bevolking hier ook komt zwemmen.

Maandagmorgen worden wij wakker gemaakt door 3 jongetjes die wij gisteren ook al hadden ontmoet. Een van de knapen wil de camper aan zijn vriendjes laten zien en is ook gedesinteresseerd in de verrekijker. Na afscheid te hebben genomen van de “3 boefjes” verlaten wij ons plekje aan de rivier en rijden naar al stijgend naar Baeza. Het begint weer hard te regenen en wij parkeren de camper aan een doodlopende straat net buiten het dorp. Als het droog is, verkennen wij het dorp en komen bij een natuurgebied. Hier maken wij een wandeling van ruim 2 uur door het dichte bos en passeren 2 watervallen. Als wij het natuurgebied verlaten, zijn wij aan de andere kant van het dorp aangekomen. In het dorp, bij het sportterrein, wordt Ecuadoraans volleybal gespeeld. Het net is op 3 meter hoogte opgehangen en men speelt met 3 man per team. Het is een leuk gezicht. Diverse eettentjes staan naast het sportterrein en wij maken hier ook gebruik van. Wederom hebben wij voor een paar dollar met zijn tweeën een goede maaltijd.

Wij blijven de volgende dag in Baeza. Wij vinden een lavanderia om ons wasgoed te laten wassen en vinden een Wifi punt en kunnen gratis internetten. 's Avonds is ons wasgoed keurig gewassen, gedroogd en opgevouwen.

Dinsdag 7 april vertrekken wij 's middags naar Papallacta. Het regent nog steeds. Als wij bij de termas de Jamanco aankomen (S0.22.28/W78.10.10, H=3381m) zien wij een camper staan. Even later komt nog een kleine camper aanrijden. Het is een Zwitsers stel en de kleine camper komt uit België. Wij maken contact, maar door de regen worden de gesprekken snel afgerond.
Wij mogen hier op het parkeerterrein gratis overnachten.

De volgende morgen voeg vertrekt het Zwitsers echtpaar in hun Mercedes camper en even later volgt het Belgisch koppel. Wij zijn nu alleen. Omdat wij pas over enkele dagen in Quito moeten zijn voor onze Galapagos uitstapje, blijven wij hier staan. Het is een echte rustdag met lezen en puzzelen.
Woensdagmiddag bezoeken wij de thermaalbaden. Het complex is groter dan wij dachten, met grotere en kleine baden. Wij vermaken ons in het kleine bad dat een aangename temperatuur heeft.
Voor de kosten hoefje het niet te laten. Slechts $4 per persoon.

Dondermorgen 9 april (onze jongste kleindochter is vandaag 6 jaar geworden) rijden wij richting Quito. Wij nemen eerst de Papallacta pas op 4080 meter hoogte om dan snel te dalen naar 3300 meter. Onderweg vinden wij een “Montallantas” waar wij de banden van de voorwielen laten omdraaien omdat zij aan de buitenkant meer afslijten dan aan de binnenkant.
Zo kunnen wij nog 10 – 20.000 kilometer langer met onze banden doen. (zitten er al 94.000 kilometer op en hebben nog 10 mm profiel!). Ook laten wij de smeerpunten met vet doorsmeren. En dat allemaal voor maar $10.
In Tababela vinden wij een leuk plekje naast het park. Al gauw hebben wij contact met de lokale bevolking die alles over de camper en onze reis willen weten. Ook komt een Canadese motorrijder, Gordon, voorbij en al gauw wisselen wij verhalen uit in de camper onder het genot van een biertje.

De volgende dag rijden wij naar Aries Bike Company (www.ariesikecompany.com), waar wij de camper kunnen stallen tijdens ons verblijf naar de Galapagos eilanden. Hier komen wij tot onze schrik er achter dat wij de paspoorten kwijt zijn. Na zoeken en goed nadenken komen wij tot de conclusie dat deze nog onder de scanner van een lokaal printerwinkeltje in Mindo moeten liggen. Hier hebben wij toen copieen laten maken. Arie Tijssen stelt voor om met zijn wagen naar Mindo te rijden. En ja wel, de paspoorten liggen daar nog. Wij blij, maar ook de eigenaresse van de copyshop. 's Avonds eten wij met Arie een pizza in het restaurant dat door zijn vrouw wordt gerund.

De volgende dag gaan wij per bus naar Quito en bewonderen de historische stad. Bij terugkomst in de camper maken wij ons gereed voor onze trip naar de Galapagos. Arie brengt ons de volgende morgen om 5 uur 's morgens naar het vliegveld, waar wij opgewacht worden door een vertegenwoordiger van het reisbureau. Hier krijgen wij onze reisbescheiden en begint onze reis naar de Galapagos.

Ecuador is weer zo'n land dat ons verrast heeft. Met een prachtige, enigszins ruige natuur en vele vulkanen is er altijd wat te zien. Ook de bevolking is zeer vriendelijk en de hoofdwegen zijn in goede tot zeer goede conditie. Wel is het prijsniveau hoger dan in Colombia maar dat komt mede door de, voor ons, dure dollar. Het noordelijk kustgebied viel tegen, ook omdat wij hier geen mooie overnachtingsplekjes konden vinden. Ook de vele regen maakt het niet aangenaam, maar maart?april staat ook bekend om zijn vele regens!
Nu beginnen wij aan onze 8-daagse vaartocht langs de eilanden van de Galapagos. Overigens liggen de Galapagos eilanden ruim 1000 kilometer van het vasteland van Ecuador verwijderd.

Veel leesplezier
Ton & Anneke