Bolivia 1

Wij hebben nog steeds problemen met het plaatsen van foto's in dit programma.
Voor het bekijken van de foto's kun je deze link gebruiken;
http://www.mijnalbum.nl/Album=4XXNPK6X

Vrijdag 12 juni 2015 verlaten wij San Pedro de Atacama. De douane van Chili zit net buiten het dorp en snel zijn de formaliteiten afgehandeld. De weg voert naar Argentinië en Bolivia. In 50 minuten hebben wij al 2000 meter geklommen en zitten op 4450 meter hoogte. Al gauw vinden wij de afslag naar Bolivia en via een onverharde weg komen wij bij de douanepost aan. Er staan hier veel jeeps die de toeristen vanuit Chili oppikken. Als wij verder rijden komen wij bij de toegang van het Nationaal Park en kopen voor 2 dagen een toegangsbewijs. Daarna gaat de tocht over hobbelige pistes. Een echte weg is er niet. Je kiest een van de sporen van de vele voorgangers. Al gauw bereiken wij Lagune Verde op 4200 meter hoogte, dat vanaf afstand ook werkelijk groen is. Wij maken hier een stop en maken mooie foto’s met de vulkaan Licancabur op de achtergrond. Later passeren wij de warmwaterbronnen. Sommige jongelui kleden zich om en nemen een duik in het warme water. Wij voelen alleen maar hoe warm het water is.

Tegen de middag komen wij bij de Aduana aan. Zij zijn gehuisvest in een borax fabriek op 5033 meter hoogte. Dit wordt ons hoogte record met de camper. De papieren voor de invoer van de camper zijn snel opgemaakt en wij kunnen verder rijden. De tocht verloopt op een hoogte rond de 4400 meter. In de namiddag bereiken wij Laguna Colorado, die werkelijk alle kleuren van de regenboog heeft. Hier zien wij de drie verschillende soorten flamingo’s en rond het meer lopen lama’s. Wij overnachten hier op 4326 meter hoogte. (S21.24.14/W67.35.47)

’s Nacht gaat Ton er nog uit om de motor te starten en warm te draaien. Het vriest en het is bitter koud. ’s Morgens zorgt het zonnetje er voor dat het warmer wordt en de motor start zonder problemen. Wij rijden verder over de Altiplano (hoogvlakte) en passeren de Arboles Piedras, een gesteente dat eruit ziet als bomen. Dan lange stukken door de bergen over slechte pistes. ’s Middags houden wij halt bij Laguna Honda om te eten en zien een stel jonge vossen. Wij passeren daarna nog enkele laguna’s met flamingo’s. Ook komen wij groep vicunas (kleine lama’s) tegen. Dan wordt de tocht zwaar. Wij moeten 2 bergruggen passeren en de pistes bestaan uit grote losse keien. Maar het lukt met onze camper om deze zeer slechte pistes te nemen. Na enkele uren komen wij laat in de middag in het kleine dorpje San Christobal aan en overnachten op het kerkpleintje. (S21.24.14/W67.35.47, H=3823m).
Wij hebben de Laguna route zonder problemen gedaan!

Als wij zondag 14 juni 2015 opstaan is het -10 graden C. De camper start weer zonder problemen en wij rijden verder over een goede aarden piste naar Uyuni. Hier bezoeken wij eerst het treinen kerkhof. Achter elkaar staan oude stoomlocomotieven hier weg te roesten. Het lijkt wel op een soort museum. Erg imposant!
In de stad zelf is er markt en een soort kermis. Wij maken een wandeling over de markt, kopen wat lekkere hapjes en nemen een biertje op een terras in de “hoofdstraat” en toasten op al het moois wat wij onderweg mochten zien.
Er is geen camping in de stad en de binnenplaatsjes van de vele hotels zijn te klein om de camper te parkeren. Wij overnachten, noodgedwongen in een brede straat.

Het is vannacht weer bitter koud geweest (- 10). Als de zon weer schijnt, rijden wij naar Colchani. Hier begint de tocht over de Salar de Uyuni, een van de grootste zoutmeren ter wereld. Wij rijden via Ojos de Sal naar het Salt Hotel, waar een groot beeld van de “Dakar rally” staat. Daarna gaan wij verder naar het eiland Isla Incahuasi. Het eiland is begroeid met grote cactussen. Een raar gezicht in deze witte omgeving. Wij picknicken hier op de uit zout uitgehouwen tafels en banken. Daarna rijden wij naar Isla de Pescadores. De vlakte hier is spierwit en wij maken een paar foto’s van de camper op de witte vlakte.
Er zijn geen wegaanduidingen, maar de elektronische kaart geeft wel de meest bereden routes weer zodat wij precies weten waar wij zitten. Ook kan je soms de sporen zien van de vele jeeps die de toeristen hier rondrijden.
Tegen de avond verlaten wij de zoutvlakte en overnachten in Colchani aan het spoor.(S20.18.02/W66.56.16, H=3683m)

Dinsdag 16 juni verlaten wij Colchani via een geasfalteerde weg, maar al gauw gaat deze over in een piste. Wij moeten tweemal een rivier passeren, die gelukkig niet al te diep zijn. Het laatste deel van de rit hebben wij last van het stof dat passerende vrachtwagens doen opwaaien. In het plaatsje Challapata laten wij de camper uitvoerig schoonmaken. Niet alleen voor het stof maar ook om het zout van de Salar de Uyuni af te spoelen. Wij willen overnachten in het dorp, maar kunnen de toegangsdeur van de camper niet open krijgen. Achteraf bleek dat een van de stiften van het slot was losgetrild en de deur blokkeerde. Via het achterluik kunnen wij toch de camper binnenkruipen en demonteren het slot van binnenuit. In een klein restaurantje (zonder verwarming!) bestelt Anneke patat met kip en eten dat lekker in onze warme camper op.

Het heeft voor het eerst sinds een week ‘s nachts niet gevroren als wij opstaan.. Wij vervolgen onze rit via een geasfalteerde weg naar de hoofdstad La Paz. Onderweg begint de motor te “stoten”. Later is alles normaal, maar in de middag hebben wij weer dit probleem. De bergrem werkt naar behoren, de filters zijn afgetapt op water. Dan blijft het luchtfilter over. Bij inspectie blijkt de moer die het luchtfilter op zijn plaats houdt, is losgetrild. Aangedraaid en de motor loopt weer goed.
Even buiten La Paz rijden wij naar het bij overlanders bekende hotel Oberland. Deze heeft een kleine camping. Wij overnachten hier, samen met twee Zwitserse echtparen met hun kleine Toyota campers. (S16.34.07/W68.05.21, H=3324m)

Donderdag 18 juni en de volgende 2 dagen blijven wij hier staan. Wij slapen uit, maken kennis met een Iers echtpaar met drie pubers die vannacht zijn aangekomen. Zij reizen vanuit Canada, waar zij gewoond hebben, via een omweg naar Ierland, waar zij weer gaan wonen en werken.
’s Middags doen wij boodschappen in een grote Mall en laten ons per taxi heen en weer brengen.
De volgende dag brengt een taxi ons naar het centrum van La Paz. Het is nog kil in de straten van de hoofdstad. Via Plaza Murillo en Calle Juan komen wij in een typisch koloniaal straatje met diverse musea. Wij bezoeken het kleine Museo d'Oro en het interessante kostuum museum. Later zien wij een muziek optreden voor het San Fransico kathedraal en verder lopend eten wij diverse empanadas (warme gevulde deeghapjes) die wij onderweg tegenkomen.
In de middag nemen wij een taxi naar de aan La Paz vastgegroeide bovenstad El Alto en nemen de kabelbaan terug naar het centrum van La Paz. Een taxi brengt ons terug naar de camping.
De dag daarop doen wij wat klusjes aan de camper en internetten. ’s Avonds genieten wij van een heerlijke maaltijd in het restaurant van het hotel.

Zondag 21 juni nemen wij afscheid van de Zwitsers. Anneke loodst ons snel door de buitenwijken van La Paz en El Alto. Via de Altiplano met de besneeuwde toppen komen wij op een volksfeest in San Pablo terecht. In keurige kleding zit en staat men op een groot veld. Al gauw krijgen wij een glas bier in ons hand gedrukt van een van de feestgangers. Omdat wij verder willen rijden slaan wij het verdere bier maar af. Via slingerende wegen komen wij bij het schiereiland dat via een passage afgescheiden is van de rest van de Titicaca Meer. Een soort pont brengt ons aan de andere kant. In het bedevaartplaatsje Copacabana bezoeken wij de prachtige basiliek en maken de inzegeningen van auto’s mee. Aan het strand van het meer vinden wij een overnachtingsplekje. (S16.10.05/W69.05.26, H=3831m).

Maandag a.s rijden naar de grens van Peru. Het eerste deel van de reis door Bolivia is afgelopen. Wij willen later de rest van Bolivia ontdekken. Maar eerst naar Peru, waar wij Cusco en zijn omgeving willen verkennen.

Veel leesplezier van
Ton & Anneke