Door Peru en noord Chili

Wij kunnen op dit moment geen foto s plaatsen. Daarom hebben wij de foto s op MijnAlbum geplaatst. De link er naar toe is;
http://www.mijnalbum.nl/Album=4XXNPK6X


Maandag 18 mei 2015 verlaten wij Ecuador en rijden Peru binnen. De grensformaliteiten zijn eenvoudig en na een uur is alles afgehandeld. De overgang is wel enorm. In plaats van groen om ons heen, rijden wij direct na de grenspassage door een kaal woestijngebied.
In Punta de Cameron vinden wij het hostal Casade Grillo, waar ook campers aan het strand mogen parkeren. Wij nemen een duik in het warme water van de Grote Oceaan en nemen een cocktail en pizza op het terras van het hostal, dat bevolkt wordt door jonge backpackers.

De volgende dag rijden wij langs de kust naar Casa Blanca. Hier heeft Ernest Hemingway inspiratie opgedaan voor zijn bekende boek “the old man and the sea”. Het is een eenvoudig vissersdorp, maar er is wel een (betaalde) douche accommodatie aan de malecon (boulevard). Wij nemen weer een duik in de zee. Het water is duidelijk kouder door de invloed van de koude Humboldtstroom. Wij zien een mooie zonsondergang en maken in de schemering nog een wandeling langs de malecon.

De volgende dagen rijden wij verder zuidwaarts langs de kust. Nog steeds door een woestijnachtig gebied. Onderweg passeren wij olieplatforms. Wij overnachten deze dagen in de woestijn of in een plaatsje aan zee. Wij bezoeken het plaatsje Tucame en zijn vallei van de piramides. Veel van deze piramides zijn er niet veel van over, want zij zijn opgebouwd uit adobe (modderklei) stenen. De regen en de wind heeft veel vernield. In het nabij gelegen museum krijgen wij een indruk hoe groot deze piramides zijn geweest.
's Middags rijden wij naar Lambayeque. Hier is een bekend museum waar de schatten uit een van de pas ontdekte grafkamers van een piramide zijn tentoongesteld.

Vrijdag 22 mei bezoeken wij het Museo Tumbas Reales de Sipan. Op zeer professionele wijze zijn de gevonden schatten van Senior de Sipan tentoongesteld. Ook zijn graf is helemaal nagebouwd. Een fantastische belevenis.
Daarna rijden wij naar het nabij gelegen kustdorp Pimentel en parkeren weer dichtbij het strand. Even later parkeert een Franse camper naast ons met 3 kinderen. Wij hadden elkaar al onderweg gezien maar niet gesproken.

De volgende dag rijden wij door de woestijn naar Huanchaco en overnachten op de camping RV Gardens (S8.04.23/W79.07.06, H=29m). Dit is een van de weinige campings in Peru.
Zondag rijden wij verder zuidwaarts. Het woestijnachtig gebied wordt nu af en toe afgewisseld met bergen en kleine oases. Via een kleine bergtunnel komen wij op het strand van Bahia de Samanco (S9.12.39/W78.29.01) Alle strandtentjes zijn dicht, maar wel stil, en overnachten op het strand.

Anneke begint weer pijn in haar handen, polsen en knieën te krijgen. Wij besluiten om door te rijden naar Lima en daar een dokter te bezoeken. Na een flinke rit (430 kilometer) komen wij aan in het Hitchhickers BB Hostel. Op een kleine binnenplaats staan wij hier met nog 2 kleinere campers.
De passage door Lima was spannend met het vele verkeer op de weg.
De volgende dag lopen wij naar de Clinica Good Hope. Anneke wordt onderzocht. Hartslag, bloeddruk en zuurstof zijn in orde. Daarna nog een interview met de arts. Die besluit tot een bloedonderzoek, waarvan de resultaten na een uur bekend zijn. Alle waarden zijn in orde. Uiteindelijk gaan wij weg met een set zware pijnstillers voor 3 dagen en nog 2 dagen extra in geval van nood. Wij lopen terug naar het hostal en houden een rustige middag.

De volgende dag voelt Anneke zich beter en wij bezoeken de binnenstad van Lima. Het is niet een echte koloniale stad, omdat diverse aardbevingen veel heeft vernield. Het plein rondom het presidentieel paleis heeft enig allure en erom heen zijn leuke straatjes. Na een paar uur hebben wij het gezien en de taxi brengt ons terug naar het hostel. Wij gaan vroeg naar bed, want morgen willen wij met een een andere camper om 0600 uur al op pad gaan om de drukte in Lima te ontwijken.

Donderdag 28 mei om 0615 vertrekken wij. Wij rijden dwars door Lima en Anneke loodst ons perfect er doorheen. Wij rijden weer noordwaarts, want wij willen de Cordillera Blanca (het hooggebergte) bezoeken. Deels langs de kust maar na ruim 200 kilometer slaan wij rechtsaf de bergen in. Wij stijgen in enkele uren van zeeniveau naar bijna 3000 meter. In Huaraz kopen wij groente op de mercado. Het aangeboden vlees bij de diverse slagertjes slaan wij maar over. Niet onze standaard. Wij rijden verder en in het plaatsje Monterry (een straat en een hotel) en overnachten op de parkeerplaats van het thermaalbad (S9.28.15/W77.32.17, H=2963m)
Het is een lange rit geworden, maar de besneeuwde toppen van de Cordillera Blanca zijn duidelijk te zien.

De volgende dag rijden wij naar Yungay. Dit dorp is in mei 1990 compleet van de kaart geveegd door een modderstroom veroorzaakt door een aardbeving. 28000 mensen kwamen hier om. De plek waar de modderstroom over het dorp kwam, is nu ingericht als een herdenkingspark en even verderop is het nieuwe dorp gebouwd.
Wij rijden verder en via smalle en ongeplaveide wegen gaan wij hoger de bergen in. Wij betalen bij de toegang tot het nationaal park de toegang voor 2 dagen. Wij passeren diverse meren en maken hier een wandeling. Op een groot parkeerterrein overnachten wij (S9.03.09/W77.37.02, H=3866 m).

Zaterdag 30 mei vervolgen wij onze tocht door de bergen. Al gauw zitten wij boven de 4000 meter. Wij hebben mooi helder weer met een strakblauwe hemel. Mooie uitzichten doen ons vaak stoppen. Ook de motor stopt op een hoogte van 4500 meter. Wat is er loos. Ton ontdekt dat er iets mis is met de brandstoftoevoer. De meter van 20 liter tank waarop wij 's morgens zijn gestart (hier zit koudebestendige diesel in) geeft “0” aan. Toch zijn wij overgeschakeld op de 200 liter tank. Na enig gezoek blijkt het elektrisch omschakelventiel te blijven hangen en met een technische tik met een schroevendraaier komt het omschakelventiel in zijn goede positie. Na enig doorstarten vullen de brandstoffilters zich weer en de motor springt aan. Met een zucht van verlichting vervolgen wij onze rit. Op het hoogste punt (4737m) nemen wij een kop koffie met een plak panetone en genieten van het uitzicht.
Wij dalen snel en bereiken Yamaha. Daarna wordt de “weg” slecht en zeer smal. Soms moeten wij door stroompjes rijden en de maximale snelheid is 15 km/uur. Ook begint het zachtjes te regenen. Laat in de middag komen wij in San Luis aan en overnachten op het kerkpleintje.

Zondagmorgen genieten wij van de broodjes die wij gisteravond hadden gekocht. Ook leuk om te vermelden is dat wij gisteravond bij de “chifa” (een Peruaanse chinees) wilden eten. Wij willen met een biertje beginnen, maar na enige minuten bleek dat zij dit niet hadden. Wel kregen wij een menukaart aangereikt. Wij willen iets bestellen maar na 10 minuten vertelt de serveerster dat er vanavond niet wordt gekookt. Dit is nu Peru!
De volgende dag vervolgen wij onze rit en hebben ons voorbereid op een slechte weg. Maar plotseling zien wij beneden ons een asfaltweg en komen daarop uit. Heel ontspannen rijden wij verder naar de Tunel Olympica (4763m). Via vele U-bochten en een stukje over een modderweg komen wij in Corhuaz. Het is hier zondagsmarkt en wij maken een rondgang langs de vele kramen. Niet de goederen maar de mensen zijn een lust om te zien. De dames dragen bontgekleurde kleding en hebben een soort hoge hoed op het hoofd. Wij eten bij een chifa (die wel vandaag kookt) en rijden verder naar Monterry. Wij parkeren de camper weer bij het thermaalbad en nemen een duik in dit “helende” water. Het valt een beetje tegen want de temperatuur van het water is lauw en duidelijk geen 38 graden Celsius.
Vandaag hebben wij een prachtige rit gehad en veel besneeuwde bergtoppen gezien. Een vreemde ervaring als je bedenkt dat wij in de tropen zijn!

Maandag 1 juni verlaten wij de Cordillera Blanca en dalen snel af naar de zee waar de Panamericana loopt. Onderweg hebben wij de camper nog laten wassen, want de afgelopen dagen is er veel modder opgekomen.
Als wij op de Panamerican zuidwaarts rijden wordt het weer wat minder. De zeemist langs de kust doet de zon verdwijnen. Wij rijden door de buitenwijken van Lima en komen in de achtermiddag in Barranca terecht. Bij een strandtent, waar wij een biertje drinken, mogen wij overnachten en hun internet gebruiken.

De volgende dag heeft Anneke weer niet kunnen slapen door de pijn in haar handen en nek. Wij besluiten om op de snelste manier naar Chili te rijden. Van hier uit kunnen wij snel over de Andes naar Argentinië rijden en eventueel vandaar uit naar Nederland vliegen. De reden is dat je in Argentinië makkelijk de camper voor een langere periode kan achterlaten.
Onderwijl leggen wij contact met Klaus Schubert. Hij woont in Argentinië en heeft in het verleden onze verzekering voor Chili en Argentinië verzorgd. Hij zal proberen om binnen enkele dagen de verzekering in orde te hebben.
De volgende dagen rijden wij over de Panamerican richting Chili. Onderweg komen wij nog een paar ongelukken tegen, zoals een omgeslagen aanhangwagen met banden en een vrachtwagen die ook uit de bocht is gevlogen. Waarschuwingen voor ons om voorzichtig te rijden.
Op donderdag 5 juni vieren wij een bijzonder feit; wij hebben 100.000 kilometer gereisd sinds onze aankomst in Baltimore/USA.

Zaterdag 6 juni bereiken wij de grens met Chili. De douaneformaliteiten gaan snel al wordt de camper uitvoerig gecontroleerd op de invoer van plantaardige en dierlijke producten. Ook onze verzekering is geregeld, dankzij het snelle werk van Klaus en Sabine. Bedankt hiervoor!

Anneke experimenteert met diverse geneesmiddelen en de pijn wordt minder. Wij spreken af dat wij in San Pedro de Atacama de beslissing nemen om wel of niet naar huis te gaan.
Wij overnachten in het verlaten dorp Humberstone (S20.12.35/W69.47.49, H=1037m), een verlaten mijnstadje uit de tijd van de salpeterwinning. De salpeter werd gebruikt voor bemesting maar door de opkomst van de kunstmest is het bergafwaarts gegaan met de salpeterwinning.

De volgende dag rijden wij naar de kustplaats Iqueque. Vanaf de hoge bergklif zien wij de stad beneden liggen. Wij parkeren in het centrum en maken een wandeling door het stadje met houten stoepen en gebouwen in Engelse stijl. In de middag parkeren wij de camper in doodlopende straat aan de zee. Het uitzicht is prachtig op de zee met de hoge golven. Blijkbaar is dit een bekend punt want veel mensen bezoeken dit. Aan belangstelling voor de camper en de reis ontbreekt het niet.

Maandag 7 juni willen wij op tijd nog boodschappen doen en verder rijden. Het is volgens ons negen uur, maar bij navraag blijkt het al elf uur te zijn. Tussen Peru en Chili zit 2 uur tijdverschil! Dan maar wat later op pad. Wij rijden verder zuidwaarts en de nieuwe weg leidt ons langs de kust met mooie uitzichten. Wij overnachten in de vieze havenstad Tocopilla.

Omdat Anneke zich wat beter gaat voelen, willen wij naar de kopermijn Chuquicamata, de grootste ter wereld, bezoeken. Daar aangekomen, blijkt dat je in de nabij gelegen plaat Calama moet aanmelden. Wij vinden in Calama niet het opgegeven Officina Turistica en schrappen het bezoek. Later lezen wij dat de excursies al wekenlang volgeboekt zijn.
Wij doen inkopen in een grote en uitgebreide supermarkt en ontdekken dat de goede Chileense wijn voor een spotprijs wordt verkocht. Wij overnachten op de camping Extraccion, die de naam camping niet verdiend.

Woensdag 10 juni rijden wij naar San Pedro de Atacama. Als wij daar aankomen, heeft dit voor ons een speciale betekenis. In 2010 hebben wij onze reis hier afgebroken i.v.m. .met ziekte van Ton zijn ouders. Vandaag zijn wij vanuit het noorden weer teruggekeerd op deze plek.
De cirkel van onze Amerikareis is gesloten.

Wij overnachten op een eenvoudige camping. Anneke voelt zich veel beter en wil graag dat wij via de moeilijke maar mooie laguna route Bolivia zullen binnenrijden.
Ton kijkt de camper na en Anneke zorgt voor voldoende voorraad voor deze tocht die op een hoogte van 4500 – 5000 meter loopt. Het kan daar 's nachts tot 20 graden vriezen en de wegen zijn moeilijk begaanbaar.
Donderdag 11 juni nemen wij nog een drankje op het terrasje op het bekende kerkpleintje en toasten op al het goede!

Dit gedeelte van de reis heeft veel wijzigingen in ons reisschema aangebracht. Wij hebben het mooie gedeelte rondom Cusco (Machu Pichu) en het Titicaca meer overgeslagen. Maar de gezondheid stond voorop en daarom zijn wij snel langs de woestijnachtige en saaie kust naar Chili gereden. Gelukkig kunnen wij via Bolivia terugkeren naar het zuiden van Peru om dat mooie gedeelte toch te bezoeken. Wij hebben nu ruim 100.000 kilometer door de Amerika's gereisd en veel gezien. San Pedro de Atacama is voor ons een dorp geworden met een speciale betekenis. Hier zijn onze 2 reizen in door Noord en Zuid Amerika samengekomen.

Veel leesplezier van
Ton & Anneke