Vancouver Island

Dinsdag 11 september 2012 rijden wij in de ochtendspits over de Lion Gate Bridge naar de andere zijde van Vancouver. Het verkeer is gedisciplineerd en zo rijden wij al snel over de Marine Drive naar Tsawassen. Hier vertrekt de ferry naar Vancouver Island. Wij komen mooi op tijd aan en kunnen direct op de ferry rijden. De overtocht duurt zo’n anderhalf uur. Het laatste deel gaat tussen eilandjes door en wij bekijken alles vanaf het open dek bij een heerlijk zonnetje. De ferry zet ons af in Swartz Bay. Wij rijden naar de andere zijde (Pacific Ocean) van het eiland en overnachten bij een jachthaven in Sooke (N48.23.28/W123.39.45, H=3m).

Woensdag maken wij een uitgebreide wandeling naar de Potholes in de rivier. Potholes zijn ronde gaten in het gesteente en door het water uitgeslepen. Daarna rijden wij verder langs de kust. Aan de overkant zien wij het Olypic NP in de USA liggen. ’s Middags vinden wij een plekje aan zee.(N48.25.13/W124.02.39, H=20m). Tegen de avond lopen wij naar het dorp Jordan River om “Fish and Chips” te eten, maar het eettentje sluit net. Dat kan gebeuren als je buiten het toeristenseizoen reist. Anneke creëert weer een goede hap in de camper. Vandaag is het weer een zonnige dag geworden.

Als wij opstaan, staat de zon weer te stralen. Wij rijden naar Port Renfrew en maken een wandeling naar de Botanical Garden aan de vloedlijn. In de grote gaten in de rotsen blijft water achter waarin je zeesterren, zee anemonen en vissen kan ontdekken. Het is net een aquarium. Daarna rijden wij weer landinwaarts. In Port Honeymoon besluiten wij naar Bamfield te rijden. Via logging roads (zandwegen gebruikt door de houtindustrie) rijden wij over stoffige paden. Het is al laat als wij in Bamfield aankomen. Alles is volgebouwd aan de baai die naar de oceaan gaat. Wij zijn een beetje teleurgesteld. Bovendien is de enige supermarkt ook nog gesloten. Dan maar de laatste boterhammen met eieren en spek eten!
Wij mogen van de eigenaar op een kaal bouwperceel overnachten. (N48.49.39/W125.08.08, H=48m).

Vrijdag 14 september rijden wij via de logging roads weer naar het midden van het eiland en komen aan in Port Alberni. Ook dit stadje ligt aan een inlet die met de zee verbonden is. Wij doen boodschappen, toppen onze diesel op en gebruiken het internet in de lokale bibliotheek. Wij mogen bij de jachthaven overnachten en even later komt er nog een Nederlands echtpaar in een huurcamper bij ons staan. Wij genieten van het zonnetje en maken ’s avonds nog een wandeling langs de havenkant.

Zaterdag rijden wij weer naar de oceaankant en bezoeken de dorpjes Uclelet en Tofino. De weg is zeer bochtig en heuvelachtig. Als wij de dorpjes naderen, zien wij de mistwolken vanuit zee al hangen. Hiervoor had men ons al gewaarschuwd. In Uclelet maken wij een mooie wandeling (Wild Pacific Trail) langs de zee met mooie uitzichten over de baaien. De mist begint dunner te worden en wij voelen de warmte van de zon al. Wij rijden verder naar Tofino. Dit is echt een toeristendorp. Wij maken een wandeling door het dorp en langs de haven. Hier maken wij een praatje met een ouder Amerikaans stel dat vanuit San Francisco met hun zeilboot naar hier is gevaren. De een doet het over land, de ander over zee!
Tofino is het eindpunt en wij rijden terug. Omdat het zo mooi weer is maken wij een lekkere wandeling over het strand van Long Beach. Jammer genoeg mag je niet overnachten op de parkeerplaats van dit strand. Gelukkig vinden wij een leuk plekje bij het vliegveldje in de buurt. (N49.04.44/W125.46.02, H=33m).

Zondag rijden wij terug naar het strand van Long Beach. Het is al druk en wij vinden nog net een redelijk plekje naast een groep surfers. Wij hebben leuk contact met deze jongelui die ook in de buurt in hun omgebouwde bestelauto’s overnachten. Voor hen zijn de grote golven om te surfen belangrijker dan het comfort in de auto’s. Wij genieten van de zon, maken een wandeling langs het strand en bekijken de surfers. ’s Avonds bakt Anneke pannenkoeken en deelt ook aan onze groep surfers uit. Dat valt natuurlijk in de smaak. Als de duisternis intreedt, rijden wij terug naar de parkeerplaats van het vliegveldje om te overnachten.

Het leven op het strand is ons goed bevallen en wij besluiten om ook maandag 17 september nog naar het strand te rijden. Het weer is grandioos en wij leven de hele dag buiten. ’s Avonds eten wij nog op het strand maar dan komen de mistbanken weer binnendrijven. Wij nemen afscheid van het vaste groepje surfers en rijden naar het vliegveldje om te overnachten.

Woensdag 19 september is het bewolkt als wij wegrijden vanaf ons stekkie bij het vliegveld. Na een uur klaart het op en is het weer een strakblauwe lucht. In Port Alberni doen wij boodschappen en vullen de dieseltank weer. Nu gaan we op weg naar de oostkust. In Qualicum Beach vinden wij in een doodlopende straat naar zee een mooi overnachtingsplekje. ’s Avonds drinken wij koffie op het strand en zien de zalmen uit het water springen. (N49.27.07/W124.29.08, H=9m)

De volgende dag rijden wij via Highway 19A deels langs de kust. In het dorpje Comox drinken wij koffie aan de Spit (landtong). Als wij terugrijden in het dorp zien wij in diverse straten en tuinen herten rondlopen.
Wij rijden verder naar het noorden en komen terecht in het vissersplaatsje Kenneth Bay bij Sayward. Vlakbij de aanlegplaats voor grotere schepen kunnen wij onze camper kwijt. Terwijl wij buiten zitten komt er een motorrijder langs. Het is Dave, Nederlander en woont al jaren in Canada. Hij drinkt met ons een kop thee en nodigt ons uit om op de terugweg bij hem en zijn vrouw in Nanaimo langs te komen.
Wij overnachten aan de haven (N50.23.49/W125.57.38, H=18m) en zien ’s avonds de ferry en een paar sleepboten met dekschuiten in het donker voorbij varen. Een mooi gezicht!

Vrijdag 21 september rijden wij verder in een mistige en bewolkte omgeving. Via Port McNeil rijden wij naar Port Hardy. Vlak voor dit plaatsje is een First Nation (indianen) dorpje. Het is Fort Rupert. Hier zien wij een zeer kleurrijke en versierde begraafplaats van de indianen. Wij rijden nog verder naar Coal Harbour, maar hier is niet veel te beleven. Bovendien is alles volgebouwd. Wij rijden terug naar Port Hardy en overnachten in Beaver Cove Park (N50.43.18/W127.27.25, H=7m). Vandaag hebben wij voor ons het noordelijkste punt van het eiland bereikt.

Zaterdag rijden wij weer zuidwaarts en bezoeken Telegraph Cove. Hier staat een groot gedeelte van de huizen op palen. Het is een toeristische trekpleister, maar het ziet er leuk uit. Via de boardwalks maken wij een wandeling langs deze oude en gerestaureerde huizen. Daarna rijden wij naar Woss. Van hieruit willen wij via de logging roads naar het dorp Golden River rijden. Wij vinden niet het juiste pad. Een keer zitten wij op een bergtop van 650 meter met een steile opgang, dan rijden wij weer langs het meer. Uiteindelijk krijgen wij de juiste weg gewezen door een passant. Het blijkt dat de weg die op onze kaart staat,
geblokkeerd is en daarom niet te vinden.
Als wij eindelijk op de goede weg zijn, wordt de weg geblokkeerd door een omgevallen boom. Wat zullen wij doen? Zestig kilometer terugrijden of de boom verplaatsen? Wij besluiten het laatste. Met ons sleeplint trekken de boom uit de takken. Maar de boom wil niet aan de kant omdat hij met een deel van de wortels nog in de grond zit. Wij maken een opgang en rijden zo over de boom heen. Als wij verder rijden staat er een grote Elk (rendier) in zijn wintervacht voor onze auto te pronken. Gelukkig hoeven wij die ook niet weg te slepen. Voordat Anneke haar camera instelt, sprint hij het bos in. Wij rijden door het dorp Golden River naar het eind van deze weg. Aan de Muchalat Inlet vinden wij een mooie plek aan het water met uitzicht op de bergen.

Zondag 23 september genieten wij van ons zondags ontbijt bij een heerlijk zonnetje. Wij rijden de weg terug en slaan af in de richting Campbell River. Onderweg maken wij een paar mooie wandelingen. Als wij bij het Buttle Lake aankomen, besluiten wij het meer te volgen via de mijnweg. Aan het einde van het meer ontdekken wij een mooi plekje aan de Prince Creek. Hier luieren wij en genieten van het heerlijke zonnetje. (N49.33.59/W125.33.02, H=220m). ’s Avonds hopen wij nog wild te zien, maar dat gebeurt niet.

Wij rijden vandaag weer terug langs het Buttle meer. Er hangt een smog door de bosbranden aan de overzijde van het meer en de laaghangende bewolking. Via Highway 19 rijden wij langs de kust naar Nanaimo. Wij proberen het huis van Dave, de motorrijder, te vinden en met de elektronische kaart en GPS komen wij bij “Double Dutch Kennels” van Dave en Bernadette aan. Dave laat ons zijn prachtige log house zien. De beneden verdieping is geheel uit boomstammen gebouwd. Het staat op een heel groot stuk land. Wij mogen hier internetten. Even later komt Bernadette even thuis. Zij geeft hondentrainingscursussen en fokt ook honden. ‘
Wij mogen op hun “landgoed" overnachten en Dave trakteert ons ’s avonds op eigengemaakte pizza. Het is erg gezellig en Bernadette laat ons zien op welke wijze je honden kan leren gehoorzamen. Het is al laat als wij in ons bedje kruipen. Gezelligheid kent geen tijd!

Dinsdag 25 september nemen wij afscheid van Bernadette en Dave, Wij krijgen nog tomaten uit de eigen tuin en verse eieren mee. Bedankt Dave voor de uitnodiging en het gastvrije onthaal en de lekkere tomaten en eieren!
Langs de kust rijden wij naar Chemainus. Wij maken een wandeling door het stadje en bekijken de mooie muurschilderingen die op vele gebouwen zijn getekend. Dan rijden wij verder over Highway 1 en komen zonder problemen in Victoria aan. Bij Black Ball Ferrys informeren wij naar het vaarschema. Morgenochtend kunnen wij naar Port Angeles in de USA varen. Ook mogen wij op hun parkeerplaats overnachten. Wij maken eerst een rit langs de kust. Daarna parkeren wij de camper en maken een wandeling door de binnenstad. Het ziet er allemaal erg Brits (Victoriaans) uit. Het weer is weer prachtig en ’s avonds eten wij fish and chips aan de havenkant. Een mooi afscheid na al deze weken op Vancouver Island.

Vancouver Island is ons goed bevallen. Dat komt door de combinatie van bossen en zee, maar ook door het mooie weer dat wij hebben gehad. Hierdoor hebben wij ook enkele dagen aan het strand kunnen relaxen.
Wij verlaten nu Canada met een goed gevoel, maar zijn ook benieuwd naar de Nationale Parken in de Verenigde Staten..
Veel leesplezier en bedankt voor de vele reacties vanuit Nederland en Canada op onze website.
Groeten van Ton & Anneke.