De Dempster Highway

Maandag 13 augustus 2012 zijn wij al vroeg op pad. In Dawson City kopen wij nog brood en eieren en informeren naar de wegconditie van de Dempster Highway. De weg is goed bereidbaar en bovendien worden de komende dagen mooi weer voorspeld. Wij toppen de dieseltanks vol en rijden naar Klondike River Lodge, waar de afslag naar de Dempster Highway is. Hier treffen wij een konvooi van oude militaire voertuigen aan. Zij vieren het 70 jarige bestaan van de Alaska Highway door deze in konvooi te berijden. Ook de Dempster Highway hebben zij als extra uitstapje benut. Natuurlijk is er weer veel belangstelling voor onze reis en de camper!
Wij rijden over de goed bereidbare gravel road door het Tombstone Territorial Park en genieten van de prachtige uitzichten. Tegen de avond vinden wij een goed overnachtingsplekje op het “Olgivie-Peel Viewpoint” (N65.45.57/W137.53.44, H=863m). Even later komt een Duits stel met een Mercedes Sprinter 4x4 en wij drinken buiten gezamenlijk koffie in het warme zonnetje.

Het is al redelijk warm (13 graden) als wij opstaan. Wij rijden verder door het heuvelachtige gebied. Wij passeren voor de tweede keer de poolcirkel en maken een foto van dit bijzondere punt op de wereldkaart. In de namiddag zien wij in de verte een kudde kariboes grazen op de toendra. Wij overschrijden de provinciegrens van Yukon en North West Territories en zetten onze horloges 1 uur voorruit. Bij de Peel River worden wij gratis overgezet door de ferry en even later zijn wij in Fort McPherson, dat voornamelijk door “First Nations” (indianen) wordt bewoond.
Wij rijden verder door de delta van de Peel River. Een plekje vinden wordt hierdoor moeilijk omdat links en rechts van de weg water of moeras is. Uiteindelijk vinden wij een overnachtingsplekje in een grindafgraving (N67.23.27/W134.14.19, H=73m).

Woensdag 15 augustus zijn we weer vroeg op pad. Als wij bij de MacKenzie River aankomen vaart net de ferry weg. Wij wachten ruim een half uur, want de ferry bedient twee aanlegplaatsen. Als wij aan boord van de ferry zijn, nodigt de kapitein ons uit op de brug. Zo hebben wij een mooi uitzicht tijdens de overvaart naar de beide plaatsen en hij heeft een leuke onderbreking van zijn werk.
Het laatste deel door de MacKenzie Delta is saai met weinig uitzichten. Tegen de middag bereiken wij Univik, het noordelijkste plaatsje van de Dempster Highway. Bij het vliegveld kunnen wij gratis internetten en rijden dan verder naar de stad.
In het Visitors Center vullen wij een vragenlijst in die tevens meedoet aan een verloting van een diamant of goudklompje. Volgens de gastvrouw is er altijd een Europeaan die een van de prijzen wint. Wie weet?
Wij maken een wandeling door de hoofdstraat en bezoeken een supermarkt. Wij schrikken van de prijzen. Alles hier 2 maal zo duur als in Whitehorse, 400 kilometer zuidwaarts.
Wij informeren naar een vliegtocht naar Tuktoyaktuk, een indianen/inuit gemeenschap, ruim 100 kilometer boven Inuvik. Omdat nog een echtpaar meegaat, zakt de prijs van de toer en wij besluiten morgen mee te gaan naar dit bijzondere dorp.
Wij rijden terug naar Inuvik en bezoeken de Igloo Church en parkeren onze camper daarna bij het zwembad. ’s Avonds nemen wij een duik in het koude water en later in de zeer warme hot tub. Omdat het al na 10 uur is, overnachten wij bij het zwembad.

De volgende dag horen wij dat onze vlucht naar Tuktoyaktuk is uitgesteld en op het vliegveld vertrekken wij, door de laaghangende bewolking, nog een uur later. Het is even schrikken als wij het kleine vliegtuigje zien. Precies plaats voor 6 personen, inclusief de piloot. Wij vliegen laag over de MacKenzie Delta, een grandioos gezicht. Even later zien wij de gasboorstations en het Early Warning System van de Amerikanen. Dan vliegen wij deels over zee en zien pingo’s (uit de grond gedrukte ijsbergen met een grondlaag). Na een klein uur landen wij op het kleine vliegveldje van Tuktoyaktuk. Eileen is onze lokale gidse. Zij is hier geboren en getogen en laat trots haar dorpje zien. Wij staan boven op een pingo en bezoeken een ice house. In deze ruimte, uitgehakt diep in de grond, bewaart de lokale bevolking hier zijn vlees en vis. Een uitstekende ijskast, maar dan onder de grond. Het leven is hier hard. Naast wat arbeidsgelegenheid probeert de bevolking zich met vis in leven te houden. ’s Winters is er wel een auto verbinding met Inuvik via de bevroren ijsweg door de delta.
Na 2 uur wurmen wij ons weer in het vliegtuigje en drie kwartier later zijn wij terug in Inuvik. Een heel aparte belevenis.
Wij rijden weer naar het zwembad en na het eten liggen wij, voor maar 3 dollar pp., in het warme bubbelbad. Ook overnachten wij bij het zwembad. (N68.21.09/W133.43.34, H=14m)

Donderdag 16 augustus vertrekken wij wat later. Wij rijden over de “Dempster” naar de ferry. Het is er druk, want er is ook een militaire oefening gaande in het gebied. Weer veel belangstelling voor onze reis en de camper van de militairen. Zij hebben net een beer geschoten. In fort Mc Pherson toppen wij een van onze dieseltanks op. Wij willen zonder verder te tanken de stad Whitehorse bereiken. Ook kopen wij nog wat noodzakelijke etenswaar. Bij de tweede ferry herkent de kapitein ons en roept ons nog een goede trip toe als wij de overkant bereiken.
Wij komen nu weer in het mooie landschap en zien een groep kariboes van dichtbij achter elkaar over de toendra rennen. Wij zetten onze horloges weer een uur terug want wij zijn weer in de Yukon provincie. Wij overnachten bij een grindafgraving, ver genoeg van de weg. (N66.37.31/W136.17.04, H=700m)

Vandaag zijn we weer voor 9 uur op pad. Het is bewolkt weer, maar het zonnetje wil er door heen prikken. Wij zien dat de herfst zijn intrede doet. Sinds 5 dagen geleden is de natuur naar geel en rood aan het verkleuren. Dit is precies waarop wij gehoopt hebben.
In de namiddag, bijna aan het einde van de Dempster Highway, krijgen wij nog een buitje en de natte gravel weg zorgt er voor dat wij onder de modder bij het eindpunt aankomen. Gelukkig is hier een mogelijkheid om de camper, onder een stralende zon, af te spuiten. Wij verlaten de Dempster Highway en rijden richting Whitehorse.
Bij het Gravel Lake aan de Highway 2, overnachten wij samen met een Duits stel die daar met hun gehuurde camper staan. Wij zien in het meer bevers zwemmen en hun burcht verder aan het verstevigen.

Zondag 19 augustus rijden wij naar Whitehorse. Onderweg bezoeken wij de 5 Fingers Rapids in de Yukon River, waar vroeger de raderschepen veel problemen hadden om deze te passeren. Tegen de avond komen wij in Whitehorse aan en eten daar een heerlijke pizza. Wij overnachten op ons oude plekje aan de Yukon River.

Dit reisverhaal gaat over een periode van ruim een week. In die week hebben wij weer prachtige dingen gezien en meegemaakt. Nu maken wij ons op voor het volgende avontuur. Wij willen via Haines/Alaska met de ferry naar Prince Rupert/Canada varen. Onderweg zullen wij nog in 3 havens van boord gaan en die gebieden een of meerdere dagen verkennen. Op deze manier zien wij gebieden in Alaska die per auto niet te bereiken. Ook besparen wij ons een reis van ruim 1400 kilometer die wij anders door Canada hadden moeten afleggen.
Veel leesplezier en de groeten van ons.