Toronto naar Banff National Park

Let op; nieuw notatie van GPS coördinaten i.v.m. overschakelen op een nieuwe elektronische kaart. Notatie in; graden minuten secondes.

Maandag 4 juni 2012 nemen we afscheid van Baukje en Helmut in Toronto, waar wij een paar dagen hebben doorgebracht. Via highway 400 rijden wij naar de 69. Deze blijven wij de komende dagen langs de grote meren volgen. Wij overnachten in de navolgende plaatsen;
Whitefilsh Falls N46 06 53/W081 44 05,
Michipicoten N47 56 05/W084 51 00 (strandje bij kanoschool),
Marathon N48 42 22/W080 23 15.

Donderdag 7 juni maken wij in Thunderbay nog een wandeling langs de jachthaven Even later blijkt dat de weg naar Highway 11 afgesloten door een overstroming. De laatste dagen heeft het hier veel geregend. Via een omweg komen wij toch op de 11, die vlak langs de grens van de USA loopt. Anneke ziet langs de kant van de weg een zwarte beer met haar jong in het gras zitten. In Thunderbay vinden wij een plekje aan het water (N48 39 11/W090 15 17).

De volgende dag rijden wij naar Fort Frances, een grensstadje met de USA. Wij vinden een mooi plekje aan de Rainy River met aan de overkant zicht op de USA. (N48 36 59/W093 21 23). Het is een leuk plekje en we blijven nog een dag langer staan. In de stad is er een show van oude auto’s. Het weer is aangenaam en zonnig.

Zondag 10 juni gaan we weer op pad na onze drinkwatertanks te hebben gevuld op het terrein waar wij overnacht hebben. Onderweg zien wij een bord met “Pow Wow” erop. Dit is een bijeenkomst van indianen. Wij slaan af en komen in het indianenreservaat. Er is inderdaad een soort feest van diverse indianengroepen en wij mogen aanwezig zijn. ’s Middags zien wij een bont gezelschap die bepaalde ceremoniën uitvoeren. Daarbij hoort dansen en muziek. De muziek wordt gemaakt op een grote trommel waar een groep mannen een bepaald ritme slaan en daarbij een typisch soort zang laten horen. Er is zelfs eten voor de gastgroepen en ’s avonds krijgen de gasten onder getrommel en gezang cadeaus van de gastgroep aangeboden. Ook wij worden hierbij betrokken en met een hand- en theedoek en een paar plastic bakjes nemen wij afscheid van dit gezelschap. Wij overnachten in het dorp Bay Indian Reservat 31A (N49 23 55/W093 56 59).

Bij het verlaten van het reservaat begint het weer te regenen en onderweg hebben wij zelfs stevige buien. In Selkirk, vlak boven Winnipeg proberen wij Ton zijn neef op te sporen. Na enkele telefoontjes krijgen wij Jan zijn echtgenote aan de telefoon. Zij legt uit waar zij wonen, want hun huis heeft geen adres. De postbode weet dat zij op Rural Road 15 = Landweg 15 wonen zonder een huisnummer erbij. Toch vinden wij snel hun huis en Jan blijkt zijn Nederlands niet verleerd te zijn. Wij brengen de avond bij hun door.

Dinsdag 12 juni verlaten wij Selkirk en rijden buiten om Winnipeg en komen op de Highway 1. Het wordt een saai rit over de grote prairievlaktes. Bij de afslag Oak Lake rijden wij naar het meer en vinden een mooi plekje (N49 40 27/W100 42 46). Wij maken een mooie wandeling over het dijkje langs het meer en zien onderweg een bever en veel watervogels.

Via Oak Lake rijden wij naar Moose Jaw en overnachten voor de eerste keer op de parkeerplaats van de supermarkt keten Walmart.
Donderdag 14 juni bellen wij Ton zijn vader om hem te feliciteren met zijn verjaardag. Het is bij ons half acht ’s morgens en in Amstelveen is het al half drie in de middag.
Als wij na een eentonige rit de provincie Alberta binnenrijden, krijgen wij bij het Info Centre aan de snelweg veel een goede toeristische informatie. In Medicine Hat vinden wij op een bergpad een overnachtingsplekje.

Met harde wind en regen vertrekken wij uit Medicine Hat en rijden naar het Dinosaur Park in de Badlands. In dit park zijn en worden veel dino skeletten gevonden. Een bepaald gedeelte is open voor publiek en wij mogen er met de camper rondrijden. Onderweg zijn informatie punten die je per voet kan bezoeken. Daarna doet Anneke de was in het info centrum waar ook wasmachines staan. ’s Avonds zien wij herten op het parkeerterrein boven het gelegen Dinosaur Park. Wij mogen hier jammer genoeg niet overnachten, maar vinden een plekje in het dorpje Patricia bij de rodeo ((N50 41 53/W111 49 19, H=741m).

Zaterdag 16 juni zijn we weer vroeg op pad en bezoeken onderweg de Atlas Mine. In het gebied rond de plaats Drumheller is vanaf 1900 tot 1984 veel mijnbouw in kleine mijnen uitgevoerd. Deze mijn is nog redelijk intact en wij krijgen een idee hoe het daar is geweest.
Daarna rijden wij door naar de “hoodoos”. Dat zijn rotsen die door erosie een bepaalde vorm hebben gekregen.
Vlakbij de hoodoos vinden wij in het ruige Badland terrein een mooi plekje (N51 22 54/W112 31 29) en blijven hier een dag extra staan. Tijdens een van de wandelingen zien wij een eland met 2 kalveren van zeer nabij.

Maandag 19 juni rijden wij via Drumheller naar Calgary. Onderweg bezoeken wij de Horse Shoe uitkijkpost, die een mooi overzicht over de Badlands geeft. In Calgary tanken wij goedkope diesel (C$1.05/liter = Euro 0,84) en rijden verder naar het zuiden. Het is weer regenachtig weer, maar in Nanton klaart het op en hier overnachten hier bij het baseball veld.

De volgende dag rijden wij naar Head-Smashed- In Buffalo Jump (ja zo heet het echt!). Op deze plek joegen de indianen volgens een bepaalde procedure de buffalo’s over een klif en hadden op deze manier voldoende vlees, huiden en andere zaken om de winter door te komen. Er is een zeer interessante uitleg in dit museum. De wijze waarop alles wordt uitgelegd hebben wij nog niet meegemaakt.
In de middag rijden wij naar Waterton Lakes National Park (NP). Dit park is gelegen tegen de Amerikaanse grens aan. Hier kopen wij een jaarkaart die toegang geeft tot alle nationale parken van Canada (C$ 67,70 p.p.). Wij moeten op de camping van het park overnachten (N49 05 58/W113 57 04, H=1382m!). De volgende dagen maken wij tochten door het park. ’s Avonds zien wij 2 beren aan de overzijde van de rivier tegen de berghelling lopen. De herten zijn niet schuw en lopen dwars door de camping. Ook maken wij nog een wandeling langs Red Rock Canyon en bezoeken ook de bizons die in een afgezet gedeelte van het park rondlopen.

Donderdagavond 21 juni stoppen wij in het dorpje Frank. Hier is in 1903 een berg afgebrokkeld en heeft het dorp gedeeltelijk bedolven. De volgende dag bezoeken wij het Interpretive Centre waar je een goed beeld krijgt hoe deze bergverschuiving heeft plaatsgevonden. Buiten zie je nog de miljoenen kubiek meters rotsen en steen liggen.
Op de parkeerplaats van het Centre hebben wij rustig overnacht (N49 36 03/W114 23 36, H=1387m).
Wij rijden verders over de Crows Pass en bereiken Canbrook. Hier doen wij boodschappen en vullen onze tanks op met diesel. Wij krijgen korting op de diesel in de vorm van “Superbucks” die wij in de supermarkt weer kunnen besteden. Wij overnachten op een grote parkeerplaats van een kerk en worden aangesproken door de dominee. Hij nodigt ons uit om een pizza met enkele andere medewerkers te komen eten en laat ons ook nog de stad zien. (N49 31 21/W115 44 39, H=913m)

Zaterdag 23 juni maken wij op aanraden van een van de medewerkers van de kerk een omweg langs het Kootenay Lake. Wij moeten de gratis veerboot nemen om de overkant te bereiken. Via het plaatsje Nelson rijden wij verder over de Bonanza Pass (1535 m) die in dichte mist zit. In het plaatsje Christina aan Christina Lake overnachten wij. (N49 02 25/W118 12 42, H=482m). Wij hebben vandaag een uur extra gekregen want wij passeren weer een tijdzone en leven nu in Pacific Time!

Zondag gaan wij weer vroeg op pad. Het regent en op een pas is het zeer mistig. Via een mooie route langs de Amerikaanse grens passeren wij het Skaha en Okanagan Lake. Onderweg zijn wij de kleine wijngaarden, want het klimaat is hier zeer mild. In Kelowna vinden wij snel het huis van Ton zijn andere neef, maar hij is niet thuis. Later treffen wij hem en wij spreken af de volgende dag op de koffie te komen. Wij overnachten (clandestien) op de parkeerplaats van de nabijgelegen jachthaven en zien daar grote en kleine marmotten rondrennen.

De volgende dag worden wij hartelijk door Ton zijn neef en zijn vrouw ontvangen. George zijn Nederlands is niet meer zo goed. Zijn broer in Selkirk houdt het beter bij. Het is een fijn samenzijn en wellicht is dit de eerste en laatste keer dat wij elkaar ontmoeten.
’s Middags verlaten wij Kelowna en rijden naar het Revelstoke NP. Onderweg moeten wij een keer omrijden en even later staan wij in een lange file bij Sicamous. Er is de afgelopen dagen veel regen gevallen en Highway 1 heeft last van diverse modderlawines. Tegen de avond bereiken wij Revelstoke en overnachten bij het Railway Museum (N51 00 16/W118 12 02, H=469m)

Wij bezoeken Revelstoke NP. Dit is het enige park in Canada waar je met de auto tot de top van de berg kan rijden. Maar er is afgelopen winter veel sneeuw gevallen (26 meter!) en het voorjaar is regenachtig geweest. De weg blijkt maar tot de helft bereidbaar te zijn. Het laatste deel tot de sneeuw doen wij lopend. Wel zien wij vanaf de berg een mooi overnachtingsplekje aan de rivier in Revelstoke en daar gaan wij in de namiddag staan. ’s Avonds komt er nog een onweersbui over als wij de honkballers in het sportpark gadeslaan.
De volgende dag maken wij nog een paar wandelingen in het park die langs de Highway 1 zijn gelegen. Daarna rijden wij naar Glacier NP maar veel trails zijn door de regen en de modder afgesloten. Op de Rodger Pass bezoeken wij het museum van “National Parks Canada” en rijden vandaar door naar het stadje Golden waar wij overnachten bij het zwembad (N51 17 44/W116 57 08, H=791m).

Vanuit Golden rijden wij in rustig tempo naar Kootenay NP. In Radium bekijken wij de hotsprings die er uit zien als luxe zwembaden. Onderweg stoppen wij en maken uitstapjes over uitgezette paden in het park. De camping is afgesloten. Wel maken wij een mooie wandeling over de Marble Canyon Trail. Wij rijden verder en zien nog een coyote die 2 herten volgde. Vlak bij Banff zien wij een beer langs de snelweg, maar Annke kan alleen zijn achterzijde fotograferen. In Bannf bezoeken wij het oude en originele NP museum en rijden naar de Two Jakes camping. Het is een lange maar mooie dag geworden!

De volgende dagen brengen wij door in Banff NP. Wij maken een wandeling langs Lake Minnewanka en maken een rondtour langs de hoodoos en de waterval in Banff. Wij rijden verder naar Lake Louise en maken een wandeling door de Johnson Canyon. Wij overnachten op de camping van Lake Louise. Hier maken wij de volgende dag een lange wandeling naar de “6 Glaciers” met mooie uitzichten op het meer. Wij boffen met het weer als wij omhoog gaan (2 ½ uur), maar hebben wat regen als we de afdaling aanvangen. Onderweg horen wij geraas en iemand waarschuwt ons het pad te verlaten. Enorme stukken ijs van een kleine gletscher rollen over ons pad.
Wij besluiten om door te rijden Lake Moraine. Het is druk op het parkeerterrein maar wij vinden een plekje op het campergedeelte. Omdat er hier geen overnachtingverbod is, besluiten wij om hier te overnachten. ’s Avonds maken wij een wandeling langs het meer.
Morgen is het 1 juli en dan is het Canada Day, een officiële feestdag en dan zal het druk worden in het park.
Resumé;
Aantal gereden kilometers vanaf Toronto; 5902 km
Dieselolieverbruik; 22l/100km
Olieverbruik; 1,5 liter
Aantal overnachtingen op campings; 4
Overnachtingen Walmart; 1
Vrije overnachtingen; 22
Weer; Wisselvallig, maar bij onze uitstapjes/tochten hadden wij steeds redelijk weer.
Hoogtepunten; Trektocht naar de 6 Glaciers in Banff NP
Het zien van Wildlife; beren, herten, (grond) eekhoorns, marmotten en eland met kalveren.
Mooie uitzichten tijdens het rijden.
Dieptepunt; Saaie ritten door Manitoba en Saskatchewan.

Het eerste grote traject naar het westen van Canada zit erop! Mede door de goede snelwegen en het eentonige landschap in centraal Canada hebben wij flinke afstanden gereden. Toch is het allemaal best gegaan. Wij genieten weer elke dag.
Vanaf nu gaan wij naar het noorden en proberen de Alaska Highway te bereiken.
Veel leesplezier!