Van Breezand naar de USA en Canada

Zaterdagmorgen nemen wij de trein naar Schiphol, uitgezwaaid door Gerard, Leonie en Jet. Onze boarding kaarten voor de vlucht vanaf IJsland naar Washington liggen al gereed bij de Icelandair balie. De vlucht naar Reykjavik heeft vertraging, maar zonder problemen stappen wij over op de vlucht naar Washington DC.
Het is druk bij de immigration balie in Washington en wij treffen een vervelende immigration officer. Op vakantie en dan nog wel 6 maanden? ”I don’t believe you”! Gelukkig krijgen wij bij de tweede immigration officer wel de vereiste stempels al heeft dat een oponthoud van ruim een uur gegeven.
Wij nemen een busje dat ons bij het hotel afzet. Wij laten Jan en Loes (zij gaan ook met hun camper op pad door de USA en zijn een paar dagen eerder hier heen gevlogen) weten dat wij er zijn. Na een biertje in het café naast het hotel duiken wij vermoeid in ons bed.

De volgende dag ontbijten wij met Jan en Loes. Samen met hun nemen wij een taxi naar Baltimore, want de treinen rijden niet op zondag. Wij checken in in het hotel en maken een wandeling naar de Inner Harbour. Hier heeft Ton met Hr.Ms. Tromp in 1984 (?) gelegen. Het ziet er precies zo uit als toen, al is de skyline iets veranderd.

Maandag 21 mei bellen wij de scheepsagent op. Onze campers zijn vannacht gelost, maar alle papieren zijn nog niet geregeld. Later krijgen wij te horen dat wij onze camper vanaf 13.00 uur kunnen afhalen. Anderhalf uur later zijn wij in het bezit van onze camper. Niemand heeft gekeken wat er in de camper zit. Het ging van een leien dakje mede door de goede afhandeling van de scheepsagent Pride.

Wij rijden met de beide campers richting Washington. Onderweg toppen wij beide gasflessen op met propaan en doen de noodzakelijke boodschappen in een grote supermarkt (Giant).
Het is al 7 uur ’s avonds als wij een mooi plekje vinden op de Greenbelt Park Camping.

De volgende dag gebruiken wij om de camper weer in orde te brengen. De gehele bestuurderscabine wordt weer ingericht, omdat deze spullen tijdens de overtocht door ons in de camper zijn opgeborgen. Wij hebben al bekijks van de overige Amerikaanse buren en de parkwachters. Zo’n compacte camper die zo hoog op zijn wielen staat hebben ze nog nooit gezien.

Woensdag 23 mei lopen wij naar het College Park metrostation, Toch nog een loopje van 30 minuten. Met een dagkaart op zak rijden wij naar het centrum. Wij bezoeken Arlington begraafplaats met het graf van Kennedy en maken een ceremonie mee bij de tombe voor de onbekende soldaat. Via een fikse wandeling komen wij bij het monument van de mariniers die gemaakt is van een foto genomen tijdens de verovering van het eiland Iwo Jima tijdens de 2e Wereldoorlog.
’s Middags bezoeken wij het Air & Space Museum. Vooral de afdeling Ruimtevaart is indrukwekkend. Tegen zes uur ‘s avonds komen wij weer op de camping aan en drinken we wat bij Jan en Loes.

Wij willen vandaag weer naar Washington gaan, maar hebben besloten om de camper vlakbij het metrostation te parkeren. Ook Jan en Loes gaan op pad en wij nemen afscheid van hun.
In Washington bezoeken wij het monument van Lincoln via de Mall en bezoeken later het monument van Martin L King. We lopen weer uren door de stad en ‘s middags besluiten wij naar de camper te gaan. Wij doen nog wat inkopen en vullen de tanks op met diesel (ongeveer 0,85 eurocent/liter!) en keren terug naar de rustige parkeerplaats in College Park. Hier overnachten wij.

Woensdag 25 mei vertrekken wij naar Gettysburg. Onderweg laten wij bij een bandenbedrijf onze reservewiel vanaf het dak naar zijn originele positie overzetten. Het is in de middag als wij op de grote parkeerplaats van Gettysburg aankomen. Hier overnachten wij.
Het is al vroeg als wij de volgende morgen door het lawaai van andere auto’s en bussen
wakker worden. Even later rijden wij over de aangegeven route langs de slagvelden die hier tijdens de Burgeroorlog in 1862 hebben plaatsgevonden. Langs de route veel beelden, monumenten en kanonnen. Het maakt toch wel indruk op ons.
’s Middags rijden wij door naar “Dutch Country” een streek waar veel Amish wonen. Wij komen de koetsjes onderweg diverse malen tegen. In Ephrata in het park is een zwembad en daar parkeren wij (N40 10.799’/W076 11.297’). Wij nemen een duik in het (frisse) zwemwater en blijven hier overnachten, want een fikse en lange onweersbui verhindert ons verder te rijden.

Zondag 27 mei worden wij om half acht wakker gemaakt door gebonk op de deur. Het is de politie. Wij mogen hier officieel niet overnachten, maar na wat uitleg over het slechte weer van gisteravond en de belofte om voor 9 uur te vertrekken is alles in orde. Het is ook goed dat de politie ons vroeg heeft wakker gemaakt want om even voor negenen staan wij bij het Mennonieten kerkje en zien de koetsjes aankomen. De vrouwen en mannen staan apart van elkaar en de jonge knullen staan ook samen gegroepeerd. Wij worden vriendelijk welkom geheten en worden zelfs uitgenodigd om de dienst bij te wonen. Wij slaan dat af, want wij staan hier in onze korte broek en T-shirt terwijl de mannen in wit overhemd en vest en de vrouwen in lange rokken en jurken gekleed zijn.
Wij rijden verder via Harrisburg en ondekken een ALDI. Ja, een Duitse Aldi in de USA. De prijzen zijn er ook Europees en diverse artikelen zijn hetzelfde als in Duitsland. Toch maar wat extra inkopen doen! In het plaatsje Blossberg vinden wij een parkje met sportvelden en overnachten er. (N41 40.481/W077 04.057).

Wij hebben rustig geslapen kunnen ook hier onze drinkwatertanks optoppen. Iedereen is erg vriendelijk voor ons. Wij vervolgen onze rit naar het noorden en overnachten in het parkje van de Town of Wales (N42 46.095/W078 31.667).

Vandaag rijden wij richting de Niagara Falls. Al om tien uur ’s morgen zijn wij in het National Park en bekijken de Horseshoe Fall en de Bridal Veil Fall vanaf de Amerikaanse zijde. ’s Middags gaan wij over de Rainbow Bridge naar de Canadese zijde. De douane is zeer vriendelijk en willen zelf niet in onze camper kijken. In het plaatsje Niagara Falls wisselen wij Canadese dollars en vinden een parkeerplaatsje bij de Skylon Tower en lopen naar de watervallen. Het uitzicht aan de Canadese zijde is veel mooier dan aan de Amerikaanse zijde. Wij zien de bootjes naar de Mist of Maid varen. Leuk als je bedenkt dat Ton zijn ouders dit ook gezien en gedaan hebben.
De parkeerplaats is geen goede plek om te overnachten en wij besluiten verder te rijden. In St. Catharine vinden wij een mooi plekje aan het strand. (N43 13.540/W079 13.206) Met een beker koffie in de hand zien wij de zon ondergaan en zien in de verte de lichten van de stad Toronto.

Wij besluiten om de volgende dag hier te blijven en doen klusjes aan de auto en luieren in de zon. In de middag rijden wij op aanraden van een voorbijganger naar het haventje van Port Delousie. Ton belt zijn nicht in Toronto op en wij zijn morgen zeer welkom.

Donderdag 31 mei rijden wij met behulp van de computer en de GPS in een keer naar het huis van Ton zijn nicht. Helmut ontvangt ons en kijkt vol bewondering naar de camper op de oprit. Ook Baukje wil onze verhalen horen. ’s Middags maken wij een wandeling in de omgeving en ’s avonds hebben wij een gezellig avondeten waarbij Ton zijn andere nichtje Lynn en haar man Dirk aanwezig zijn.
De volgende dag gaan wij, in de stromende regen, naar het centrum. Wij lopen in het grote ondergrondse Eaton Center met zijn duizenden winkels en winkeltjes. ’s Avonds hebben wij een gezellige avond met veel verhalen bij Baukje en Helmut thuis.

Zaterdag zijn wij vroeg op want wij gaan met zijn vieren naar de cottage (vakantiehuis) van Helmut en Baukje. De rit duurt “maar” 2 uur. Een fantastisch houten bungalow die aan het water staat in een prachtige omgeving. ’s Middags maken wij een wandeling en ’s avonds genieten wij van de vele verhalen bij het houtvuur.
Jammer genoeg is het zondag regenachtig weer en rijden wij ’s middags terug naar Toronto.
Toch is het fijn geweest dat wij de cottage hebben gezien en er hebben overnacht.

De laatste avond in Toronto brengen wij door bij Helmut en Baukje met enkele spelletjes Rummicub. Nederland verslaat Canada!