De Chapada en de Pantanal

Voor foto’s van de reis naar Zuid Amerika;
http://www.mijnalbum.nl/ALBUM=ULSUYEDH

Voor de reisverhalen naar India en Nepal in 2007-2008; zie de inhoudsopgave in de linkerkolom.

Zaterdag 6 juni 2009 rijden wij naar het dorpje Chapada de Guimaraes van het gelijkluidende gebied. Via een steile weg met mooie uitzichten komen wij op het dorpspleintje aan. Wij boeken een wandeltocht met gids bij een klein reisbureau en parkeren de camper in het dorp op de kleine camping Oase (GPS: S 15.27.20,4/W55.44.48.8)

Zondag staan wij om half negen bij het reisbureau. Ons gezelschap bestaat uit een groep Braziliaanse dames en een Italiaan die in India werkt . Hij doet aan ontwikkelingshulp en is nu bezig in Brazilië een project over minikrediet op te zetten.
Met twee auto’s rijden wij naar het natuurgebied. Onze gids, Sergio, is een “vogelaar” en toont ons onderweg de plekken waar uilen en spechten zich ophouden. De groep gaat verder lopend door het natuurgebied, nadat wij met leggings rond de onderbenen ons beschermd hebben tegen slangen. Wij bezoeken een zandsteengrot en komen even later bij de “Gruta Azul” aan. Het water in de grot is inderdaad helblauw gekleurd door de zon. Tegen drie uur zijn we weer terug bij het restaurantje dat als vertrekpunt fungeerde. Hier gebruiken wij de maaltijd. Een Braziliaanse maaltijd bestaat altijd uit witte rijst en bruine of zwarte bonen, aangevuld met salade en vlees. Vandaag is het kip.
Na de maaltijd rusten wij uit in een hangmat. Daarna bezoeken wij de waterval en willen op de terugweg de zonsondergang op een uitzichtpunt meemaken. Hier slaat het (kleine) noodlot toe. De auto waarin wij zitten weigert opeens verder te rijden en de andere auto neemt ons op sleeptouw. Nu missen we de zonsondergang.
In het dorp bekijken wij onze E-mail. Dieter Fries uit Nürnberg, die onze onderdelen voor de VW verzorgt, meldt dat alle onderdelen voor de reparatie van het achterdifferentieel binnen zijn. Morgen gaan wij alles in gang zetten om de onderdelen naar Brazilië te laten versturen.

Maandag 8 juni betalen wij per Internet aan Dieter Fries voor de onderdelen en berichten de ANWB dat alles naar Varzea Grande in Brazilië kan worden opgestuurd. Nu maar afwachten wanneer wij de onderdelen in ontvangst kunnen nemen. Voor de rest van de dag maken wij een lekkere luierdag op de camping.

Dinsdag rijden wij weer bergafwaarts en gaan naar Salgadeira. Hier is een camping (nou ja, een weide en een kraan) en in de buurt is een rivier en waterval. Het uitzicht op de Chapada is prachtig. Wij eten in een naburig restaurantje en genieten verder van de rust.

Woensdag 10 juni maken wij een wandeling naar de waterval. Die is minder ver dan wij gedacht hadden. Het is een warme dag en wij zoeken verkoeling in het heldere rivierwater. ’s Middags nemen wij een heerlijke soep met een (ijs)koud biertje bij een restaurantje. Op de camping zien wij tegen de avond 3 roodblauwe ara’s overvliegen en Ton spot nog een toekan.

’s Nachts is het rumoerig op de camping want vandaag, donderdag 11 juni, is het (weer) een feestdag voor de Brazilianen en die trekken er dan op uit. Wij besluiten om boodschappen te gaan doen en het plateau van de Chapada verder te verkennen. Jammer genoeg is een deel van de Chapada afgesloten, omdat er verleden jaar een dodelijk ongeluk heeft plaatsgevonden. Ook het deel dat wij willen bezoeken blijkt na 10 kilometer rijden afgesloten te zijn. Wij draaien om en rijden naar de “Mirante” (= uitkijkpunt). Op het uitkijkpunt komen wij een Duits echtpaar, Walter en Christa, tegen die met een 4WD camper vanuit Canada naar Zuid Amerika reizen. Wij wisselen informatie uit en maken daarna nog een wandeling. Het weer betrekt en het begint zelfs te regenen. Vlug naar de camper en een lekkere kop koffie zetten.

Vrijdagmorgen nemen wij afscheid van Walter en Christa en rijden terug naar de VW garage in Varzea Grande. Daar aangekomen vertellen wij Ederson, ons aanspreekpunt bij de garage, dat de onderdelen eraan komen. Wij checken nog even de E-mail en de ANWB informeert ons dat volgende week donderdag de onderdelen in de VW garage worden afgeleverd.
Wij besluiten deze tijd te overbruggen door naar de Pantanal te reizen. De VW garage zal ons per E-mail op de hoogte brengen als de onderdelen gearriveerd zijn. Dat is dus keurig geregeld.

Zaterdag 13 juni 2009 bellen wij naar Diana en kunnen Ton’s vader feliciteren met zijn 91e verjaardag die hij in Heerhugowaard viert.
Wij rijden daarna zuidwaarts in de richting van het stadje Pocone. Dit is de uitvalsbasis voor het bezoek aan de Pantanal.
De Pantanal is ’s werelds grootste “wetland” en is van november tot maart een grotendeels ondergelopen gebied. Daarna zakt heel langzaam het water en in juni tot oktober kan men grote delen weer bereiken. Het is een natuurpark vol met vogels, zoogdieren en reptielen en in het water krioelt het van de vissen maar ook van de krokodillen.

Wij willen proberen over de damachtige weg met 126 houten bruggetjes naar het eindpunt in Port Jofre te rijden. Volgens Walter, die wij enige dagen geleden ontmoette, zijn alle bruggen in redelijke conditie en kunnen die onze camper wel dragen.
In Pocone doen wij onze laatste inkopen. Al gauw verdwijnt het asfalt en maakt plaats voor een zandpiste. Wij zijn amper het natuurgebied binnen of wij zien overal vogels langs de drassige zijkanten van de weg. Even later zien wij bij de houten brug al diverse jacare’s (krokodillen) liggen. Ook komen wij capibara’s (’s werelds grootste knaagdier) tegen en vliegt de jaburu (zeer grote ooievaar) over ons heen. De gemiddelde snelheid van ons is laag want overal stoppen wij en Anneke maakt veel foto’s. Halverwege de route maken wij halt bij pousada Rio Claro (kampeerboerderij) om te overnachten. (GPS: S16.37.15,6/W5644.8)

Zondagmorgen zijn wij al vroeg op en gaan een boottocht over de Rio Claro maken. Wij zien vanaf het water arenden, haviken, kingfishers, reigers en ook weer de jaburu. Later zien wij nog een “howler monkey”(brulaapje) en een klein soort beertje in de bomen. Ook zien wij de grote en de kleine toekan.
Na de boottocht ontbijten wij, luieren en zwemmen in het kleine zwembad en maken ’s middags nog een wandeling in de omgeving. Die moeten wij al gauw opgeven, want wij worden door duizenden muskieten aangevallen.

Maandag 15 juni 2009 rijden wij verder over de zandpiste die redelijk te berijden is. Onderweg komen wij weer veel vogels, capibara’s (in het capibara laantje) en krokodillen tegen. Na 149 kilometer en 126 bruggetjes komen wij in de namiddag in Porte Jofre aan.
Er schijnt hier een camping te zijn en wij gaan op zoek. Maar dan krijgen wij een tropische regenbui over ons heen en binnen een paar minuten zijn wij drijfnat. Wij besluiten om aan het einde van de weg aan de rivier te overnachten.(GPS:S17.21.53,9/W56.46.21,5)

Dinsdag verplaatsen wij de camper om een beter uitzicht over de rivier te hebben. Wij zetten de stoelen buiten en genieten onder het genot van een kop koffie van de natuur om ons heen. ’s Avonds zien wij 3 blauwe (hyacint) ara’s overvliegen. Wij moeten snel naar binnen want de muskieten houden erg van Europeanen.

Woensdag doet Anneke de was bij een wasplaats hier vlakbij. ’s Middags komt er een Mercedes Sprinter aanrijden met een Belgisch nummerbord. Het zijn Jos en Elly uit Kalmhout. Zij parkeren hun camper achter de onze en wisselen de laatste nieuwtjes uit. Zij komen uit Bolivia en zijn pas een paar dagen in Brazilië. Omdat Jos een dwarslaesie heeft, is hun camper aangepast met een lift. Samen fiksen zij het om zo door Zuid Amerika te reizen.
Weer vliegen de blauwe ara’s over en tijdens de was kwam de toekan heel mooi voorbij!

Donderdag 18 juni 2009 drinken wij koffie met Jos en Elly en zij vertellen van hun ervaringen in Bolivia. Ook de redelijk nieuwe Mercedes heeft problemen met de verdeelbak gehad en dat sterkt ons met de gedachte dat iedereen op zo’n grote en moeilijke reis problemen ondervindt.
’s Middags komen twee passagiersboten voorbij en meren even verderop af. Wij maken een loopje en worden op een van de schepen uitgenodigd voor een rondleiding. Bij het afscheid vraagt de eigenaar of wij nog wat nodig hebben. Ons brood is op en wij hebben uit nood al pannenkoeken gebakken. Hij stopt ons 3 broden toe en zo nemen wij hartelijk afscheid. Wij delen met Elly en Jos het brood. Ook zij hadden te weinig brood meegenomen en zo komt alles weer goed terecht.

Vrijdag nemen wij (voorlopig) afscheid van Elly en Jos. Wij willen onderweg nog 1 of 2 nachten bij een pousada overnachten en wellicht zien wij elkaar dan. De terugweg gaat sneller dan de heenweg. Natuurlijk stoppen wij bij de mooie plekjes, maar het verrassingseffect is nu weg. Bij de pousada Portal Paraiso blijken wij de enige kampeerders te zijn. Wij parkeren de camper vlakbij het zwembad en hebben tevens een mooi overzicht over de weilanden en de moerassen. Wij zien weer de blauwe ara’s en een tamme toekan die bij de pousada rustig heen en weer vliegt. Ook zien wij een specht met een knalrode kop (net Woody Woodpecker).

Zaterdagmorgen is Anneke al heel vroeg op en bekijkt de vogels vanaf het terras bij het zwembad. ’s Middags komen Elly en Jos aanrijden. Wij zwemmen en luieren lekker. ’s Avonds bekijken wij onze E-mail op de computer van de pousada. De levering van de onderdelen heeft wat vertraging ondervonden, maar zijn in ieder geval al bij de douane in Brazilië aangekomen.

Zondag 21 juni liggen wij al om 10.00 uur in het zwembad. ’s Middags maken wij een mooie wandeling in het gebied achter de pousada. Wij komen een groep capibara’s tegen die zich op de kant en in het water tegoed doen aan het groenvoer. Even later schiet een hert over ons pad en komen wij een groep nandoes tegen. Op de terugweg verspert een grote krokodil onze weg. Voorzichtig sluipen wij op zo’n 5 meter afstand langs hem. Opgelucht kunnen wij onze weg vervolgen. Op de pousada kunnen wij ons weer verkoelen in het zwembad waar Elly en Jos ook zijn.

Maandag 22 juni rijden wij naar eerst naar Cuiba waar wij bij een soort groothandel boodschappen doen. Daarna rijden wij door naar de VW garage in Varzea Grande. Het pakket is nog niet aangekomen, maar na controle van de E-mail bericht de ANWB ons dat het vandaag of dinsdag moet worden afgeleverd. Wij laten bij een bandenbedrijf onze voorwielen uitlijnen en overnachten bij een begraafplaats (lekker rustig!).

Dinsdagmorgen zijn wij al vroeg bij de VW garage. Het pakket is er niet, maar Ederson heeft DHL gebeld en hij kan ons vertellen dat het in de loop van de morgen afgeleverd wordt. Wij repareren het bovenluik met nieuwe kit op de parkeerplaats van de garage. Even later komt Ederson ons vertellen dat het pakket is aangekomen. Wij inspecteren de inhoud en maken met de werkplaatschef een afspraak voor de reparatie. Morgen vangen zij aan. Wij mogen op het terrein overnachten en mogen ook gebruik maken van de middagmaaltijd (witte rijst met bruine bonen en salade met vlees),

Woensdag 24 juni vangen wij aan met de reparatie. Jammer genoeg blijkt het hoofdlager van het kroonwiel na de tijdelijke reparatie weer beschadigd te zijn. Deze hadden wij niet vanuit Duitsland mee laten komen. Ederson, die de inkoop van reserveonderdelen doet, mobiliseert al het magazijnpersoneel en na lang zoeken vindt men het speciale lager. Het probleem is dat het in Sao Paulo ligt en dat het minimaal een dag duurt voor het hier in Varzea Grande is. Wij overnachten in de garage, hebben een 220 volt aansluiting voor de acculader en de douches zijn op 2 meter afstand. Dus geen probleem!

Donderdag gaan wij met de bus naar Cuiba om de stad te verkennen. Het weer is matig met een dikke bewolking. Ook de bevolking vindt het koud (24 graden) en loopt met een extra jas of trui rond. In Cuiaba vinden wij een Internet café waar wij onze laatste foto’s op onze website kunnen zetten en maken daarna een wandeling door de stad. Veel te zien is er niet en tegen drie uur zijn we terug in de garage. Het lager komt morgenochtend pas aan, dus we moeten wachten.

Vrijdag 26 juni, als het lager binnen is, gaat Ton met monteur Fernando het achterdifferentieel monteren. Een paar keer moeten zij het kroonwiel eruit halen om met pasringen de juiste afstelmaten te krijgen. Uiteindelijk lukt het en de flankspeling is weer op de voorgeschreven maat teruggebracht. Wij maken het achterdifferentieel dicht en doen met Fernando een proefrit. Het geluidsniveau is nu zeer laag en gelijkmatig. Wij overnachten voor de laatste keer op het terrein van de garage.

Zaterdagmorgen gaan we op pad naar Nobris, een gebied met mooie heldere rivieren. Wij willen deze route als testrit gebruiken en zullen volgende week nog langs de VW garage rijden voor de eindcontrole.
Het geluid van de achteras is laag en alles ziet er goed uit. Nobris zelf valt tegen en de heldere rivieren zijn afgezet met prikkeldraad omdat het bij een restaurant behoort, Wij rijden over een zandpiste en overnachten bij een vissersstekkie aan de Rio Cuiaba.

Zondag vervolgen wij de route “Ruta dos Aguas”. Wij eten bij een klein visrestaurantje en praten met 2 families die hier de zondag doorbrengen. Na 80 kilometer over zandweggetjes rijden komen wij aan bij een supermooie jachthaven, die gebouwd is voor de “rijken der rijken”. Wij zijn brutaal en parkeren onze camper aan de waterkant en maken zelfs gebruik van de luxe douches. Niemand heeft problemen en zo brengen wij rustig (en bewaakt) onze nacht door.

Wij besluiten om maandag 6 juli 2009 nog een dagje hier te blijven. Wij hebben een mooi zicht op het andere deel van de Chapada. Bovendien kunnen wij hier onze grote drinkwatertank spoelen en voorzien van vers drinkwater.
’s Middags vraagt een personeelslid van de jachthaven of wij zin hebben om met de grote speedboot mee te varen. Er moet een collega aan de andere zijde van het meer worden opgehaald. Natuurlijk zeggen wij ja en even later scheren wij in de speedboot over het water. Wij varen vlak onder de Chapada en bij een schiereilandje gaan wij aan wal. Een van de jongens ziet iets en even later staan wij gebogen over een grote zoetwaterschildpad. De collega wordt met een jeep gebracht en wij gaan daarna weer aan boord. Wel met twee passagiers extra want er gaan ook 2 wilde biggetjes in een krat mee naar de overkant. Wij bedanken de jongens voor deze speciale bootreis!
Wij overnachten op de jachthaven. ’s Avonds horen en zien wij capibara’s die hier over het terrein lopen.

Dinsdag rijden wij weer terug naar Varzea Grande en rijden naar de VW garage voor een laatste check. De rechternaaf lekt nog wat en Ton vervangt samen met de chef monteur de O-ring. Het ziet er nu goed uit en in de namiddag verlaten wij voor de laatste keer de garage en overnachten op de parkeerplaats bij de begraafplaats. De wacht kent ons al en steekt zijn hand op. Vannacht kunnen wij rustig slapen, want hij zal ons ook in de gaten houden.

Het is weer een lang verhaal geworden, maar er is ook zoveel te vertellen. De Pantanal, maar ook de Chapada de Guimaraes heeft veel indruk op ons gemaakt. Maar nu gaan wij weer verder op reis. Wij willen zuidwaarts langs de Pantanal naar Campo Grande rijden en vandaar de omgeving van Bonito bezoeken. Dit zal het laatste gebied in Brazilië zijn, want van daar willen wij naar Paraguay reizen.
Veel leesplezier!