Het onverwachte einde van de reis

Voor foto’s van de reis naar Zuid Amerika;
http://www.mijnalbum.nl/
Type achter dit link-adres; ALBUM =ULSUYEDH en u komt bij onze foto’s.
De beheerder van deze website wil blijkbaar niet dat direct naar een ander fotoprogramma wordt doorverwezen. Jammer!
Voor de reisverhalen naar India en Nepal in 2007-2008; zie de inhoudsopgave in de linkerkolom.
GPS coördinaten in gg.mm.ss. Hoogte H in meters.

De titel zegt al genoeg. Wij staan op het punt onze reis door Zuid Amerika te beëindigen. Afgelopen week kregen wij een telefoontje van onze schoonzoon dat Ton zijn vader opgenomen is met hartproblemen en dat zijn moeder tegelijkertijd een Tia kreeg. Mede gezien hun ouderdom hebben wij besloten om de reis te beëindigen en zo snel mogelijk terug te gaan (inclusief de camper) naar Nederland.

Vrijdag 14 mei 2010
Wij verlaten de MAN garage waar wij hebben overnacht, nadat het lager van het voorwiel is verwisseld. Al snel zitten wij op de Panamericana en gaan noordwaarts. ’s Avonds parkeren wij de camper op de strandweg in het plaatsje Tongay.(GPS: S30.15.20,5/W071.29.48,7. H=0). Wij willen vroeg naar bed gaan, maar het alarm gaat af. Een dronken jongeman slaat op de camper. Wij jagen hem weg, maar hij komt later weer terug. Weer gaat het alarm af en wij horen dat hij op de cabine beukt. Als Ton eruit gaat, loopt de man hard weg. Maar de schrik slaat om ons hart. Hij heeft de voorruit kapot geslagen. Wij waarschuwen de “gendarmeria” via de marinepost hier vlakbij. Als wij teruglopen naar de camper, zien wij de bewuste jongeman weer. Een paar mariniers grijpen de knaap en dragen deze over aan de gearriveerde politie. Er wordt een proces-verbaal opgemaakt (goed voor je Spaans) en de jongeman, die psychotisch is, wordt opgesloten. Over een schadevergoeding kan niet worden gesproken, want de dader heeft gewoon geen geld.

Zaterdag 15 mei 2010.
Wij rijden met de gesplinterde voorruit in de regen naar Coquimba. Het is moeilijk rijden met zo weinig zicht, maar gelukkig is het een goede en brede weg. In Coquimba kunnen zij ons niet helpen, maar zij verwijzen ons naar een “fabriekje” voor autoruiten in La Serena. Al snel vinden wij het bedrijf en een mevrouw wijst ons een plekje op de binnenplaats. Anneke overlegt met haar en zonder verder naar merk en model van de auto te vragen, verzekert zij ons dat alles binnen een uur gerepareerd is. En ja hoor, even later komt er een voorruit voor een LT28 naar buiten. De LT28 heeft precies dezelfde voorruit als onze wagen. Binnen een uur is alles gereed en de rekening is zeer acceptabel.
Met een blij gevoel rijden wij naar de grote supermarkt en doen daar onze inkopen. Wij parkeren de camper achter een Franse camper aan het strand en maken een praatje met de Fransen. Tegen de avond waarschuwt de Fransman ons dat wij hier niet mogen overnachten. Samen rijden wij naar een vlakbij gelegen camping en overnachten daar. (GPS: S29.54.52,1/W071.16.31,3. H=8)

Zondag 16 mei 2010.
Wij slapen uit en genieten van ons zondagontbijt. Pas tegen de middag verlaten wij de camping en rijden langs de baai naar het plaatsje Coquimbo. Wij parkeren de camper vlak aan de haven en zien tientallen pelikanen en een paar zeeleeuwen die wachten op het visafval van de vissers. Wij lopen over de zondagsmarkt en eten in een van de visrestaurantjes aan de haven. Wij overnachten bij een bewaakt vakantiedorpje vlak aan het strand.

Maandag 17 mei 2010.
Wij rijden via de kustweg naar het noorden. De weg slingert zich langs de kust. Soms zit je op 1000 meter en dan weer op 400 meter hoogte. Wij zien veel cactussen, maar hoe noordelijker wij rijden des te schraler wordt het landschap. Wij naderen de Atacama woestijn. Na lang zoeken vinden wij een plekje bij het voetbalcomplex in het dorpje Tierra Amarilla. (GPS: S 27.31.08/W070.15.52,7. H=517)

Dinsdag 18 mei 2010.
Wij rijden naar Copiapo om nieuwe banden te kopen. Al gauw vinden wij de bewuste bandenzaak SALFAS. Bij de naastgelegen “gomeria” worden de banden erom gelegd. Als wij onderweg zijn, bemerken wij dat er onbalans in de banden zit. In het volgende dorp moeten wij die maar opnieuw balanceren. Wij vinden een mooi overnachtingsplekje in Bahia Inglesa. (GPS: S27.06.10/W070.51.29. H=0). Wij maken een strandwandeling. Het dorp is bijna uitgestorven, maar in de zomer moet het hier stikvol van de toeristen zijn.

Woensdag 19 mei 2010.
In het vlakbij gelegen stadje Calderea willen wij de voorwielen laten balanceren, maar het bandenbedrijfje kan dit niet. Wij besluiten om terug te rijden naar Copiapo, want het rijden met zoveel trillingen is niet aangenaam. Bij het bedrijfje aangekomen, wil men wel (tegen betaling) de voorwielen balanceren. Het lukt niet en uiteindelijk worden de nieuwe achterbanden op de voorwielen gezet en alles wordt dynamisch gebalanceerd. Het resultaat is bevredigend en de trillingen in het stuur zijn niet meer te voelen. Wij rijden weer noordwaarts en overnachten aan de playa Brava in Calderea, vlakbij Bahia Inglesa. (GPS: S27.03.47/W070.49.01. H=0)

Donderdag 20 mei 2010.
Vandaag rijden wij verder over de Ruta 5 (Panamericana). Onderweg stoppen wij vaak om het landschap in ons op te nemen. Aan de kust zien wij een zeeleeuwen kolonie en veel bijzondere aalscholvers. Het landschap wordt steeds kaler. Alleen de bergen zorgen voor de kleuren. Geel/rode gesteente en later bruin. Wij overnachten bij een benzinestation in Agua Verde. (GPS: S25.24.2./W069.57.55. H=1553)

Vrijdag 21 mei 2010.
Vandaag bezoeken wij de sculptuur “Mano del Desierto” dat vlak aan de Ruta 5 staat. Natuurlijk maken wij foto’s van deze grote hand die uit de woestijn oprijst. Voorbij Antofagasta willen wij naar de Salar de Atacama. Maar in het laatste dorpje voor de afslag is geen benzinestation. Dus toch maar doorrijden. Na 15 kilometer is er wel een benzinestation en laden alle tanks vol. Ook de drinkwatertank wordt opgetopt. Wij besluiten om terug te rijden naar de afslag en rijden over een goede piste de woestijn in. Wij overnachten midden in de Atacama woestijn en genieten ’s avonds van de prachtige sterrenhemel. (GPS: S23.25.21,7/W069.26.27,8. H=1546)

Zaterdag 22 mei 2010.
Wij worden wakker gemaakt door een paar auto’s die naar een van de kopermijnen in deze woestijn rijden. Even later rijden wij ook en gaan dwars door de zoutvlakte met zijn grote brokken zoutsteen. Ondanks het bewolkte weer is het een prachtige rit. Wij bezoeken een flamingo reservaat en zien de Chileense, de Andes en de James flamingo. Een stuk verder rijden komen wij in Toconao. Hier bezoeken wij een kerkje met een dak van cactushout. Wij overnachten in de kloof van Valle de Jere en maken een wandeling door de kloof. (GPS: S23.11.28/W067.59.35,8. H=2593)

Zondag 23 mei 2010.
Via het plaatsje San Pedro de Atacama rijden wij over slingerwegen naar de beroemde Tatio geisers. De rit is spectaculair en al gauw zitten wij boven de 4000 meter. In de namiddag bezoeken wij de geisers, maar morgen vroeg moet het hier overal spuiten en borrelen. Wij mogen overnachten achter het gebouw van de parkwachters. (GPS: S22.21.3,3/W068.00.56,3. H=4309)

Maandag 24 mei tot donderdag 27 mei 2010.
Wij zijn er al om half zeven uit bed. Het is min 14 graden. De eerste bussen met toeristen uit San Pedro de Atacama komen er al aan. Omdat onze auto niet start, rijden wij met een van de busjes naar de geisers. Het is een spectaculair gezicht. Overal spuit en stoomt het uit de grond. In een grote poel met warm water durven diverse jongelui een bad te nemen bij -14 graden en een watertemperatuur van bijna 40 graden.
Als wij weer terug zijn bij de camper proberen wij deze te starten. Zelfs met diverse trucs helpt het niet. Het wordt weer kouder (overdag is het boven het vriespunt) en de startaccu raakt uitgeput. Morgen maar kijken welke oplossing wij nemen.
De volgende morgen belooft een chauffeur om een sleep te regelen. Wij proberen nog op een paar alternatieve manieren de camper te starten, maar het lukt niet.
Woensdag komt de chauffeur vertellen dat hij in Calama (een grote stad hier vlakbij) geen sleepwagen heeft kunnen regelen. Wel is er een sleepauto in San Pedro aanwezig. Wij vragen duidelijk of die over een sleepstang beschikt. Het antwoord is bevestigend en tegen half vier vanmiddag moet de wagen hier zijn. Maar om die tijd is er geen wagen. Pas vlak voor zes uur ’s avonds komt er een kleine sleepwagen. Hij heeft geen trekstang maar hijst ons aan de voorwielen op. Wij hebben geen goed gevoel, maar ja wat doe je in deze omstandigheden. Je accepteert het aanbod. Maar bij de eerste klim gaat het al fout. De motor is te zwak, de chauffeur krijgt de versnelling niet in de goede positie en onze camper schaart en breekt uit de bevestiging van de sleep. Rakelings schiet onze camper langs de sleepwagen en komt tot stilstand in het mulle zand van de berm. Wij hebben schade aan de linkerzijde, maar gelukkig heeft onze bullbar de grootste klap opgevangen. Ook de chauffeur van de sleepwagen is danig geschrokken en belooft morgen een vrachtwagen met sleepstang te sturen.
De vrachtwagen met sleepstang brengt ons de volgende dag naar San Pedro de Atacama en op een of andere wijze krijgt deze chauffeur onze auto, met grote rookwolken, hier aan de praat.
Wij overnachten op het parkeerterrein in het dorp, maar eerst gaan wij uiteten in een van de vele restaurantjes.

Vrijdag 28 mei en zaterdag 29 mei 2010.
Ton monteert de achter aandrijfas, die voor het slepen er onderuit gehaald was. Als wij weg willen rijden (de motor startte zonder al teveel moeite), ontdekken wij een lekkage aan de brandstofpomp. Omdat wij al startproblemen op grote hoogte hebben, besluiten wij naar de grotere plaats Calama te rijen. Er is daar geen Bosch servicebedrijf, maar een Mercedes dealer wil ons helpen. De brandstofpomp wordt, met moeite, gedemonteerd. Een afdichting aan de koudestart inrichting is verhard. Morgen wordt een nieuwe ring aangekocht. Wij mogen overnachten op het terrein en zelfs gebruik maken van de douche. (GPS: S22.26.32,2/W068.54.01)
De volgende dag monteert de monteur de brandstofpomp maar krijgt hem niet goed afgeregeld. Onderwijl krijgen wij een telefoontje van Maurice uit Nederland. Ton zijn vader heeft op straat een hartaanval gekregen en even later zijn moeder een TIA. Er is geen levensgevaar bij, maar het maakt ons onzeker en verdrietig. Zonder een lang overleg besluiten wij de reis te stoppen. De garage zegt zijn medewerking toe en maakt het werk (op zaterdag) af. Als wij naar de rekening vragen, krijgen wij te horen dat wij niets hoeven te betalen. De reparatie is niet naar hun standaardeis uitgevoerd. Muchas Gracia Mercedes Kaufman in Calama! Wij gaan in het winkelcentrum een hapje eten en overnachten buiten de stad bij het monument. (GPS: S22.28.03/W068.54.4,8. H=2289)

Zondag 30 mei 2010.
De auto start na 2 keer heel moeilijk. Via San Pedro de Atacama (Chileense douane) rijden wij over de steile Paso de Jama. Onderweg zien wij lama’s en vicuna’s (kleine lama’s). Wij bereiken de 4800 meter en komen bij de Argentijnse douane die snel alle formaliteiten vervuld. Daarna dalen wij langzaam. Eigenlijk willen wij onder de 2000 meter komen om startproblemen te voorkomen, maar moeten in Susques op 3622 meter overnachten. (GPS: S23.24.43,5/W066.22.20,6. H=3622)

Maandag 31 mei tot 5 juni 2010.
Het heeft ruim acht graden gevroren. De auto start weer niet, ook al verwarmen wij de filters. Bij controle van de brandstofpomp blijkt de pomp niet op “tijd” te staan en tot overmaat van ramp zit er een scheurtje in de aandrijfriem. In het dorp is geen garage. Een buschauffeur is behulpzaam en wil kijken of in Jujuy (een grote plaats op bijna 200 kilometer verderop) een snaar te koop is. Morgen zal hij die dan om 9 uur afgeven. De volgende morgen komt niemand langs en wij lopen naar het dorp. Daar vertelt de eigenaresse van een winkeltje dat er geen snaar in Jujuy te vinden is. Wat nu? Wij besluiten om ons met een auto ambulance naar Jujuy te laten brengen. Het lieve mevrouwtje helpt ons en wij maken een afspraak dat morgen een auto ambulance ons komt ophalen.
De volgende morgen staat er een grote auto ambulance en takelt onze camper erop. Wij mogen/moeten in de camper zitten. De rit duurt bijna 6 uur. Wij rijden door een prachtig gebied en eindelijk heeft Ton de tijd om rond te kijken. Het kost wat, maar ja, je hebt er ook wat voor!!?
In Jujuy laten wij ons (weer) bij een Mercedes garage afzetten. Deze beloven ons om binnen 2 dagen een getande riem te bezorgen. Wij bezoeken het stadje, nemen een heerlijke maaltijd in een buurtrestaurant en lezen/puzzelen in de camper. Vrijdagavond is de riem er en hij wordt er ’s avonds nog opgezet. Toch start de motor niet. Alleen met “start pilot” is deze aan de praat te krijgen en hij rookt als een gek.
Zaterdag brengt de chef monteur ons, met een rokende camper, naar een diesel service bedrijf. Hier wordt alles afgesteld en de auto start weer gewoon. Blij dat wij verder kunnen, gaan wij ’s middags naar Tucuman en overnachten bij een benzinestation, waar ook veel vrachtwagenchauffeurs verblijven. (GPS: S26.52.45/W065.09.57,8. H=425)

Zondag 6 juni 2010.
Het starten van een koude motor blijft een probleem. Alleen met start pilot komt de motor op gang. Als de motor maar even warmte heeft opgenomen, start hij direct. Wij rijden naar Santiago de Estero in de hoop een Bosch service bedrijf te vinden die ons probleem kan oplossen. Maar er is hier niet zo’n bedrijfje. Ton besluit om aan de rivier nogmaals een controle uit te voeren. Twee gloeipluggen worden gedemonteerd en blijken in slechte staat te zijn. Ook bij een directe aansluiting op de accu is geen gloeiverschijnsel te zien. Bij het doormeten van de andere gloeipluggen constateren wij dat zij het ook niet doen. Wij besluiten om de zondag met de Argentijnen te vieren en genieten van een biertje aan de waterkant.

Maandag 7 juni 2010.
Wij starten de auto met hulp van een beetje gas in de inlaat en rijden in een stuk door naar Cordoba. Deze stad kennen wij een beetje en bij de eerste de beste auto onderdelenzaak kunnen wij originele Bosch gloeipluggen kopen. Even later worden 5 van de 6 gemonteerd door een bedrijfje dat ons de vorige keer ook zo netjes hielp met een ander klein probleem. ’s Avonds om zes uur is alles gereed en de auto start normaal al is hij nog wel warm! Wij rijden om Cordoba heen en overnachten bij een Shell station. (GPS: S31.25.27,6/W064.05.40,5.H=401)

Dinsdag 8 juni 2010.
Het is spannend. Zal de auto starten? En ja hoor, na de eerste keer start hij. Een pak van ons hart, want wij willen zo snel mogelijk naar Buenos Aires. Via de snelwegen (Ruta 9) maken wij veel kilometers. Als wij in La Baradero stoppen hebben wij ruim 570 kilometer afgelegd. Wij overnachten aan de Rio Parana. (GS: S33.47.51,8/W059.30.2,3. H=8)

Woensdag 9 juni tot zondag 13 juni 2010.
Al vroeg zijn wij op pad en om kwart voor elf zijn wij in het centrum van Buenos Aires. Wij parkeren de camper op een bewaakte stallingsplaats en lopen naar het kantoor van de Grimaldi agent. Die blijkt hier niet te zitten, maar de portier geeft ons een ander adres. Het is even zoeken, maar even later zitten wij bij de Grimaldi vertegenwoordiger. Hij kan onze camper volgende week al op de boot naar Antwerpen zetten. Wij vullen diverse formulieren in en laten de kopieën van Ton zijn paspoort bij een notaris valideren. Ook bestellen wij de vliegtickets. Als de boeking in orde is, kunnen wij zaterdagmiddag al vertrekken en zijn wij zondag 13 juni in Nederland. Onze camper is dan ongeveer 11 juli in Antwerpen. Gelukkig, alles is nu geregeld!
De volgende dag regelen wij, met de ship brooker, de benodigde papieren voor de douane- en havenautoriteiten. Vrijdagmorgen brengen wij de camper naar de haven, maar wij mogen er niet op. De havenarbeiders staken. Om 12 uur gaat de poort open en na enig voordringen staat de camper bij de douane voor de laatste controle. Pas tegen twee uur parkeert Ton de camper in de speciale loods en geeft de sleutel af. Volgende week wordt de wagen door het lokale personeel aan boord gereden.
Zaterdag 12 juni brengt een taxi ons naar de vlieghaven. Een Boeing 777 vliegt ons in ruim 12 uur naar Rome. Daar stappen wij over en zondag 13 juni landen wij op Schiphol

Dit is ons laatste verslag van de Zuid Amerika reis. Onze droom is over, maar gelukkig zijn wij weer thuis bij onze familie.
Wij willen iedereen bedanken voor het meebeleven van onze reis en vooral de leuke en fijne reacties! Deze droom is uit, maar in gedachten dromen wij weer verder!