Van Buenos Aires naar Santiago de Chili

Voor foto’s van de reis naar Zuid Amerika;
http://www.mijnalbum.nl/
Type achter dit link-adres; ALBUM =ULSUYEDH en u komt bij onze foto’s.
De beheerder van deze website wil blijkbaar niet dat direct naar een ander fotoprogramma wordt doorverwezen. Jammer!
Voor de reisverhalen naar India en Nepal in 2007-2008; zie de inhoudsopgave in de linkerkolom.
GPS coördinaten in gg.mm.ss. Hoogte H in meters.

Woensdag 28 april 2010, terugvlucht naar Buenos Aires.
Ons vliegtuig vertrekt om acht uur ’s morgens dus moeten wij vroeg op pad. Adrie, onze broer/zwager brengt ons snel naar Schiphol.
In de afgelopen drie weken hebben wij weer onze ouders, kinderen, kleinkinderen, familie en vrienden in Nederland gezien. Alles ging veel te snel en de volgende keer willen wij langer blijven. Vooral het contact met alle kleinkinderen is fijn om aan terug te denken.

Bij het inchecken worden wij apart gehouden. Wij horen een retourticket te hebben volgens de richtlijnen van de Argentijnen. Gelukkig kunnen wij aantonen dat onze camper in BA staat en na anderhalf uur praten en wachten, mogen wij toch meevliegen. In Madrid doen ze helemaal niet moeilijk en wij stappen over in een bijna leeg toestel. De vlucht is rustig en wij kunnen zelfs wat slapen. In BA nemen wij de taxi naar de camping en om 11 uur ’s avonds Argentijnse tijd stappen wij in ons bedje in de camper. Vanuit bed in Nederland tot in bed in BA hebben wij er precies 24 uur over gedaan.

Donderdag 29 april 2010.
Rudy, de beheerder van de camping begroet ons hartelijk. Wij blijven nog een dag extra op de camping staan en halen onze overvolle tassen leeg en geven alles een plekje. Daarna lopen wij even over de straatmarkt die altijd op donderdag hier is. Het geeft ons weer het heerlijke gevoel als wij de kraampjes bekijken en de mensen hun boodschappen zien doen.

Vrijdag 30 april tot zondag 2 mei 2010.
Wij zijn al vroeg op pad en vinden snel Ruta 7 richting Chili. Het tanken van dieselolie geeft problemen en pas bij de vierde keer lukt het ons om de tanken vol te gooien. Blijkbaar is er een dieselolie schaarste of de distributie is slecht geregeld. Enfin, wij hebben alle tanken vol en kunnen zo’n 1400 kilometer vooruit. De weg is recht en saai.
Op zaterdag 1 mei willen wij nog inkopen doen maar alles is gesloten. Natuurlijk want het is hier een nationale feestdag. Wij overnachten in Villa Mercedes weer in een park met de bekende parilla’s (bbq’s) die je in Argentinië in elk park aantreft. (GPS:S33.41.46,8/W065.28.07. H=?)
Zondag kunnen wij bij Carrefour (nu wel open) onze boodschappen doen en rijden door naar het Nationale Park (NP) Sierra de Quijadas. Hier mogen wij op de eenvoudige camping overnachten. Wij maken nog een wandeling in de omgeving met mooie uitzichten op de rode rotsen. Wel regent het af en toe.

Maandag 3 mei en dinsdag 4 mei 2010, NP Sierra de Quijabras.
Vandaag maken wij een lange wandeling door het park en volgen de Sendero de Guanacos (het pad van de guanaco’s). Het is een stevige tippel met hier en daar klimwerk. De uitzichten op de rode rotsformaties zijn prachtig. Bovendien is het zonnig weer. ’s Middags maken wij nog een kleine wandeling en zien de condors boven ons vliegen.
De volgende dag maken wij o.l.v. een gids een wandeling naar het voetspoor van de dinosaurus. Een engelse fotograaf vergezelt ons. Hij moet opnamen maken van dit gebied voor een engels reisboek. Wellicht staan wij in de volgende uitgave op een van de foto’s.

Woensdag 5 mei 2010.
Wij verlaten het park en rijden verder over Ruta 5. De weg is saai met links en rechts kale en droge grasvelden. Plotseling komen wij bij een groente- en vleescontrole. Die hadden wij pas later verwacht. Vlak voor de controle bakt en braadt Anneke de verse producten. De controleur moet lachen als hij even later onze camper inspecteert en de dampende bakjes met de gebakken/gekookte etenswaren ziet. Wij hoeven niets in te leveren want alles is bereid en mag dus mee.
Daarna bezoeken wij het bedevaartplaatsje van La Difunta Correro. Het verhaal gaat dat een jonge vrouw met de baby haar man, die in het leger zit, achterna gaat. Zij komt echter om van de dorst. Enige dagen later vinden boeren de dode vrouw met de baby zogend aan haar borst en die overleeft het. Op deze plaats is nu een bedevaartplaats ontstaan. Overal zie je aandenkens in de vorm van plakkaten, kentekenplaten, modelhuisjes, sportbekers etc als dank aan deze vrouw omdat zij geholpen zou hebben om de wensen van deze mensen te vervullen.
Wij rijden verder naar het wijnplaatsje San Juan en overnachten in het park. (GPS: S31.31.58,6/W068.32.28,8. H=647)

Donderdag 6 mei en vrijdag 7 mei 2010.
In San Juan willen wij nog een dieselolietak optoppen maar ook hier is geen dieselolie verkrijgbaar. Gelukkig zijn de 2 andere tanks nog vol en hoeven wij ons geen grote zorgen te maken. Wij gaan het voorgebergte van de Andes in en al snel zitten wij op 2000 meter. Het landschap is prachtig met de besneeuwde toppen van de Andes steeds in zicht. Wij overnachten op een drooggevallen zandvlakte (was eens een meer) en zien ’s nachts duizenden sterren aan de hemel twinkelen. Het vriest wel maar de volgende dag, na een paar startpogingen, slaat gelukkig de motor aan. In Argentinië kent men geen winterdiesel dus moet nu de filterverwarming de brandstof opwarmen.
Wij rijden door mooie dalen en bereiken het dorpje Uspallata. Via internet lezen wij dat het pakket met reserveonderdelen voor de linker vooras bij vrienden in Santiago is aangekomen. Wij slaan nog wat proviand in, kunnen zelfs dieselolie optoppen en rijden richting de Chileense grens. De weg gaat door een mooie kloof. Bij Puente del Inca bekijken wij de door de natuur uit mineralen gevormde natuurlijke brug en rijden daarna verder naar het NP Aconcagua. Op het parkeerterrein midden in het park overnachten wij. (GPS: S32.48.43,4/W069.56.33,6. H=2943)

Zaterdag 8 mei 2010.
Vannacht heeft het licht gevroren en zelfs de afvoer van het wasbakje is door ijs verstopt. Als wij koffiedrinken, wordt er op de deur geklopt. Twee Nederlanders, Thies en Stefan, zien ons op het parkeerterrein staan en willen een praatje maken. Ook zij zijn, met rugzak, een rondreis door de verschillende landen in Zuid Amerika aan het maken. Overal kom je weer Nederlanders tegen.
Wij gaan ’s middags een wandeling maken in de richting van de berg Aconcagua. Dit is de hoogste berg in heel Amerika. De lucht is ijl want wij zitten al boven de 3000 meter. Het is een heerlijke wandeling en Anneke maakt met haar nieuwe camera veel foto’s. Wij overnachten weer op het parkeerterrein van het park.

Zondag 9 mei 2010.
’s Morgens om 11 uur proberen wij de motor te starten maar zonder succes. Het heeft vannacht weer gevroren en wellicht zijn de filters met paraffine verstopt. Als Ton een flesje dieselolie aftapt uit de reservetank ziet hij het al. De dieselolie is troebel door de neergeslagen paraffine. De oplossing weten wij ook. De filters worden gevuld met verwarmde dieselolie en even later springt de motor vrolijk aan. Deze truc hadden wij in Iran geleerd.
Wij rijden naar de Chileense grens en bezoeken via een piste het bekende Christusbeeld Christo Redentor op 3950 meter. De camper heeft geen problemen met deze klim. De uiteindelijke grenspassage gaat via de lager gelegen tunnel door de Andes. Hierna vervullen wij de omslachtige douaneformaliteiten en dalen via een kronkelweg van 3000 meter hoogte naar 800 meter en komen aan in het plaatsje Los Andes. Hier overnachten wij op een zijweggetje op het pad van een lieve familie. (GPS: S32.52.27,9/W070.36.58,2. H=808)

Maandag 10 mei 2010.
Vandaag bezoeken wij ’s morgens het stadje Los Andes. Het is een lief stadje maar meer ook niet. Wel berichten wij Bram en Iris in Santiago dat wij morgen bij hun langs willen komen. ’s Middags willen wij de Termas de Colina bezoeken, maar uitgerekend vandaag, maandag, zijn zij gesloten. Wij rijden verder en vinden een overnachtingsplekje bij het Colegio Aleman (jawel een Duitse school) waar wij van de rector toestemming krijgen om te overnachten. (GPS: S33.16.57,4/W070.38.37,0. H=566)

Dinsdag 11 mei tot en met donderdag 13 mei 2010.
Navigeren in een wereldstad is altijd moeilijk, maar het lukt ons om in een keer naar het adres van Bram en Iris te rijden. Wij zijn er al vroeg en niemand is thuis. Maar even later stopt een auto en Iris met haar zoontje Okke verwelkomen ons. Even later komt de andere zoon Tijn met de schoolbus thuis en ’s avonds komt Bram van zijn werk. Wij eten met zijn allen en doen ons verhaal over de avonturen die wij hebben beleefd nadat wij deze familie in Zuid Chili hebben ontmoet. De kinderen vinden het fijn om Nederlands te spreken en beschouwen ons een beetje als Oma en Opa. Bram haalt het pakket met reserve onderdelen tevoorschijn. Er hoefde geen invoerrechten betaald te worden. Dat is mooi meegenomen. Wij overnachten op de oprijlaan van het huis!

De volgende dag gaan wij met de taxi naar het metrostation en rijden zo snel naar het centrum. Het weer is aangenaam en wij maken een uitgebreide wandeling door het centrum van Santiago. Op de berg Santa Lucia is duidelijk te zien dat Santiago last heeft van de smog door het vele autoverkeer. “s Middags halen wij in Iris haar auto Tijn van de Internationale (Amerikaanse) school af en krijgen wij van Tijn een rondleiding over dit grote complex. Bijna alles is mogelijk op deze school. Sporten, paardrijden, de heuvels intrekken, maar ook les in “art” en muziek worden hier gegeven. Tijn krijgt les in het Engels en spreekt ook al wat Spaans. Knap als je pas 5 jaar oud bent.
Daarna maken wij een lekkere wandeling in een van de natuurgebieden net buiten Santiago. ’s Avonds eten wij bij de familie een typische (en heel lekkere) Chileense maaltijd.

De volgende morgen komen de beide jongens bij ons in de camper ontbijten. Daarna nemen wij afscheid want wij gaan verder op pad. Bedankt Iris, Bram, Tijn en Okke voor de fijne dagen!
Wij rijden naar een garage waar wij een afspraak mee hadden om de lagers van ons voorwiel te wisselen. Maar het blijkt dat hij niet het juiste gereedschap heeft waar wij om gevraagd hebben. Gelukkig hebben wij van Bram nog een adres van een andere garage gekregen en rijden daar heen. Het is de MAN garage waar zij (grote) vrachtwagens onderhouden. Het is druk maar ’s middags worden wij geholpen. De grote momentsleutel is hier wel aanwezig en om 1800 uur is alles gereed. Wij overnachten op het terrein van de MAN garage.

Wij vervolgen onze reis door noord Chili via Ruta 5 (de Panamericana) en willen in de komende weken de Atacama woestijn bezoeken. In dit gebied wordt veel kopererts gewonnen en wij zullen proberen om de grootste open kopermijn ter wereld te bezoeken. Maar dat lezen jullie wel de volgende keer. Veel leesplezier toegewenst door ons beiden!