Via de "Goudsteden" en Vitoria naar Salvador

Voor foto’s van de reis naar Zuid Amerika;
http://www.mijnalbum.nl/ALBUM=ULSUYEDH

Voor de reisverhalen naar India en Nepal in 2007-2008; zie de inhoudsopgave in de linkerkolom.

Vrijdag 8 mei 2009 verlaten wij de VW garage, met een voorlopig gerepareerde achterdifferentieel, en gaan op weg naar het stadje Ouro Preto. De weg is steil en slingert zich door het landschap. Even buiten Ouro Preto vinden wij een camping (GPS: S20.22.45,5/W43.31.34). Wij zijn de enige gasten, want het begint nu winter te worden in Brazilië (met 20-24 graden).
Anneke wast wat kleding uit en Ton doet de kleine klusjes aan de camper.
’s Middags maken wij een wandeling naar het stadje. Hier treffen wij heel steile straatjes aan en het lopen gaat moeilijk. Wij verkennen het stadje, maar morgen gaan wij uitgebreid alles bekijken.

De volgende morgen zijn wij al om half negen op pad. Het is een half uur lopen vanaf de camping. Ouro Preto is bekend om zijn weelderige bouwstijl. In de 17e en 18e eeuw is in de omgeving veel goud gevonden en hiervan zijn in het stadje veel grote kerken en landhuizen gebouwd. Ook de bekende beeldhouwer Aleijadinho heeft veel kunstwerken in de diverse kerken aangebracht. Zelf ligt hij hier in een van de kerken begraven. Voor een indruk van deze stad moet je gewoon de foto’s bekijken. Wij lopen de hele dag door het stadje en bezoeken ook een mooi museum met religieuze voorwerpen waaronder de hier bekende “oratorio's” (= kleine huiskapelletjes).
Moe en voldaan keren we tegen vier uur ’s middags terug op de camping.

Zondag 10 mei rijden we naar het stadje Mariana, dat 17 kilometer verderop ligt. Ook dit is een dergelijk goudzoekerstadje geweest. Alleen hier vind je minder toeristen dan in Ouro Preto. Wij wandelen door het mooie stadje, maken nog een deel van de mis mee in de kathedraal en zijn nog toehoorders bij een orgelconcert. Zowaar een zeer culturele morgen.
’s Middags rijden wij een stukje terug en parkeren de camper op een grote parkeerplaats van de oude goudmijn. Hier moet een bezoek aan de niet meer in gebruik zijnde goudmijn een belevenis zijn. Met een aan een staaldraad bevestigd mijnkarretje worden wij via een stoomwinch naar beneden gelaten. De mijn stelt weinig voor en de uitleg is zeer minimaal en ook nog in het Portugees. Via de stoomwinch worden we weer in het karretje naar boven getrokken. Dit was het enige interessante aan deze oude goudmijn.
Wij overnachten op het parkeerterrein van de “goudmijn” (GPS: S20.23.32/W43.26.20).

Maandag 11 mei rijden wij richting de kust. Het is een mooie bergachtige weg met een top van 1180 meter. Onderweg zien wij suikerriet- en koffieplantages. De temperatuur op deze hoogte is aangenaam, zo’n 25 graden. Wij overnachten bij een groot benzinestation, waar we ook van de douches gebruik kunnen maken.

Dinsdag rijden wij verder in de richting van de grote havenplaats Vitoria. In deze plaats laten wij onze gasfles vullen bij een Nederlands/Braziliaans bedrijf (SHV). Wij komen midden in de stad terecht en het kost ons moeite om de weg naar de mooie badplaatsen te vinden. Uiteindelijk lukt het ons om aan het strand van Jacaraipe te komen.
Tegen de avond komt een Nederlander, Hans Haukes, langs. Hij raadt ons aan om niet hier aan het strand te overnachten en even later parkeren wij de camper aan de voorzijde van zijn huis. Hij woont hier al jaren en kent de omgeving goed. Wij drinken een biertje bij hem en even later komt Ron, een andere Nederlander die hier woont, ook even langs. Wij maken van de gelegenheid gebruik om bij Hans onze E-mail even te bekijken. Voorlopig staan wij hier veilig (GPS: S20.20.16,8/W41.11.23,3).

De volgende morgen gaan wij met Ron nog even een ritje met de camper maken om de achterdifferentieel te controleren. Volgens Ron is alles normaal al raadt hij aan dikkere olie te gebruiken. Met Hans gaan wij in een self service restaurant eten. Dit buffet systeem bevalt ons goed. Je schept op wat je wilt, je bord wordt gewogen en je betaalt een bepaalde (kilo)prijs. In verhouding is dit zeer goedkoop en goed eten.
’s Middags gaan wij zwemmen en mogen bij Hans het zoute water onder zijn douche afspoelen. Wij gaan op tijd naar bed en slapen alleen maar onder het laken. De temperatuur maar vooral de luchtvochtigheid is hier aan zee hoog.

Donderdag 14 mei gaan wij met Hans zijn auto naar de Convento (klooster) op de berg in Vitoria. Het uitzicht is prachtig. Wij boffen, want het is een mooie heldere dag en hebben een goed uitzicht over de stad en de zee. Wij eten met zijn drietjes in een self service restaurant in de stad en ’s middags nemen wij een koele duik in de zee.

Vrijdagmorgen 15 mei maken wij weer gebruik van Hans zijn computer en bellen eerst Ton zijn ouders en even later Gerard. Het gaat goed met onze kleindochter Jet en dat geeft ons een goed gevoel. Wij nemen afscheid van onze gastheer Hans en gaan op weg in de richting van Salvador. De weg is in goede conditie en wij rijden per dag ruim 360 kilometer. Tussen de middag eten we weer in een self service restaurant voor omgerekend nog geen 5 Euro met zijn tweeën. Anneke wil en kan hier voor niet koken! Wij overnachten bij een benzinepomp voorbij het plaatsje Texeira de Freitas (GPS: S17.23.38/W39.40.6,3).

Ook de volgende dag rijden wij verder over de BR101. Wij zien mooie groene landschappen met koffie- en cacaoplantages. Weer overnachten wij bij een benzinepomp voorbij Camamu (GPS: S14.8.1/W39.21.34,5) i.v.m. de veiligheid (24 uur per dag geopend!)

Zondagmorgen 17 mei beginnen wij met het zondagontbijt, want Anneke heeft verse broodjes gehaald. Daarna op pad. s Nachts had het al wat geregend, maar bij vertrek begint het weer te miezeren. Onderweg neemt de regen toe en het houdt niet meer op met regenen.
Wij komen via een brug op het eiland Itaparica, dat tegenover de stad Salvador de Bahia ligt.
Wij stoppen om wat te drinken en bij het binnengaan in de camper zien wij dat het dakluik lekt. Gelukkig hebben wij een benzinestation met overkapping gezien. Onder de overkapping plakt Ton de randen van het luik af met aluminium tape (dankjewel Lidl!). Het lekken is voorbij maar in de camper heerst een hoge luchtvochtigheid. Wij mogen bij het benzinestation van Vera Cruz overnachten. (GPS: S14.8.0,8/W39.21.24,5). Morgen maar eens zien of wij met de boot naar Salvador kunnen.

Het heeft de hele nacht geregend en als wij maandagmorgen wakker worden, regent het nog steeds. Het grote dakluik heeft gelukkig niet meer gelekt. Wij doen wat kleine karweitjes in de camper en gaan maar met de camper naar de haven. Het blijkt dat de kleine veerboot niet vanuit Vera Cruz vaart omdat het weer te slecht is. Ons wordt aangeraden met de grote ferry vanuit Bom Despacho te gaan want die vaart altijd. Wij overnachten weer bij het benzinestation, want de campings langs het strand zijn nu blubberpoelen geworden.

Dinsdag 19 mei zijn wij al om half acht met de camper op pad. Vlakbij de ferry in Bom Despacho is een bewaakte parkeerplaats en daar laten wij onze camper achter. De ferry vertrekt om half negen en doet er een uur over om de baai over te steken naar Salvador. Als wij in Salvador aankomen’, begint zelfs de zon door de wolken te komen. Met de bus bezoeken wij de bekende NS de Bonfirm kerk. Voor op het plein lopen diverse handelaartjes en bieden zijden armbandjes aan .Deze brengen geluk en voorspoed. Heel veel mensen in Brazilië zie je met deze gekleurde armbandjes lopen. Men is hier katholiek maar wel zeer bijgelovig.
Met een andere bus laten wij ons naar het centrum brengen. Wij drinken koffie in de grote markthal en zien een optreden van “capeoira”dansers. Dit is een mengeling van Afrikaanse vechtsport die omgevormd is tot een dans. Met de lift gaan wij naar de bovenstad. Het lijkt net of je in Afrika bent. Salvador is een slavenplaats geweest en de Afrikaanse invloeden kom je overal tegen.
Wij bezoeken diverse kerken, waaronder de Sao Fransisco die van binnen met veel bladgoud en blauwe (Portugese) tegels is versierd. Wij lopen door de steegjes en het plein waar vroeger de slaven werden afgestraft. De wijk Pelourhinho dankt zijn naam hier aan.
Met een trammetje (zoals in Lissabon) laten wij ons naar de benedenstad brengen. Hier vinden wij per toeval een fotowinkel en kunnen de gemailde foto’s van onze kleindochter Jet netjes laten afdrukken. Met hetzelfde trammetje gaan wij weer naar de bovenstad. Wij maken een uitgebreide wandeling en bezoeken ook het meertje Dique de Tororo met zijn grote poppen midden in het water. Op dat moment begint het weer te regenen.
Wij nemen de bus naar het Centro die ons netjes afzet bij de vertrekplaats van de ferry. In het donker brengt de ferry ons naar de overkant en om 1900 uur zijn wij terug bij de camper. Ook vanavond parkeren wij de camper bij het benzinestation en overnachten daar.

Salvador is een prachtige stad. Gelukkig hebben wij toch doorgezet om deze te bezoeken, ondanks alle negatieve reclame over overvallen en gewelddadigheden, maar ook overstromingen.
Wij hebben ons geen moment onveilig gevoeld en overal was er politie in de stad aanwezig. Salvador is voor ons het Afrika in Brazilië!