Bezoek aan Rio de Janeiro en de VW garage

Voor foto’s van de reis naar Zuid Amerika;
http://www.mijnalbum.nl/ALBUM=ULSUYEDH

Voor de reisverhalen naar India en Nepal in 2007-2008; zie de inhoudsopgave in de linkerkolom.

Maandag 27 april 2009 gaan wij op weg naar Rio de Janeiro. De aansluitweg naar de autosnelweg is slecht en zit vol met gaten en kuilen. Op de autosnelweg rijdt het beter en is goed bewegwijzerd. Al snel rijden wij via de wijk Ipanema en het strand van Copacabana naar de wijk Urca. Hier vinden wij, onder de berg “Pao de Acucar” (Suikerbrood) een veilige parkeerplaats (GPS:S21.39.12/W43.25.60). Deze plek is omgeven door kazernes en ’s nachts wordt hier door de militairen gepatrouilleerd.
Wij maken tegen de avond een wandeling door de wijk en zien de skyline van Rio voor ons. Ook het verlichte Christusbeeld op de berg Corcovado is goed te zien.

Dinsdagmorgen staan wij vroeg op en willen met de lift de berg Pao de Acucar bezoeken. Maar het is heel heiig en wij besluiten om de stad te verkennen. Een stadsbus brengt ons naar het centrum. Even oriënteren en wij gaan aan de wandel. Wij bezoeken mooie kerken, het paleis van de Braziliaanse (Portugese) keizer Dom Pedro II en kijken rond in het Palace de Tirradantes (zetel van de staat Rio). Daarna slenteren door de kleine straatjes, bezoeken een tentoonstelling met foto’s over de favela’s (sloppenwijken tegen de bergen) en eten een broodje in een van de eettentjes.
Wij zijn pas tegen vieren weer terug bij de camper. We willen nog even zwemmen, maar de golven zijn te hoog en het blijft bij pootjebaden (met natuurlijk toch een natte broek!).

Woensdag 29 april gaan wij met een “scharrel”gids naar de berg Corcovado waarop het Christusbeeld staat. Onderweg laat hij ons nog diverse bijzondere gebouwen zien en heeft er, in het Engels, een goed verhaal bij. Halverwege de berg Corcovado maken wij een fotostop. Van hieruit heb je een mooi overzicht over heel Rio. Daarna gaan wij naar de top en staan wij vlakbij en vlak onder het imposante Christusbeeld. Dit is het symbool van Rio en wij staan er vlakbij. Wij genieten van het uitzicht, ondanks dat er af en toe een wolk voorbijdrijft.
De gids zet ons af bij het beginpunt van het beroemde trammetje, de Bonde. Dit was de eerste elektrische tram in Zuid Amerika en hij rijdt nog steeds. Piepend over de rails laten wij ons naar beneden brengen en genieten weer van de mooie uitzichten.
Beneden bij het eindstation is een druk bezocht restaurant. Wij nemen hier de middagmaaltijd tussen het personeel van de nabijgelegen kantoren. Voor 29 Reaal (15 Euro) hebben wij uitvoerig warm gegeten met een koud biertje erbij.
Daarna nemen wij de metro en stappen bij de halte Maracana uit. Hier is het grootste voetbalstadion van Brazilië. Wij willen doorlopen naar een museum, maar voelen ons niet veilig in deze buurt. Snel nemen wij de bus die via het centrum naar Copacabana rijdt. Hier stappen wij uit en slenteren langs het beroemde strand en aanschouwen het strandleven. De dames hebben inderdaad het formaat bikinebroekjes aan die je op de foto’s ook ziet. Hier in Brazilië geldt; zien en gezien worden. Wij nemen een drankje en slenteren verder. Het laatste stuk pakken we de taxi naar de wijk Urca, waar onze camper staat. Het is een vermoeiende maar prachtige dag geworden.

Als we de volgende morgen, donderdag 30 april, wakker worden, is men bezig de parkeerplaatsen af te zetten. Vandaag komt de president van Brazilië, Lula, het Olympisch Comité begroeten, want in 2016 hoopt Rio de Janeiro de Spelen hier te organiseren.
Wij bedanken de parkeerwacht die overdag op onze camper heeft gepast en wij rijden Rio uit.
Via een kronkelige weg bereiken we het stadje Persipolis dat op zo’n 800 meter hoogte in de bergen ligt. Dit was de zomerresidentie van de Braziliaanse keizer voor hij werd afgezet en Brazilië een onafhankelijke republiek werd.
In het paleis bewonderen wij de keizerlijke inventaris met als pronkstuk de kroon die bezet is met honderden diamanten en andere edelstenen.
Via de BR40 rijden wij verder het binnenland in en overnachten bij een benzinestation. Wij maken gebruik van de douches voor de chauffeurs die hier ook overnachten.

Vrijdag 1 mei gaan wij verder over de BR40 naar het plaatsje Congonhas. Onderweg horen wij een bromtoon die ergens bij de aandrijfassen vandaan komt. Ton inspecteert het olieniveau van de beide differentiëlen dat in orde is. Wel begint er weer olie uit de naaf van het rechterachterwiel te komen. Wij besluiten kalm naar Congonhas te rijden (GPS: S20.30.30/W43.51.38).
In dit dorpje bevindt zich boven op een berg een kerkje met prachtige beelden. De 12 beelden stellen de profeten voor en zijn door Aleijadinho (= de kleine kreupele) uit zeepsteen vervaardigd. Vooral de uitdrukkingen in het gezicht zijn fantastisch. Deze Aleijadinho wordt beschouwd als de Michelangelo van Zuid Amerika. Iets lager liggen de 6 kapellen waarin door dezelfde beeldhouwer de zes episodes van het lijden van Jezus wordt uitgebeeld. Deze beelden zijn gemaakt uit hardhout en beschilderd. Het is ongelooflijk dat je zo een prachtige kunst op een pleintje voor de kerk kunt bewonderen. ’s Avonds als het pleintje verlicht is maken we nog een ommetje, want wij slapen op het parkeerterreintje achter de kerk.

Het weekend van 2 en 3 mei verblijven wij op de camping in de buurt van Congonhas.. De camping ligt midden in een park met een natuurlijke waterval en beschikt over diverse zwembaden. Wij hebben besloten om terug te rijden naar een plaatsje waar wij een VW-dealer voor vrachtwagens hebben gezien

Maandag 4 mei 2009 rijden wij naar het plaatsje Conselheiro Lafaiete waar de VW dealer is. Al gauw staan er vele monteurs om de camper want dit model is onbekend. In eerste instantie wordt de turbo als de boosdoener van de bromtoon aangewezen. Gelukkig kan Ton de jonge monteur overtuigen dat deze niet de bromtoon veroorzaakt. Een oudere monteur gaat met de financiële directeur (die Engels spreekt), een rondje meerijden. De monteur rijdt zelf ook even en heeft al gauw zijn conclusie getroffen. Het moet in het achterdifferentieel zitten. In de garage krijgen wij een plekje toegewezen en het differtieel wordt opengemaakt. Er rollen een paar tonnetjes uit, afkomstig van de linkerkogellager van het kroonwiel. Daarna wordt alles gedemonteerd, schoongemaakt en bekeken. De lagers moeten in ieder geval vervangen worden, maar ook het kroonwiel en pignon met nog wat onderdelen. Die laatste zijn niet in Brazilië aanwezig want VW bouwt dit type hier niet. Ton belt ’s avonds met Dieter Fries in Duitsland. Hij heeft ook een LT 4*4 en kan voor oude en nieuwe onderdelen zorgen. Ton maakt een E-mail met de gevraagde onderdelen en een half uur later bericht Dieter dat hij alles kan leveren. Het probleem is dat de Braziliaanse douane erg moeilijk is bij de invoering van auto onderdelen.
We mogen in de (bewaakte) garage overnachten en van de faciliteiten gebruik maken. Het warme middageten met het personeel is zo geregeld en zelfs broodjes voor ’s avonds worden gebracht.

Dinsdagmorgen verwelkomt de technisch inspecteur van het VW hoofdkantoor ons in de camper. Hij heeft van de problemen gehoord en probeert ons te helpen. Hij neemt contact op met de hoofdinkoper van VW en wij sturen hem de lijst met onderdelen. Orlando, de technisch inspecteur, bekijkt samen met ons en de oudere monteur (Marcio) de onderdelen en maakt een tweede plan op. Als de hoofdlagers van het kroonwiel vervangen worden, kan alles weer ingebouwd worden en kunnen wij de reis vervolgen. Wel zullen binnen enkele maanden de overige onderdelen uit Duitsland vervangen moeten worden, want die zijn toch beschadigd. Wijl moeten rekening houden met een hoger geluidsniveau omdat kroonwiel en pignon ook loopflank beschadiging hebben. Wij zijn ingenomen met zijn voorstel. De lagers worden besteld en worden morgen bij de garage afgeleverd.
’s Avonds neemt de manager van de garage, Mateus, Orlando en ons uit voor een hapje en een drankje. In een pizzeria in de stad hebben wij met ons vieren een gezellige avond.

De volgende morgen komen de onderdelen binnen en Marcio monteert alles op nauwgezette wijze samen. Zelfs de flankspeling van de tandwielen wordt uitgeklokt en bijna binnen fabriekspelingen ingesteld. Wij maken een proefrit, horen nog een lichte bromtoon, maar alles doet het weer! Wij mogen nog een nacht hier blijven, want morgen komt Orlando en wellicht heeft hij nog nieuws van de fabriek.

Donderdagmorgen deelt Orlando ons mee dat VW/Brazilië de onderdelen niet uit Duitsland kan verkrijgen omdat alle nieuwe onderdelen eerst een goedkeuringsnummer van de douane moeten krijgen. Wij vragen aan Mateus of hij nog een manier weet om de onderdelen makkelijker in te voeren. Aan het einde van de dag zijn wij niets opgeschoten. De douane vereist een toeslag van 60% op de nieuwprijs en de inklaarder wil daarop nog 400 dollar voor zijn hulp. Wij besluiten om de onderdelen zonodig via Paraguay of Argentinië in te voeren. De ANWB wordt gevraagd ons per E-mail te adviseren en zonodig ondersteuning te verlenen. Kijken of het zo lukt. In ieder geval vertrekken wij nu morgen en mogen nog een nachtje in de garage overnachten.
Het personeel van de werkplaats, maar vooral van het kantoor komen langs en bekijken de camper. Bij het zien van de foto’s van de kleinkinderen en vooral van kleine Jet is iedereen enthousiast. Ook de garage heeft foto’s van ons en onze camper laten maken voor de locale pers. Zij willen zo laten zien dat zij alles kunnen repareren (als er maar VW opstaat!)

Vrijdagmorgen 8 mei nemen wij uitgebreid afscheid van Mateus de manager. Hoewel hij geen Engels sprak, hebben wij elkaar altijd goed begrepen. Ook het andere personeel neemt afscheid en zwaait ons uit als wij vertrekken.

Voorlopig kunnen wij onze reis vervolgen. Het plan is om via een het goudzoekers gebied (Ouro Preto) naar de kust te rijden en dan via Vitorio naar Salvador de Bahia te reizen. Dit zal dan het noordelijkste gedeelte van onze reis in Brazilië te zijn.