Via de Rio Parana door de Missiones naar Iguazu

Voor foto’s van de reis naar Zuid Amerika;
http://www.mijnalbum.nl/ALBUM=ULSUYEDH

Voor de reisverhalen naar India en Nepal in 2007-2008; zie de inhoudsopgave in de linkerkolom.

Donderdag 12 maart 2009 komen we aan in het plaatsje Villa Constitucion. Wij hebben de Pampa verlaten en volgen nu de rivier de Rio Parana stroomopwaarts. Bij een besloten club aan het strand mogen we overnachten. Omdat het een fijn plekje is, willen we langer blijven maar de volgende middag wordt ons netjes meegedeeld dat wij niet langer welkom zijn. Wij verlaten ons stekkie en rijden door naar Pueblo Esther (GPS: S39.5.15,4/W60.32.45,5) waar we een plekje met uitzicht op de Rio Parana vinden. Het is warm en vochtig en tot tien uur zitten we buiten terwijl er grote zeeschepen voorbij varen.

Zaterdag 14 maart rijden we verder naar Rosario. Voor de Argentijnen is dit een belangrijke plaats want hier is voor de eerste maal de Argentijnse vlag gehesen. We kunnen de camper vlakbij de “Memorial de Bandera” parkeren en bezoeken het monument en de uitkijktoren. Daarna maken we een wandeling door de autoloze winkelstraat.
We rijden verder want in de buitenwijk moet een camping zijn. Na veel gezoek vinden wij in het dorpje Granado Baigorria (GPS: S32.50.50,2/W60.42.0,4) de eenvoudige camping. We ontmoeten 2 Franse stellen die al 5 maanden onderweg zijn door Zuid Amerika en nu weer naar huis gaan. We wisselen informatie uit en drinken nog een wijntje met elkaar.

’s Nachts onweert het flink en koelt het snel af. Gauw maar een deken over de lakens gedaan. Wij slapen uit en doen wat kleine werkzaamheden. Ton vervangt de motorrem die we vlak voor ons vertrek nog in Duitsland hebben gekocht. Bij het testen werkt deze weer perfect. Anneke doet boodschappen in het dorpje. Voor de rest genieten wij van het zonnetje. Door de onweersbui is het vandaag niet meer zo drukkend warm.

Maandag 16 maart 2009 nemen we afscheid van onze Franse globetrotters. Zij gaan op weg naar Buenos Aires en wij gaan richting Santa Fe. Onderweg bezoeken wij in Puerto Gabote een Spaans fort uit 1527. Alleen de palen en het plateau zijn nog maar zichtbaar.
We komen even in de namiddag in Santa Fe aan. Dat is jammer want in Argentinië houdt men tussen een en half vijf siësta en alle winkels zijn dan gesloten. Gelukkig gaat om vier uur het klooster met zijn museum open. Het klooster stamt nog uit de koloniale (Spaanse) tijd en heeft een prachtig hardhouten dak dat zonder een enkele stalen spijker is opgebouwd. In de kloosterkerk krijgen we van een oud dametje in het Spaans een uitgebreide rondleiding. Op humoristische wijze leert zij ons wat al de beelden moeten voorstellen en waarom zij hier nu geplaatst zijn.
Het is al na vijven als we een leuk plekje aan het strand van de Rio Parana vinden (GPS: S31.36.27,4/W60.39.53.3). Het water lokt niet erg want het ziet er bruin uit door de meevoerende modder.
Ton repareert de regelaar van de zonnepanelen. De aanvoerkabel heeft geen goed contact gemaakt in het aansluitblok en is gesmolten. Gelukkig kan alles op eenvoudige wijze hersteld worden.

De volgende dag rijden we via Ruta 11 naar het dorpje Esperanza. Volgens de Lonely Planet (de reisbijbel) moet dit een typisch emigrantendorpje zijn. Wij kunnen dit niet ontdekken en rijden verder via de Ruta 11. Het landschap begint te veranderen. Er zijn hier veel bomen en palmen. Ondertussen loopt de temperatuur weer op tot ruim 30 graden.
In de buitenwijk van Reconquista parkeren we de camper op een mooi grasveld bij de school. Na het eten maken we nog een wandeling en ontdekken een klein winkeltje waar we boodschappen doen. De hele buurt kijkt mee wat we allemaal kopen. In ieder geval weten ze nu dat een stel Hollanders (Holanda OK) hier overnachten.

Het is donderdag 18 maart 2009. Vandaag is Diana jarig. Via het internet hebben we al een kaartje gestuurd, maar ook vanaf hier nog hartelijk gefeliciteerd.
Wij denken dat we even voor negenen vertrekken, maar bij de bandenzaak waar we een voorwiel laten balanceren, blijkt het pas tegen achten te zijn. Weer hebben ons weer in een tijdzone vergist.
Om een uur ’s middags komen we in Resistancia aan. Wij bezoeken het centrum. De stad zelf is niet bijzonder maar de zeer vele beelden in de straten en de parken geeft het toch iets extra’s. Wij vinden daarna de (gemeente)camping. Voor omgerekend 1,75 Euro kunnen we hier overnachten (GPS: 27.26.13,3/W58.59.3,6) en vlakbij is zelfs een echte Carrefour supermarkt. Hier doen wij wat inkopen. Voor de rest van de middag maken we het ons zelf makkelijk want het is weer behoorlijk warm.

De volgende dag zoeken we de Ruta 12. Plotseling worden we staande gehouden door een “politieagent” op motor. We zouden door het rode stoplicht zijn gereden. Hij laat ons een papiertje zien, waarop staat dat wij een bedrag van 200 ?? moeten betalen. Anneke leest het nog eens en zegt” hier betalen we toch in peso’s en niet in litro’s?’’ Anneke grist het rijbewijs van Ton uit de handen van de man. Hij heeft ook door dat wij zijn truc doorzien en wijst ons nog de goede weg op. We waren gewaarschuwd dat dit soort dingen in deze landen kunnen gebeuren en bijna waren we erin getrapt!
We vervolgen onze reis naar het dorp Itati. Hier is in het verleden door de Indianen een heiligenbeeld gevonden en op die plek is nu een moderne kerk gebouwd. Wij bezoeken de kerk en het beeld. Het ziet er mooi uit en veel Argentijnen komen naar deze bedevaartplaats. Natuurlijk zijn er veel marktkraampjes rond deze kerk en Anneke koopt een paar leuke oorbellen.
Wij rijden verder en komen in de stad Posadas aan. Beneden aan de boulevard zien wij een mooi strandje, alleen de toegang met de camper er naar toe is moeilijk. Toch lukt het om in zijn vierwiel aandrijving het strandje met zijn strandtent te bereiken. Het water is helder en niet koud, dus nemen we een verfrissende duik. Op het terras drinken we een biertje, eten een snack en genieten van de ondergaande zon. Aan de overkant van de rivier ligt Paraguay!
Wij mogen bij de (bewaakte) strandtent overnachten en maken dankbaar gebruik van het aanbod (GPS: ?).

Vrijdag 20 maart 2009 gaan we via Ruta 12 op weg naar het dorp San Ignacius Mini. Dit dorp ligt in het gebied “Missiones”. Zoals de naam al zegt, waren hier veel missieposten. De Jezuïeten hebben hier veel dorpen gesticht waar de Guarani indianen konden verblijven. Veel van deze beveiligde dorpen zijn in deze omgeving van Argentinië, Paraguay en Brazilië gebouwd maar later weer verwoest. De onenigheid tussen Spanje en Portugal was hiervan de oorzaak.
Wij bezoeken de overblijfselen van een dergelijk indianendorp. Duidelijk zichtbaar is de (grote) kerk met zijn bijbehorende bibliotheek en school. Ook de restanten van de indianenhuizen zijn goed te herkennen. Elk dorp kon voorzien in zijn eigen behoefte en was op een soort communistische wijze ingericht. De indianen hadden het voor het zeggen en alleen een of twee Jezuïeten waren per dorp aanwezig voor het leiden van de kerkdiensten en het geven van onderwijs. In een apart gebouw wordt aan de hand van maquettes, vele foto’s en muziek alles goed uitgelegd. ’s Avonds bezoeken we nogmaals het terrein dat nu mooi verlicht is en waar kerkmuziek, gemaakt door de Guarani indianen, te horen is. We overnachten op het plein vlakbij het terrein (GPS: S27.15.8/W55.32.2,1).

Zaterdag 21 maart 2009 rijden we door een zeer heuvelachtige omgeving met veel bomen naar Puerto Iguazu. Hier moeten de mooiste watervallen ter wereld zijn. In het dorpje bezoeken we een Internet café. Wij plaatsen ons reisverslag over de Pampa op onze website en lezen de berichten. Fijn dat iedereen zo meeleeft met onze reis. Op deze manier blijven we ook op de hoogte met onze familie- en vriendenkring.
Wij vinden een mooie camping, (GPS: S 25.37.27/W54.32.56,5) die zelfs over een gevuld zwembad beschikt. Wij nemen een duik en even later genieten we van een donker biertje!
De volgende morgen houden we luierdag. We zwemmen, genieten van de zon en halen informatie op voor ons bezoek aan de watervallen, zo’n 11 kilometer hier vandaan.

Anneke is de volgende morgen al vroeg op (schoolreisjes syndroom). Gelukkig zijn we aan de vroege kant bij de bushalte want de bus is voor op zijn tijdschema. Even na achten rijden we met een klein treintje door het natuurpark waar de watervallen zijn. Wij bekijken de grootste waterval (er zijn er tientallen) en komen vlakbij deze waterval. Anneke probeert foto’s te maken maar moet oppassen dat de camera niet nat wordt. Het water stort op het uitkijkpunt met donderend geraas naar beneden en veroorzaakt een nevel van water. Doornat verlaten we het uitkijkpunt. We bezoeken tientallen andere watervallen via de bovenste en onderste trail en gaan met een bootje naar het eiland San Martin om nog meer watervallen te zien. Ook ontdekken we mooie vogels, maar vooral grote en prachtig gekleurde vlinders.
Om drie uur ’s middags nemen we de bus terug naar de camping en in het zwembad laten we de warmte en de vermoeidheid van ons afglijden. Later bekijken we in de camper de vele foto’s die we van deze prachtige dag gemaakt hebben.

Dinsdag 24 maart 2009 verlaten we Argentinië en komen in Brazilië aan. De grensformaliteiten verlopen zonder problemen, maar duren wat langer omdat de douanier moeite heeft met het invullen van de autogegevens op zijn computer. Maar het lukt en even na 12 uur rijden we naar de camping van Foz de Iguacu (GPS: S25.36.38,6/W54.28.39,3), op zo’n 500 meter vanaf de ingang van dit park. ’s Avonds maken we een wandeling naar de ingang van het park en komen precies te weten wanneer de openingstijden van het park zijn.

Om precies 9 uur kopen we de volgende dag ons kaartje voor het park. Een bus brengt ons verderop het park in. Wij stappen uit bij de een na laatste halte en gaan verder te voet. Direct krijgen wij de watervallen te zien, die zich aan de Argentijnse kant bevinden. Liepen we een paar dagen geleden nog onder of boven de watervallen, nu hebben we een prachtig overzicht. We wandelen verder en vanuit diverse hoeken bekijken we de watervallen. Het moeten er wel meer dan 100 zijn. Het mooiste zicht is bij het eindpunt waar we de grootste waterval Garganta del Diablo (= Keel van de Duivel) zien. Over de volle breedte maar ook de volle hoogte kunnen wij deze gigantische waterval aanschouwen en fotograferen.
Beiden zijn we ervan overtuigd dat de Braziliaanse zijde het mooiste schouwspel biedt. Diep onder de indruk van dit prachtige natuurgeweld verlaten we het park. Toch wel een hoogtepunt op deze trip.