Camper, Kust en Pampa

Voor foto’s van de reis naar Zuid Amerika;
http://www.mijnalbum.nl/ALBUM=ULSUYEDH
Voor de reisverhalen naar India en Nepal in 2007-2008; zie de inhoudsopgave in de linkerkolom.

Donderdag 26 februari brengt een busje ons naar de haven om onze camper op te halen. In een drukke hal wachten we tot we aan de beurt zijn. De douanebeambte vult vele formulieren in, kopieert al onze papieren en voorziet ze van diverse stempels. Daarna moeten de papieren naar de chef die ze blijkbaar ook controleert en parafeert. Voor 4 auto’s duurt het bijna een dag. Als we de papieren verzameld hebben, moeten we naar een ander kantoor op een ander punt van de haven. Tegen vijven komen we aan en blijkt het kantoor gesloten te zijn. Teleurgesteld worden we weer naar het hotel teruggebracht, waar de agent van Grimaldi nog een extra hotelovernachting heeft geboekt.

De volgende morgen staan we keurig op tijd bij het juiste kantoor. Er moet invoerrechten worden betaald. De procedure gaat hier vlot. De agent (dus Grimaldi) betaalt al onze onkosten. Met de juiste papieren worden onze campers voorgereden bij de douane. Na veel gesmeek mogen we op het afgezette terrein onze campers inspecteren.
Gelukkig mankeert er niets aan onze (en ook de andere) campers. Nu is het wachten op de douanier die de laatste inspectie moet uitvoeren. Na 3 uur daagt hij op en heeft 5 minuten per camper nodig om de laatste stempel op onze papieren te zetten. Ton sleept Jurgen (de Italiaanse Duitser) met zijn camper het haventerrein af want zijn camper start niet omdat zijn accu niet voldoende opgeladen is.
Wij rijden door naar het hotel en halen onze bagage op. Daarna vinden we een parkeerplekje aan de Costanera en kunnen hier ook onze watertanks optoppen. Even later komt Jurgen aanrijden en parkeert zijn camper naast ons. Met zijn drieën nemen we een koud biertje bij een van de eettentjes en toosten op het weer terughebben van onze campers!

Zaterdag 28 februari 2009 begint onze reis met de camper. We nemen afscheid van Jurgen. Wellicht ontmoeten we elkaar ergens op dit continent.
Wij toppen onze dieseltanks op (50 cent/liter) en vinden snel de uitvalsweg richting kust.
Als we nog maar net op de snelweg zijn, worden we gecontroleerd door de politie. Er zijn veel controles hier en men kijkt voornamelijk of de auto op een legale manier met de juiste papieren rondrijdt. Bij ons is alles in orde en de eerste confrontatie in de Spaanse taal gaat redelijk.
Bij Punta Rasa gaan we via een natuurgebied naar het strand. Het blijkt hier een ideale plaats om te “kite surfen” (= met grote vlieger en surfplank over het water gaan). Het is een prachtig gezicht om al deze gekleurde vliegers in de lucht te zien. Tegen de avond rijden we terug naar het dorpje San Clemente. Wij nemen een biertje bij een strandtent waar we ook kunnen overnachten (GPS: S36.17.39,7/W56.46.35,1).

Het is zondag en we slapen uit. De lucht is bewolkt maar de temperatuur is aangenaam. Wij rijden verder naar het badplaatsje Pinamar en parkeren onze camper aan het strand (GPS: S37.7.19,8/W56. 51.34,5).
Het is druk want zondag is het in Argentinië familiedag en hele gezinnen hebben beslag genomen van het nu zonnige strand. We maken een flinke strandwandeling en pootjebaden in de zee. Het zeewater is bruin omdat de Rio Plata hier nog invloed heeft en een bruin spoor (van klei) achterlaat.
We ontdekken later dat een van de waterfilters lekt en verhelpen het euvel. Op deze zonnige dag droogt alles snel. Wij zijn net klaar en dan begint het te donderen en te regenen. Het koelt ook snel af.

Maandag 2 maart 2009 blijven we lekker aan het strand staan. Het is nu rustig. We doen wat inkopen in het dorp, plakken eindelijk de grote sticker met de wereldkaart op onze camper en maken een strandwandeling. Zwemmen kan vandaag niet want de wind staat verkeerd en de rode waarschuwingsvlaggen wapperen. ’s Avonds maken we een wandeling door het dorp. Je kunt zien dat het einde van het vakantieseizoen nadert, want vele winkels hebben geen volle schappen meer.

De volgende dagen rijden we westwaarts de Pampa in. Lange rechte wegen met aan beide zijden grasland met honderden koeien erop. Woensdag 4 maart komen we bij het natuurpark Ernesto Tornquist aan maar het is gesloten. Gisteren heeft het veel geregend en de paden zijn onbegaanbaar. We overnachten bij het park en rijden donderdag 5 maart door naar het natuurpark Luro. Hier moeten veel herten zijn. Er is een kleine camping midden in het park en we parkeren daar onze camper. Het zwembadje is uitnodigend bij deze warme dag en we nemen een duik (GPS: S36.54.30,1/W74.15.34,9).
’s Avonds maken we een korte wandeling en zien direct 3 reeën. Even later, op de open vlakte, zien we er wel 20. Het is nu Brahma (=bronstijd) en we horen het gebrul van de bokken om ons heen.

Wij blijven een paar dagen in dit park. Elke dag maken we voor zonsopkomst en rond zonsondergang uitgebreide wandelingen en zien heel veel herten. Ook een gevecht tussen 2 bokken vlak voor ons maken we mee. Tegen de avond komt een mannetjes hert vlak bij de camping. Hij ziet er afgemat uit. Blijkbaar heeft hij het leiderschap van zijn “harem” in een gevecht verloren. Ton neemt een paar mooie foto’s van het dier.

Zondagmorgen 8 maart willen we vertrekken, maar de rechter voorband is weer leeg. Wij vervangen de voorband en gaan op weg naar Santa Rosa. Buiten de lekke band om hebben we ook problemen met het vermogen van de motor. De drukvullucht van de turbo is te laag en het vervangen van de luchtfilter brengt geen verbetering. In Santa Rosa is wellicht een garage die het kan verhelpen.
In Santa Rosa aangekomen vinden we een leuk plekje bij de lagune in het park (GPS: S36.37.28,3/W64.18.25,7).
Het is zondag, dus familiedag, en heel veel gezinnen zijn hier naar toe gekomen. Men grilt het vlees op de parilla (=BBQ) die overal in het park aanwezig zijn. Wij kijken rond en genieten van het schouwspel. Ook onze camper heeft veel bekijks en een meneer heeft veel belangstelling. Hij wenst ons een “Bueno Viage”(=goede reis) en vertrekt op zijn fiets.

Maandagmorgen vinden we een kleine garage die naar het drukvullucht probleem wil kijken. Het blijken vaklui te zijn want men vindt direct het probleem. Er is een lekkage bij een van de slangen en snel verhelpt men het probleem. Wij raken aan de praat met de eigenaar (Nelson Siemsen)en hij laat ons zijn moderne werkplaats zien waar alle soorten brandstofpompen en verstuivers getest en afgesteld kunnen worden. Zelfs het computersysteem kan hier getest worden.
We willen betalen maar hij weigert. Het was maar een kleine reparatie. Als dank belooft Ton in de rubriek “Tips” zijn naam en adres te vermelden zodat andere overlanders hier gebruik van kunnen maken.
Even later laten we de voorband repareren. Een kleine spijker heeft de lekkage veroorzaakt.
Wij doen nog wat inkopen en rijden terug naar de lagune. Even later stopt een auto. “Dat is dezelfde meneer die gisteren zo’n interesse in onze camper had”, zegt Anneke. Het is Mario en hij nodigt ons uit om morgen op de boerderij van zijn vrouw rond te kijken. Hij legt uit waar het is, zo’n 60 kilometer buiten Santa Rosa. Ondanks dat wij elkaar goed begrepen, stuurt Mario zijn vrouw Carmen naar ons toe. Zij nodigt ons in het Engels uit en vertelt precies hoe we moeten rijden. Natuurlijk nemen we de uitnodiging aan. Dit is de kans om het boerenleven op de Pampa te zien.

Dinsdag 10 maart rijden wij naar de Campo (=boerderij) El Marito van Carmen en Mario Bravo (GPS: S36.43.51,4/W64.51.34.2).
Mario begroet ons hartelijk als wij aankomen. De jonge stiertjes worden vandaag gecastreerd. Het werk wordt uitgevoerd door een stel gaucho’s (cowboys) die met de lasso de stieren vangen. Vandaag worden zo’n 100 stiertjes ontmand. Mario laat ons de campo zien. In een pick-up rijdt hij ons rond. De boerderij is van zijn vrouw Carmen, die het van haar ouders heeft geërfd. Er grazen ongeveer 1200 runderen en op een ander gedeelte ook nog een paar honderd schapen. Het is voor Argentijnse begrippen een kleine boerderij. Zelf wonen ze in Santa Rosa en een medewerker woont en werkt op het terrein.
Na de middag komt Carmen vanuit Santa Rosa aangereden. Zij heeft nog wat inkopen gedaan voor de asado (betekent aangebraden, of te wel weer een bbq). Met het personeel genieten we van het vlees, voornamelijk lam, en de salades met speciale broodjes. En natuurlijk een goed glas Argentijnse wijn erbij. De medewerkers kijken verbaast als Ton zijn laptop te voorschijn haalt en foto’s van de reis naar India laat zien. Ook het fotoboek van de familie gaat rond.
’s Avonds gaan Carmen en Mario terug naar Santa Rosa. Wij blijven met de camper op de campo. Ver van de bewoonde wereld genieten we van de stilte, soms verstoort door een loeiende koe.
Muchos Gracias, Carmen en Mario, jullie hebben ons een prachtige dag bezorgd.

Woensdagmorgen vertrekken we vanaf de campo, uitgezwaaid door de vaste medewerker. Wij gaan naar het noorden richting Junin. Kilometers lange en rechte wegen glijden onder onze wielen door. Het weer is prachtig met een temperatuur van rond de dertig graden.

Het volgende bezoek zal aan het rivierengebied van de Rio Parana en de Rio Uruguay zijn op weg naar het gebied van de Missiones in het noordelijkste puntje van Argentinië.
Hier willen we de oude en vervallen Jezuïeten dorpen uit de Spaanse overheersingtijd en de beroemde Iguazu watervallen bezoeken.

Wij hebben bij de diverse overnachtingsplekken de GPS coördinaten vermeld. Op deze manier kan onze zwager Teun, maar ook jullie, ons precies volgen. Alles uitgedrukt in;
graden.minuten.secondes.