Buenos Aires verkennen

Voor foto’s van de reis naar Zuid Amerika;
http://www.mijnalbum.nl/ALBUM=ULSUYEDH

Voor de reisverhalen naar India en Nepal in 2007-2008; zie de inhoudsopgave in de linkerkolom.

Het is dinsdagmorgen 17 februari als er op de hotelkamer wordt geklopt. Lise, onze Franse reisgenote, licht ons in dat wij allemaal het tijdverschil tussen Argentinië en Brazilië niet hebben opgemerkt en het nu 1 uur later is als wij denken.
Wij ontbijten en gaan dan even een ommetje maken en pinnen Argentijnse peso’s. Cesar, de andere reisgenoot, is bij de agent van Grimaldi geweest. Wij blijven tot 25 februari in het hotel en worden volledig verzorgd. ’s Middags nemen we met alle “gestrande” reizigers de lunch en daarna gaan wij de stad verkennen.

Wij lopen naar Puerto Maduro, een havenwijk die net zoals in Amsterdam, geheel opgeknapt is en waar nu de beter gesitueerden wonen. Het is warm, ruim 30 graden. We passeren Plaza Reina Holanda dat een paar jaar geleden door onze koningin is geopend..

De volgende morgen zijn we al vroeg op en even na 9 uur lopen we al door de straten van BA. Via het Retiro station in Engelse stijl, lopen we naar de wijk Recoletta. Hier is Eva Peron (Evita) begraven. De begraafplaats ziet er uit als een stad met kleine woningen. Hier worden de rijken begraven. We bezoeken de rustplaats van Evita en verwonderen ons aan de pracht en praal op deze begraafplaats. ’s Middags bezoeken het Museo de Bellas Artes. Een mooi overzicht van schilderijen vanaf de Middeleeuwen tot heden. Wij bekijken een Rembrandt, maar ook enkele van Gogh’s en zelfs Picasso is hier te bewonderen.
Onderweg eten wij een hapje en aan het eind van de middag zijn we weer in het hotel. Een lekkere douche doet onze pijn in de voeten vergeten.

Donderdag 19 februari maken wij, na het ontbijt, ons reisverhaal en de foto’s van de zeereis gereed en zetten alles op onze website. Het is fijn om een snelle internetverbinding van het hotel te hebben. Binnen 10 minuten is het gereed. Wij hebben tijdens onze vorige reis er wel eens meer dan een uur over gedaan. Maar ja, in die landen zal het wel per postduif zijn gegaan.
Tegen de middag lopen we naar de Plaza de Mayo. Onderweg hebben we een leuk gesprek met een Argentijn die ons een paar goede tips geeft. Zo komen wij bij Tortoni, een oud koffiehuis, waar vroeger veel kunstenaars en schrijvers kwamen. Het lokaal ziet er prachtig uit en Anneke neemt een paar foto’s van het interieur. We lopen door naar de wijk San Telmo en bewonderen de diverse bouwstijlen. In de namiddag zien we een demonstratie van de Madres (dwaze moeders)op de Plaza de Mayo. Het is nog maar een kleine groep, die de verdwijning van hun familieleden tijdens de “Vuile Oorlog” in herinnering willen houden.
’s Avonds na het diner, lopen we naar de calle Florida, een wandel- en winkelstraat. Nu is deze straat bevolkt met straatverkopers en muzikanten. Ook wordt er tango op straat gedanst. Natuurlijk om er wat bij te verdienen, maar het maakt het allemaal heel gezellig.

Vrijdag verplaatsen we ons met de Subte (metro) naar een ander deel van BA. De prijzen van het openbaar vervoer zijn zeer laag. Voor ongeveer 25 eurocent heb je een ritje met de bus of metro. De rit in de metro gaat snel, want er is veel te bekijken. Verkopers komen langs en leggen hun waar op je schoot. Even later komen zij hij het weer ophalen als je het niet wil kopen. Ook komt vanuit een andere coupe een muzikant binnen en geeft een optreden. Met het doel wat peso’s te innen.
Wij stappen uit bij de halte Chacarita. Dit is de naam van de wijk maar ook van de begraafplaats. Wij willen het graf van Carlos Gardel bekijken. Hij is een beroemd tango zanger van voor de oorlog. Tot op heden wordt hij in Zuid Amerika nog aanbeden. Wij vinden het graf van Carlos Gardel, getooid met een levensgroot bronzen beeld van hem. In zijn bronzen hand brandt een sigaret, door een fan geplaatst en het lijkt net alsof hij nog leeft. Ook veel bronzen plaquettes van bewonderaars zijn op zijn graf aangebracht. De begraafplaats zelf ziet er ook weer weelderig uit met huizen van marmer. Het is hier met recht een dodenstad
Intussen gaat het flink regenen. Na wat zoeken vinden we de bus naar de wijk El Boca. Daar aangekomen eten we wat in een ‘Italiaans’ eettentje en vinden een kapper die tegen een zeer acceptabele prijs ons beiden knipt. Het leven in Argentinië is goedkoper dan in Europa. Voor 5-6 Euro kun je uitstekend eten en krijg je de beste biefstukken voorgeschoteld. Alleen de geïmporteerde goederen zijn duur omdat men een invoerbelasting op al deze producten oplegt. Ook de brandstof is goedkoper. Diesel kost iets meer da 50 eurocent.
Het regent nog steeds maar toch aan we op zoek naar Caminito, de plek waar de immigranten vanuit Europa hier aankwamen. De gekleurde golfplaten huizen leveren nog steeds mooie plaatjes op. Het is toeristisch maar wel gezellig en de uitbaters van de eettentjes zijn niet opdringerig.
We nemen de bus en stappen af bij de Plaza de Mayo. Via de calle Florida komen we bij onze vaste confeteria (bar en eettentje) waar we een biertje nemen. Elke keer als we een biertje bestellen krijgen we een schaaltje met chips en pinda’s bij geserveerd.
Het heeft de hele dag geregend, maar toch hebben we weer een stukje van BA ontdekt.

Vandaag is het zaterdag 21 februari. Wij willen naar Tigre, een voorstadje op zo’n 40 kilometer van BA vandaan. Wij kopen een treinkaartje op het station Retiro. Het kaartje kost 1,35 peso’s en dat is minder dan 30 eurocent. Hiervoor mag je bijna een uur reizen. Doe dat maar eens in Nederland. Ook hier in de trein komen verkopers voorbij en treden diverse muzikanten op. De tijd vliegt om, ook omdat we door de verschillende wijken van BA reizen en wij de wolkenkrabbers langzaam in lage woningen zien veranderen.

Tigre ziet er lief uit. Het ligt aan de delta van de rivier de Parana. Wij maken eerst een wandeling langs de rivier en nemen later de watertaxi naar een van de eilanden in de delta. Hier woont en leeft men. Je moet wel minimaal 1 motorboot voor de deur hebben anders kom je nergens. De rit over het water is mooi met uitzichten op de eilanden en prachtige huizen erop. Het water is bruin door de klei die de rivieren meenemen .
Wij maken op het eiland “Tres Bocas” een wandeling en tegen de avond nemen we de watertaxi terug naar Tigre. Gewoon je hand opsteken en de taxi meert af aan de steiger om je op te pikken.
In Tigre bezoeken we oude “Puerto de Frutas, die is omgebouwd tot een soort Zwarte Markt met kraampjes die allerlei goederen verkopen. Het begint te regenen. We nemen de trein terug en na negenen zijn we in het hotel.
Het restaurant is gesloten maar via de “roomservice” kunnen wij nog een hapje eten. Wij hebben vandaag een prachtige dag gehad en geboft met het weer. Pas tegen de avond begon het te regenen en het regent nu nog.

Het is zondag en wij hebben voorgenomen om uit te slapen. Een goede beslissing want als we de gordijnen openen ziet BA er grijs uit. Het regent flink. We maken dankbaar gebruik van ons verplichte verblijf in het hotel en ontbijten uitgebreid.
’s Middags is de regen minder geworden en trekken we er op uit. We lopen naar de Plaza de Mayo. Dit is voor ons het uitgangspunt voor de diverse uitstapjes. We bekijken het interieur van de kathedraal op dit plein en bewonderen het graf van San Martin, de vader des vaderlands van Argentinië. We bezoeken de Menzana de las Lucas, een groot gebouwencomplex opgericht door en voor de Jezuïeten tijdens de Spaanse overheersing. De rondleiding is in het Spaans maar veel kunnen we er niet van verstaan.
Daarna lopen we naar de wijk San Telmo waar altijd een populaire straatmarkt moet zijn. Maar ondertussen begint het weer te regenen en er zijn niet heel veel straatverkopers. Wel ontdekken we het straatje waar Arie, een medeopvarende op de Grande San Paola, een expositieruimte voor foto’s had!
Tegen zevenen zijn we weer in het hotel.

Maandag 23 februari is het weer stralend weer met een strak blauwe hemel. Wij nemen de Subte A (metro). Dit is de oudste metrolijn in Zuid Amerika, bijna 100 jaar oud. Met een ouderwets treinstel maken we de rit naar het Congresso, de zetel van het parlement. Jammer genoeg is de rondleiding (in het Engels) pas ’s middags om 4 uur en we besluiten verder te wandelen. Ook het grote operagebouw staat in de steigers en is niet te bezoeken. We worden een beetje stadsmoe en gaan terug naar het hotel. We lunchen met Lise.
We verlangen naar onze camper en een beetje naar onze vrijheid. Meer dan een week zijn we hier en willen eigenlijk de ruimte van Argentinië opzoeken.

De volgende dag maken we nog, ongewild een lange wandeling en vinden de “Bloem”. Een heel grote bloem die zich bij daglicht opent en ’s avonds sluit. Gemaakt uit aluminium en een mooi voorbeeld van kunst en techniek. ’s Avonds komen we Cesar, onze Argentijnse Noor, tegen. Hij is per bus naar Tuceman gereisd en met zijn vrouw teruggekomen. Ook hij moet zijn auto ophalen die nu nog op de Grand Brasil staat. Hij heeft het laatste nieuws bij de agent van Grimaldi opgevraagd. Woensdag 25 februari om 3 uur ’s morgen komt ons schip, de Grande Brasil aan in BA. De douaneformaliteiten voor onze campers duren minstens een dag en donderdag 26 februari kunnen wij, als alles goed verloopt, eindelijk onze camper ophalen. Grimaldi heeft voor ons nog een dag extra in het hotel bijgeboekt en donderdagmorgen om 9 uur worden wij door de agent van Grimaldi naar de haven gebracht.

Vandaag, woensdag 25 februari, luieren we wat en maken het reisverslag en de foto’s gereed om aan het einde van deze avond op het Internet te kunnen zetten. Voor de rest pakken wij onze tassen weer zodat we morgen snel naar de haven kunnen gaan!

Ons reisprogramma hebben we aangepast. Wij zouden naar Uruguay reizen, maar het is daar nog steeds zomer en zeer warm. Omdat wij gaan en staan kunnen waar wij willen, trekken we eerst door de Pampa’s van Argentinië. We willen vanuit BA langs de kustlijn naar het zuiden rijden en na ongeveer 300 kilometer oostelijk de Pampa’s in rijden tot aan Rio Negro. Hoe we verder trekken weten we nog niet, maar dat is de vrijheid die we hebben

Wij willen iedereen bedanken voor de fijne en lieve reacties tijdens en na onze overtocht. De komende tijd zullen we wat minder het Internet kunnen gebruiken, maar we beloven jullie op de hoogte te houden van onze belevenissen.
Veel leesplezier toegewenst door
Ton & Anneke