Las Vegas naar Flagstaff

Maandag 15 oktober 2012 verlaten wij Las Vegas onder een strakblauwe hemel. Onderweg passeren wij de Hoover Dam en stoppen voor een bezichtiging. In de middag rijden wij verder. Wij willen nog een Visitor center bezoeken voor informatie en verlaten de snelweg. Als we optrekken om de weg over te steken horen wij een raar geluid onder de wagen. Bij inspectie blijkt de verdeelbak te bewegen. Wij rijden voorzichtig naar een parkeerplaats van een restaurant. Het begint al donker te worden en wij overnachten hier.
(N35.23.50/W114.15.37, H=1073m)

De volgende morgen willen wij niet zo verder rijden en besluiten om een takelwagen in te roepen. Via het restaurant is dat snel geregeld en een uur later zijn wij op transport naar het plaatsje Kingman. Bij een garage die gespecialiseerd is in versnellingsbakken worden wij afgezet. De sleepkosten vallen erg mee en het is achteraf een goede beslissing geweest. De verdeelbak wordt geïnspecteerd en er is een bout afgebroken. Wij moeten voor de reparatie wachten tot de volgende dag en overnachten aan de voorzijde van de garage. Veel geslapen hebben wij niet want de treinen gaan ’s nachts fluitend en toeterend vlak achter de garage voorbij.

Woensdag wordt een nieuwe bevestiging voor de verdeelbak gemaakt en de gebroken bout eruit gehaald. Even na de middag is het karwei gefikst en bij de testronde is het geluidsniveau zelfs stiller. Opgelucht rijden wij verder naar Williams. Dit stadje ligt (lag) aan de beroemde Route 66. Wij drinken een biertje op het terras aan deze bekende route. Bij het gesloten zwembad overnachten wij. (N35.15.01/W112.11.28, H=2065m)

De zon schijnt weer volop als wij Williams achter ons laten. De rit gaat deels door een indianen reservaat. Even na de middag zijn wij in Grand Canyon National Park. Met onze jaarpas mogen wij dit gratis bezoeken. Wij nemen direct de shuttlebus die langs de oostzijde van de zuidelijke rim (rand) van de canyon gaat. Wij stappen vele malen uit om de prachtige uitzichten over en in de canyon te bekijken. Het weer is prima en de lucht redelijk helder. Anneke maakt veel foto’s. Pas tegen zessen zijn wij weer terug en overnachten op de camping van het park. (N36.03.00/W112.07.20, H=2132m)

Donderdagmorgen is het maar 5 graden Celsius als we opstaan. Wij nemen de andere shuttlebus die ons naar uitkijkpunten brengt waar een gewone auto niet mag komen. Daarna rijden wij met onze eigen camper via de Desert Road naar de andere kant van het park. Wij lunchen op de rand van de canyon. Ook op deze route stoppen wij vele keren om te genieten van de uitzichten in en over de canyon. Tegen de avond verlaten wij het park Via de Little Colorado Gorge komen wij op een rustig plekje in een indianen reservaat om te overnachten. (N35.55.08/W111.33.48, H=1515m)

De volgende morgen hebben wij een mooie zonsopkomst over de prairie. Wij rijden naar het plaatsje Page. Via een kloof waarin wij 500 meter hoogte moeten overwinnen, dalen wij daarna weer 500 meter om in het plaatsje aan te komen. In het plaatsje doen wij boodschappen en pinnen geld. Na de middag rijden wij naar de Glenn Canyon Dam. Dit is ook een grote stuwdam in de Colorado River. Achter de dam is een groot meer (Lake Powell) met een recreatiegebied erom heen. Bij het strand treffen wij Jan en Iris aan. Zij zijn met een gehuurde camper 5 weken op stap. Tegen de avond rijden wij naar de camping (Lone Rock) die zo’n 6 mijl verderop is. De camping blijkt direct aan het meer te liggen en via een lange zandweg makkelijk te bereiken. ’s Avonds drinken wij met Jan en Iris een biertje op het strand bij een heerlijke temperatuur. (N37.01.00/W111.31.17, H=1101m)

Zondag 21 oktober blijven wij op de camping aan het strand staan. Wij luieren wat en hebben ’s avonds een gezellig samenzijn met het andere Nederlandse echtpaar.

Maandag nemen wij afscheid van Jan en Iris en rijden in de richting van het volgende park, Bryce NP. Onderweg genieten wij weer van de mooie landschappen. Wij rijden nu in de staat Utah en het tijdverschil met Nederland is weer 1 uur meer geworden. Aan het eind van de middag komen wij bij het Info Center van het park aan. Wij bekijken de weersverwachtingen. Vannacht zal het op deze hoogte rond het vriespunt zijn. Omdat de camping in het park al gesloten is, overnachten wij op de parkeerplaats van de bussen, net buiten het park. (N37.40.14/W112.09.22, H=2330m)

Het is net boven nul als wij dinsdag 23 oktober opstaan. De motor start moeizaam met veel blauwe rook. Wij vermoeden dat de gloeiplug niet werkt. Normaal is in Bryce NP ook een busshuttle systeem, maar in het naseizoen stopt deze service. Wij rijden met onze eigen camper naar het zuidpunt van het park. Onderweg stoppen wij vele malen. Bryce is bekend om zijn rood/roodbruine grillige naaldvormige pieken. Het is in een woord fantastisch. ’s Middags maken wij een afdaling in de canyon en lopen de Queens Garden/Navajo Trail. Nu lopen wij in het diepste gedeelte van deze kloof. De temperatuur is opgelopen tot 18 graden C.
Aan het einde van de middag rijden wij naar Cannonville. Vlakbij het dorpje in de “middle of nowhere” vinden wij een mooi overnachtingsplekje. (N37.30.06/W112.00.11, H=1712m)

Als wij de volgende morgen wegrijden zien wij dat het op de grond heeft gevroren. Wij rijden nu naar het volgende Nationale Park; Grand Staircase/Escalante. Dit park bekijken wij vanuit de camper. Tegen de middag begint het weer minder te worden en tijdens de lunch hebben wij op 2500 meter lichte sneeuw. Wij besluiten om meer zuidwaarts te rijden en gaan naar Capitol Reef NP. Hier rijdt je door een canyon met links en rechts enorme bergformaties. Het is een lust om hier te rijden en wij genieten enorm. Onderweg vinden wij ook de petroglyfen die in de reisboeken worden vermeld. Na de kloof dalen wij verder naar 1100 meter en komen aan bij de Colorado River. Hier vinden wij weer een mooi plekje voor de nacht. (N37.53.20/W110.23.56, H= 1105m). Vandaag hebben wij temperaturen van 2 tot 18 graden C gehad met zon, maar ook veel wind.

Donderdag 25 oktober rijden wij naar Natural Bridge NP. Op een rondrit met de eigen camper komen wij 3 natuurlijke bruggen tegen. Daarna rijden wij over een hoog plateau dat eindigt in een slingerweg die ons snel naar beneden brengt. Wij maken via de gravelroads een uitstapje door de Valley of the Gods. Op zich zelf staande hoge pilaren zijn in dit gebied verspreid. De weg is hobbelig met veel kuilen. Een goede test voor onze camper. Daarna nemen wij de weg 162 en stoppen in Anthe, een dorpje in het indianenreservaat. (N37.11.43/W109.09.34, H=1387m)

Vandaag rijden wij verder over de 162 en 160 via Cortez naar het Nationale Park Mesa Verde. Het is een lange klim om bij de ingang van het park te komen en de buitentemperatuur komt
niet boven de 4 graden uit. Bij het museum kopen wij kaartjes voor de rondleiding met de gids naar Cliff Palace. Hier bezoeken wij een bewaard gebleven (stenen) dorp onder een bergoverhang van een indianenstam die hier tot 1300 na Chr. heeft geleefd. Heel interessant alleen de gids ratelde maar door. Zelf bezoeken wij andere klifwoningen zoals Spruce Tree House. Na het bezoek aan het park nemen wij de weg terug en overnachten bij Ute Moutain Casino. Veel indianen reservaten hebben zo’n casino en is voor hen een bron van inkomsten. Wij eten in het restaurant van het casino. Het eten is niet van hoge kwaliteit en Gordon Ramsey zou hier eens met de pannen moeten gooien.

Vannacht heeft het zelfs 6 graden gevroren. Wij rijden in een rap tempo in de richting van Flagstaff, een wat grotere stad. Onderweg rijden wij alleen maar door woestijn. ’s Middags komen wij bij het Petrified Forest aan. Gelukkig is er weer een tijdverschil met onze horloges en is alles 1 uur vroeger. Wij rijden de route door dit park die Francoise, een Nederlandse die daar als vrijwilliger werkt, heeft aangegeven. Wij zien de “Painted Desert” en ook de versteende bomen. Het is een lange rit en als het al donker is, komen wij bij de free-camping aan het einde van het park aan.

Het is zondag 28 oktober. De dag begint weer met ons traditioneel ontbijt, broodjes, gekookt ei en een kop koffie. Wij rijden over de Interstate 40 en slaan af bij Meteor Crater. Hier is 50.00 jaar een meteoor ingeslagen en heeft een gat met een middellijn van 1200 meter en 200 meter diep geslagen. Het goed ingerichte museum vertelt alles hoe dit heeft plaatsgevonden. Na dit bezoek rijden wij naar Flagstaff. Het is weer warm geworden en wij nemen een duik in het lokale zwembad van Flagstaff. Bij het Buffaloo Park overnachten wij. (N35.12.19/W111.36.37, H=2190m)

Maandag rijden wij naar een garage om de dieselpomp beter af te stellen. Boven de 7000 feet (2100 m) hebben wij last van zwarte rook. De garage vindt een klein probleem en verhelpt het. Hopelijk roken wij nu wat minder zwart. Ook leveren zij nieuwe brandstof- en smeeroliefilters, zodat wij weer alles in voorraad hebben. ’s Middags maken wij een testrit en bezoeken Sunset Crater en Wapati National Monument. Wij overnachten op het parkeerterrein van “Home Depot”(soort Gamma), waar wij een goede internetverbinding hebben.

De volgende dag blijven wij bij Home Depot staan om enkele reparaties uit te voeren. Ook testen wij de vlamstart automaat (in orde) en de gloeiplug. De gloeiplug is defect. De garage waar wij waren kan deze leveren, maar de levering duurt ruim een week. Wij blijven hier nog een dag om Halloween mee te maken, maar een week is te lang.

Vandaag, woensdag 31 oktober, is het Halloween. Tegen de avond is er een Halloween feest voor de kinderen in het centrum van de stad. Eerst gaan wij naar de laundry om de was te doen. Tegen vier uur in de middag zijn wij in het centrum. Kinderen (en ook de ouders) lopen spookachtig verkleed door de stad. Voor de kinderen is het belangrijk om veel snoep op te halen (een soort Sint Maarten). Het is leuk om te zien, maar wij hadden er meer van verwacht. Wij sluiten deze avond af met een biertje en een heerlijke pizza in een van de restaurantjes.

De afgelopen periode is weer omgevlogen. Het bezoek aan de Nationale Parken met zijn prachtige rotsformaties was het hoogtepunt. Omdat het op grotere hoogtes kouder is en zelfs vriest, trekken wij nu zuidelijker, richting Mexicaanse grens. Hopelijk is het hier overdag en ’s nachts aangenaam. Bovendien willen wij nog kennissen uit Canada die bij Palm Springs een tweede huis hebben, bezoeken.
Veel leesplezier van Ton en Anneke die hier erg genieten!