Mongolië deel 3.

Dwars door Mongolië naar de Russische grens.

Woensdag 10 juli 2019 verlaten we het Gorkhi Tereij NP en rijden naar Ulaanbataar. Nou ja, rijden is een te mooi woord. De asfaltweg is opgebroken en via zeer hobbelige en stoffige zandwegen bereiken we de hoofdstad. Hier lijkt het of 50% van de bevolking van Mongolië die stad in wil en de andere 50% eruit wil. En dan te weten dat er 1,5 miljoen mensen in Ulaanbataar wonen. We doen er ruim 4 uur over om de stad te doorkruizen.

Onderweg tanken we nog diesel en doen boodschappen voor de komende dagen. Tegen de avond bereiken we het Hustai NP. Dit park is bekend om zijn Przewalski paarden, het oerpaard.
In de kleine expositie zien we dat een Nederlander de aanzet heeft gegeven om deze paarden, die al uitgestorven waren, terug te brengen in het oorspronkelelijke land Mongolië. Via dierentuinen zijn toen deze paarden in de jaren na 1990 teruggebracht in de natuur.

We overnachten op de parkeerplaats in het park. De volgende dag maken we met onze eigen camper een tocht door het park. Op drie verschillende plekken komen we de Przewalski paarden tegen, maar wel op een hele grote afstand. De natuur in dit park is prachtig en we zien veel roofvogels.
In de namiddag zijn we terug bij de ingang van het park en ontmoeten een van de Nederlanders van het reisgezelschap die eenzelfde tour maken als wij.

Vrijdag rijden we terug naar de hoofdweg en gaan op pad naar Mongol Els, het duinengebied. We vinden een mooi plekje tegen de duinen aan. We staan niet alleen. Het is vakantietijd, rond de Naadam festiviteiten, en veel Mongoliërs kamperen hier. Een oudere man met zijn kleinkinderen komt bij ons zitten. Later brengt hij broodjes met schapenvlees. Niet bepaalt ons gerecht maar uit beleefdheid eten we er een op. Als tegengift bieden wij chocolade aan. We luieren en lezen in deze prachtige natuur.

De volgende dag rijden we langs de duinen en een watervlakte terug naar de hoofdweg.We bereiken Kharkorin, het vroegere Karakorum. Dit was in de 12e eeuw de hoofdstad van het enorme rijk van Chenggis Khaan, dat reikte van China tot aan de grens van Europa. De stenen van het later vervallen Karakorum werden gebruikt om het boeddhistisch klooster Erdene Zuur in de 16e eeuw te bouwen. We bezoeken het klooster met zijn prachtige tempels en zijn gouden Boeddha. Rondom het kloosterterrein zijn veel winkels. En net als in Volendam kun je je hier omkleden in prachtige tenues en met de familie op de foto gaan.
In de middag bezoeken we het nabij gelegen “Great Monglia Monument” waar het verhaal van de Hunnen, de Turkish stam en het rijk van Chenggis Khaan staan afgebeeld.

We rijden naar het begin van de Orkhan Vallei en parkeren onze camper langs een riviertje. We blijven hier 2 nachten staan. Niet alleen, want er komt in deze dagen kuddes paarden, schapen of koeien voorbij.

Het regent als we maandag 15 juli terugrijden en de hoofdweg weer oppikken. De weg is hobbelig en heeft veel potholes. In het plaatsje Tsetserleg bezoeken we een klooster dat hoog op een berg ligt. Een lange trap brent ons naar boven. In het plaatsje is een goed, door een Australiër gerund restaurant en we genieten van een hambuger met frietjes. Gelukkig beef en geen schapenvlees!
Wij rijden verder, maar kunnen geen geschikt overnachtingsplekje vinden. We parkeren uiteindelijk de camper naast een ger. Vlak onder ons raam wordt een schaap vakkundig geslacht. Op zich een mooi gezicht.

De volgende dag rijden we naar de Basalt Canyon, waarin de rivier tussen steile wanden van basalt stroomt. Anneke maakt veel foto's van dit geheel.
We rijden verder en bereiken Tsagaan Nuur NP. Hier is een uitgedoofde vulkaan en een vulkaan meer. Over zeer slechte wegen met een rivier doorwading bereiken we na anderhalf uur (!) het meer.
Hoewel het water koud is, baden veel Mongolen hier. Voor ons is het te koud. We blijven hier enkele nachten staan en maken een grote wandeling bergopwaarts.

Donderdag 18 juli rijden we al vroeg door het park naar de uitgang. Maar halverwege blijven we steken in een modderige rivier. Wat we ook doen, de glibberige walkant schuift ons terug. Later krijgen we hulp van een stevige terreinwagen die ons met een korte ruk met de sleepkabel op de kant krijgt. Na ruim twee uur verlaten we uiteindelijk het park.
We rijden weer over asfalt en de weg brengt ons naar Tesontengel. Hier kopen we extra data voor onze SIM kaart (6 Gb voor omgerekend 2 Euro) en maken gebruik van het lokale badhuis met hete douches.
Vandaag zijn we op een hoogte van 2540 meter geweest.


De komende dagen willen van noord naar zuid rijden om in Altai de hoofdweg weer op te pikken. We rijden nu over zandwegen dwars door prachtige hoogvlakten. Later worden de wegen slechter en is het moeilijk het goede pad te kiezen. Overnachten doen we ver van het zandpad. Overal kan je zonder problemen overnachten.
De wegen/tracks worden steenachtig en hebben vaak een wasbord profiel. Bij een van de controles aan de camper blijkt het rechter onderspatbord te zijn verdwenen. Afgebroken op de bevestigingsstang. Gelukkig blijven de veren heel!

In drie dagen rijden we naar het plaatsje Altai. Het laatste deel van deze tocht is over een brede zandweg te berijden en in de middag komen we in Altai aan.
De afgelopen dagen waren zeer inspannend en vermoeiend om de bijna 400 kilometer af te leggen.Toch hebben we mooie groene hoogvlaktes gezien en kwamen we onverwacht terecht bij een schaapscheerder festijn.

In Altai kopen we een grote rubberen flap en stalen strippen om een alternatief spatbord te maken. Ook doen we hier weer onze noodzakelijke boodschappen.
Over een redelijke asfaltweg rijden we naar Darvi en overnachten op het parkeerterrein van een restaurant.

Maandag 22 juli rijden we verder over goed asfalt. Onderweg komen we een Brits stel tegen in hun Landrover. We drinken gezamenlijk koffie en wisselen informatie uit. Zij komen net uit Kazachstan en willen via Vladivostok naar Japan gaan.
Als we verder rijden komen we een dood gereden wolf tegen. Een flinke jongen die je beter niet levend tegemoet moet komen.
In het stadje Kovd doen we weer de boodschappen en laten onze was doen. Onderwijl bezoeken wij het boeddhistisch klooster. Het is nog in aanbouw, maar een an de werklui opent de tempel voor ons. Daarna halen we de was op en bestellen een pizza die we later in de camper met een biertje nuttigen. We overnachten voorbij Kovd in de bergen, veraf van de weg.

De volgende dag maken we van rubber en een paar stalen strippen een soort spatbord. Op deze manier wordt de camper niet meer met modder en vuil besproeid. Ook controleren we de camper en het onderstel. De laatste dagen waren namelijk een aanslag op mens en materieel. Gelukkig zijn beide in goede conditie.
We blijven hier nog een dag staan en luieren en puzzelen in de zon.

Woensdag 24 juli vervolgen we onze weg en rijden richting Russische grens. We zien sneeuw op de toppen van de bergen liggen.
Vlak voor Olgii zien we op een berg een massa auto's staan. We rijden er naar toe. Het blijkt een verlaat Naadam festival te zijn. We lopen er rond, maar missen de prachtige kostuums die we in Zuunmond tegen kwamen. Wel maken we de finish van het paardenrennen mee. Even later rijden we verder en bereiken Olgii.

In Olgii komen we een Duits stel tegen bij de supermarkt en maken een praatje. Later tegen de avond parkeren ze naast ons en gezamenlijk overnachten we op een parkeerplaats bij de rivier.
Wij bereiden ons voor op de grensovergang van Mongolie naar Rusland. De juiste papieren klaarleggen en het laatste Mongoolse geld morgen omzetten in diesel.

Mongolië is ons goed bevallen. Zelf hadden we andere ideeen over dit verre land. Het is een glooiend en met groen overdekt land. Zelfs in de Gobi hebben we door groene velden gereden. Natuurlijk hebben we kamelen gezien. Zelfs grote kuddes die door de woestijn zwierven. Het contact met de bevolking is moeizaam geweest, vooral door de taalbarriere. Veel restaurants hebben we niet bezocht. Alles wat op het menu staat, bestaat uit schapenvlees. Van kop tot kont. Ook bepaalde broodsoorten waren met schapenvet gebakken.
Toch blijft Mongolie een fascinerend land!

Veel leesplezier toegewenst door
Ton & Anneke