Laatste weken in Nepal

Voor foto’s van de reis; http://www.mijnalbum.nl/Album=ZTI6BOUU
Voor foto’s bouw camper; http://www.mijnalbum.nl/Album=LWJJEHPM

Zaterdag 3 november landen wij op het vliegveld van Kathmandu na een prachtige vlucht over de besneeuwde toppen van de Himalaya. We moeten opnieuw een visum aanvragen en na het invullen van de juiste papieren en het overhandigen van pasfoto’s en geld hebben we de tweede visum van Nepal in ons paspoort gekregen. Als we op de camping aankomen, blijken er nog 2 Duitse campers te staan. De eigenaar van de camping begroet ons allerhartelijkst en zegt dat er geen problemen met de camper zijn geweest. Wij waren er benieuwd naar, want tijdens ons verblijf was er in Kathmandu een lichte aardbeving.
Nyima, onze Tibetaanse vriend, komt op bezoek nadat wij hem een SMS hebben gestuurd. Hij wil alles over Tibet weten, want het is zijn vaderland terwijl hij het nog nooit gezien heeft. Ton laat de foto’s op de computer zien en belooft Nyima een CD van de foto’s te maken.

De volgende dag slapen we uit, drinken buiten koffie en ruimen de winterkleding die we in Tibet hebben gedragen, weer op. Anneke gaat naar de kapper en ondergaat ook een schoonheidsbehandeling en dat voor maar een paar honderd rupies. ’s Middags gaan we naar het internetcafé en plaatsen het verslag van Tibet. Alleen de foto’s plaatsen lukt niet. Het lijkt wel of elke foto per postduif naar Nederland moet worden gebracht. Morgen in het centrum van Kathmandu maar kijken of er een snellere internetverbinding is.

Maandag 3 november gaan we te voet naar Thamel, het toeristencentrum van Kathmandu. We wisselen ons laatst chinese geld en vinden een internetcafé met een snelle verbinding. Alle foto’s worden nu geplaatst. In een restaurantje drinken we koffie en nemen er een apfelstrudel bij. Dat kan allemaal want er zijn diverse “German Bakeries” hier.
Wij haasten ons terug naar de camping want Nyima zijn moeder heeft ons uitgenodigd om “momo’s” (vlees in deeg gerold en later gestoomd) te eten. Het is erg gezellig en wij nemen de CD met foto’s van Tibet mee. Nyima zijn ouders herkennen veel beelden en wij laten de CD achter zodat zij het op de DVD speler opnieuw kunnen bekijken.
Wij bezoeken nogmaals de “Monkeytemple” in Swayabunath, maar nu nemen we de lange trap naar boven. Langs de trap staan mooie dierenbeelden opgesteld, maar ondanks de schoonheid is het toch een vermoeiende klim.
Op de camping maken wij de camper gereed, want morgen willen wij naar Pokhara gaan.

Wij zijn de volgende morgen, dinsdag 6 november, al om 0700 uur eruit, vullen de drinkwatertank en legen het toilet. Nyima komt afscheid nemen en Ton vraagt hem om op de motor nog even langs de bank te gaan om te pinnen. Bij het pinnen wordt echter de bankpas, na het leveren van het geld, opnieuw ingeslikt. Nyima weet hoe te handelen en na bijna een uur is de bankpas door het bankpersoneel (dat pas om 10 uur begon) eruit gehaald.
Eerst gaan we nog naar de garage, want er moet olie ververst worden en nog de aandrijfassen moeten worden doorgesmeerd. Als de auto op de brug staat, blijkt de brug de camper niet te kunnen tillen. Wel heeft men al de olie afgetapt. Met veel moeite wordt het smeeroliefilter gewisseld en wij doen maar het vullen van de smeerolie. Dat moet in de cabine gebeuren en de monteur zit onder de olie en vettigheid.
Pas om 12 uur gaan we op weg. Het is maar 200 kilometer naar Pokhara. Maar daar vergissen we ons behoorlijk in. De gemiddelde snelheid is rond de 25 km/uur door de vele bochten en het slechte wegdek. In het donker vinden we de plek aan het Phewa meer. Er schijnt nog een camper te staan, maar duidelijk is het niet.

De volgende dag verkennen we de omgeving waar we nu staan. Wij hebben onze camper achter een Mercedes busje geparkeerd en we staan netjes met een goed uitzicht over het meer. We komen in gesprek met onze buurman die uit Zweden komt. Leo is een overjarige hippie die al sinds de jaren negentig op en neer tussen India en Nepal pendelt.
Wij gaan op zoek naar een “laundry” die in Lakeside (het toeristengedeelte van Pokhara aan het meer) in meerdere getalen aanwezig is en geven onze was af. Morgen is het klaar.
Er zijn veel winkeltjes in de straat die “merkkleding” verkopen en vooral op het trekkinggebied. Ton koopt een paar sandalen en een mooie trekkingbroek (van The North Face). Natuurlijk is het geen echte maar het ziet er wel goed uit en de prijs is een lachertje!
Daarna nemen we een taxi naar het centrum van Pokhara. Anneke haar bril is matglas geworden. De coating is aangetast. Wij vinden een opticien die een nieuwe bril kan aanpassen. Over enkele dagen is de bril gereed.
’s Middags relaxen we bij de camper, maar het is wel bewolkt en we kunnen de toppen van de Himalaya t.g.v. de wolken niet zien.

Het is donderdag 8 november en wij slapen lekker uit. Het heeft vannacht geregend. Voor ons is dat de eerste keer sinds het vetrek uit Nederland. Er hangt nog steeds veel bewolking en de toppen van de Himalaya zijn jammergenoeg niet zichtbaar.
We lopen naar De Tourist Info en met veel moeite bemachtigt Anneke een plattegrond van Pokhara en omgeving. Op de terugweg kopen we ook een paar mooie sandalen voor Anneke.
’s Middags gaat het opeens betrekken, het wordt heel donker en het gaat regenen. Als we in de camper zitten, begint het te hagelen en goed ook. Als we naar buiten kijken zien we ijsstukken in het gras neerkomen. Het zijn geen hagelsten maar hagelbrokken. Net of men een ijsplaat in stukken breekt en rondstrooit. Gelukkig hebben we geen schade aan de camper gekregen!

Vrijdag is het schoonmaakdag. Met water uit het meer en van de lokale pomp maakt Anneke de camper en Ton de cabine schoon. Het is ook wel nodig, want het stof zit overal.
Daarna nemen we de bus naar het centrum om de bril voor Anneke op te halen. Bij controle blijkt dat Anneke niet door het leesgedeelte kan zien. Blijkbaar heeft men een fout gemaakt bij het slijpen van de variofocus glazen. Het kan wel wat dagen duren, voordat nieuwe glazen geleverd kunnen worden want in Nepal heeft men weer een 5 daags festival en alles is weer (half) dicht. Wij dringen erop aan dat het snel moet gebeuren, want we vertrekken volgende week naar India. De opticien belooft dat hij maandag de bril gereed heeft ondanks de vrije dagen. De bus brengt ons terug naar Lakeside maar zet ons af in Lakeside Zuid terwijl wij in Lakeside Noord staan. Een flinke wandeling langs leuke winkeltjes brengt ons toch weer snel naar de camper.
Als we even op bed liggen met een boek, wordt er op de camper geklopt. Het blijken Ard en Susan te zijn. Wij hadden al Email contact in Nederland met ze gehad, want zij waren iets eerder onderweg naar India. Van hen hebben we de gegevens en bijzonderheden van de ambassades in Ankara gekregen.
We wisselen natuurlijk informatie met elkaar uit. Zij staan op een camping bij het vliegveld, want zij hadden aan het meer wat problemen met aan de deur kloppende Nepalezen gehad.
Als zij afscheid hebben genomen, willen we gaan uiteten. Maar Anneke voelt zich niet happy en wij besluiten om thuis te blijven. Vroeg in bed is het goede medicijn!

Zaterdag 10 november willen we naar de Peace Pagode op de berg gaan. Anneke voelt zich beter, als is het nog niet 100%. Halverwege de tocht geeft Anneke aan dat het niet gaat en we keren om. Aan de rand van de berg nemen we een taxi die ons naar de camper brengt.
Na een goede middagrust is Anneke weer opgeknapt en wij besluiten om ons uitgestelde uiteten nu maar te houden. In een restaurantje krijgen we goedgebakken en grote steaks. Als we afrekenen moeten we lachen om het bedrag dat wij moeten betalen. In Nederlands hadden we voor dit bedrag amper onze consumptie kunnen bestellen.

Zondag is het prachtig weer. Alhoewel Ton nu met wat buikkrampen kampt, besluiten we om toch een wandeling langs het meer te maken. Van de berg zien we vanuit de camper steeds veel paragliders over ons heen zweven, maar waar ze landen kunnen we niet zien. Als we een flink stuk langs het meer hebben gelopen, zien we de landingsplaats voor de paragliders. Het is een smalle strook langs het meer. Als je niet goed manoeuvreert, kan je in het water landen. Blijkbaar was dat ook gebeurt, want een chute en de bepakking lag op het weiland ernaast te drogen. Wij kijken nog naar een paar landingen en vervolgen onze weg. Aan het einde van het meer moet nog een camping zijn. Wij vinden de camping. Het uitzicht is niet zo mooi als waar wij staan en bovendien moet je door een rivier rijden om erbij te komen. Wij komen tot de conclusie dat ons plekje toch mooier is, al is het geen camping met douche en toilet. In onze camper hebben we gelukkig ook die voorzieningen.
In het piepkleine dorpje vlak bij de camping nemen we een colaatje en vragen of er nog een bus teruggaat. Op de heenweg heeft een bus ons gepasseerd. Men weet niets van de bustijden en wij besluiten om lopend terug te gaan. Halverwege haalt zowaar de bus ons in maar die is tsjokvol. Zelfs op het dak is er geen plaats. Dus lopen we verder. Dan stopt er een jeep en de chauffeur vraagt waar we naar toegaan. Lakeside is het antwoord en hij opent de portieren. Keurig zet hij ons af op de kruizing bij Lakeside. Lieve mensen, die Nepalezen!
Als we bij de camper zitten, komt een jong engels stel vragen hoe wij het geklaard hebben om vanuit Nederland naar Nepal te reizen. Ton onderhoudt zich met het stel terwijl Anneke in gesprek raakt met een nederlandse dame die hier met haar man gewerkt heeft en nu op vakantiebezoek. Zo ontmoet je steeds weer lieve en interessante mensen!

Het is maandag 12 november en de bril van Anneke zal gereed moeten zijn. We gaan met de camper naar het centrum want we willen ook nog een garage zoeken die wat kleine werkzaamheden kan uitvoeren. Bij de opticien blijkt dat de bril niet gemaakt is. Wat nu? Het kan nog dagen duren, want het festival is nog niet afgelopen. Wij vertellen de opticien dat wij nu naar India gaan en wijzen op de camper die voor de zaak staat. Hij overlegt telefonisch en kan nu ingeslepen leesglazen leveren binnen een uur. Anneke stemt toe want met haar eigen bril kan ze niet goed zien. Na een uur is de bril gereed en Anneke is tevreden. Wel zal ze even moeten wennen aan dit type brilleglas. Onderwijl hebben we een garage met een soort smeerkuil gevonden. Precies wat Ton graag wil hebben, want hij wil zelf de onderzijde van de auto inspecteren. Maar ook hier speelt het festival weer parten. De monteur komt misschien vanmiddag of anders morgen. Wij maken een afspraak voor morgen en rijden naar de camping waar Ard en Susan verblijven. Zij zitten nog aan het ontbijt en wij schuiven aan. Uiteindelijk verblijven we de hele dag met elkaar, wisselen gegevens maar ook electronische kaarten met elkaar uit en gaan ’s avonds met elkaar bij de Koreaan een hapje eten.

De volgende morgen gaan we op tijd naar de garage, maar bij de uitrit van de camping komen we in gesprek met een nederlands echtpaar. Zij willen alles weten van onze reis en nodigen ons uit voor een kopje koffie op het terras. Zij hebben hier ook 4 jaar gewoond en gewerkt en zijn nu op bezoek bij hun (pleeg)dochter.
Later dan gepland rijden wij naar de garage. Alle cardanassen worden doorgesmeerd, Ton inspecteert de onderzijde en de extra brandstoffilters worden verwisseld. Daarna nog even boodschappen doen in een echte supermarkt, waar je zelfs pindakaas en chocopasta kan kopen. Terug op de camping zitten we lekker in het zonnetje tot dat deze (al om 5 uur) achter de bergen verdwijnt.

Woensdag 14 november loopt de wekker vroeg af want we willen naar het bergdorpje Sarangkot gaan. De taxi brengt ons een heel stuk op weg maar het laatste deel is lopen geblazen. Van hieruit hebben we een prachtig uitzicht op de Himalaya. We boffen want het is heel helder! Op de terugweg nemen we een kopje koffie in een lokaal restaurantje (vier palen en een rieten dak). We willen een koek of iets bij de koffie maar dat is er niet . Er kunnen wel pannekoeken gebakken worden en we bestellen elk een pannekoek. Het blijken overheerlijke pannekoeken te zijn die uitstekend smaken bij een kopje koffie.
We gaan te voet naar beneden. Het is een zware afdaling maar de uitzichten over het meer zijn prachtig. We lopen langs rijstvelden, waar men bezig is om de rijst te oogsten. Met de hand wordt alles gesneden. Beneden zien we een vrouw de rijst uit de halmen slaan. Hier in Nepal is de mechanisering nog lang niet ingetreden.

De volgende dag is het rustdag voor ons. We voelen de beenspieren behoorlijk. De paragliders hangen weer boven ons en we zien er een zelfs aan zijn noodparachute midden in het meer belanden. Gelukkig loopt alles goed af.
’s Avonds gaan we met Ard en Susan naar de pizzeria. Het is onze laatste avond in Pokhara en zo willen we afscheid van elkaar nemen. Het wordt een gezellige avond. Wellicht zien we elkaar in Goa weer.

Vridag 16 november zijn we al op 8 uur op weg. Eerst hebben we nog afscheid van Leo de overjarige zweedse hippie genomen. Hij was een goede buurman voor ons.
De tocht naar Tansen voert langs mooie kloven. Het is erg groen. Planten die wij in de vensterbank hebben staan, groeien hier langs de kant van de weg. Ook de “kerstster” komen we veel tegen, alleen is deze hier zo groot als een boom.
In Tansen eindigt de weg op een heuvel met een prachtig zicht op de Himalaya. We maken de zonsondergang mee en willen eigenlijk hier ook overnachten. Maar de jeugd is nogal baldadig en zit steeds aan de camper. We besluiten naar het hotel te rijden dat hier vlakbij ligt. We mogen daar gratis overnachten als we het diner in het hotel nemen, wat we ook doen.

De volgende morgen zijn we al om 6 uur op. Wij willen de zonsopkomst over de Himalaya bekijken. Boven op het dak van het hotel aanschouwen we dit spektakel. Het dorp beneden ons is in een dikke nevel gehuld. Langzaam komt de zon op en beschijnt de besneeuwde toppen van de Himalaya. Anneke maakt vele mooie foto’s. Daarna kruipen we nog even in bed.
Tegen de middag lopen we naar het beneden gelegen stadje Tansen. De wegen zijn hier erg steil en er is dus amper verkeer. De aangeprezen mooie gebouwen vallen tegen, maar de steile straatjes met hun ambachtslieden maken veel goed. In een net restaurantje eten we wat en even later bellen we Sabina op om haar met haar verjaardag te feliciteren.
Als we bij de camper aankomen is er net een bus met Duitse toeristen aangekomen. Ook zij hebben weer veel vragen hoe het mogelijk is om helemaal vanuit Nederland naar Nepal te reizen.

Zondag 18 november rijden we verder en nu naar Lumbini. We zakken langzaam af naar de Terai, het vlakke gebied van Nepal. Opeens realiseren we ons dat we de bergen achter hebben gelaten. In Lumbini vinden we een mooie parkeerpkaats bij een groot hotel. Er komen hier veel boeddhistische pelgrimgangers, want hier is Boeddha geboren. ’s Middags bezoeken we de plek waar Boeddha als prins ter wereld is gekomen. Na 28 jaar in het paleis te hebben gewoond, verlaat hij het en ziet de echte wereld vol leed en verdriet. Hierdoor ontstaat de filosofie van het Boeddhisme die hij na veel omzwervingen gaat prediken (vrije en korte weergave).
Hier in Lumbini is een groot park aangelegd met boeddhistisch kloosters en tempels uit vele landen van Azie. We besluiten om deze morgen te bezoeken, maar moeten eerst een fiets regelen want de afstanden zijn te groot om het lopend allemaal te bezoeken.

De volgende morgen gaan we naar een fietsenmaker die ook fietsen verhuurt. Ton krijgt een mountainbike en Anneke een echte chinese HERO fiets met ouderwetse remstangen. We bezoeken de vele tempels en kijken onze ogen uit. Vooral de chinese maar ook een door een duitse organisatie gebouwde tempel ziet er sprookjesachtig uit. We rijden van het ene tempel naar de andere tempel. Op deze manier krijg je het idee dat je in Disneyworld rijdt, waar je van de ene attractie naar de andere attractie gaat. Tegen de middag bezoeken we de World Peace Pagode die even buiten het enorme terrein staat. We eten een hapje Chow Mein bij een lokaal restaurant en vervolgen ’s middags onze fietstocht langs de diverse tempels.
Om 3 uur leveren we onze fietsen in. Vandaag hebben we genoeg tempels gezien, maar we hebben wel genoten.

Dit is onze laatste volle dag in Nepal. Morgen gaan we richting India. We zullen Nepal missen. Allereerst om zijn vriendelijke en lieve mensen, maar ook om de rust, de mooie natuur en vooral de imposante bergen van de Himalaya. Nepal is een land om nog eens te bezoeken.