Van Noord India naar Goa

Voor foto’s van de reis; http://www.mijnalbum.nl/Album=ZTI6BOUU

Voor foto’s bouw camper; http://www.mijnalbum.nl/Album=LWJJEHPM

Dinsdagmorgen 20 november passeren we de grens van Nepal. Aan de Indiase kant moeten we zoeken naar de douane. We staan in een drukke straat met aan beide zijden winkeltjes. Tussen de winkeltjes ontdekken we het douanekantoor. Hier wordt op rustige wijze onze gegevens in grote boeken genoteerd. Dan gaan we op pad. De drukte en de herrie in het verkeer valt mee. Zijn we al gewend aan het indiase leven? Wij rijden richting Gorakhpur, maar moeten wel zo’n 25 kilometer omrijden omdat vrachtwagens niet over een bepaalde brug mogen rijden. Aan het einde van de middag vinden we een overnachtingsplek bij een school voor (para)medische opleidingen. Volgens ons zijn ze net bezig met het prakticum urologie, want het stinkt naar pis als we de ingang voorbij lopen.

De volgende morgen zijn we al vroeg op pad. Wij willen vandaag de heilige stad Varanasi bereiken. Onderweg laten we de band van onze rechtervoorwiel omdraaien omdat deze scheef afslijt. Voor 30 Rupies (ruim 50 cent) wordt de klus geklaard.
In Varanasi vinden we heel snel hotel Surya (= de zon), waar we aan de achterzijde van het grasveld mogen staan. ’s Avonds horen we tromgeroffel en we gaan kijken. Op het grote grasveld van het hotel is men bezig met de voorbereidingen van een bruiloft. De bruidegom wordt aangekleed en krijgt een mooie hoodtooi. Wij maken foto’s en even later worden we uitgenodigd om mee te lopen met de bruidsstoet. De bruidegom stijgt op een wit paard. Voorop lopen mensen die Tl-balken en ander gekleurde verlichting op hun hoofd meedragen. De electriciteit wordt via een dieselgenerator op een bakfiets geleverd. We lopen mee naar het volgende hotel waar de bruid zit te wachten. Ook wij moeten mee naar binnen. Als later de bruid binnenkomt ziet zij er wel mooi maar niet vrolijk uit. Een gearrangeerd huwelijk? We moeten de hele nacht blijven van de gastheer maar na een drankje en een (vegetarisch) hapje gaan we toch maar terug naar onze camper.

Het is 22 november om half zes als we opstaan. Anneke is jarig maar dat is niet de reden voor het vroege opstaan. We willen zonsopkomst op de Ganges vanaf een bootje meemaken en vooral vanaf de waterkant zien wat er zich op de kant afspeelt. Met een motorriksha laten we ons naar de rivier brengen. Daar onderhandelen we met een roeier over de prijs van een boottocht van 2 uur. Even later stappen we in. Het is nog killetjes als we op het water zijn. We roeien langs de “ghats” (= trappen) langs de Ganges. Hier gebeurt van alles. Mensen die hun punja (gebedsritueel) uitvoeren, zich onderdompelen in de Ganges om hun zonden weg te spoelen, yoga oefeningen doen, hun overledenen verbranden en nog veel meer. Het is fascinerend om dit alles te aanschouwen. De zon komt te voorschijn en de ghats krijgen een andere en warmere kleur. De 2 uur op het bootje vliegen voorbij en even later staan we weer aan wal. Nu lopen we over en langs de ghats. We verbazen ons hoe devoot de indiase mensen hun geloof belijden. Wij hebben soms onze twijfels op de wijze waarop dit oude Hindu geloof met zijn duizenden goden en godinnen in het toch moderner wordende India worden beleden. Aan de andere kant hebben we respect dat zij dit zonder schroom laten zien.

We nemen en kopje koffie en een koek bij een “german bakery”. Hier wordt ook een deel van de winst besteed aan een schooltje voor minder bedeelden, en die zijn hier in India genoeg.
We wandelen nog door de drukke winkelstraten maar krijgen genoeg van de stank van de uitlaatgassen van het verkeer. Een fietstaxi brengt ons vlak bij het hotel. Daar is een Mc Donalds waar we wat willen eten. Het valt tegen. Alles is op indiase leest geschoeid, dus vegetarisch en onsmakelijk.
In het hotel mogen we gebruik maken van het zwembad. Het water is wel koud, maar je frist wel op. Anneke laat zich verwennen met een massage. Toh nog een kadootje gehad!
’s Avonds eten we op het grote grasveld van het hotel.

De volgende morgen toppen we onze drinkwatertanks op. Water is schaars in India en elke mogelijkheid om water te tanken grijpen we met beide handen aan.
Via een 4-baans weg rijden we richting Rewa.Hier wordt het weer een 2-baans weg die deels goed en deels slecht is. Even voorbij Rewa overnachten we op het pleintje van een groep scholen. Natuurlijk veel belangstelling van kinderen maar tegen acht uur ’s avonds wordt het rustig.

Zaterdag 24 november verlaten we al vroeg het schoolpleintje in Rewa. We voelen ons beiden niet lekker. Gisteren aan de straatkant wat gegeten en zouden we daar last van hebben? Tegen 10 uur zetten we de auto aan de kant. Ton voelt zich beroerd en wil wat slapen. Ook Anneke voelt zich onwel. Even later kruipen we allebei in bed. Hondsberoerd zijn we en beiden moeten regelmatig naar het toilet. Tegen de avond besluiten we om een betere overnachtingsplek te vinden. Ruim 10 kilometer verder vinden we een benzinepomp met een groot parkeerterrein. We mogen van de beheerder hier overnachten en hij bezorgt ons ook nog flessenwater en koekjes die uit het dorp worden gehaald.
De nacht is onrustig voor beiden, maar tegen de morgen vallen we in een diepe slaap. Pas om 10 uur worden we wakker en voelen ons wat beter.

We besluiten om naar Khajuraho, zo’n 40 kilometer verder, te rijden. In het plaatsje kopen we medicijnen, waarvan we weten dat ze helpen voor ons probleem. We parkeren bij het Payal hotel en duiken ons bed weer in, nadat we de medicijnen hebben ingenomen.

De volgende morgen, maandag 26 november, voelen we ons een stuk beter. Om 9 uur gaan we op pad. We willen het westerlijke tempelcomplex bezoeken. We genieten van al het schoons wat we zien. De tempels zijn aan de buitenkant, maar ook aan de binnenkant, prachtig bewerkt met soms wel meer dan 800 beelden en beeldjes.
’s Middags wisselt Ton het voorfilter van de linker reservetank om omdat deze in tegenstroomrichting gemonteerd is. Ook wordt de pressostaat van de luchtcompressor geinspecteerd omdat deze niet meer regelt. Hij blijkt ook defect te zijn, maar door de pressostaat te overbruggen, kunnen we de compreesor met de hand in- en uitschakelen. En belangrijk is deze compressor wel, want de luchthoorn is hierop aangesloten. Zonder toeter kan je niet rijden in India. Niets doet het aan de indiase auto’s met uitzondering van de claxon. Die gebruiken ze de hele dag.
Tegen de avond rijden we nog naar het andere tempelcomplex even buiten Khajuraho. Ook hier zien we weer prachtige tempels.
’s Avonds eten we een pizza bij een locale (italiaans/indiaas) restaurant. De pizza’s smaken voortreffelijk en is onze eerste hartige maaltijd na een paar dagen van vasten!

Van Khajuraho rijden we via een slechte weg en wilde natuur naar Rahatgarh. Hier overnachten we achter een paar huisjes en een kleuterschool. We komen in gesprek met de eigenaar van het vele land dat achter de huisjes ligt. Hij geeft een knecht opdracht om op ons te letten en zo staan we weer veilig.

Woensdag 28 november rijden we door naar Sanchi. Hier staat een grote Boeddha Stupa die keizer Ashok heeft laten neerzetten. Het geheel valt ons tegen. Alleen de vier poorten rondom de stupa zijn voorzien van mooi beeldhouwwerk.
We willen op het parkeerterrein van het complex overnachten, maar worden weggestuurd. Beneden aan de berg is een gouvernements huis en na enig overleg mogen we daar de nacht doorbrengen.

De volgende dag rijden we door naar Bopal. Deze stad heeft het wereldnieuws eens gehaald toen een amerikaanse chemische fabriek door een storing/fout een gaswolk liet ontsnappen en ruim 5000 mensen hierdoor overleden.
In Bopal doen we inkopen en rijden verder naar het zuiden. Tegen half vier zien we in de verte gebouwen met puntdaken. We rijden het complex op en vragen of we hier kunnen overnachten, maar ook wat die gebouwen voorstellen. Het blijkt een gigantisch complex van de Jain gemeenschap te zijn. Het Jain geloof is naast het Hinduisme en Boeddhisme een belangrijke godsdienst in India. We krijgen een rondleiding en ook toestemming te overnachten.

Vrijdag 30 november rijden we richting Indore. In deze grote stad vinden we een supermarkt en doen onze inkopen. Daarna nemen we de highway naar Bombay (Mumbai voor de Indiase mensen). Alleen de highway moet nog worden aangelegd en via kuilen, steenslag en afgebrokkelde asfalt vervolgen we onze weg. Even later nemen we de afslag naar Mandu. Hier zijn mooie paleizen gebouwd door een vorst van een koninkrijkje. Door smalle poorten bereiken we het ommuurde koninkrijk. Bij het gouvernementshuis mogen we 1 nacht parkeren. Morgen zien we wel verder.

De volgende morgen rijden we verder het “koninkrijk” in en zien mooie maar vervallen gebouwen. We keren om en parkeren midden in Mandu onze camper op een parkeerplaats. De andere gebouwen liggen ver uit elkaar en we huren fietsen. We bezoeken een paleis dat de vorm van een schip heeft, met zijn waterkelders en mooie bijgebouwen. Daarna gaan we naar het centrum van het dorpje en bezoeken een prachtige moskee en een mausoleum die geheel uit wit marmer is opgetrokken. Ook bezoeken we een Jain tempelcomplex.
We leveren ’s middags onze fietsen weer in en bezoeken de lokale markt. Ton koopt een zaklantaarn voor 50 cent die opgebouwd is uit een plastic doosje met een batterij en twee LED’s erop. Niets gesoldeerd maar met de draden vastgeklemd en toch doet hij het fantastisch. Later heeft hij spijt dat hij voor de “knullen thuis”ook niet een heeft gekocht.
We overnachten bij een hostel op het grasveld.

De volgende dag rijden we weer terug naar de highway richting Bombay. Halverwege besluiten we om binnendoor te gaan omdat de weg naar Bombay nog steeds in de fase van aanleg is. De binnenwegen zijn soms goed, dan weer slecht met diepe kuilen. In Burhanpur vragen we bij een benzinestation of we mogen overnachten. De eigenaar geeft toestemming, heet ons hartelijk welkom en laat koffie aanrukken. Ook mogen we gebruik maken van de douche die er, voor indiase begrippen, redelijk uitziet.

De volgende morgen helpt het personeel ons met water optoppen en de eigenaar komt nog om, met koffie, afscheid van ons te nemen. Weer aardige mensen ontmoet.
Vandaag gaan we op weg naar Ellora. Hier zijn in de 7e tot de 10e eeuw tempels in de grotten uitgehakt. Via Aurangabad bereiken we Ellora via een goede weg. Bij de ingang van het tempelcomplex komt een westerse jongeman naar onze auto. Of we een overnachtingsplek zoeken. Ja is het antwoord. Hij wijst ons de weg want hij heeft ook zijn truck daar geparkeerd. Achter het restaurant vinden we een mooi plekje op het grasveld. Er staat een grote truck met zwitsers kenteken. Even later komen Pascal, Rose en hun zoontje Alessio er aan. Zij zijn ook al een klein jaar op pad. We drinken een biertje en wisselen informatie uit. Zo komen we ook te weten dat morgen het tempelcomplex gesloten is. Wordt het ook een rustdag voor ons!

De rustdag gebruiken we door een wandeling in de omgeving te maken. Er staat een prachtige Hindutempel en ook een Jain tempel die we beiden bezoeken. ’s Middags zitten we lekker bij de camper en de het zwitsers gezin komt er gezellig bijzitten.

Woensdag 5 december bezoeken we de grotten. Verwonderd lopen we in en rondom een grote Hindutempel die uit een stuk uit de rots is gehakt. 150 jaar heeft men over dit bouwwerk gedaan. Nadat we het Boeddhistische en Jainistische gedeelte hebben bezocht, gaan we terug naar de eerste tempel. We beklimmen de berg en kijken van boven hoe imposant dit gebouw is. Alles is uit een stuk steen gehouwen. Moe komen we bij de camper aan en samen met de zwitsers drinken we een biertje. Dit was weer zo’n mooie dag!

We nemen afscheid van het zwitsers gezin. Misschien treffen we elkaar wel in Goa. Wij gaan al op weg richting Goa. We overnachten bij een restaurantje, waar we wat gebruiken. De volgende dag zijn we weer vroeg op pad. In Kolpapur willen we nog een tempel bezoeken. De stad is erg druk en eigenlijk willen we eruit. Bij toeval komen we bij het tempelcomplex waar zelfs een parkeerplaats bij is. In het tempelcomplex is het erg druk en we kunnen niets zien van het binnenste van de tempel. Een Brahman (hindu geestelijke) merkt het op en loodst ons langs de bezoekers. Hier is de lingam versierd met edelstenen. Het is echter zo druk en warm dat we snel de uitgang zoeken. Voorlopig is dit ons laatste tempelbezoek.
We verlaten Kolpapur, maar rijden fout. We nemen een andere weg die aansluit op de hoofdweg naar Goa. Bij een benzinepomp overnachten we.

Zaterdag 8 december rijden we via highway 17 (een smalle 2-baans weg) naar het plaatsje Vasco da Gama. Hier willen we het monument en de graven van de omgekomen bemanning van een marinevliegtuig bezoeken. Zij zijn hier tijdens hun terugvlucht vanuit Nieuw Guinea neergestort en begraven. Ton heeft ruim 10 jaar geleden met de bemanning van Hr.Ms. Amsterdam nog de herdenking meegemaakt.
Tegen de avond komen we bij het kerkje aan en melden ons bij de priester. Die heeft alleen maar interesse in de auto en vraagt naar brandstofverbruik en afgelegde afstand. Een teleurstelling voor ons beiden. We bezoeken het monument en zien dat het wel een schoonmaakbeurt nodig heeft. Dat willen we morgen doen. Later realiseren we ons dat het morgen zondag is en niet gepast is om met emmers en boenders over het kerkhof te lopen.
We besluiten om op het kerkplein te overnachten en morgen naar het strand te gaan.

Zondagmorgen zijn we al om 6 uur wakker. De eerste mis is al aan de gang en als we even later buiten kijken zien we de auto’s en motoren voor de volgende mis al aankomen. We slaan het ontbijt over en rijden tussen de geparkeerde auto’s en motoren het kerkpleintje af. We vinden snel het strand van Bogmalo (achter het vliegveld) en parkeren onze camper vlakbij het strand. Op het strand nemen we ons ontbijt in een strandtent. Daar komen we in gesprek met 2 Nederlanders die ook bij de Marine hebben gezeten. Nu begeleiden zij het electrische- en voortstuwingsgedeelte van een aantal hier te bouwen zeeschepen. Je ziet de wereld is weer klein.
We genieten van het warme zeewater, lunchen op het strand en ’s avonds nemen we een hapje in een van de strandtenten.

Maandag 10 december rijden we weer terug naar het kerkje in Vasco. We melden ons bij de priester die nu iets meer belangstelling voor ons doel heeft. Op het kerkhof maken we het monument schoon. Er komt nog iemand die ons wilt helpen, maar eigenlijk meer in de weg loopt. Als Anneke even later haar camera wil pakken, blijkt deze verdwenen te zijn. Het hulpje heeft deze meegenomen en is onvindbaar. Ton maakt nog een foto met zijn eigen camera van het monument voor de nabestaanden. Op het politieburo melden we de diefstal en krijgen een verklaring van aangifte. Wellicht kunnen we hier iets bij de verzekeringsmaatschappij claimen.
We doen nog wat inkopen en gaan terug naar het strand van Bogmalo. Hier zwemmen we lekker in de warme zee en kunnen de teleurstelling door de diefstal een beetje vergeten.

De volgende morgen gaan we op pad naar onze verste bestemming van deze reis, namelijk het strand van Agonda. Volgens zeggen moeten hier meer “overlanders” staan. Via een smalle en steile weg bereiken we het kleine dorpje Agonda. Een Engelsman vertelt ons waar de campers staan en al gauw zien we de groep. In total staan er 7 campers, uit Duitsland, Oostenrijk en Frankrijk. Een Duitser hebben we al in Kathmandu ontmoet en begroet ons hartelijk. We vinden een mooi plaatsje aan de rand van het strand onder de palmbomen. We installeren ons en nemen een duik in het heerlijke zeewater.
We hebben na 16.500 kilometer te hebben afgelegd Goa bereikt en zullen hier een paar weken blijven. Zo het er nu uitziet zal ons dat best lukken.