Nepal tot en met Kathmandu

Voor foto’s van de reis; http://www.mijnalbum.nl/Album=ZTI6BOUU

Voor foto’s bouw camper; http://www.mijnalbum.nl/Album=LWJJEHPM

Het is vandaag, 14 oktober, Ton zijn verjaardag, maar we besluiten toch om richting Nepalese grens te rijden. We dalen van 2000 meter via een slingerweg naar zo’n 600 meter. Na een uurtje rijden verandert het landschap. Het wordt vlakker en er is veel landbouw. De weg is prima en we kunnen kilometers maken. Dan moeten we plotseling stoppen. Er staan bussen in de file denken wij. Het blijkt niet waar te zijn. De brug over de rivier is zo smal dat de bussen er niet over kunnen en hier omkeren. Wij bekijken de doorgang van de brug die nog extra versmald is. We wagen de gok en Anneke loost keurig de camper over de brug. Aan beide zijden hebben we maar een paar centimeter over. Het scheelt ons wel 30 kilometer terugrijden en nog een langere omweg.

De rit gaat voorspoedig en ondanks de slechte wegaanduidingen vinden we het stuwmeer waar de grensovergang is. Omdat het net na de middag is, besluiten we om de grens te passeren. We moeten weer een smalle brug nemen. De tegemoetkomende fietsers moeten afstappen en hangen soms zelf aan de buitenzijde van de brug.
De douaneformaliteiten aan de Indiase zijde gaan snel en gemoedelijk. Het onderkomen voor deze ambtenaren is verschrikkelijk. Een varkensstal is er heilig bij.
Wij rijden door een stuk niemandsland en komen bij de Nepalese douane aan. Hier moeten we een visa voor Nepal kopen en betalen in amerikaanse dollars. Gelukkig weten wij dit. Ook hier gaan de formaliteiten snel en gemoedelijk. Na een uur hebben we beide grenzen gehad en Ton wisselt nog gauw wat Indiaas geld in Nepalese Rupies.
We vinden een overnachtingsplaatsje in een natuurreservaat en vieren Ton zijn verjaardag met de “locals” die nieuwsgierig komen kijken. Anneke trakteert de jeugd op chocola maar de ouderen begrijpen totaal niet wat voor feestje hier wordt gehouden. Toch hebben we meer dan 20 gasten op deze bijzondere verjaardag.

De volgende morgen blijkt een van de “gasten” ons opstapkrukje (dat we buiten hadden laten staan) te hebben meegenomen. Wellicht gebruikt hij of zij het nu als fauteuil (?).
Wij rijden rustig via de Mahendra Highway naar het Bardia National Park. Onderweg zijn er wel veel politiecontroles. Het is immers het gebied (geweest) van de maoistische rebellengroep.
Om in het park te kunnen overnachten moeten we eerst een brede maar niet diepe rivier doorwaden en over een piste langs veel inlandse dorpjes rijden. We gaan overnachten in het Bardia Adventure Resort waar onze camper veilig kan worden geparkeerd.
Het weer is vandaag totaal anders. Het regent, iets dat we sinds ons vertrek uit Nederland niet hebben meegemaakt.
Met de staf van het resort overleggen we wat we morgen gaan doen. Als het weer verbetert, gaan we een tocht met een rubberboot maken langs en in de jungle. Onderweg zullen we stops maken en in de uitkijktorens naar eventueel wild kijken.

De volgende dag zijn we al om 6 uur op. Het weer is verbeterd en we besluiten om de tocht te maken. “Sunshine” , een van de begeleiders stapt op zijn motor om alles te regelen, want de telefoon (ook GSM) werkt hier niet. Om 8 uur worden we met een jeep opgehaald die ons stroomopwaarts van de rivier brengt. Hier wordt de rubberboot gereedgemaakt en gaan we op pad. Het wordt een mooie dag, alleen hebben we geen neushoorns gezien al was zijn geluid wel te horen. Wel veel hertensoorten, mooie vogels en apen. Na afloop van de tocht bezoeken we nog het olifantenfokcentrum. Hier worden indiase olifanten gefokt die later weer terug in het natuurpark worden geplaatst.

Het is woensdag 17 oktober. We hebben lekker geslapen. Het was gisteren toch een vermoeiende dag. We nemen afscheid van de staf van het resort en gaan via de piste en de brede rivier weer terug naar de highway. In het plaatsje Nepalgaj wisselen we Euro’s om in Nepalese rupies en schaffen we een Nepalese GSM kaart aan.

Vandaag, 18 oktober, trouwen Martijn en Evelien. We proberen met onze nieuwe GSM kaart een SMSje te versturen maar het lukt niet. Dan maar proberen persoonlijk kontakt te krijgen. Ton krijgt Martijn aan de lijn maar na enkele tientallen sekonden wordt ook dit gesprek jammergenoeg afgebroken. We zijn toch in gedachte bij hun trouwen en hopen dat ze een fijne dag hebben!

De weg is redelijk maar snelheid kunnen we niet maken omdat de weg heel golvend is. Soms moet je door een rivierbedding rijden omdat tijdens de afgelopen moesson een deel van de weg is weggespoeld. We overnachten in het bos vlakbij de snelweg.
De volgende dag schiet het niet zo op. De wegconditie wordt minder en door de dorpjes is er zelfs helemaal geen weg. We overnachten op een schoolplein, omdat enkele jongens vonden dat wij bij de rivier niet goed stonden. Wel hebben we de volgende morgen weer veel mensen bij de camper staan.

We hoeven volgens de kaart niet meer al te ver te rijden om Kathmandu te bereiken. Maar ook hier komen we op een paar slechte stukken hoofdweg terecht. Diepe kuilen en soms is het asfalt niet meer zichtbaar. Tegen 3 uur bereiken we Kathmandu. Via informatie uit boeken en internet weten we enkele overnachtingsplekjes. Het jammere is dat niemand in Kathmandu ze kent. Het terrein van de Scouting vinden we, maar is gesloten. De andere 2 plekken kunnen we niet vinden. Als we voor de zoveelste keer door dezelfde straat rijden, ziet Ton een paar jongens en vraagt weer naar de bekende weg. De knapen zijn zeer behulpzaam, maar kunnen de juiste plek ook niet aangeven. Het loopt al tegen vijfen en straks wordt het donker. De jongens weten een hotel met een parkeerplaats. De manager is een Tibetaan en zij zijn ook Tibetanen. Dat schept dus een band. Zij brengen ons er naar toe en we mogen overnachten. De manager waarschuwt wel dat het luidruchtig kan zijn, maar wij zijn blij dat we een plekje hebben. Een van de jongens, Niyma (zondag op zijn nepalees) belooft morgen terug te komen om een beter plekje te vinden.

We slapen, ondanks het rumoer, redelijk. Om 9 uur staat Niyma bij de camper met een grijns op zijn gezicht. Hij heeft het “Tourist Camp” gevonden en brengt ons er heen. Achteraf blijkt dat we driemaal door deze straat hebben gereden, maar je kon het moeilijk herkennen. Het is een klein terreintje achter een blok huizen, maar we staan perfect. Er is een toilet en een douche die, na ’s avonds blijkt, ook warm water heeft. Een luxe!
Het plekje wordt Tourist Camp genoemd en is vlakbij de “monkeytempel”. Dat is de boeddhistische tempel Swayambhunath. Deze ligt op loopafstand van de camping en ’s middags bezoeken we het complex. De bijnaan “monkeytempel” is terecht. Het stikt hier van de apen die soms de offergaven van de gelovigen trachten te pikken. Het is een prachtig complex en we zijn ook getuige van een boeddhistische dienst met muziek en gezang.
Daarna gaan we naar het Buddha Park onderaan de heuvel en ook vlakbij onze camping . Enorme boeddha beelden stralen in de zon.
De volgende dag, 21 oktober, nemen de taxi naar Durbar Square (Paleis plein) in Kathmandu. Vol bewondering lopen we langs alle tempels en monumenten. De drie pleinen vormen een groot openluchtmuseum. We maken de wandeling die in de Lonely Planet (engels reisboek) is beschreven en komen uiteindelijk uit in de toeristenwijk Thamel. Hier gaan we (europees) eten, want na alle inlandse vegetarische hapjes is een stukje vlees op zijn tijd ook lekker.
We gaan op zoek naar een reisburo, want we zijn zo dicht bij Tibet en willen graag de hoofdstad Lhasa bezoeken. We maken afspraken met een reisburo. Het moet mogelijk zijn om zaterdag 27 oktober met de auto/jeep daar heen te rijden. Over een paar dagen horen we of de autoriteiten in Lhasa toestemmig geven. Het wordt een reis van 8 dagen. De heenweg over de Himalya per jeep, 2 dagen in Lhasa en de terugreis per vliegtuig.
Moe maar met een lekker gevoel keren we weer naar de camper terug. In gedachten zijn we al met de reis naar Tibet bezig.

Vandaag houden we een rustdag. Lekker rustig bij de camper zitten en wat lezen. ’s Middags nodigt Niyma ons uit om zijn moeder te bezoeken. De hele familie woont in het Tibetaans vluchtelingen onderkomen. We worden hartelijk ontvangen door zijn moeder en zusje. Niyams zijn moeder is met haar ouders op 8 jarige leeftijd uit Tibet gevlucht. Zij kan niet lezen of schrijven. Hun enige hoop is dat de kinderen een beter bestaan zullen hebben. Toch lijkt ze gelukkig en vertelt via Niyma haar verhalen. Wij krijgen allebei van haar een mooi zelfgemaakt tasje en trots poseren we met haar voor de foto voor het kleine woninkje dat geen water en toilet heeft.

De volgende dag gaan we naar Patan, de tweede grote stad van Nepal en dat aan de zuidzijde van Kathmandu ligt. Omdat we maar 100 meter van de Ring Road kamperen, willen we de lokale bus naar Patan nemen. We vinden al snel de juiste bus en piepend en schuddend worden we naar Patan gebracht voor 10 Rupies (12 cent) per persoon.
Ook hier is een Durbar Square en hoewel het kleiner is dan Kathmandu, hebben we weer het gevoel in een openluchtmuseum te lopen. Zoveel tempels op een relatief klein oppervlakte. Hoe is het mogelijk. Het hoogtepunt is echter het bezoek aan de boeddhistische “gouden tempel”. Mooi versierd met kunstige beelden. En het staat er al honderden jaren.
We nemen de bus terug en moe komen we met veel opgedane indrukken terug bij de camper.

De volgende dag besluiten we een rustige dag te houden. Al hoewel, rustig wordt het niet. Anneke gaat de was doen. We hadden dit willen uitbesteden, maar alle wasserijen zijn gesloten. Het is op dit ogenblik het Dasain feest en duurt maar 15 dagen. Het leven is gedeeltelijk ontwricht want vele zaken zijn gesloten. Zo kunnen we geen normaal brood kopen omdat de broodfabrieken niet werken.
Ton verwisselt het luchtfilter en plakt de namen van ons in het Hindi achter de ramen. Hoeven ze niet meer te vragen “what is your name?”, een standaard vraag van alle nepalese maar ook indiase mensen.
We maken nog een wandeling en komen bij toeval in een boeddhistisch nonnenklooster terecht. We worden hartelijk ontvangen en bieden ons een kop thee (met melk) aan. Een van de nonnen laat ons het complex zien en in de gebedszaal zien we nonnen aan het werk die een “mandela” maken. Dit is een heilig diagram en wordt gebruikt als hulpmiddel bij het mediteren. Anneke heeft jammergenoeg geen camera bij haar, maar we mogen terugkomen.
We eten in een klein restaurantje en gaan weer terug naar de camper. De reisagent moet nog gebeld worden over onze reis naar Lhasa. Hij heeft nog geen bevestiging uit Lhasa ontvangen en morgen moeten we terugbellen.

Het is vandaag donderdag 25 oktober. We gaan naar Pashupatinath, het grootste religieuse heiligdom van de Hindu’s in Nepal. Ook dit keer nemen we de bus. Het is een flink stuk rijden en dan nog een stukje lopen. Het tempelcomplex ligt aan de Bagwati rivier en is een heilige rivier die in de Ganges uitkomt. Hier worden aan de rivier de doden gecremeerd. Als we daar aankomen vinden enkele crematies plaats. Heel eenvoudig en sober wordt de crematie voorbereid. Wij zijn van afstand getuige. Dit is toch een andere belevingswereld dan die van ons. Onder de indruk bekijken we tempelcomplex en gaan te voet naar een ander, boeddhistisch heilidom in het plaatsje Boeddhanath.

Onderweg nemen we bij een cafeetje een kop koffie en Ton koopt een rol koekjes erbij. Het uitdelen moet nog beginnen en rats de koekjes zijn weggegrist. Een aap zit met de rol al op een hek en peuzelt heerlijk onze koekjes op.

De weg naar Boeddhanath gaat via hindutempels, over de Bagwati rivier en dan door akkerlandjes. Na een klein half uur lopen staan we voor de grote boeddhistische stupa (klokvormig gebouw dat een relikwie bevat). Ook hier lopen we vol bewondering door het complex. Het lijkt wel klein Tibet. Overal lopen monniken in hun robijnrode gewaden rond.
We vinden een klein restaurantje en eten heerlijke soep en spring rolls (loempia) voor een habbekrats. We steunen gelijk een goed doel want de winst wordt besteed aan de bouw van een school.

We willen de bus terugnemen, maar in dit dorpje rijden weing bussen. We besluiten om dezelfde weg terug te nemen en komen weer voorbij de verbrandingsplaatsen (ghats). Men is nog steeds bezig met het cremeren van de doden. We lopen snel voorbij en komen bij de Ring Road aan. Na wat gezoek (de hindische opschriften op de bussen zijn totaal niet te lezen) vinden we de bus die ons terugbrengt tot vlakbij de camping. We bellen het reisburo op om te vragen of we zaterdag mee kunnen naar Tibet.
Het antwoord is ja!
Zaterdag 27 oktober vertrekken we om half zes ’s morgens met een busje richting de Tibetaanse grens. Daar wacht een jeep op ons inclusief een chinese begeleider. In 5 dagen trekken we over de Himalya, bezoeken diverse boeddhistische kloosters en krijgen de Mount Everest en andere hoge bergen te zien. Onderweg verblijven we in zeer eenvoudige onderkomens. De laatste 2 dagen brengen we in Lhasa door en bezoeken o.a het Potala paleis van de gevluchte Dalai Lama. Zaterdag 3 november gaan we per vliegtuig over de Himalaya terug naar Kathmandu.
Dus toch naar Tibet!

Vandaag is het vrijdag 26 oktober. We houden het rustig. Pakken alvast onze rugzakken in, want morgen moeten we op tijd op het verzamelpunt zijn dat aan de andere kant van de stad ligt. Winterkleding wordt ingepakt, want het zal wel koud zijn in Tibet. Lhasa ligt op 3000 meter, maar als we met de jeep over de Himalaya heenrijden, passeren we passen tussen de 4000 en 5000 meter. Ook een zaklantaarn en wat proviand voor onderweg want de reis is niet al te luxueus, maar dat maakt het spannend.
De camper blijft op de camping staan. De eigenaar houdt een oogje in het zeil en er is altjd iemand hier aanwezig. Dat geeft een fijn gevoel.

We hebben weer veel reacties en felicitaties op onze website ontvangen, waarvoor hartelijk bedankt. Leuk dat zoveel mensen meegenieten van onze avontuurlijke en prachtige reis.
Ook dit keer hebben we (veel) foto’s geplaatst.
Ons volgende verslag zal over Tibet gaan, maar eerst moeten we zorgen dat we morgen op tijd bij het opstappunt zijn!