Door India naar Nepal
Door: Ton en Anneke
Blijf op de hoogte en volg Ton en Anneke
13 Oktober 2007 | India, New Delhi
Voor foto’s van de reis; http://www.mijnalbum.nl/Album=ZTI6BOUU
Voor foto’s bouw camper; http://www.mijnalbum.nl/Album=LWJJEHPM
Het is dinsdag 25 september. Wij staan in de mooie tuin van Mrs Bhandari’s Guesthouse in Amritsar. Hier komen veel “Overlanders” . Er is nog een een ander nederlands paar. Het is hier uitermate comfortabel. Wij hebben elektra aansluiting, het koude biertje haal je uit de koelkast (wel op de taplijst vermelden) en er is ook een zwembadje. ’s Morgens vroeg liggen we al in het water.
Na het ontbijt nemen we de riskha naar de binnenstad. We willen vandaag de Gouden Tempel van de Sikhs bezoeken. Het laatste deel moeten we lopen omdat de straat naar deze tempel is afgezet. Vol verbazing en ontzag zien we de tempel opdoemen. Schoenen inleveren en een hoofddoek op, ook voor mannen, is de verplichting. Wij gaan de poort door onder de Clock Tower en zien de Gouden Tempel. Wat prachtig ligt die er bij en wat een devotie van de aanwezigen. We mogen alles bekijken, zelfs in het heilige gedeelte van de tempel. Hier zit de Sikh priester achter het handgeschreven boek met de heilige verzen. Muzikanten zingen en spelen hier. Als we dit deel van de tempel verlaten, krijgen we een soort heilig voedsel bestaande uit een papje van zoetigheid. We blijven ruim 2 uur in het complex en kijken onze ogen uit.
Daarna bezoeken we nog een park met een belangrijk monument. Hier werd op brute wijze in het begin van de vorige eeuw door de Engelsen op vreedzaam protesterende demonstranten geschoten. Eigenlijk ligt hier de grondslag voor de onafhankelijkheid van India.
Daarna lopen we door de kleurrijke bazaar en eten in een indiaas eethuisje.
Met de risksha laten we ons weer thuisbrengen en nemen een duik in het kleine maar verfrissende zwembad.
De volgende dag gaan we naar een stadsdeel waar ze kleding verkopen. Anneke wil graag een Indiase dracht hebben. We nemen een fietsriksha. Anneke vindt het maar niks. De man moet behoorlijk trappen en zelfs afstappen om een heuveltje op te gaan. Maar op deze wijze verdient hij wel zijn brood.
We vinden een winkeltje die stof verkoopt en een kleermaakstertje neemt de maten op. Voor 350 rupia (ruim 6 Euro) heeft Anneke een Indiase outfit. Vanavond kunnen we het al ophalen. Daarna regelen we in de stad een WA-verzekering voor de auto. Wij zijn nu in India, maar ook in Nepal en Pakistan verzekerd voor schade aan derden.
We blijven nog een dag langer in Amritsar en luieren, zwemmen en lezen. Het is hier prachtig in deze grote tuin. Kleine eekhoorntjes spelen op het gras en komen tot vlakbij de camper. Ondertussen wordt onze kleding keurig gewassen en gestreken teruggebracht die we eergisteren aan de wasser hadden aangeboden.
Na 4 dagen in Amritsar te zijn geweest, trekken we verder. We willen naar Dharamsala maar de weg er naar toe is steil en bochtig. Te lang hebben we gereden als we in McLeod Gangj, de eigenlijke plaats waar de Dalai Lama verblijft, aankomen. Er is hier geen parkeerterrein en we veroorzaken een opstopping als we ons beraden op het enige kruispuntje van dit dorp. We moeten van de politie verder rijden. Een dorp verder is een parkeerterein voor bussen. We worden een klein straatje ingestuurd. Het is maar een auto breed en er hangen overal elektriciteitsdraden. Een auto moet terugrijden om ons door te laten en Ton moet nog een keer achteruit steken om de elektriciteitspaal te ontwijken. Maar het lukt en even later staan we in het gehuchtje Bhogsu. Er is een parkeerterrein en we zetten onze auto in de hoek. Het is niet ideaal, maar we hebben een plek gevonden. We maken nog een rondje, ontmoeten diverse jonge Boedhistische monniken en gaan terug naar de camper. We zijn moe en willen slapen.
Maar het slapen wordt ’s nachts wreed verstoord. Beiden hebben we problemen met onze ingewanden. Gelukkig hebben we een toilet aan boord. De volgende morgen voelen we ons beroerd en we besluiten om verder te slapen.
Tegen de middag begint alles tot rust te komen, nadat we wat medicamenten hebben genomen.
We besluiten om toch maar naar McLeod Gangj te gaan om de kloosters te bezoeken. De temperatuur is hier aangenaam en de luchtvochtigheid is laag. Maar wat valt het stadje tegen. Het klooster van de orde van de Dalai Lama ziet er niet zo uit als wij ons hadden voorgesteld. Binnen heerst er wel een soort van devotie, maar er om heen leek het wel een soort “Valkenburg”. Overal souvenirkraampjes en hotels. Na een paar uur hebben we het gezien en een beetje ontgoocheld nemen we een riskha terug.
De volgende morgen, zondag 30 september, willen we vroeg vertrekken om het autoverkeer in het kleine straatje van McLeod Gangj te ontwijken. Maar we zijn ingesloten door diverse auto’s en kunnen niet weg. Gelukkig verschijnt na het ontbijt de chauffeur van de meest in de weg staande auto en we kunnen verder.
De weg naar Mandi is heel mooi. Onderweg bekijken we nog een tempel van Shiva. Omdat we langs de rivier en door het dal rijden vinden we moeilijk een overnachtingsplek. Uiteindelijk parkeren we de auto in een klein zijweggetje met wat “winkeltjes”.
’s Morgens worden we, door een dreun tegen de camper, wakker. Een paardje met lading wil er langs maar er staat nog een auto. De eerste kras zit op de camper. Er zullen er nog wel meer volgen.
We volgen de rivier door het dal en slaan af als we door een lange bergtunnel moeten. Dan weer een tocht door een ander dal naar Manali. Dit is de laatste grote plaats voor de hoge bergen richting Himalaya. We kopen nog extra levensmiddelen en toppen de dieselolietanks op. We willen naar Leh. Dat is een plaats in Kashmir. Uit informatie blijkt dat de streek veilig is en het belangrijkste is dat de passen open en sneeuwvrij zijn. Het wordt een zware en moeilijke rit. De wegen zijn goed had men gezegd, maar het grootste deel van de rit rijden we over ongeplaveide en slingerende wegen. Ton maakt gebruik van zij 4 wheel aandrijving en de lage versnellingsbak. We kunnen toch maar maximaal 30 kilometer per uur rijden. Vaak moeten we stoppen om passerende en tegemoetkomende vrachtwagens en bussen (die racen en vooral veel toeteren) voorbij te laten gaan. We overbruggen een hoogte van ruim 2500 meter en leggen een afstand af van 26 kilometer. De top van de Rotangpas ligt op 3995 meter en tegen vijfen bereiken we de top. Wij kunnen hier niet overnachten. Omdat we zo’n grote hoogte hebben bereikt, moeten we minimaal 500 meter dalen om geen hoogteziekte te krijgen. Uiteindelijk vinden we, weer via een zeer slechte weg, een plekje in het gehucht Kossar op zo’n 3000 meter. Mensen leven hier in tenten of hutjes. Slechts weinigen hebben een huis. We zijn beiden doodmoe en overleggen of we verder naar Leh willen. Want dan moeten we nog een pas nemen die op bijna 5000 meter ligt. Dit is immers de op 2 na hoogste autoweg van de wereld.
De volgende dag is de beslissing om door te gaan of terug te keren makkelijk gemaakt. Het heeft vannacht geregend en als we buiten naar de bergtoppen kijken die zo’n 1000 meter hoger liggen, zien we sneeuw. Wij gaan terug.!! Als we verder gaan en er valt nog meer sneeuw dan kunnen we niet meer terug en moeten dan enkele maanden daar verblijven.
Wij bereiden ons mentaal en fysiek goed voor. Het is buiten koud (rond om het vriespunt) en trekken goede kleding aan. Het eerste stuk naar boven valt mee, maar dan komen we in de sneeuw terecht. Er rijden al vrachtwagens en wij kunnen het spoor volgen De camper volgt goed in zijn 4 wheel drive. O, wat zijn we blij dat we deze auto hebben gekocht. We hebben goede grip op de weg en in zijn lage versnellingsbak trekt hij ons gemakkelijk omhoog. Tegen half tien zijn we op de top en nemen op de open vlakte een lekkere kop koffie. Daarna gaan we naar beneden. Al gauw is de sneeuw veranderd in waterplassen. Het rijdt beter en op 2500 meter is alles droog en de weg redelijk bereidbaar.
Opeens zegt Anneke “kijk nou eens, onze hongaarse vriend die we bij de grens van India hebben ontmoet”. Inderdaad, op zijn fiets wil hij de Rotangpas bedwingen. Hij heeft al meerdere hoge passen op zijn fiets bedwongen. We wisselen informatie uit. Hij toch omhoog en wij naar beneden. Wij hebben veel ontzag voor zijn moed en doorzettingsvermogen!
In Mandi doen we nog wat inkopen en overnachten op een soort camping in de buurt van Mandi.
Woensdag 3 oktober gaan we richting Chandigarh. De weg is weer bochtig en vooral druk met vrachtverkeer. De vrachtwagens en vooral de bussen toeteren enorm en passeren raaklings. Het blijft steeds goed oppassen en af en toe wijken we uit tot in de berm!
Wij rijden door een bosrijke streek en komen veel apen tegen. Als we stoppen, staan ze direct bij de camper. Zij zijn gewend aan mensen en stoppende auto’s betekent vaak iets te eten krijgen.
Vandaag hebben we moeite om een overnachtingsplek te vinden. Wij rijden berg op en af en zijwegen zijn er niet. We besluiten op de top van een berg bij een hotel te vragen of we daar mogen parkeren. De manager stemt toe. De weg loopt om het parkeerterrein en we horen de auto’s goed. Maar we staan veilig en dat is het voornaamste. Met oordopjes in hebben we toch nog een redelijke nachtrust! De naam van het hotel is heel toepasselijk, “”Hill Top”!
We hebben lange uren gemaakt en nog geen 200 kilometer afgelegd. Dit komt vooral door de bochtige en soms slechte wegen, maar ook door het vele verkeer.
Wij gaan weer verder. Even voorbij Chandigarh hebben we weer een lekke (linker) voorband. We worden geroutineerd en 15 minuten later rijden we weer. Ook vandaag wordt het vinden van een slaapplaats moeilijk. Als we bij een steenbakkerij willen stoppen, worden we overvallen door honderden vliegen. Er zijn hier kippenfarms (in een soort flatgebouwen vol met kippen). Wij rijden verder. Bij een werkplaats voor marmer worden we weggestuurd. Uiteindelijk vinden we een plek op de grote parkeerplaats van de lokale suikerfabriek. Wij krijgen toestemming, maar later komt de veiligheidsofficier ons meedelen weg te gaan . Hij stuurt ons naar de overkant, naar een benzinepomp. En daar is het lot ons goed gezind. We mogen niet bij de benzinepomp, maar bij de naastgelegen school staan. We worden ontvangen door Mr. Singh die ook eigenaar van de benzinepomp en oprichter en geldschieter van deze lagere school is. Het wordt een merkwaardige avond. Zijn zoon komt erbij met zijn compagnon. De laatsten beheren het benzinestation. Vader Singh is een vermogend man. Hij heeft een groot agrarisch (familie)bedrijf en de school is door hem gefinancierd. Deels uit ideale motieven maar ook op aandrang van zijn dochter die het bedrijfsplan en de filosofie voor deze lagere school op papier heeft gezet. Er wordt in het Engels les gegeven . Op deze manier hebben de kinderen betere kansen in deze maatschappij. We zitten buiten voor de school. Er komt een fles dure whiskey te voorschijn en er volgen goede discussies. On 22.00 uur gaan we naar bed, maar niet voordat we beloofd hebben om morgen met de familie op school te ontbijten.
De volgende morgen hebben we ontbijt met de familie Singh in de school. Veel kindertjes (vanaf 3 jaar) gluren om de hoek en Anneke gaat de klas in om met ze te praten.
Na het ontbijt worden we uitgezwaaid door deze aardige familie en gaan we op weg naar Dera Dun. Daar ligt een soort pretpark met een zwembad. Het zwembad is nog geen meter diep, want de meeste mensen hier kunnen niet zwemmnen. We overnachten op het parkeerterrein.
De volgende dag rijden we naar Haridwar een heilige plaats aan de Ganges. Even voorbij deze plaats ligt een mooier pretpark en we gaan lekker daar zwemmen en luieren. Ook hier mogen we op de bewaakte parkeerplaats overnachten. Alleen hoor je de altijd toeterende wagens en bussen zeer goed, zodat we met oordopjes in gaan slapen.
Op zondag, 7 oktober, rijden we terug naar de heilige plaats Haridwar en vinden een mooi parkeerplekje vlakbij de Ganges en op loopafstand van de stad. Twee jongens vragen of de auto gewassen moet worden (hij zit onder de modder en stof) en voor 100 rupies (1,80 Euro) gaan ze aan de slag.
Wij gaan naar de plek waar de hindoes hun zonden in de snelstromende Ganges van zich afspoelen. Het is een heel ritueel met allerlei (echte en onechte) priesters die hun assisteren. Daarna nemen we het kabelbaantje naar de tempel op de berg. In de tempel worden door de mensen kokosnoten aan de priesters overhandigd en worden diverse rituelen uitgevoerd. Wij bekijken het (te) nuchter. We eten een hapje, nemen een sapje en gaan weer met de kabelbaan naar beneden. Onderweg komen we veel bedelaars en verminkte mensen tegen. Dit soort heilige steden trekt ook deze mensen aan. ’s Avonds gaan we weer naar de Ganges. Bij zonsondergang worden bootjes van palmbladeren gevuld met bloemen en een kaars in de Ganges gezet. Honderden mensen zitten vlak aan de rivier, bidden, drinken het (vuile maar heilige) water en doen hun rituelen. Het Hindoeisme is een zeer oude godsdienst maar in deze moderne tijd komen vele rituelen voor ons tegenstrijdig over. Heilige koeien die het drukke verkeer ophouden, je reiningen in het vuile Gangeswater en er zelfs van drinken. Het gebeurt hier in de 21e eeuw in India!
Van de heilige (hindoe) plaats Haridwar rijden we de volgende dag door naar de heilige plaats Rishikesh. Een klein plaatsje aan de Ganges dat bekend is onm zijn ahsrams (bezinningscentra) en yoga-instituten. Er is een klein restaurantje met zicht op de smalle hangbrug over de Ganges. Hier verkopen ze heerlijke “Apfelstrudel” bij een goede kop koffie. En dat in India! We genieten van het uitzicht op de diverse tempels en ook van de apen die op de brug spelen. In de middag maken we een uitgebreide wandeling aan de overkant van de Ganges en ’s avonds eten we heerlijk in hetzelfde restaurantje voor een paar euro’s.
Wij besluiten om stroomopwaarts langs de Ganges verder te rijden. De wegen zijn smal en bochtig. De komende dagen leggen we maar gemiddeld 125 kilometer per dag af. Soms zijn de wegen goed maar we hebben ook een dag alleen maar over een soort piste gereden.
Donderdag 11 oktober komen we ’s middags in Almora aan, een plaatsje dat tegen de heuvels op zo’n 1700 meter hoogte is gebouwd. We verkennen het stadje en proberen een overnachtingsplekje te vinden. Maar omdat het stadje tegen de heuvel is gebouwd, zijn er weinig vlakke plekjes. Wij rijden Almora uit en zien plotseling beneden ons een groot gebouw met een parkeerplaats erom heen. Het blijkt het Gouverneurs Centrum te zijn en parkeren onze camper. Direct hebben we veel bezoek van de mensen die daar werken(?). Zij willen graag de camper zien en Anneke geeft een rondleiding. Na vijven is de rust weer teruggekeerd en kunnen daar fijn overnachten.
De volgende morgen gaan we op weg naar Nainital. Dat is een stadje dat aan een vulkanisch meer op zo’n 2000 meter hoogte ligt. De rit er naar toe is fantastisch. Wij hebben steeds zicht op de besneeuwde toppen van de Himalaya met de Nanda Devi (de hoogste berg in India) goed in beeld.
In Nainital vinden we een parkeerplekje aan de voet van het meer en vlakbij de Tibetaanse markt. We maken een wandeling door het dorp en eten ’s avonds “Chow Mein” (een soort bami) in een lokaal restaurantje. Inclusief een drankje zijn we voor ons beiden voor 2 Euro klaar. Morgen willen we weer hier ergens eten, want voor dat geld kan je amper zelf iets bereiden!
Wij besluiten hier nog een of twee dagen te blijven. Er is een kabelbaan naar de top op 2250 meter, waarbij je een mooi uitzicht op de Himalaya moet hebben. Bovendien willen we het dorp en het meertje nog beter verkennen. Ook zijn we een beetje zat om elke dag te rijden en daarom lassen we een paar rustdagen in.
Zondag of maandag gaan we naar Nepal, dat op een dag rijden van hier vandaan is.
Wat zijn onze indrukken van dit gedeelte van India.
Amritsar met zijn Gouden Tempel was voor ons een hoogtepunt. Ook Rishikesh en Haridwar (de beide heilige hindoe-steden) waren interessant, al was het alleen maar om de mensen hier om te zien gaan met het geloof. Het landschap is prachtig en vol groen met terrassen in de bergen.
Het links rijden valt erg mee. Wellicht heeft Ton toch nog wat geleerd van zijn periode bij de Engelse marine. Wel krijgen we de indruk dat het indiase rijbewijs makkelijk te behalen is en dat het theoretisch gedeelte waarschijnlijk niet met een voldoende afgelegd moet worden. Men houdt zich niet aan de verkeersregels, maar vooral het inzicht ontbreekt hier. Als je wilt inhalen in de bergen (maar ook in de stad), begin je met lang en luid te toeteren en ga je inhalen in die bocht waar je geen overzicht hebt. Geheid dat aan de andere kant ook een auto komt en beiden kunnen niet meer voor- of achteruit. Ook rijden de bussen met grote snelheid raaklings langs ons en soms wijken we maar uit tot in de berm. Tot nu toe hebben we slechts een tik tegen onze rechterspiegel gehad die keurig meeklapte in de goede richting.
Op dit ogenblik hebben we ruim 12.000 kilometer afgelegd.
Het weer is sinds Amritsar (heet en vochtig) aangenamer geworden. De temperaturen schommelen rond de 30 graden en de luchtvochtigheid is ook gedaald. Hier in Nainital is het ’s avonds 20 graden en trekken maar weer een truitje aan.
Wij willen iedereen bedanken voor de vele reakties die wij lezen op onze website. Voor degenen die jarig geweest zijn of binnenkort hun verjaardag vieren, wensen wij jullie een fijne dag toe.
Wij gaan op weg naar Nepal!
Voor foto’s bouw camper; http://www.mijnalbum.nl/Album=LWJJEHPM
Het is dinsdag 25 september. Wij staan in de mooie tuin van Mrs Bhandari’s Guesthouse in Amritsar. Hier komen veel “Overlanders” . Er is nog een een ander nederlands paar. Het is hier uitermate comfortabel. Wij hebben elektra aansluiting, het koude biertje haal je uit de koelkast (wel op de taplijst vermelden) en er is ook een zwembadje. ’s Morgens vroeg liggen we al in het water.
Na het ontbijt nemen we de riskha naar de binnenstad. We willen vandaag de Gouden Tempel van de Sikhs bezoeken. Het laatste deel moeten we lopen omdat de straat naar deze tempel is afgezet. Vol verbazing en ontzag zien we de tempel opdoemen. Schoenen inleveren en een hoofddoek op, ook voor mannen, is de verplichting. Wij gaan de poort door onder de Clock Tower en zien de Gouden Tempel. Wat prachtig ligt die er bij en wat een devotie van de aanwezigen. We mogen alles bekijken, zelfs in het heilige gedeelte van de tempel. Hier zit de Sikh priester achter het handgeschreven boek met de heilige verzen. Muzikanten zingen en spelen hier. Als we dit deel van de tempel verlaten, krijgen we een soort heilig voedsel bestaande uit een papje van zoetigheid. We blijven ruim 2 uur in het complex en kijken onze ogen uit.
Daarna bezoeken we nog een park met een belangrijk monument. Hier werd op brute wijze in het begin van de vorige eeuw door de Engelsen op vreedzaam protesterende demonstranten geschoten. Eigenlijk ligt hier de grondslag voor de onafhankelijkheid van India.
Daarna lopen we door de kleurrijke bazaar en eten in een indiaas eethuisje.
Met de risksha laten we ons weer thuisbrengen en nemen een duik in het kleine maar verfrissende zwembad.
De volgende dag gaan we naar een stadsdeel waar ze kleding verkopen. Anneke wil graag een Indiase dracht hebben. We nemen een fietsriksha. Anneke vindt het maar niks. De man moet behoorlijk trappen en zelfs afstappen om een heuveltje op te gaan. Maar op deze wijze verdient hij wel zijn brood.
We vinden een winkeltje die stof verkoopt en een kleermaakstertje neemt de maten op. Voor 350 rupia (ruim 6 Euro) heeft Anneke een Indiase outfit. Vanavond kunnen we het al ophalen. Daarna regelen we in de stad een WA-verzekering voor de auto. Wij zijn nu in India, maar ook in Nepal en Pakistan verzekerd voor schade aan derden.
We blijven nog een dag langer in Amritsar en luieren, zwemmen en lezen. Het is hier prachtig in deze grote tuin. Kleine eekhoorntjes spelen op het gras en komen tot vlakbij de camper. Ondertussen wordt onze kleding keurig gewassen en gestreken teruggebracht die we eergisteren aan de wasser hadden aangeboden.
Na 4 dagen in Amritsar te zijn geweest, trekken we verder. We willen naar Dharamsala maar de weg er naar toe is steil en bochtig. Te lang hebben we gereden als we in McLeod Gangj, de eigenlijke plaats waar de Dalai Lama verblijft, aankomen. Er is hier geen parkeerterrein en we veroorzaken een opstopping als we ons beraden op het enige kruispuntje van dit dorp. We moeten van de politie verder rijden. Een dorp verder is een parkeerterein voor bussen. We worden een klein straatje ingestuurd. Het is maar een auto breed en er hangen overal elektriciteitsdraden. Een auto moet terugrijden om ons door te laten en Ton moet nog een keer achteruit steken om de elektriciteitspaal te ontwijken. Maar het lukt en even later staan we in het gehuchtje Bhogsu. Er is een parkeerterrein en we zetten onze auto in de hoek. Het is niet ideaal, maar we hebben een plek gevonden. We maken nog een rondje, ontmoeten diverse jonge Boedhistische monniken en gaan terug naar de camper. We zijn moe en willen slapen.
Maar het slapen wordt ’s nachts wreed verstoord. Beiden hebben we problemen met onze ingewanden. Gelukkig hebben we een toilet aan boord. De volgende morgen voelen we ons beroerd en we besluiten om verder te slapen.
Tegen de middag begint alles tot rust te komen, nadat we wat medicamenten hebben genomen.
We besluiten om toch maar naar McLeod Gangj te gaan om de kloosters te bezoeken. De temperatuur is hier aangenaam en de luchtvochtigheid is laag. Maar wat valt het stadje tegen. Het klooster van de orde van de Dalai Lama ziet er niet zo uit als wij ons hadden voorgesteld. Binnen heerst er wel een soort van devotie, maar er om heen leek het wel een soort “Valkenburg”. Overal souvenirkraampjes en hotels. Na een paar uur hebben we het gezien en een beetje ontgoocheld nemen we een riskha terug.
De volgende morgen, zondag 30 september, willen we vroeg vertrekken om het autoverkeer in het kleine straatje van McLeod Gangj te ontwijken. Maar we zijn ingesloten door diverse auto’s en kunnen niet weg. Gelukkig verschijnt na het ontbijt de chauffeur van de meest in de weg staande auto en we kunnen verder.
De weg naar Mandi is heel mooi. Onderweg bekijken we nog een tempel van Shiva. Omdat we langs de rivier en door het dal rijden vinden we moeilijk een overnachtingsplek. Uiteindelijk parkeren we de auto in een klein zijweggetje met wat “winkeltjes”.
’s Morgens worden we, door een dreun tegen de camper, wakker. Een paardje met lading wil er langs maar er staat nog een auto. De eerste kras zit op de camper. Er zullen er nog wel meer volgen.
We volgen de rivier door het dal en slaan af als we door een lange bergtunnel moeten. Dan weer een tocht door een ander dal naar Manali. Dit is de laatste grote plaats voor de hoge bergen richting Himalaya. We kopen nog extra levensmiddelen en toppen de dieselolietanks op. We willen naar Leh. Dat is een plaats in Kashmir. Uit informatie blijkt dat de streek veilig is en het belangrijkste is dat de passen open en sneeuwvrij zijn. Het wordt een zware en moeilijke rit. De wegen zijn goed had men gezegd, maar het grootste deel van de rit rijden we over ongeplaveide en slingerende wegen. Ton maakt gebruik van zij 4 wheel aandrijving en de lage versnellingsbak. We kunnen toch maar maximaal 30 kilometer per uur rijden. Vaak moeten we stoppen om passerende en tegemoetkomende vrachtwagens en bussen (die racen en vooral veel toeteren) voorbij te laten gaan. We overbruggen een hoogte van ruim 2500 meter en leggen een afstand af van 26 kilometer. De top van de Rotangpas ligt op 3995 meter en tegen vijfen bereiken we de top. Wij kunnen hier niet overnachten. Omdat we zo’n grote hoogte hebben bereikt, moeten we minimaal 500 meter dalen om geen hoogteziekte te krijgen. Uiteindelijk vinden we, weer via een zeer slechte weg, een plekje in het gehucht Kossar op zo’n 3000 meter. Mensen leven hier in tenten of hutjes. Slechts weinigen hebben een huis. We zijn beiden doodmoe en overleggen of we verder naar Leh willen. Want dan moeten we nog een pas nemen die op bijna 5000 meter ligt. Dit is immers de op 2 na hoogste autoweg van de wereld.
De volgende dag is de beslissing om door te gaan of terug te keren makkelijk gemaakt. Het heeft vannacht geregend en als we buiten naar de bergtoppen kijken die zo’n 1000 meter hoger liggen, zien we sneeuw. Wij gaan terug.!! Als we verder gaan en er valt nog meer sneeuw dan kunnen we niet meer terug en moeten dan enkele maanden daar verblijven.
Wij bereiden ons mentaal en fysiek goed voor. Het is buiten koud (rond om het vriespunt) en trekken goede kleding aan. Het eerste stuk naar boven valt mee, maar dan komen we in de sneeuw terecht. Er rijden al vrachtwagens en wij kunnen het spoor volgen De camper volgt goed in zijn 4 wheel drive. O, wat zijn we blij dat we deze auto hebben gekocht. We hebben goede grip op de weg en in zijn lage versnellingsbak trekt hij ons gemakkelijk omhoog. Tegen half tien zijn we op de top en nemen op de open vlakte een lekkere kop koffie. Daarna gaan we naar beneden. Al gauw is de sneeuw veranderd in waterplassen. Het rijdt beter en op 2500 meter is alles droog en de weg redelijk bereidbaar.
Opeens zegt Anneke “kijk nou eens, onze hongaarse vriend die we bij de grens van India hebben ontmoet”. Inderdaad, op zijn fiets wil hij de Rotangpas bedwingen. Hij heeft al meerdere hoge passen op zijn fiets bedwongen. We wisselen informatie uit. Hij toch omhoog en wij naar beneden. Wij hebben veel ontzag voor zijn moed en doorzettingsvermogen!
In Mandi doen we nog wat inkopen en overnachten op een soort camping in de buurt van Mandi.
Woensdag 3 oktober gaan we richting Chandigarh. De weg is weer bochtig en vooral druk met vrachtverkeer. De vrachtwagens en vooral de bussen toeteren enorm en passeren raaklings. Het blijft steeds goed oppassen en af en toe wijken we uit tot in de berm!
Wij rijden door een bosrijke streek en komen veel apen tegen. Als we stoppen, staan ze direct bij de camper. Zij zijn gewend aan mensen en stoppende auto’s betekent vaak iets te eten krijgen.
Vandaag hebben we moeite om een overnachtingsplek te vinden. Wij rijden berg op en af en zijwegen zijn er niet. We besluiten op de top van een berg bij een hotel te vragen of we daar mogen parkeren. De manager stemt toe. De weg loopt om het parkeerterrein en we horen de auto’s goed. Maar we staan veilig en dat is het voornaamste. Met oordopjes in hebben we toch nog een redelijke nachtrust! De naam van het hotel is heel toepasselijk, “”Hill Top”!
We hebben lange uren gemaakt en nog geen 200 kilometer afgelegd. Dit komt vooral door de bochtige en soms slechte wegen, maar ook door het vele verkeer.
Wij gaan weer verder. Even voorbij Chandigarh hebben we weer een lekke (linker) voorband. We worden geroutineerd en 15 minuten later rijden we weer. Ook vandaag wordt het vinden van een slaapplaats moeilijk. Als we bij een steenbakkerij willen stoppen, worden we overvallen door honderden vliegen. Er zijn hier kippenfarms (in een soort flatgebouwen vol met kippen). Wij rijden verder. Bij een werkplaats voor marmer worden we weggestuurd. Uiteindelijk vinden we een plek op de grote parkeerplaats van de lokale suikerfabriek. Wij krijgen toestemming, maar later komt de veiligheidsofficier ons meedelen weg te gaan . Hij stuurt ons naar de overkant, naar een benzinepomp. En daar is het lot ons goed gezind. We mogen niet bij de benzinepomp, maar bij de naastgelegen school staan. We worden ontvangen door Mr. Singh die ook eigenaar van de benzinepomp en oprichter en geldschieter van deze lagere school is. Het wordt een merkwaardige avond. Zijn zoon komt erbij met zijn compagnon. De laatsten beheren het benzinestation. Vader Singh is een vermogend man. Hij heeft een groot agrarisch (familie)bedrijf en de school is door hem gefinancierd. Deels uit ideale motieven maar ook op aandrang van zijn dochter die het bedrijfsplan en de filosofie voor deze lagere school op papier heeft gezet. Er wordt in het Engels les gegeven . Op deze manier hebben de kinderen betere kansen in deze maatschappij. We zitten buiten voor de school. Er komt een fles dure whiskey te voorschijn en er volgen goede discussies. On 22.00 uur gaan we naar bed, maar niet voordat we beloofd hebben om morgen met de familie op school te ontbijten.
De volgende morgen hebben we ontbijt met de familie Singh in de school. Veel kindertjes (vanaf 3 jaar) gluren om de hoek en Anneke gaat de klas in om met ze te praten.
Na het ontbijt worden we uitgezwaaid door deze aardige familie en gaan we op weg naar Dera Dun. Daar ligt een soort pretpark met een zwembad. Het zwembad is nog geen meter diep, want de meeste mensen hier kunnen niet zwemmnen. We overnachten op het parkeerterrein.
De volgende dag rijden we naar Haridwar een heilige plaats aan de Ganges. Even voorbij deze plaats ligt een mooier pretpark en we gaan lekker daar zwemmen en luieren. Ook hier mogen we op de bewaakte parkeerplaats overnachten. Alleen hoor je de altijd toeterende wagens en bussen zeer goed, zodat we met oordopjes in gaan slapen.
Op zondag, 7 oktober, rijden we terug naar de heilige plaats Haridwar en vinden een mooi parkeerplekje vlakbij de Ganges en op loopafstand van de stad. Twee jongens vragen of de auto gewassen moet worden (hij zit onder de modder en stof) en voor 100 rupies (1,80 Euro) gaan ze aan de slag.
Wij gaan naar de plek waar de hindoes hun zonden in de snelstromende Ganges van zich afspoelen. Het is een heel ritueel met allerlei (echte en onechte) priesters die hun assisteren. Daarna nemen we het kabelbaantje naar de tempel op de berg. In de tempel worden door de mensen kokosnoten aan de priesters overhandigd en worden diverse rituelen uitgevoerd. Wij bekijken het (te) nuchter. We eten een hapje, nemen een sapje en gaan weer met de kabelbaan naar beneden. Onderweg komen we veel bedelaars en verminkte mensen tegen. Dit soort heilige steden trekt ook deze mensen aan. ’s Avonds gaan we weer naar de Ganges. Bij zonsondergang worden bootjes van palmbladeren gevuld met bloemen en een kaars in de Ganges gezet. Honderden mensen zitten vlak aan de rivier, bidden, drinken het (vuile maar heilige) water en doen hun rituelen. Het Hindoeisme is een zeer oude godsdienst maar in deze moderne tijd komen vele rituelen voor ons tegenstrijdig over. Heilige koeien die het drukke verkeer ophouden, je reiningen in het vuile Gangeswater en er zelfs van drinken. Het gebeurt hier in de 21e eeuw in India!
Van de heilige (hindoe) plaats Haridwar rijden we de volgende dag door naar de heilige plaats Rishikesh. Een klein plaatsje aan de Ganges dat bekend is onm zijn ahsrams (bezinningscentra) en yoga-instituten. Er is een klein restaurantje met zicht op de smalle hangbrug over de Ganges. Hier verkopen ze heerlijke “Apfelstrudel” bij een goede kop koffie. En dat in India! We genieten van het uitzicht op de diverse tempels en ook van de apen die op de brug spelen. In de middag maken we een uitgebreide wandeling aan de overkant van de Ganges en ’s avonds eten we heerlijk in hetzelfde restaurantje voor een paar euro’s.
Wij besluiten om stroomopwaarts langs de Ganges verder te rijden. De wegen zijn smal en bochtig. De komende dagen leggen we maar gemiddeld 125 kilometer per dag af. Soms zijn de wegen goed maar we hebben ook een dag alleen maar over een soort piste gereden.
Donderdag 11 oktober komen we ’s middags in Almora aan, een plaatsje dat tegen de heuvels op zo’n 1700 meter hoogte is gebouwd. We verkennen het stadje en proberen een overnachtingsplekje te vinden. Maar omdat het stadje tegen de heuvel is gebouwd, zijn er weinig vlakke plekjes. Wij rijden Almora uit en zien plotseling beneden ons een groot gebouw met een parkeerplaats erom heen. Het blijkt het Gouverneurs Centrum te zijn en parkeren onze camper. Direct hebben we veel bezoek van de mensen die daar werken(?). Zij willen graag de camper zien en Anneke geeft een rondleiding. Na vijven is de rust weer teruggekeerd en kunnen daar fijn overnachten.
De volgende morgen gaan we op weg naar Nainital. Dat is een stadje dat aan een vulkanisch meer op zo’n 2000 meter hoogte ligt. De rit er naar toe is fantastisch. Wij hebben steeds zicht op de besneeuwde toppen van de Himalaya met de Nanda Devi (de hoogste berg in India) goed in beeld.
In Nainital vinden we een parkeerplekje aan de voet van het meer en vlakbij de Tibetaanse markt. We maken een wandeling door het dorp en eten ’s avonds “Chow Mein” (een soort bami) in een lokaal restaurantje. Inclusief een drankje zijn we voor ons beiden voor 2 Euro klaar. Morgen willen we weer hier ergens eten, want voor dat geld kan je amper zelf iets bereiden!
Wij besluiten hier nog een of twee dagen te blijven. Er is een kabelbaan naar de top op 2250 meter, waarbij je een mooi uitzicht op de Himalaya moet hebben. Bovendien willen we het dorp en het meertje nog beter verkennen. Ook zijn we een beetje zat om elke dag te rijden en daarom lassen we een paar rustdagen in.
Zondag of maandag gaan we naar Nepal, dat op een dag rijden van hier vandaan is.
Wat zijn onze indrukken van dit gedeelte van India.
Amritsar met zijn Gouden Tempel was voor ons een hoogtepunt. Ook Rishikesh en Haridwar (de beide heilige hindoe-steden) waren interessant, al was het alleen maar om de mensen hier om te zien gaan met het geloof. Het landschap is prachtig en vol groen met terrassen in de bergen.
Het links rijden valt erg mee. Wellicht heeft Ton toch nog wat geleerd van zijn periode bij de Engelse marine. Wel krijgen we de indruk dat het indiase rijbewijs makkelijk te behalen is en dat het theoretisch gedeelte waarschijnlijk niet met een voldoende afgelegd moet worden. Men houdt zich niet aan de verkeersregels, maar vooral het inzicht ontbreekt hier. Als je wilt inhalen in de bergen (maar ook in de stad), begin je met lang en luid te toeteren en ga je inhalen in die bocht waar je geen overzicht hebt. Geheid dat aan de andere kant ook een auto komt en beiden kunnen niet meer voor- of achteruit. Ook rijden de bussen met grote snelheid raaklings langs ons en soms wijken we maar uit tot in de berm. Tot nu toe hebben we slechts een tik tegen onze rechterspiegel gehad die keurig meeklapte in de goede richting.
Op dit ogenblik hebben we ruim 12.000 kilometer afgelegd.
Het weer is sinds Amritsar (heet en vochtig) aangenamer geworden. De temperaturen schommelen rond de 30 graden en de luchtvochtigheid is ook gedaald. Hier in Nainital is het ’s avonds 20 graden en trekken maar weer een truitje aan.
Wij willen iedereen bedanken voor de vele reakties die wij lezen op onze website. Voor degenen die jarig geweest zijn of binnenkort hun verjaardag vieren, wensen wij jullie een fijne dag toe.
Wij gaan op weg naar Nepal!
-
13 Oktober 2007 - 12:53
Elly Boers:
Wow...!!!! Nepal in zicht !!!! geweldig.
Dank voor het uitgebreide verslag. Ton: van harte gefeliciteerd met je 60e verjaardag op 14 okt. ! Een fijne dag gewenst -
13 Oktober 2007 - 13:17
Corrie:
Ja ja zo maak je wat mee he. Blij om te horen dat alles goed gaat en nog steeds volop ervan geniet. Veel dingen wat ik lees komt mij bekend voor van toetende auto's enz. Ook in de Filip. is dat zo. Voor ons duurt het ook niet lang meer, vrijdag 19okt. gaan we. We hebben er weer zin in. Nou geniet lekker en tot horens. Liefs Corrie -
13 Oktober 2007 - 13:21
Corrie:
O, wat een drol, Ton van Harte gefeliciteerd met je 60ste verjaardag en maak er een gezellige dag ervan. Vergat dit in vorige bericht Jij ook van harte met Tons verjaardag Anneke. Liefs Corrie -
13 Oktober 2007 - 13:26
Silvain:
Hai Ton en Anneke,
Om te beginnen wil ik Ton feliciteren met zijn 60ste verjaardag, want daarmee ben ik op tijd. Jullie verhaal uit India brengt me in gedachten weer in Bombay, waar Ton en ik lang geleden zijn geweest. Een fascinerende stad met veel te veel mensen. De heilige koeien schijnen daar nu uit het centrum te zijn verbannen, maar toen nog niet. Kennelijk geldt dat verbod niet voor de steden die jullie bezoeken. Ook zag je daar de verminkte bedelaars. Daar was een jonge vrouw tussen die geen ogen en geen neus in haar gezicht had. Waar haar ogen en neus had moeten zitten, zaten met vel bedekte kuilen. Ze stond daar doodstil en heel sereen in een blauw gewaad als een soort Mariabeeld. Door dat intens droevige beeld was ik zo geschokt, dat ik er geen foto van wilde maken. Dat was echter wel de bedoeling, want haar exploitant lette er goed op dat er geld in het plastic bakje werd gegooid dat voor haar op de grond stond. Na een half uur zette hij haar weer in zijn auto en bracht haar naar een andere straathoek. Door jullie verhaal komen al die indrukken weer terug. -
13 Oktober 2007 - 16:05
Piet En Jo Wassenaar:
Vandaag nog 59 morgen 60 jaar.
Ton en Anneke Hartelijk gefeleciteerd.
We wensen jullie morgen een fijne gedenkdag.
Het reisverslag hebben we met bewondering
voor jullie gelezen.
Hartelijke groeten en tot de volgende keer.
Piet en Jo
-
13 Oktober 2007 - 17:35
Christa:
60 60 60 60 Ja Ton morgen 14 oktober wordt jij 60,60 worden en zo'n mooie droom mogen beleven is toch fantastisch!
Met heel veel plezier lezen wij jullie reisverslagen, en genieten op deze wijze een beetje mee.
Wij wensen jou en natuurlijk Anneke een hele fijne verjaardag toe, van ons een dikke kus en van mama en geniet van jullie dromenland.
Grt Adrie en Christa
-
14 Oktober 2007 - 08:37
Ria En Piet:
Geweldig dat jullie in de streek zijn geweest waar wij ook dierbare herinneringen bewaren. Het is een feest om jullie belevenissen te lezen. Bedankt!!
p/s
we lezen net dat je 60 bent geworden Ton, gefeliciteerd allebei!!!! -
14 Oktober 2007 - 11:09
Liesbeth En Sabine:
Ton, van harte gefeliciteerd met je 60e verjaardag. We drinken er een borrel op vanavond!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Dikke kus van Liesbeth en Sabine -
14 Oktober 2007 - 12:56
Mina Didi:
Tip: Tussen Kathmandu en Pokhara ligt Bandipur. Een heel leuk dorpje wat nu ontdekt is door de Indiaase touristen die daar in het weekend verblijven. De rest van de week zie je er niemand.
Bij Dumre aan de highway naar boven rijden, vlak voor je in Bandipur aankomt is er een afslag naar links richting Bandipur Mountain Resort (slecht hotel)
Daar is een heel groot terrein waar de camper kan staan met het mooiste uitzicht op de Annapurna range.Het is 10 minuten lopen naar het dorp vanaf het parkeerterrein. De camper kan daar niet door de straat!
Lunch adres: in de hoofdstraat bij The Old Inn.
Veel plezier in Nepal -
14 Oktober 2007 - 13:26
Sylvia:
60 JAAR TON,
Gefeliciteerd!!(allebei)
Ik heb jullie verslag weer met heel veel plezier gelezen.In gedachte ben ik een klein beetje bij jullie en geniet hier ook van. Wat veel indrukken doen jullie in relatief weinig tijd op. Geweldig!!!!
Lieve groetjes uit Zeeland. -
14 Oktober 2007 - 18:29
Adrie En Ton:
Tsjonge Ton en Anneke, wat maken jullie allemaal mee, zeg. Schitterend!!
Wat fijn dat we mee mogen genieten met jullie avontuur. We kijken nu al uit naar het vervolg ervan.
Ton, nog van harte gefeliciteerd met je 60e verjaardag!! Ik hoop dat jullie het op gepaste wijze hebben gevierd.
Veel liefs van Ton en Adrie. -
14 Oktober 2007 - 20:06
Martijn En Evelien:
Ton,
Van harte gefeliciteerd met je 60ste verjaardag, veel plezier in Nepal toegewenst ook voor Anneke.
ps. hebben jullie onze email wel gehad met de trouwkaart?
Groetjes Martijn, Evelien en de kinderen -
14 Oktober 2007 - 21:15
Wendy En Jelle:
ton en anneke
Jullie verslagen zijn leuk om te lezen. Geniet ervan. En ga door met jullie verslagen schrijven en foto's maken natuurlijk.
En ton ,van harte gefeliciteerd met je verjaardag.
We wensen jullie veel reisplezier.
groetjes wendy en jelle -
15 Oktober 2007 - 07:47
Dennis San Bo En Lot:
He Ton Alweer 1 dag 60 Nog van harte met je verjaardag.We waren je niet vergeten hoor hebben zelfs een borrel op je gedronken.Anneke ook jij gefeliciteerd met je mannetje.
Wat een mooie verhalen en wat maken jullie veel mee heerlijk om te lezen.En de foto's zijn ook mooi.
Vanuit HHW een dikke knuffel van de brinkies xxxx -
15 Oktober 2007 - 08:15
Gerard En Leonie:
ja ja eindelijk 60 ouwe hihihihihi
van harte en we hebben gisteren lekker gegeten. het was erg gezellig zo met z,n alle. zo te lezen gaat alles prima en genieten jullie nog enorm. hier gaat ook alles goed. doe rustig aan dan doen wij dat ook. goede reis en vergeet niet dat we van jullie houden. -
15 Oktober 2007 - 09:31
Dominique BETON:
I
We met you in EDIRNE. We follow our travel every week. Hope you're pleased to be in INDIA. We don't understand your comments about the track, people,...
if somebody knows a website for the translation of this site in english or french, i'm interested in.
I try yahoo babel fish but no result.
Enjoy your trip.
Dominique et Valerie BETON
-
15 Oktober 2007 - 14:22
Jan En Marjan:
Met veel plezier lezen we jullie reisverslagen. Nog van harte gefeliciteerd, Ton, met je zestigste verjaardag en goede reis verder -
24 Oktober 2007 - 21:21
Koos En Hillechinus :
ton en anneke, ik hoorde net van zwager roel dat jullie in india zitten waar djoelan , hun dochter ook drie maanden is geweest, nu nog geen tijd gehad alles te lezen, maar wij wensen jullie alle goeds en geniet maar. jullie horen nog van ons. groeten uit exloo, van hillechinus en koos, die oude nicht van je. doejjjjj. -
25 Oktober 2007 - 00:26
Diane,Johan, Boomer:
Hoi Ton en Anneke. blij dat alles goed gaat.
Wij hebben een nieuwe website:
Jodibo.waarbenjij.nu
-
25 Oktober 2007 - 16:34
Henk En Vera:
Beste Anneke en Ton, dit bericht is een 2e versie want het eerder verstuurde bericht staat niet in het overzicht. dit kan vw software problemen bij mij.
Nu echter nog een poging. Alleeerst van harte gefeliciteerd met je verjaardag. we hebben weer genoten van juliie nieuws en uiteraard de kaart er weerbij.
Wij denken dat jullie inmiddels al dichtbij Nepal zijn. Misschien wel in het Chitwann nationaalpark want voor zover wij denken te weten gaan jullie daar langs.Hier is er weinig nieuws met dien verstande dat ik wel met Rob Boerhorst heb gesproken op de VOOTD vergadering en heb hem deze URL gegeven.
We hopen dat jullie in goede gezondheid verder gaan en eindgen met een groet van Vera en Henk -
26 Oktober 2007 - 13:42
Tante Mar En Jo:
Allereerst van harte gefeliciteerd met de 60ste verjaardag van Ton. Wij hebben met veel plezier jullie spannende brief gelezen, wat maken jullie veel mee en wat fijn dat de camper het zo goed doet want die krijgt het toch wel voor de kiezen hoor. We genieten mee van jullie wereldreis omdat het zo spannend is beschreven, onze komplimenten. Wat ons erg verwonderd is dat de mensen over het algemeen zo aardig en behulpzaam zijn maar heeft zeker te maken met de manier waarop jullie deze mensen benaderd en dat er in het Engels gesproken kan worden zoals ik uit de brieven begrijp. Wij wensen je een blijvende voorspoedige reis toe en kijken met spanning uit naar een volgend reisverslag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
