Iran

Zondag 1 april 2018 vliegen we via Amman/Jordanië terug naar Dubai. Het is een bewogen maar ook mooie periode in Nederland geweest. Ton zijn moeder overleed op ruim 100 jarige leeftijd en wij waren erbij. Mooier kon niet!
In Dubai halen wij onze camper bij de MAN garage op. Een uitvoerige onderhoudsbeurt is tijdens ons verblijf in Nederland uitgevoerd.
Wij rijden direct door naar het Iraanse consulaat en laten onze paspoort achter om de visa te regelen. De toestemming vanuit Iran hebben wij al ontvangen. Morgen mogen wij de visa ophalen.
Nog even boodschappen doen en dan rijden we naar het strand van Sharjah. Daar staan naast Gerd en Jutta nog 2 Duitse overlanders.
De komende dagen blijven wij hier staan en doen de klusjes met de meegenomen spullen uit Nederland. Natuurlijk tussendoor zwemmen en samen met alle overlanders krijgen wij van Sheikh Butha, de eigenaar van dit gebied, een heerlijke grill maaltijd aangeboden.
Ook regelen wij de overtocht per ferry naar Iran.

Zondag 8 april nemen wij afscheid van Gerd en Jutta en gaan samen met de 2 andere Duitse koppels naar de haven van Sharjah. Wij rijden de camper aan boord en nemen plaats op het bovendek in de vliegtuigstoelen. Hutten zijn er niet. De nacht brengen we slapend door op de stoelen. Gelukkig is er plaats genoeg om languit te liggen.
De volgende morgen komen we aan in de haven van Bandar Abbas. Samen met de Duitsers en nog een Nederlands stel maken we gebruik van een fixer. Hij regelt voor een geldbedrag de afhandeling van de papieren. Al met al duurt dat ruim 4 uur en in de namiddag rijden we op Iraanse bodem. We overnachten, samen met het andere Nederlandse stel bij een park aan de kust.

Dinsdag 10 april zoeken wij een geldwisselaar op die onze dollars in Iraanse Rial omzet. Ton komt met enkele miljoenen in rials terug. Omdat het erg warm is besluiten we om de bergen in te trekken. Onderweg proberen wij diesel bij diverse tankstations te kopen, maar dat lukt niet. Officieel moet je een tankkaart aanschaffen, maar dat kost in verhouding veel geld. Bij een station kunnen we diesel krijgen met de tankkaart van 2 chauffeurs. De literprijs is 6 eurocent/liter!
In het stadje Lars vinden wij bij een park een mooie overnachtingsplek. 's Avonds maken we een wandeling door het park en bezoeken we de kleine kermis die je bijna in alle steden vindt. Iedereen roept ons “welcome in Iran” toe en willen weten waar wij vandaan komen.

Vannacht hebben we het koud gehad en sinds lange tijd weer onder het dekbed geslapen. 's Morgen bezoeken wij het centrum van Lars met zijn 2 meter onder stadsniveau gelegen bazaar
Wij vervolgen onze tocht door de bergen en overnachten in Fasa.

Van Fasa rijden wij naar Shiraz en parkeren op een bewaakte plek in het Azadi Park. We bezoeken de volgende dag het centrum en genieten van de prachtige Perzische architectuur van moskeeën en mausoleum. Jammer dat de bazaar gesloten is (het is vrijdag). We eten in een lokaal restaurantje (rijst met kebab) en laten ons met de taxi terugbrengen naar de camper. Tegen de avond maken een wandeling door het park en komen plotseling Peter en Anja (Duitsland) tegen. Zij hadden in januari ook in Sharjah bij ons gestaan. Zij zijn 2 dagen na onze oversteek ook teruggevaren naar Iran.

Zaterdag 14 april verlaten we Shiraz en rijden door de bergen en zitten vaak op zo'n 2500 meter hoogte. Om ons heen zien wij besneeuwde toppen. Wij slaan af naar een bekende waterval. Het is enorm druk met bezoekers en we kunnen op de smalle weg amper vooruit komen. Soms is het millimeter werk om te passeren. Gelukkig kunnen we op een parkeerplaats langs de berg onze camper kwijt. Wij maken een wandeling naar de waterval. Omdat de weg nog steeds vol auto's staat, overnachten wij op de parkeerplaats.

De volgende dag rijden we terug over de smalle weg. Nu zijn er bijna geen auto's geparkeerd. Wij rijden door het Zargos gebergte en zitten tussen de 1600 en 2600 meter hoogte. Onderweg veel schaapskuddes van nomaden die via de snelweg de kuddes naar een andere weide brengen.
Via Majlesi en Dustjerd, vlakbij de zoutvlakte, rijden wij naar de bekende stad Isfahan.
In Isfahan is idioot druk met het verkeer. Auto's rijden 4-5 rijen dik over een 2-baans weg. Na veel zoeken vinden wij een bewaakte parkeerplek nabij het centrum. Het toeval wil dat wij hier 11 jaar geleden ook overnacht hebben.

De volgende dag bezoeken wij de stad met het bekende Mayed Eman (Imam Plein). Aan dit plein liggen moskeeën, paleizen en de bazaar Wij herkennen veel van ons laatste bezoek maar het Ali Quapa paleis hebben wij de vorige keer niet bezocht en doen dit nu. Ook bezoeken wij het Chechel Sotoon Palace met zij vijvers voor en achter het paleis en bewonderen de prachtige muurschilderingen in de grote ruimte.
's Avonds maken wij nog een wandeling naar de verlichte brug over de drooggevallen rivier en bezoeken het prachtige Abasi Hotel, dat vroeger een paleis is geweest.
O ja, we wisselen 200 US dollar in en krijgen hiervoor 10 miljoen Rial. Wij voelen ons een echte miljonair!

Donderdag 19 april rijden wij naar het bergdorpje Abyaneh, dat als het ware tegen de berg is geplakt. De tijd heeft hier stilgestaan en vol bewondering lopen wij door het authentieke stadje met zijn apart geklede bewoners.
De volgende dag rijden we naar Kashan. Omdat het vrijdag is houden wij ook een rustdag. Pas de volgende dag maken we een wandeling door de lange bazaar en drinken chai/thee in een omgebouwd badhuis. s' Middags rijden we naar Agon met een mooi mausoleum/shrine. Alles is prachtig vormgegeven met mooie mozaïeken. Ook bezoeken we nog de ondergrondse stad, maar dat stelt niet veel voor. Wij overnachten weer in het park in Kashan.

We vervolgen onze tocht door Iran en rijden naar Qom. Dit is de tweede heilige stad voor de Iraanse Shi'íten. Anneke krijgt een verplichte chador aangereikt en met een geestelijke worden we rondgeleid over het heilige terrein met zijn vele pleinen, moskeeën en de “Holy Shrine” van Fatimah. Wij mogen als niet-moslims de shrine niet bezoeken, maar van afstand bekijken. Toch is er veel veranderd. Elf jaar geleden mochten we zelfs niet het terrein betreden en nu worden we keurig rondgeleid door een deskundige gids.
Omdat het enorm druk is rond deze heilige plek rijden we de stad uit en gaan over de tolweg naar Varamin om te overnachten.

Maandag 23 april rijden wij via het Damavond gebergte naar de Kaspische Zee. Het regent hard en de straten staan blank. Wij rijden door de bergen met kronkelende wegen. Als we de top van de pas bereiken krijgen wij een sneeuwbui over ons heen. Dit weer hadden we niet in Iran in het voorjaar verwacht. Gelukkig wordt het weer beter als we dalen en 's avonds komen we in het stadje Magmudabad aan. Wij parkeren de camper vlakbij het strand van de Kaspische Zee. Erg aantrekkelijk om te zwemmen is het niet. Het water is grauw en ondoorzichtig (vervuiling?). Wij blijven hier een paar dagen staan en houden een paar rustdagen.

Donderdag 26 april rijden we via Bandar Turkaman naar het Golestan National Park. Het is vrijdag dus enorm veel bezoekers die hier kamperen of met de familie picknicken. Al gauw worden we op de chai uitgenodigd en met handen en voeten proberen wij uit te leggen waarom wij in Iran zijn. 's Avonds krijgen wij een maaltijd met rijst en (schapen)vlees aangeboden. Al proberen wij schapenvlees te vermijden, toch smaakt de eenvoudige maaltijd wel. We overnachten in het park. 's Nacht horen we veel geluiden van dieren waaronder die van everzwijnen vlakbij de camper.

De volgende dag rijden wij verder door het Golestan NP met zijn groene vlaktes en bergen. Later wordt het dor en kaal. We doen boodschappen in kleine winkeltjes en vullen onze dieseltank met goedkope diesel. In Mashhad, de beroemdste heilige plaats voor de Shi'itsche moslims, vinden we een busparking waar we mogen staan om te overnachten.
De volgende morgen lopen wij naar de Holy Shrine van Emam Reza. Wij melden ons aan en worden door een gids verder begeleid. Anneke moet natuurlijk een chador dragen. De gids is heel enthousiast. Wij krijgen een video te zien met de geschiedenis van deze heilige plek. We bezoeken het tapijt- en centraal museum en de gids laat ons alle pleinen, moskeeën en ruimtes zien. Bij de Holy Shrine mogen wij niet naar binnen, maar toch krijgen we weer een glimp van de laatste rustplaats van Emam Reza te zien. Al met al duurt de rondleiding ruim 3 uur. Anneke mag bij het verlaten van het immense terrein de chador houden. Wellicht voor latere bezoekjes.
We eten een soort hamburger en lopen terug naar de camper. Wij besluiten om verder te rijden en via de tolweg (70 eurocent) komen tegen de avond in Torbat Heydariye aan. Het is vandaag een prachtige en indrukwekkende dag geweest!

Vannacht worden we wakker gemaakt door de politie die wil weten waarom we hier staan. Na alles verteld te hebben , slapen we verder. Als we opstaan en het rolgordijn opendoen, staat de politie in zijn wagen nog naast ons. Hij zwaait ons gedag en rijdt weer door. Een betere bewaking kan je niet hebben.
Wij rijden door de bergen in de richting van Kerman. Onze eerste geplande overnachtingsplaats bij warmwater bronnen stelt niet veel voor en rijden door naar de karavanserai. Deze blijkt niet bereikbaar te zijn, al zien we hem op grote afstand liggen. Uiteindelijk vinden we in het eerstvolgende stadje Ravar een overnachtingsplek. Vandaag hebben we noodgedwongen 600 kilometer moeten rijden. Reizen is soms toch wel vermoeiend!

Dinsdag 1 mei parkeren wij onze camper op de achterplaats van hotel Akhavan, precies zoals we elf jaar geleden deden. Ton inspecteert de camper en vult olie bij. Anneke doet de was. In het hotel mogen we de douche gebruiken.
De volgende dag bezoeken wij het centrum van Kerman dat we blijkbaar elf jaar geleden niet hebben gedaan. Vooral de lange bazaar is prachtig met op het einde een mooi plein. De taxi brengt ons weer naar het hotel. Omdat het nog vroeg is, verlaten we Kerman en rijden naar de tuinen van Shahzadeh, zo'n 40 kilometer buiten Kerman. Het is er erg druk want vandaag is weer de zoveelste vrije dag voor de Iraniërs. De tuinen zijn prachtig met grote waterpartijen. Na het avondeten maken we nogmaals een wandeling door de tuinen. Overnachten doen we op het grote parkeerterrein.

De volgende dag rijden we naar het vestingstadje Bam en parkeren de camper bij de citadel. In 2003 is hier een aardbeving geweest en heeft de citadel, opgebouwd uit klei en stro, compleet verwoest. Toen wij in 2007 Bam bezochten was dit heel goed te zien. Nu is men bezig om stapje voor stapje het te restaureren. Wij lopen door de citadel en zien weer mooie gebouwen, de vesting en het paleis deels pronken in de warme lucht.

Vrijdag 4 mei rijden we over een 4-baans weg naar Zahedan, de laatste grote stad voor de grens met Pakistan. Hier overnachten wij, want we willen morgen heel vroeg naar de grensovergang rijden. Dit moet onder militaire escorte geschieden.
Hopelijk vallen de grensformaliteiten mee, maar dat is voor het volgende reisverslag.

Iran heeft ons weer verrast. Veel vriendelijke mensen die zeer gastvrij zijn. Maar ook de prachtige Perzische architectuur van de moskeeën. Iran is wat vrijer geworden in zijn regels. Anneke moet wel een hoofddoek dragen, maar kan ook in een kuitbroek lopen zonder afkeurende blikken. De jonge vrouwen lopen niet allemaal met de zwarte chador maar een jas of jurk die over de billen reikt. Alleen het internet is niet zo vrij. Facebook en Whatsapp worden geblokkeerd en zelfs met een VPN verbinding word je soms geblokkeerd. Toch is het een fijn en veilig land om te reizen.
Wij hebben genoten!

Veel leesplezier van Ton & Anneke