Gestrand in Szeged. Einde van de droom..

Zaterdag 28 juli vertrekken we om 1400 uur uit Breezand. De buren zwaaien ons uit. Zij zullen de komende maanden ons huis in de gaten houden. Wij rijden naar Heerhugowaard, want Lars (onze oudste kleinzoon) viert zijn 9e verjaardag. We blijven langer dan gepland en om negen uur ’s avonds zwaaien de Sennhenns ons uit en rijden we naar Ton zijn ouders in Amstelveen. Traditiegetrouw overnachten we daar.
De volgende dag nemen we al vroeg afscheid van Ton zijn ouders. We weten dat zij ons zullen missen, maar zij gunnen ons deze reis.

We toppen nog alle dieseltanks op en rijden richting Duitsland. Het weer is troosteloos. In Heidelberg overnachen wij op een mooi parkeerterrein van een bedrijf.
De volgende dag schijnt de zon en via de Autobahn rijden we naar Filderstadt, vlakbij Stuttgart. Hier doen wij nog wat inkopen bij Woick, die gespecialiseerd is in outdoor reizen. Speciale vloeistof om het drinkwater te ontsmetten staat op ons lijstje.
We vervolgen onze reis en vlak bij de oostenrijkse grens in Kirchdorf am Inn vinden we een overnachtingsplekje bij een Waldsee.
De grensformaliteiten bij de oostenrijkse grens zijn probleemloos als we dinsdag 31 juli Oostenrijk binnenrijden. We willen niet via de grote autowegen omdat we dan als vrachtwagen per kilometer tol moeten betalen. Snel vinden we de binnenwegen maar Oostenrijk maakt het ons niet gemakkelijk. Diverse malen is de weg verboden voor vrachtverkeer, tenzij je naar het volgende stadje moet. We doen net of we naar de volgende stad gaan en zo hoppen wij via de ene stad naar de andere. Om 1600 uur doorkruizen we Wenen en passeren het slot Schönbrunn. In Nickelsdorf, vlakbij de hongaarse grens overnachten we.

De volgende dag, 1 augustus kopen we bij de grens een tolvignet voor de hongaarse snelwegen. Het rijdt lekker en rond het middaguur zijn we Budapest al gepasseerd.
Maar in de middag slaat het noodlot toe. Vlak voor Szeged begint de auto zwaar te brommen. Op de parkeerplaats kruipt Ton onder de auto. We verliezen wat olie bij de verdeelbak. Het is niet goed te zien omdat er een grote beschermkap om zit. We vullen de verdeelbak met gekochte smeerolie en rijden langzaam naar Szeged. We vinden de VWgarage maar de werkplaats is al gesloten. We besluiten om vlakbij de garage te overnachten.
De volgende dag staan we al om 0700 uur bij de garage die dan opengaat. We maken een afspraak en een uur later staat de auto boven een inspectieput. Nu is goed te zien dat de ingaande as van de verdeelbak speling heeft. Waarschijnlijk is de asafdichting en het lager beschadigd. De monteurs raadplegen hun boeken. Ook voor hen is dit een bijzondere auto. Na een uur horen we van de chef werkplaats, die Engels spreekt, dat de verdeelbak niet gerepareerd kan worden. Het is een amerikaanse verdeelbak (New Process Gear) en VW repareert deze niet. Wel zal hij kijken of er een vervanging is. We wachten de hele dag en krijgen te horen dat hetzelfde model niet te leveren is. Wel een verbeterd model, maar dan moeten ook alle assen vervangen worden. Dit wordt een duur plaatje en we zien ons al terugkeren naar Nederland. Is dit het einde van onze droom?

Ton belt de ANWB op, want wij hebben een Reis-en Kredietbrief voor deze reis aangeschaft.
De afdeling Voertuighulp buigt zich over ons probleem en de volgende dag worden we teruggebeld. Er is ergens een verdeelbak beschikbaar, maar hun advies is de bak te laten repareren bij een “transmission repair shop”. Een goed idee maar de VWgarage weet geen enkel adres. Erg behulpzaam zijn ze niet.

Diverse mensen komen voorbij en in het Duits of Engels wordt gevraagd waarom wij hier staan. Stefan probeert via zijn kontakten nog reparatie adressen te verkrijgen. Plotseling staat Gabor bij ons. Hij duikt onder de auto en wil wel de verdeelbak eronder uithalen. We besluiten dat morgen, zaterdag, te doen omdat het begint te schemeren en te motregenen.
De volgende dag meldt Gabor zich en samen met Ton is de verdeelbaak in minder dan 2 uur onder de auto vandaan. Nu is goed te zien dat de afdichtingsring defect is en de as wel zo’n 8 mm speling heeft. Gabor heeft connecties met een speciaalzaak in lagers en afdichtingen. Hij neemt de verdeelbak mee in de auto. Even later komt hij terug. Het naaldlager is gedemonteerd en nu is goed te zien dat de naalden zwaar beschadigd zijn en in het lagerhuis zit een scheurtje. De scheur is te lassen, maar het probleem is het lager. Het zijn amerikaanse lagers met afwijkende maten.
Zondag lassen wij een pauze in, of eigenlijk doet Gabor zijn moeder het. Wij worden uitgenodigd voor de lunch en het diner en moeten beloven morgen weer terug te komen.
Maandag nemen wij weer contact op met de ANWB. Wij geven opdracht om een andere verdeelbak te zoeken. Dinsdag krijgen wij het verlossende bericht. De verdeelbak is daadwerkelijk aan te schaffen, maar wij moeten wel van te voren het bedrag overmaken op hun bankrekening. En daar gaat het fout. Achteraf heeft de ANWB een banknummer van de ABN/AMRO opgegeven. Hadden zij het nummer van de Postbank gegeven dan was het bedrag binnen 20 seconden op de rekening van de ANWB gestort. Wij hebben vier dagen moeten wacten en nadat Ton een overzicht van de giro overschrijvingen heeft gefaxt, wordt de verdeelbak pas besteld. Ook hier speelt weer het weekend tegen.
Ondertussen hebben we Szeged beekeken, zijn een paar maal naar het zwembad geweest en hebben (moeten) iedere avond bij Gabor zijn ouders gegeten.

Woensdag 15 augustus ontvangen wij een Sms dat de verdeelbak opgestuurd is. Zelf denken wij dat de bak morgen in Szeged is. Maar ’s middags hoort Ton Gabor al van verre roepen. Tijdens het uitlaten van de hond zag hij een UPS auto richting ouderlijk huis rijden. Hij er direct op af en hij dirigeert de chauffeur om het pakket bij onze camper af te leveren.
Wij pakken snel de doos uit maar onze blijdschap verandert in teleurstelling. Er is een nieuw model verdeelbak geleverd die 7 mm in lengte kleiner is. Ook de ophangpunten zijn anders.
Wij overleggen en besluiten toch om de verdeelbak te plaatsen. De 7 mm is geen probleem omdat de cardanassen schuifbaar zijn. Wel moeten 6 nieuwe gaten geboord worden. Gabor en Ton kopen de volgende dag speciale kobalt boren en dan begint het uitlijnen. Gabor, die van zijn beroep goudsmit is, kan zeer nauwkeurig werken en van de 6 gaten is maar een gat dat een millimeter verschoven is. Ook dit verhelpen we en’middags liggen Gabor, Ton en Gabor’s vader onder de auto. Binnen 3 uur is alles gemonteerd, inclusief de assen, de handrem en de electrische aansluiting.
Ton start de auto en rijdt een klein stukje in de straat, test de keuze mogelijkheden tussen 2- en 4 wielaandrijving. Het ziet er goed uit. Er wordt een uitgebreidere test in destad gemaakt en de wagen trilt niet.. Gaan we toch naar India?
We douchen ons bij Gabor zijn ouders. Ondertussen heeft Anneke een bos bloemen en een grote taart gekocht voor Gabor zijn ouders.
Zij vinden het niet leuk dat we morgen weggaan. Vooral de moeder van Gabor heeft haar uiterste best gedaan. Onze kleren gewassen, elke avond gekookt en we mochten ook daar douchen.

De volgende morgen, 17 augustus, zijn we al vroeg op en om 0700 uur rijden we Szeged uit. Nu kunnen we bij hogere snelheid alles uittesten en het voelt goed aan. De auto trilt niet en het rare bromgeluid wat we in het verleden hadden, is ook weg!
Nu kunnen we onze reis naar India vervolgen.