Guatemala

Het land van de Maya’s.

Zaterdag 1 maart 2014 staan wij aan de grens van Guatemala. Na de nodige grensformaliteiten rijden wij via een smalle en soms kapotte weg naar Santa Elena. Hier pinnen wij Guatemalteekse geld (quetzales) en doen inkopen bij de supermarkt Maxi Despensa. Santa Elena ligt aan het Lago Peten Itza en aan de overkant moeten leuke strandjes zijn. Wij rijden om het meer, maar vinden geen stranden. Later horen wij dat het waterpeil van het meer bijna 3 meter hoger is dan normaal, en de strandjes zijn onder water verdwenen.
Wij vinden in El Remate, aan de weg naar de Tikal ruines, een leuke overnachtingsplek. (N16.59.27/W89.41.30, H=130m)

Wij slapen uit en genieten van ons zondags ontbijt. Pas in de middag rijden wij naar Tikal. Als je na half vier in Tikal binnenkomt, kan je toegangskaarten kopen die voor vandaag en morgen geldig zijn. Bij de ingang van het park komen wij Pauline en Wim tegen. Beiden zijn fotografen en zijn via Zuid Amerika noordwaarts gereden. Wij rijden naar de camping die vlak bij de Maya ruines ligt. Wij gaan direct op pad en bezoeken de Grand Plaza, aan beide zijden afgesloten met grote Maya tempels. Daarna lopen wij naar Tempel VI en genieten bovenop van het uitzicht over het oerwoud. Onderweg komen we spider monkeys en toekans tegen. Als de duisternis invalt, zijn wij terug bij onze camper. Een koude douche spoelt onze vermoeienis weg.

Maandagmorgen lopen wij al voor zonsopkomst door Tikal. Wij hopen dieren te zien, maar dat lukt niet. Later, rond koffietijd, zien we wel weer de apen. Wij bezoeken weer de diverse tempels, zoals Perdido Mundo en Palacio de Ventaduras. Even na tienen zijn wij weer bij de camper en nemen een douche en spoelen onze drijfnatte en bezwete kleding uit.
Wij rijden terug naar Santa Elena en sluiten een autoverzekering af. Daarna rijden wij zuidwaarts naar Poptun. Wij overnachten op een finca (grote boerderij) en kunnen zelfs hier onze E-mail bekijken. (16.18.13/W89.25.13, H=517m)

Wij rijden de volgende dag verder zuidwaarts naar Rio Dulce. Aan de bovenzijde van Lago Izabal moet een waterval zijn, die warm water geeft. In Agua Caliente vinden wij deze waterval die heel warm is. Wij zwemmen onder de waterval, maar de vissen worden blijkbaar door de warmte actief en happen in je rug. Een niet plezierig gevoel. Wij genieten na bij de camper aan de rivier. Een moeder doet de was in de rivier en geeft Anneke haar baby. Overnachten durven wij hier niet en na enig gezoek vinden Finca Paraiso. Deze ligt tegenover de waterval. Omdat het laat is, eten wij in het kleine restaurant. (N15.34.18/W89.11.47, H=14).

Woensdag 5 maart bellen wij Ton zijn ouders om hen te feliciteren met hun trouwdag. Wij nemen de noordkant van het meer. De weg is slecht en wordt alsmaar slechter. Dan is er een file. Een aanhangwagen volgeladen met rietsuiker is omgevallen en blokkeert de smalle weg. Na een half uur is de aanhangwagen aan de zijkant geschoven door een shovel en kunnen wij verder rijden. In een klein dorpje eten wij op het dorpspleintje een lokaal hapje. Daarna rijden wij over een goede weg naar San Cristobal Verapaz. Wij horen een vreemd geluid onder de camper en bij een benzinepomp inspecteren wij de camper. Er is niets te zien en wij willen wegrijden. Iets achteruit en boem. Wij rijden tegen een vrachtwagen op die heel dicht achter ons staat. Ton heeft hem niet gezien in zijn linkerspiegel. Gelukkig neemt de chauffeur het rustig op. Wij laten onze verzekering bellen en na een half uur is er een vertegenwoordiger van de verzekering. Die neemt foto’s van de aanrijding, de verzekeringspapieren en kentekenbewijs. Na vele telefoontjes is alles geregeld en de chauffeur krijgt een bon waarmee hij de schade kan herstellen en wij kunnen wegrijden. Zo keurig geregeld!
Opgelucht rijden wij verder. Het wordt al donker en er is geen camping. Aan het einde van een slechte weg staat een omheinde finca El Tirol. Wij vragen of wij hier voor de poort mogen overnachten. Na heen en weer gebeld, krijgen wij toestemming. Omdat het een belangrijke finca is, is er ook ’s nachts bewaking en die houdt ons ook in de gaten.

Wij vervolgen onze rit westwaarts en rijden een uur lang over een zeer slechte weg. Daarna gaat het over in een geëgaliseerde ongeplaveide weg. Wij rijden naar Nebaj, dat bekend moet staan om zijn bijzondere klederdracht. Veel zien we er niet van, maar de wekelijkse markt is gezellig. Wij rijden door nauwe straatjes terug naar de ingang van het stadje. Hier is hotel Shalom waar we kunnen overnachten binnen de hekken van het hotel. (N15.23.56/W91.08.39, H=1921m)

Wij hebben vannacht weer eens koel geslapen (18 graden). Wij rijden door de bergen naar Momostanango. Deze stad is groter dan wij gedacht hadden, maar de straatjes zijn heel smal. Je moet 3-dimensionaal rijden. Niet alleen links en rechts van de camper is weinig ruimte, maar de overstekende dakjes en lage bedrading, plus de gaten in de weg zorgen dat wij ogen tekort komen. Maar het lukt zonder schade. Wij vinden eindelijk de “riscos”, lavastromen die gestold zijn. Het valt een beetje tegen. Op een graslandje mogen wij overnachten. Plotseling komt een jongen, die wij al ontmoet hadden, met de kreet “candela, candela” ! Wij begrijpen het niet, maar als het donker wordt begint bij ons een lampje (candela) te branden. Wij zien aan de straat allemaal lichtjes komen. Het zijn brandende kaarsen die de mensen bij zich hebben om een processiestoet te begeleiden. Devoot staan wij aan de straatkant en zien het schouwspel aan ons voorbij trekken.

Zaterdag 8 maart 2014 rijden wij door de bergen zuidwaarts naar Lago Atitlan. Soms bereiken wij hoogtes van 3000 meter. Voorbij het plaatsje Solola dalen wij scherp naar Lago Atitlan dat als een spiegel voor ons ligt. Wij parkeren de camper op camping Bahia de Lago bij Panajachel, dat direct aan het meer ligt. De vulkanen aan de overzijde zijn door de lage bewolking niet zichtbaar. (N14.44.51/W91.09.51, H=1551m)

Wij zijn vandaag weer vroeg op pad. De tuk-tuk (motortaxi) brengt ons naar de haven van Panajachel. Hier huren wij een lancha (motorboot) die ons naar de overkant van het meer brengt. In San Juan la Laguna maken wij met een tuk-tuk een rondrit door het dorp. Eerst bezoeken wij een weverij, waar de garens nog met natuurlijke grondstoffen worden gekleurd. Een oude vrouw laat zien hoe een heup weefgetouw wordt gebruikt. Het is een coöperatie van vrouwen die hier kleding vervaardigen en (laten) verkopen. Daarna rijden wij naar een koffieplantage en zien hoe de koffiebonen worden gepeld en gedroogd. Ton komt een Nederlands affiche tegen, die reclame maakt voor Max Havelaar koffie en die hier wordt verbouwd en verkocht. Daarna rijden wij naar een Maya kruidentuin. Leuk om te zien, maar ook in Nederland hebben wij dit soort tuinen.
Via het haventje van San Pedro varen wij naar Santiago Atitla. Een tuk-tuk chauffeur laat ons weer leuke plekjes zien. Zo bezoeken de Mayagod Maximon, de sigaarrokende pop, die steeds op een andere plek in de stad wordt vereerd. Daarna rijden wij naar een uitzichtpunt boven de stad en zien de wasplaats aan de rivier. Uiteindelijk zet hij ons af bij de zondagsmarkt. Ook hier weer Maya’s in hun prachtige kleding.
Wij nemen nog een heerlijke lunch op een terras met uitzicht op de hoofdstraat. Alleen al het bekijken van de bezigheden op straat is en lust voor het oog.
De boot brengt ons in de namiddag terug naar Panajachel. Vandaag is weer zo’n dag geweest waar we intens van hebben genoten.

De volgende dag is een rustdag. Anneke maakt ’s morgens vroeg foto’s van de vulkanen Toliman, Atitlan en San Pedro die aan de andere zijde van het meer staan. ’s Middags komt de bewolking terug en wordt het koeler.
Dinsdag nemen wij de uitgerangeerde gele Amerikaanse schoolbus (hier gebruikt als lokale bus) naar Solola. Voor nog geen 50 cent brengt hij ons, hardrijdend, naar boven. Vandaag is in Solola de wekelijkse markt en de Maya’s van de omliggende dorpen komen hier inkopen doen. Het is een bontgekleurd spektakel. De vele traditionele kostuums maar ook de variëteit en kleur van het fruit en de groente is een lust voor het oog!
Tegen de middag brengt de “chickenbus” ons terug in Panajachel. In de achtermiddag maken wij nog een wandeling langs het meer en bezoeken een vlindertuin en lopen door een stukje jungle waar wij nog spider monkeys tegen komen. Als wij terug zijn op de camping, treffen wij een jong stel (Martin en Trix uit Zwitserland) met hun Toyota Landcruiser. Zij maken een reis van noord naar Zuid Amerika en hebben hiervoor 2 jaren gepland.

Woensdag 12 maart rijden wij naar de oude hoofdstad Antigua. Wij missen onderweg een afslag en via slechte wegen komen wij in Antigua aan. Er is midden in de stad een kampeerplaats voor toeristen ingericht en deze wordt bewaakt door de Tourist Police. En nog gratis ook. Laat in de middag komen ook Martin en Trix aan en parkeren naast ons.(N14.33.19/W90.44.23, H=1566m)

De volgende dag maken wij een uitgebreide stadswandeling. Natuurlijk over de mercado (markt) maar ook door de stad. Antigua heeft vele aardbevingen gehad en de oude kerken en kloosters zijn zwaar beschadigd. Toch geeft die ruines een goed beeld hoe de stad vroeger eruit heeft gezien. ’s Middag kopen wij nog groente en fruit op de markt en laten onze was doen (vandaag nog gereed!). Op de camping treffen wij een ander Duits stel die we al in Mexico hebben ontmoet.
Martin en Trix willen een werkende vulkaan bezoeken en zoeken gezelschap van een 4x4 camper. Wij besluiten om de volgende dag met hun mee te gaan.

Wij proberen de volgende morgen nog informatie te krijgen over de toestand van de vulkaan Pacaya, maar die is tegenstrijdig. Wij rijden naar de vulkaan over redelijke wegen. Maar als wij in de buurt van de top zijn, blijkt de vulkaan niet actief te zijn. Wij draaien om en rijden gezamenlijk verder langs Lago Amatitlan. Er zijn hier geen campings en wij parkeren de beide auto’s op een grasveld bij een kerkje.

’s Nachts voelt Anneke zich niet lekker en ook Ton heeft last van krampen. Martin komt zeggen dat Trix een blaasontsteking heeft en wij besluiten om hier te blijven. Gelukkig knappen wij weer op maar Trix is behoorlijk ziek. Wij hebben goede pijnstillers bij ons en in de nacht voelt Trix zich wat beter.
Wij hebben de oorzaak van het niet lekker voelen ook ontdekt. Het is een tekort aan zout door het overmatig transpireren. Een ORS oplossing verhelpt dit probleem. In het vervolg meer zout gebruiken.

Zondag 16 maart 2014 nemen wij afscheid van Martin en Trix en rijden naar de grens van El Salvador. Bij de grensplaats Valle Nuevo blijkt dat wij niet over de brug naar El Salvador kunnen (te zwaar en te hoog). De paspoorten zijn al afgestempeld, dus wij krijgen weer een inreis stempel. Wij rijden ruim 50 kilometer om naar het zuiden en komen in het dorpje Pedro de Alverado aan. Hier moet de overgang voor onze camper geen problemen zijn, want het barst hier van de trucks met opleggers. Wij laten onze camper uitschrijven, stempelen de paspoorten af en verlaten Guatemala.

Guatemala is een echt Maya land. Overal waar je komt, zie je mannen maar vooral de vrouwen in hun soms fel gekleurde kleding rondlopen. Neem daarbij nog de markten met de veelheid aan groente en fruit en je hebt een prachtig beeld op je netvlies. De hoogtepunten waren de Tikal ruines, Lago Atitlan en de stad Antigua. Maar ook het rijden door het land met zijn prachtige uitzichten en vele vulkanen maken het waard om door Guatemala te rijden.
De bevolking is erg vriendelijk (behalve de oudere vrouwen die gefotografeerd worden) en wij hebben ons nergens onveilig gevoeld. Wel begint de temperatuur een rol te spelen. Overdag is het ruim 30 graden en de luchtvochtigheid in het laagland is hoog.
Ons volgende reisdoel is El Salvador.

Veel leesplezier toegewenst door
Ton & Anneke