Van Progresso naar Chetumal

Op het schiereiland van Yucatan

Vrijdag 31 januari 2014 verlaten wij het havenstadje Progresso en rijden langs de kustweg naar Dzilam de Bravo. Onderweg zien wij mooi gekleurde flamingo’s. Het weer is beter geworden en het zonnetje schijnt weer. In Dzilam overnachten wij.

De volgende dag rijden wij verder over een smalle weg en komen in San Felipe aan de Mexicaanse Golf aan. Wij willen alleen maar het stadje bezoeken, maar er schijnt vanavond een soort dorpsfeest te zijn. Wij parkeren de camper aan de haven en genieten ’s avonds van folkloristische muziek- en dansoptredens. Ook een mariachi band loopt door het dorp en speelt op diverse locaties. Wij willen aan de haven overnachten, maar laat dit nou de hangplek voor de jeugd te zijn. Wij verplaatsen de camper naar de andere kant van de haven, maar daar is het ook niet rustig. Tot 5 uur ’s morgen is er muziek in het dorp! Gelukkig hebben wij oordopjes en kunnen toch nog wat slapen.

Zondag verlaten we San Felip en rijden naar Rio Lagartos. Hier kan je vrij overnachten bij een natuurgebied. (N21.35.46/W88.08.44). Wij blijven hier enkele dagen staan. Ton repareert de beschadigde linkerbovenhoek van de camper met polyester en wij maken een wandeling door de mangrovebossen. Verder lezen, luieren en zwemmen we in de nabij gelegen bron. Ook laten wij de was doen bij een laundry in het dorp.
Dinsdagavond houden wij onze eigen een sunset party op de steiger met een heerlijk glas koude sangria. Een fijn plekje om te relaxen.

Woensdag 5 februari nemen wij de weg door de mangroven bossen naar Los Colorados. Hier is een lagune waar veel flamingo’s moeten zijn. De smalle weg wordt aan de ene zijde begrensd door de Mexicaanse Golf en aan de andere zijde door de lagune. Wij zien veel flamingo’s en parkeren op een dijkje (aangelegd voor de zoutwinning) onze camper. Van hieruit wandelen we naar de flamingo’s die knal roze en rood zijn. Op het dijkje overnachten wij.
Anneke maakt de volgende morgen vroeg mooie foto’s van de flamingo’s die zich tegoed doen aan het voedsel in het water.
Wij rijden verder over de smalle weg en willen naar het volgende dorp, dat weer verbinding heeft met de normale wegen. Maar de weg wordt steeds smaller en de boomtakken reiken over de weg. De spiegels worden ingeklapt en af en toe moeten takken worden afgebroken om de camper er door te laten gaan. Dan verdwijnt opeens de weg in de lagune. Ton verkent het terrein en ontdekt zo’n 700 meter verder weer de aansluiting met de weg. Voorzichtig rijden wij door de lagune en bereiken (achteraf) gemakkelijk de andere kant. Maar de vervolgweg blijft smal met aan beide kanten bomen. Wij horen de takken tegen de camper schuren. Uiteindelijk bereiken wij het dorp. In het dorp bekijken wij de schade. Die valt mee, alleen maar strepen veroorzaakt door de takken.
Wij rijden landinwaarts en bezoeken het stadje Izamal, bekend door zijn gele huizen ( en het bezoek van een paus). Daarna rijden wij verder naar een cenote, cenote Yokdzonot. Een cenote is een toegang tot een ondergrondse rivier, waarin je kunt zwemmen. Omdat het al laat is geworden, overnachten wij vlakbij de cenote.
Wij hebben tot nu toe 75.000 kilometer afgelegd!

De volgende morgen zijn wij de eerste badgasten in deze cenote. Via trappen daal je af naar de cenote, die omgeven is door plantengroei. Het water is heerlijk fris en helder.
Na een uur in de cenote te zijn geweest, rijden wij verder naar de volgende bekende Maya plaats, Chitzen Itza. In het dorpje Piste overnachten wij, met een ander Duits koppel, op het voorterrein van Pyramid Inn. Hier mogen wij naast de Wifi ook het zwembad gebruiken. (N20.41.34/W66.34.57, H=36m).

Zaterdag 8 februari staan wij al om half negen ’s morgen op het terrein van Chitzen Itza. De tempels zijn hier (soms te mooi) gerestaureerd. Wij bezoeken El Castillo, de grootste Maya tempel, maar ook El Coracol, wat een observatorium geweest moet zijn. Op astrologisch gebied waren de Maya’s erg goed. Tegen de middag hebben wij bijna alles gezien. Het begint goed warm te worden en tijd om te rijden. Via de stad Valladolid komen wij bij cenote Suytun aan. Hier is een camping met cenote en een leuk zwembad. De cenote ligt echt diep verstopt onder de grond. Via een lange trap kom je binnen en alleen via een klein gaatje aan de oppervlakte komt licht binnen. Na het zwemmen in de cenote genieten wij van het luxe zwembad in de openlucht en laten ons verwennen met een biertje en een snack aan de rand van dit bad. Een fijn Zwitserleven gevoel! (N20.41.34/W88.34.57)

De volgende morgen genieten wij nog van de luxe van het zwembad en gaan pas in de late ochtend rijden. Wij willen een toneelstuk van en over het Maya leven bijwonen. In eerste instantie rijden wij verkeerd, maar we vinden de plaats. Het blijkt in het openluchttheater te worden opgevoerd waarin een Maya dorp is gebouwd. Ruim 200 personen uit de omgeving doen mee. Van baby’s tot opa’s en oma’s. Het gaat om de rituelen die de Maya’s dagelijks gebruiken en eindigt in een groot dansspektakel. Onder de indruk verlaten wij het terrein. Omdat het al laat is, overnachten wij op het dorpsplein van X’ocen. (N20.35.44/W88.09.56, H=33m)
Het is vandaag een warme en klamme dag geweest.

De volgende morgen inspecteren wij de camper. Omdat wij op heel slechte wegen hebben gereden, kan er wel eens wat lostrillen zoals de rechter buitenspiegel. Ook de uitlaat wordt met een veer weer in positie gezet. Daarna rijden wij via Valldolid over de MEX 180 naar Cancun. In het noorden van Cancun is een camping waar we voor enkele dagen willen overnachten. Hier staat ook het jonge Franse stel met hun in Canada gekochte schoolbus. In Rio Lagartos kwamen wij elkaar ook tegen. Later komt nog een stel Zwitsers de camping op. Ook zij hebben wij al eerder ontmoet in Mexico. Een kleine wereld!

De volgende dag informeren wij naar een uitstapje naar Cuba. Uiteindelijk wordt het niets. Het vertrek is pas over ruim 2 weken en bovendien is de prijs veel hoger dan een uitgebreide reis vanuit Nederland. Terwijl het maar 500 kilometer van Cancun is!
Wij trakteren ons op een uitstapje naar Isla Mujeres, waar we een fiets huren om het eiland te verkennen. Bij een hotel mogen wij, na een kleine donatie, gebruik maken van het strand vlakbij het rif. Hier snorkelen wij en hebben het gevoel in een groot aquarium rond te zwemmen. ’s Avonds drinken wij een Margarita in een barretje langs de straat en eten een goede fish and chips. Pas laat in de avond brengt de veerboot ons terug naar Cancun.
Wij blijven nog enkele dagen op de camping en relaxen met de E-reader binnen ons bereik.

Zaterdag 15 februari rijden wij Cancun uit via de Hotelzone. Achter elkaar liggen/staan de vele hotels op het smalle stuk strand. Wij rijden door langs de Costa de Maya. Aan strandzijde is alles volgebouwd. Wij willen op een camping, maar men vindt ons te groot. Uiteindelijk vinden wij in het plaatsje Akumal een plekje om te overnachten. Met een biertje in de hand bekijken wij vanaf het rotsstrand de zonsondergang.

Zondag rijden wij verder naar Tulum. Ook hier is een hotelzone langs het strand, zodat je moeilijk ergens kan staan. In het natuurpark Biosphera Sian Ka‘aan en vinden wij een kleine camping aan zee. Wij zwemmen in azuurblauw en warm zeewater.
De volgende dag rijden wij verder het natuurgebied in. Er zouden hier mooie stranden moeten zijn, maar we zien aan beide kanten alleen maar bomen. Bovendien is de zandweg heel slecht. Het zit vol met grote en diepe gaten. Bij de brug keren wij om en komen uiteindelijk weer op onze laatste camping uit. Hier treffen wij een ander Zwitsers stel die wij in Cancun hebben leren kennen.

Dinsdag 18 februari rijden wij terug naar Tulum en vinden een toegangsweg naar het strand. Hier parkeren wij de camper. Wij maken een heerlijke strandwandeling en koelen af in het water. Tegen de avond verplaatsen wij de camper en overnachten, met toestemming van de politie, in het laantje bij het strand. (N20.12.10/W87.25.58)

De volgende dag zijn wij al om 8 uur bij de Maya ruines van Tulum. Deze liggen aan de zeekant. De tempels zijn heel anders dan de Maya tempels die wij hiervoor hebben gezien. In plaats van piramidevormig zijn dit rechthoekige gebouwen. Het is een kleine site en na een uur hebben we het gezien.
Wij rijden verder naar Bacalar en overnachten op een camping aan het meer en blijven nog een dag extra staan

Vrijdag 21 februari rijden wij naar Chetumal, vlakbij de grens van Belize. Hier is een mooie camping om ons voor te bereiden om het traject door Belize. Er staat een ander Nederlands stel, Ad en Bernadette, met hun Toyota Landcruiser. Zij komen uit Zuid Amerika en gaan noordwaarts. Bij een biertje wisselen wij informatie uit en luisteren naar elkaars verhalen.
De volgende dagen blijven wij op de camping en koelen lekker af in het zwembad.
Zondagmiddag zien wij de gele Mercedes van Marita en Paul de camping oprijden. Wij zijn samen Mexico binnengereisd en zo te zien gaan we ook samen uitreizen. Na een hartelijk welkom horen wij hun belevenissen in Mexico. Ook voor hen is Mexico een prachtig land om door te reizen. ’s Avonds gaan we met zijn vieren in het restaurant van de camping eten, Wij besluiten om een dag langer hier te blijven en 25 februari gezamenlijk naar Belize te gaan.

Wij zijn bijna 4 maanden in Mexico geweest. Ondanks alle waarschuwingen (vooral van Amerikanen) hebben wij ons nergens bang of bedreigd gevoeld. Wel hebben wij meer van campings gebruik gemaakt. Het echte “Mexicaanse” gevoel kregen wij toen wij Baja California hadden verlaten. De bontgekleurde koloniale stadjes rond Mexico Stad met hun hobbelkeitjes waren een pracht om te zien. Maar ook de dorpen met de Maya indianen, met hun eigen manier van geloven, heeft ons zeer aangesproken. De rondreis door de regenwouden van Chiapas was een genot. Wij hebben veel Maya tempels en piramiden gezien en zijn verbaast over de grootte (en de hoogte) van deze gebouwen.
Eindconclusie: Luister niet naar Amerikaanse waarschuwingen maar trek je eigen plan. Wij hebben genoten van Mexico!
Ons volgende reisdoel is het kleine landje Belize, dat ingeklemd is tussen Mexico, Guatemala en de Caribische Zee.

Veel leesplezier van
Ton en Anneke