Honduras

Vrijdag 21 maart rijden wij in de middag Honduras binnen, nadat wij alle grensformaliteiten in El Poy hebben uitgevoerd. Wij pinnen geld in het eerst volgende stadje. Het zijn “Lempiras”, genoemd naar een Maya krijgsheer die tegen de Spanjaarden vocht. In Santa Rosa de Copan kunnen wij geen camping vinden en zijn genoodzaakt verder te rijden.

Gelukkig komen wij na 40 kilometer een reclamebord met een verwijzing naar een balneario (zwembad) tegen, die 10 km landinwaarts ligt. In een klein dorpje verwijst men ons verder en inderdaad er is een zwembad complex. Alleen hier ook een probleem, wij zijn te hoog voor de toegangspoort. Maar een vriendelijke oude heer heeft de oplossing; hij brengt ons naar de paardenwei tegenover het zwembad. Een familie runt dit zwembad dat gevoed wordt door water uit de bergen. Men is geïnteresseerd in de camper en iedereen wil binnenkijken. Vooral de ene oude heer (de vader van de eigenaresse van het zwembad) is zo verbaasd dat je de gaskraan open draait en een gasvlam kan ontsteken. Geen geknoei met een blok hout op het vuur om te koken.
Wij eten bij de familie en proberen met ons gebrekkig Spaans uit te leggen waarom wij zo reizen. Zij kunnen het niet begrijpen. Wij slapen heerlijk rustig op de paardenwei en de volgende morgen staat de oude heer alweer onze camper te bewonderen.
Als wij afscheid nemen (alleen voor de maaltijd hebben we mogen betalen) krijgt Anneke een groot boeket bloemen van de familie. Wat zijn er toch lieve mensen in deze wereld.

Wij rijden over slechte wegen naar het stadje Copan Ruinas. De straatjes zijn erg smal en een parkeerplek is niet te vinden. Pas als we buiten het stadje zijn, vinden wij een plekje. Wij lopen door dit oude stadje en doen inkopen bij de buurtsuper (heel klein en met een matig assortiment). Wij rijden terug naar het archeologische complex en mogen achter een restaurant overnachten. (N14.50.14/W89.08.51, H=614m)

Zondag 23 maart bezoeken de oude Mayastad Copan. Wij bekijken de beroemde steles (dunne beelden met de geschiedenis in hiëroglyfen vermeld) en bekijken de hiëroglyfen trapopgang van een van de tempels. Ook lopen wij door de tunnels die voor onderzoek onder de tempels zijn gegraven. Wat je ziet valt erg tegen, terwijl je alleen al voor de tunnels al $10 p.p. moet betalen. Eigenlijk valt heel Copan ons tegen. Wellicht zijn wij “tempelmoe” geworden.
Wij maken daarna nog een mooie natuurwandeling langs het complex en ’s middags houden wij siësta.

De volgende dag rijden wij weer terug naar Entrada. Hier doen wij inkopen bij de Despensa Familiar (onderdeel van Walmart/USA). Voor San Pedro Sula slaan wij af en viaVillanueva bereiken wij de waterval van Pulhapanzak. Wij bekijken de grote waterval en koelen af in de rivier. Wij mogen op dit complex, tegen een kleine betaling, overnachten. (N15.01.31/W88.00.06, H=328m)
Vandaag is het weer warm geweest (36 graden), maar het rijden in de camper is lekker met de ramen open.

Dinsdag 25 maart rijden wij door de bergen naar Lago de Yojoate. Dit is het grootste meer van Honduras. Wij vinden een leuk plekje op de Marina Honduyate. Er is Internet en zo kunnen wij onze zaakjes op afstand regelen en alle E-mail bekijken. (N14.51.29/W87.57.17, H=654m).
’s Avonds eten wij “fish and chips”in het restaurant Typisch Engels maar de eigenaar van dit complex is ook een Brit.

De volgende dag zijn wij weer vroeg op pad. Zo ontloop je een deel van de warme dag. Wij rijden naar Comayagu en bekijken dit leuke stadje. Daarna rijden wij om de hoofdstad Tegucigalpa naar het zuiden. Het is bergachtig en soms zitten we weer op 1500 meter. Over een gravel weg rijden wij naar Punta Rotan. Hier zou je bij een politiepost aan het strand kunnen overnachten. Maar wij vinden geen politiepost. Een aardige vissersfamilie nodigt ons uit om op hun terrein te overnachten. Wij nemen een duik in het warme zeewater van de Stille Oceaan. (N15.17.20/W87.30.33, H=18m)

Als wij de volgende morgen Punta Rotan verlaten, geven wij de visser een klein bedrag voor het overnachten. Via een slechte weg, vol met potholes komen wij bij de grensplaats El Espino aan. De douaneformaliteiten zijn chaotisch maar wij kunnen de procedure volgen. Tegen de middag rijden wij Nicaragua binnen.

Ook in Honduras zijn wij maar een korte tijd geweest. Veel heeft het land niet te bieden. De Mayastad Copan viel ons tegen en was in verhouding met de andere Mayasteden in Mexico en Guatemala heel duur. Wel kunnen wij zeggen dat wij de “big six” van de Maya steden hebben gezien (Yaxchilan, Palenque, Uxmal, Chitzen Itza, Tikal en Copan). Honduras is een typisch doorreisland en wij kunnen in ieder geval zeggen dat wij er geweest zijn. Ons volgende land is Nicaragua. Een land met een slechte naam en een verleden waar men nu nog last van heeft. Wij zullen zelf oordelen.

Veel leesplezier vanuit het warme Honduras,

Ton & Anneke