Oman deel 1
Door: Ton & Anneke
Blijf op de hoogte en volg Ton en Anneke
08 Januari 2018 | Oman, Masqat
Via Muscat naar de grens van Jemen.
Woensdag 15 november 2017 rijden we Oman binnen. Wij kopen een visum voor een maand voor $50. Een visum voor een langere tijd is niet te koop, maar het schijnt dat je je visum met een maand kan verlengen op bepaalde plaatsen.
Wij rijden door een kaal landschap naar de kust en overnachten in Hadirah. Onze overnachtingsplek is vlak bij de visafslag en het gebouw heeft de vorm van een omgekeerde dhow (vissersschip). Anneke koopt een visje dat ter plaatse wordt schoongemaakt en gebakken.
We vervolgen onze tocht in de richting van Muscat. Vlak voor de hoofdstad slaan we af naar Rustaq en bezoeken het fort. Oman heeft veel forten gehad om de vroegere karavaan routes te bewaken en veel van deze forten zijn nu gerestaureerd.
Na het bezoek rijden wij naar Nakhl. Hier zijn warmwater bronnen en samen met een ander echtpaar genieten we van het warme water. Via de dadelpalmentuin rijden we naar het fort van Nakhl. Wij blijven hier overnachten en bewonderen het mooi verlichte fort waar we op uit kijken.
De dag temperatuur is de afgelopen dagen aangenaam geworden.
Vrijdag 17 november rijden we weer naar de kust. In het plaatsje Barda vullen we onze watertanks bij de waterfabriek en informeren waar en hoe laat de “bull butting” plaatsvindt. Bull butting is een lokale traditie aan de kust waar 2 forse Brahman stieren elkaar in een primitieve arena proberen weg te duwen. Een gevecht zonder bloed of gewonden. Elke vrijdag vindt dit plaats in een van de kustdorpjes. Vandaag is het in Al Masna'ah, zo'n 25 kilometer verder.
Tegen 4 uur 's middags begint het opeens druk te worden met auto's in het dorp en alle mannen gaan naar de plek vlak buiten het dorp. We aanschouwen het spektakel, al begrijpen we niet wie er nou winnaar is geworden. Het is wel spannend als de stieren elkaar in de richting van het publiek opduwen. Wij hebben meer genoten van de entourage, waar uitsluitend mannen in hun witte tenue op hun meegebrachte stoel of op de grond zitten. Anneke is de enige vrouw en dat baart natuurlijk ook opzien. Het festijn is plotseling afgelopen en de massa keert weer huiswaarts. Wij overnachten vlakbij het dorp.
Vandaag rijden we naar Muscat en bezoeken de prachtige Grand Moskee. De gebedshal ziet er prachtig uit met een enorm tapijt en glanzende kroonluchters. Daarna rijden we naar Qurum Beach in Muscat met een leuke wandelpromenade.
We blijven hier twee dagen staan, zwemmen wat in de woeste zee en gaan 's avonds uit eten in een van de vele restaurantjes.
Maandag 20 november verlaten wij Muscat en rijden naar Nizwa. Vanuit deze stad willen we morgen dwars door de woestijn, Wahiba Sands, een doorsteek naar de zee maken. We overnachten bij het begin van de woestijn in het kleine dorpje Aghabbi.
De volgende morgen prepareren we de camper. De bandenspanning wordt verlaagd naar 2,5 bar (was ruim 4 bar!) en controleren of alles goed vastzit. Na enig zoeken vinden we de trail naar de 1000 Nights camping. Passeren deze en vervolgen onze weg. We hebben geen problemen om door het mulle zand te rijden, mits we maar de sporen van andere auto's volgen. Maar plotseling komen we met een redelijke snelheid in een opgestoven hoge zandduin terecht. De camper maakt een zijdelingse beweging en staat schuin en vast in het zand. Gelukkig zijn we niet omgekiept. We laten de bandenspanning verder zakken tot 2 bar en graven de rechter wielen uit het zand. Dan de speciale zandplaten eronder. Anneke blijf buiten staan en geeft aanwijzingen. Gelukkig krijgen we de camper via zijn achteruit weer uit de zandmassa en Ton kan deze terugrijden op een wat harder gedeelte. Een pak van ons hart dat het gelukt is. We zoeken nog naar andere mogelijkheden om deze grote zandduin te omzeilen, maar vinden geen andere trail. Na zo'n 70 kilometer (halverwege) moeten we omdraaien. Overnachten doen we in de woestijn onder een heldere sterrenhemel.
's Morgens rijden we terug naar Aghabbi en als we de asfaltweg bereiken, pompen we de banden weer op naar 4 bar. We moeten nu een omweg maken, om bij de kustweg te komen. Maar we hebben de tijd en zijn bovendien blij dat we zelfstandig uit het zand zijn gekomen.
We komen bij de kustweg en rijden zuidwaarts in de richting van Jemen.
Anneke is vandaag jarig en we overnachten bij een heel eenvoudig resort aan de kust. Ook Anneke haar verjaardags diner is eenvoudig en bestaat uit rijst, kip en salade. Meer keuze is er niet!
We vervolgen onze reis naar het zuiden en besluiten opeens om toch het eiland Masirah te bezoeken. Wij halen net de ferry van 12 uur die ons in een uur naar het eiland brengt. Al gauw vinden we een aardig plekje om te luieren en te overnachten.
We rijden verder de rit over het eiland. Maar plotseling zien we een groepje auto's met tenten aan de kust. Nieuwsgierig wie het zijn, rijden we er naar toe. Het blijkt een groep Amerikaanse leraren
met hun gezinnen te zijn. Zij geven les in Muscat en omdat het nu een korte vakantie periode is hebben zij besloten hier te kamperen. We worden uitgenodigd om te blijven en 's avonds is er een kampvuur. Er wordt gitaar gespeeld en gezongen en dat alles onder het genot van een echt biertje dat zij in dit land mogen kopen.
De volgende morgen vertrekt de groep, maar geven ons nog een paar blikjes bier en een fles wijn. Na maanden hebben we weer alcohol in onze koelkast! Wij blijven nog op deze plek, maken wandelingen en zwemmen in het wat koelere zeewater.
Zondag 26 november rijden we naar Turtle Beach. Hier moeten schildpadden aan land komen om eieren te leggen. Als we op het beschermde gedeelte aankomen, worden we teleurgesteld. Ondanks de borden rijdt de lokale bevolking over dit strand, gooit zijn afval overal neer en maakt zich niet druk over het milieu. Eigenlijk zijn we boos over deze houding en we rijden terug naar de ferry en nemen de eerste de beste naar het vaste land.
Milieu is een groot probleem in dit soort landen en de bevolking begrijpt niet dat zij hun eigen leefomgeving, vooral met plastic en plastic flessen, aan het vervuilen zijn. Er moet hier nog wel jaren voorlichting en vooral dwingende maatregelen komen om dit probleem op te lossen.
Op het vaste land rijden we naar het plaatsje Duqm en overnachten in de woestijn bij een water vulstation. Hier vullen wij de volgende morgen onze grote watertank.
We willen de Oryx sanctuary in de woestijn bezoeken. Per Email hebben we toestemming gevraagd en gekregen. We komen even na 12.00 uur aan en we moeten wachten tot 4 uur 's middags. De excursie valt eigenlijk tegen. Wij hadden gehoopt de oryx (een soort gemsbok dat met uitsterven is bedreigd) in de open natuur te kunnen aanschouwen. Maar het blijkt dat men midden in de woestijn de oryx en een gazellensoort in grote kampen heeft onder gebracht. Leuk om ze van heel dichtbij te zien, maar we zijn gewend om ze in hun echte en vrije leefomgeving op te zoeken.
Na de excursie overnachten we ergens in de woestijn.
De volgende morgen rijden we dezelfde weg naar de kust terug. We gaan verder zuidwaarts en slaan af naar Wadi Tarif. We laten de banden spanning weer zakken en rijden door de zandduinen en ronden de lagune met bleke flamingo's en andere watervogels. We parkeren de camper tussen de lagune en de zee en nemen een heerlijke duik in het zeewater. We overnachten op deze mooie en stille plek.
Van Wadi Tarif rijden we verder over de kustweg. We komen nu in en bergachtige omgeving dat tot aan de kust loopt. Onderweg moeten we diverse keren stoppen om een camel karavaan voorbij te laten gaan. We overnachten op een parkeerplaats op de berg met zicht op de zee. 's Morgens worden we gewekt door een grote groep camels die onze camper passeren.
We rijden verder zuidwaarts en vinden een mooie baai met strand vlakbij een khor (= afgesloten deel van de zee). Het is zo een mooie plek dat we hier wat langer blijven staan. We zwemmen, maken wandelingen en genieten van de omgeving.
We nemen na een paar dagen afscheid van het mooie plekje en gaan een klein stukje landinwaarts om diverse zoetwaterbronnen te bezoeken.
Zaterdag 2 december komen we bij Salalah aan, de een na grootste stad in Oman. (Muscat is de grootste). Wij zijn nu vlakbij de grens van Jemen. We overnachten aan het strand bij de Khor Rori. Dit water is gescheiden van de zee door een zandweg. Ook hier zien we weer flamingo's.
Zondag proberen wij onze visa te verlengen, maar omdat men hier (weer) een nationale feestdag heeft, is alles tot dinsdag gesloten. Bij toeval vinden we een MAN garage waar we de auto een servicebeurt geven.
Wij rijden de volgende dag nog verder zuidwaarts tot vlakbij de grens van Jemen. In Mugsail bezoeken we spectaculaire kliffen.
Daarna klimmen we weer naar 1300 meter en rijden door een woest en ruig berggebied. Onderweg passeren we een tweetal militaire controleposten. We dalen via een slingerweg af naar zeeniveau en komen aan in Rakhyut en de volgende dag in Dalqut.
We staan weer op een mooi plekje aan het strand. We zien de krabben holletjes graven, vlak voor onze camper. Verder maken we een mooie strandwandeling en genieten van de mooie zonsondergang.
Dalqut wordt ons meest zuidelijke plekje in Oman. Jemen ligt op enkele kilometers hier vandaan. Raar en onbegrijpelijk, dat op dit plekje vrede is, terwijl aan de overkant van de grens oorlog wordt gevoerd.
Tot nu toe is Oman ons zeer goed bevallen. Het landschap is soms woest door zijn bergen, dan weer kaal en dor in de woestijn. Overal kunnen wij vrijstaan en de mensen zijn zeer hartelijk in de omgang. Het geeft ons een prettiger en avontuurlijker gevoel dan in de Verenigde Arabische Emiraten met zijn wolkenkrabbers en 8-baans wegen. Hier in Oman is er rust en heb je soms het gevoel dat de tijd hier heeft stilgestaan.
Veel leesplezier van
Ton & Anneke
-
09 Januari 2018 - 15:10
Gree Oudshoorn:
Zooooo,dat was wederom genieten van t verslag en fotoos!
Dank jullie wel en tot gauw ziens. -
09 Januari 2018 - 19:29
Bob En Anja:
Lieve Ton en Anneke, wat een mooie indruk over Oman. Prachtige foto's. Ontzettend mooi die woestijn. Wat een hachelijk avontuur met jullie camper en het vastzitten in het zand. Gelukkig goed afgelopen. Prettige voortzetting van jullie reis. Groetjes Bob en Anja -
10 Januari 2018 - 21:43
Silvain:
Oman is weer een heel ander land. Alleen het zand en de rotsen zijn hetzelfde gebleven. Oman heeft een rijke geschiedenis als handelsnatie. gekend. Die oryxen zijn volgens mij afkomstig van een Europees fokprogramma. In Oman waren ze uitgestorven. De bedoeling is, dat ze zich uiteindelijk weer in het wild moeten kunnen redden. Wel een spannend avontuur met jullie vastgelopen camper in het duinzand. Momenteel zien we in Nederland beelden van de Dakar rally in Zuid-Amerika. Daar rijden ze veel harder met trucks. Als het tegen zit, zie je die trucks hulpeloos op hun kant in het zand liggen. Rond deze tijd zullen jullie wel voor een tussenstop in Nederland zijn. Wellicht zien we elkaar dan weer. -
11 Januari 2018 - 04:21
Francoise:
we hebben weer echt genoten en zijn zo blij
dat jullie alles zo leuk beschrijven.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley