Ethiopië 2

5-daagse rondreis door het stammengebied in de Omo Valley.

Maandagmorgen worden wij opgehaald voor onze tocht naar het stammengebied.. De jeep is volgeladen met tent, matrassen en kookgerei. Solomon is onze gids en hij spreekt goed Engels. Het eerste bezoek is aan een van de Mursi dorpen dat in het Mago NP ligt. Dit dorp wordt minder vaak bezocht door reisorganisaties, maar toch staan de vrouwen ons in vol ornaat en met schotel in de onderlip op te wachten. Wij maken een rondgang door het schamele dorp en maken foto's. De personen die gefotografeerd worden, vragen hier wel geld voor. Een foto kost 5 Birr p/p (minder dan 20 eurocent) en is hun enige manier om aan cash geld te komen.

Wij rijden weer terug naar Jinka en halen de kok op. Die heeft zo een moeilijke naam, dat wij hem maar Rain noemen, want dat schijnt de vertaling van zijn naam te zijn.
Wij rijden naar Turmi via asfalt- en later zandwegen. In Turmi is het weekmarkt en de Hamar stamleden doen hier hun inkopen. De vrouwen hebben hun haar met gekleurd klei ingesmeerd en in een soort staartjes gevlochten. Ook hier maken wij weer veel foto's en natuurlijk moet er af en toe voor betaald worden. Maar Anneke is inventief en maakt soms meerdere foto's voor 5 Birr.
's Avonds rijden wij naar een klein Hamar dorp en overnachten bij Donna op haar erf naast de hut en vlakbij de kraal met geiten. Onze tent wordt door de begeleiders opgezet en Rain kookt een heerlijk 3 gangen menu, bestaande uit pittige soep, pasta met groente en als toetje passievruchten. 's Avonds komen de kinderen langs en Ton speelt spelletjes met ze. Natuurlijk moeten ze ook aan de haren van Ton zijn armen trekken. Hun vaders en broers hebben niet zo een haargroei over het lichaam.
Als het donker wordt gaan we letterlijk met de kippen op stok, maar wel in onze tent. De begeleiders slapen op hun koeienvellen in de open lucht.

Het regent als wij opstaan. Rain heeft een lekkere omelet klaargemaakt. Wij rijden nu naar de Kara stam, die aan de Omo rivier leeft. Wij staan hoog op de klif met uitzicht op de Omo rivier die hier een bocht maakt. De Kara stam is bekend om zijn verfversiering op hun lichaam. Ook hier maken wij weer veel foto's. Een lokale gids neemt ons mee door het dorp en laat ons het alledaagse leven zien. Wij maken op eigen gelegenheid in de namiddag nog een wandeling in de omgeving en zijn al gauw weer door de kinderen omgeven. 's Avonds drinken wij een biertje bij een van de hutjes, terwijl Rain weer een goede maaltijd bereidt. Ons tentje is zo gezet, dat we een mooi uitzicht over de Omo River hebben.

De volgende morgen ontbijten wij met uitzicht op de Omo River. Het geeft een beetje een feodaal gevoel. Wij rijden verder naar het stadje Omerate. Hier moeten wij ons paspoort tonen, want wij zijn vlakbij de Keniaanse grens. Een uitgeholde boomstam brengt ons over de Omo rivier naar de overkant. Hier woont de Dassenach stam. Een lokale gids en Solomon begeleiden ons. De bevolking is wel opdringerig, want iedereen wil op de foto. Gelukkig houdt de gids ons goed in de gaten. Ook hier weer prachtig versierde vrouwen en meisjes, maar ook mannen met uitzonderlijke kapsels van klei.
In de namiddag rijden wij terug naar Turmi en maken zelf nog een wandeling door het stadje. Wij hebben veel bekijks, want we zijn de enige blanken.
Vannacht hoeven wij niet in de tent te slapen, want er is een hotelkamer voor ons besproken. Eindelijk een fatsoenlijke douche en wij hoeven vandaag niet achter een bosje onze behoefte te doen. Alhoewel dat laatste toch ook een bepaalde avontuurlijkheid inhoudt.

We worden de volgende morgen al vroeg wakker door de harde regen dat de hele ochtend aanhoudt.
Als de regen minder wordt, rijden wij naar het plaatsje Key Afar. Hier wordt ook een weekmarkt gehouden, maar deze valt letterlijk in het water. Met Solomon schuilen wij in een uit lappen plastic opgetrokken cafeetje op de markt en drinken een zoete thee. De locals drinken zelfgemaakt bier dat uit een morsig plastic vat in een literfles wordt overgegoten.
Ondanks de regen rijden wij toch naar een Arbore village. De weg erheen is slecht, maar gelukkig stopt de regen.
In de Arbore village hebben we veel bekijks. Deze stam ligt ver van de bewoonde wereld en er komen weinig toeristen. Wij bekijken een hut die op een totaal andere wijze dan de andere stammen is gebouwd. Ton wordt al gauw “baba” genoemd en 's avonds proberen we met een stel oudere mannen te praten. Met handen en voeten en foto's van onze kinderen en kleinkinderen op de telefoon lukt het. Baba is vader en Essi is opa.
Als wij 's avonds in ons tentje liggen horen wij in de verte een ritmisch gezang.

De laatste dag van onze tocht ontbijten wij buiten onder toeziend oog van de oudere mannen en de jeugd. Wij rijden weer ruim 50 kilometer over een hobbelig zandpad en via het asfalt komen wij weer in Turmi. Via Turmi rijden we naar Jinka en bezoeken onderweg nog een Banna familie. De Banna's lijken erg veel op de Hamar stam. Wat wel opvalt dat de jongeren speldjes en andere versiering in hun haar dragen.
Even na de middag worden we keurig afgezet bij de camper, die we bij het Eyob Hotel hebben achtergelaten.

De vijf dagen zitten erop. Wij hebben geen spijt dat we op deze wijze de stammen hebben bezocht. Niet even een half uurtje ergens zijn en foto's maken, maar ook de achtermiddag en avond in het dorpje verblijven en slapen. 's Nacht wakker worden omdat een paar ezels vlakbij de tent aan het balken zijn en 's morgens bij het ontbijt de geiten weer uit de kraal zien komen. Ook hebben wij genoten in het Arbore dorpje toen de oudere man trots met zijn kleinkind bij ons kwam zitten.
Een prachtig avontuur!

Veel leesplezier,
Ton & Anneke