Botswana

Zondag 27 maart 2016 verlaten wij Livingstone en rijden naar de grens van Botswana aan de Zambezi rivier. Wij passeren tientallen vrachtwagens die op de oversteek staan te wachten. De pont kan maar 1 vrachtwagen per keer meenemen. Gewone auto's en ook wij hebben voorrang. In het haventje worden alle formaliteiten door de Zambiaanse autoriteiten snel afgehandeld en kunnen wij hier ook een vaarbiljet kopen. Na enige controles van de afgestempelde documenten mogen wij vooraan op onze beurt wachten. Dat duurt wel even, want de aankomende pont heeft problemen met zijn besturing als hij naar de kant vaart en ramt de reserve pont. De schade valt mee en wij mogen na een uur op de daarop volgende pont aan boord rijden. De overtocht is maar kort en na 15 minuten zijn wij in Botswana.
Hier worden ook alle documenten voorzien van een stempel en kunnen wij een verzekering voor de camper afsluiten. Wij rijden door naar Kasane en doen hier nog wat inkopen en pinnen Botswaanse Pula's. Wij overnachten op de camping van Chobi Safari Lodge aan de Zambezi.

De volgende dag rijden wij naar de ingang van het Chobi NP. Wij hebben geluk als wij onze toegangsbewijzen kopen. De juffrouw rekent voor onze camper het tarief van een personenwagen. Een personenwagen betaalt, omgerekend 4 Euro per dag, een vrachtwagen betaalt 20 maal zoveel en hoort 80 Euro (echt waar) te betalen. Wij houden ons verder van de domme en rijden het park in. De wegen zijn smal en zanderig, maar zijn berijdbaar. Al gauw zien wij de eerste kudde olifanten. Later zien wij zebra's, giraffen, kudu's, aasgieren, jakhalzen en impala's. Maar vooral veel olifanten. Wij schatten dat wij deze dag ongeveer 200 olifanten hebben gezien en soms van heel dichtbij. Het is de hele dag genieten want overal zie je wel wild. Bekijk de foto's maar.
Laat in de middag verlaten wij het park via een andere “gate” en rijden terug naar een camping net even buiten Kasane.

's Nachts hebben wij een enorme onweersbui met harde slagregens. Gelukkig blijkt de reparatie aan het grote luik afdoende te zijn en blijft alles droog.
Wij rijden verder Botswana in over een lange rechte weg richting Nata. Onderweg krijgen wij een veterinaire inspectie (koelkast wordt geinspecteerd op vers vlees) en moeten wij al onze schoenen in een vies badje met vloeistof dompelen. De camper moet door een waterbad rijden en dan mogen wij verder. Wij zien op diverse plekken langs de weg de olifanten in het bos lopen.
Wij rijden naar Elephant Sands Lodge en ontmoeten een Nederlands stel, Pim en Marcella, die een kleine camper gehuurd hebben. Tegen de avond is er even beroering op het kamp. Een olifant loopt dwars over het terrein naar de waterpoel met een uitdrukking op zijn snuit van “ik weet de weg wel”!
's Avonds nodigen wij Pim en Marcella uit en horen wij elkaars verhalen aan bij een goed glas wijn.
Zij vertrekken de volgende morgen, maar wij blijven hier staan in de hoop nog meer olifanten te zien. Dat valt tegen, want de olifanten blijven net langs de rand van de camping en gaan niet naar de waterpoel vlakbij het restaurant.

Donderdag 31 maart rijden wij via een redelijke asfaltweg naar Nata. Onderweg zien wij weer een paar olifanten langs de kant van de weg. Het dorpje Nata stelt niet veel voor en wij moeten naar winkeltjes zoeken om onze voorraad aan te vullen. Wij rijden door naar Birds Sanctuary maar worden geadviseerd om het park niet binnen te rijden. De wegen zijn zeer nat. Een paar 4x4 jeeps die na ons komen, durven het ook niet aan. Wij rijden terug in de richting van Nata en overnachten op de camping van Nata Lodge. Het is warm en het zwembad biedt voldoende afkoeling.

Als wij Nata willen verlaten, blijkt dat achter het benzinestation nog fatsoenlijke winkeltjes zijn en zelfs een bank waar wij kunnen pinnen. Gek dat de dorpsbewoners ons hier niet naar toe hebben gestuurd?
Wij rijden op de hoofdweg naar de grote plaats Maun. Onderweg rijst het plan om de Nxai Pans te bezoeken, die vlak aan de hoofdweg liggen. Bij de ingang van het park hebben wij weer geluk. Ton laat de “permit” van het vorige park zien met de hoop dat wij weer voor het lage bedrag voor de camper moet betalen. De man bestudeert ernstig de papieren met stempels en zegt dat wij ons in het bezoekersboek moeten inschrijven. Daarna mogen wij zonder te betalen verder rijden. Wij zijn verbaast maar ook blij. Dat scheelt ons bijna 100 Euro, want zo duur zijn de parken hier.
Wij rijden over mulle zandwegen, maar de camper heeft hier geen moeite mee. Wij zien weer heel veel wildlife. Het is weer genieten.
Achter in de middag verlaten wij het park. Een camping is hier niet in de buurt. Wij zoeken een zijweg op en vinden een rustige plek om te overnachten. De impala's lopen in de buurt van de camper.

De volgende dag rijden wij door naar Maun. Hier zien wij geen olifanten langs de weg, maar wel loslopende geiten, koeien en ezels. Diverse malen moeten wij afremmen om een aanrijding te voorkomen. In Maun doen wij boodschappen en toppen onze diesel weer op. Wij vinden even buiten Maun de Audi camping. Wij informeren naar de mogelijkheid om met de eigen camper het Moremi NP of het Kwai gebied te bezoeken. Het wordt ons niet gemakkelijk gemaakt. Eerst moet je de campings voorboeken en dan pas kan je een permit bestellen. Nu wil men wel kijken naar onze camper en dan wordt het een duur plaatje. Een toevallig voorbijkomende gids biedt aan om met zijn auto naar het Kwai gebied te rijden en de dag daarop de Okavango delta per boot te bezoeken. Wij komen tot een redelijke deal en spreken af dat wij maandag en dinsdag de tochten zullen ondernemen.
De zondag houden wij een rustdag met lezen, luieren en nemen een duik in het zwembad.

Maandag 4 April worden wij om 5 uur in de morgen opgehaald door de gids met de mooie naam Al Son. Hij rijdt voorzichtig en dat is nodig Op diverse plekken liggen of staan ezeltjes op de weg en in het donker zijn ze amper zichtbaar. Even na 8 uur rijden wij het Kwai gebied binnen. Het is hier echt Afrikaans steppen landschap. Wij zien weer veel olifanten, nijlpaarden in poeltjes, zebra's en een paar tsesebe's (de snelst rennende antilope). Als klap op de vuurpijl ontdekken wij een luipaard die uitrust op een dikke tak van een boom. Anneke maakt mooie foto's van dit imponerende dier.
Wij zijn pas tegen de avond terug op de camping, waar het heeft geregend.
Het was vandaag een hele lang dag geworden met veel wildlife.

De volgende dag haalt Timmy de gids ons op voor een vaartocht door de Okavango delta. Met nog een Australisch echtpaar rijden wij naar het gebied over zeer hobbelige wegen. Ons vaartuig is een “mokoro”. Oorspronkelijk een lange smalle boot die uit een boomstam is gehouwen. Tegenwoordig gebruikt met polyester mokoro's omdat de levensduur van een houten boot 5-7 jaar is en een boom bijna100 jaar nodig heeft om te groeien. Vandaar het verbod om nog houten mokoro's te maken.
De mokoro wordt voortbewogen met een lange houten pole (vaarboom). Onze poler is een jonge Bosjesman en vertelt veel over de Delta. De serene rust door de rietvelden en de plassen met lelies doet ons goed. Ook maken wij een uitgebreide wandeling over een van de eilanden en zien weer zebra's, giraffen en gnoes. In de middag gaan wij weer terug en zien nijlpaarden onderweg. Met een grote boog vaart onze “poler” om deze beesten heen. De chauffeur brengt ons weer, na een hobbelige rit, terug naar de camping. Het bezoek aan de Okavango Delta is de moeite waard en in het restaurant van de camping genieten wij nog na bij een biertje en een lekkere maaltijd.

Woensdag 6 April gaan wij weer op de rit en rijden richting Palapye. Het ziet er donker uit en af en toe hebben wij een regenbui. Wij overnachten bij Rakops River Lodge op het parkeerterrein. Het kampeerveld is te modderig.
De volgende dag vervolgen wij onze rit en komen aan bij de Rhino Sanctuary. Hier boeken wij voor de volgende dag een game drive. Op de camping kunnen wij niet tot de aangewezen campingplek komen, omdat de lage bomen de toegang versperren. Dan maar in het begin van de toegangs laan parkeren. Het is vandaag een kille, regenachtige dag met veel wind. De temperatuur is niet boven de 18 graden gekomen en dat vinden wij heel koud!

De volgende dag maken wij een 2 uur durende gamedrive. De gids doet zijn best om de witte neushoorns op te sporen. Lopend volgen wij de sporen en ontdekken de neushoorns in het struikgewas. Van een redelijke afstand zijn ze al groot en kolossaal. Goede foto's van deze dieren kunnen wij niet maken, omdat het te gevaarlijk is om nog dichterbij te komen. Maar wij hebben ze gezien.
Het is nog steeds kil als wij weer bij onze camper aankomen. Wij rijden verder via Serowe naar Palapya en vinden een plekje bij Itumela Camp waar wij een paar dage willen staan. Wij hebben hier internetverbinding en kunnen weer onze Emails verzenden en ophalen.

Zondag 10 April rijden wij weer zuidwaarts en via gravelwegen komen wij in Bobonong aan. Wij kunnen geen camping vinden en rijden verder. In het plaatsje Malatau mogen wij in het dorpje overnachten.
De volgende dag worden wij uitgezwaaid door de mensen van het dorp en rijden over een asfaltweg naar het Tuli Block. Dit uitgesleten gebergte vormt de grens tussen Botswana en Zuid Afrika. Wij slaan aan het einde van de asfaltweg linksaf over een gravelweg door het gratis natuurpark. Wij passeren een brede en deels drooggevallen rivier met steile kanten. De camper trekt ons zonder problemen omlaag en later weer omhoog. Wij zien weer veel wildlife, maar geen olifanten. Wij rijden tot wij niet verder kunnen en draaien om. Op een zijweg bij een grote baobab boom overnachten wij clandestien. Bij gebrek aan een camping is dit onze enige mogelijkheid.

Wij vervolgen onze weg door het Tuli Block en zien plotseling een grote olifant op een rotsblok staan. Later zien wij nog meer olifanten. Als wij naar de camping aan de Limpopo rivier rijden, wordt de weg bijna versperd door een kudde olifanten. Ze laten duidelijk blijken wie hier de baas is.
Wij blijven 2 dagen op de camping van Limpopo River Lodge staan en zien 's avonds de nijlpaarden in de rivier voorbijkomen. Voor zekerheid maken wij maar een kampvuur, zodat deze dieren 's nachts niet te dicht bij de camper komen grazen.

Donderdag 14 April rijden wij over een hele slechte weg (model wasbord) richting de grensovergang naar Zuid Afrika. Onderweg hebben wij weer een veterinaire controle met een hele chagarijnige controleur. Zijn stemming wordt er niet beter op als hij geen vlees bij ons in de koelkast kan vinden. Blijkbaar had hij gehoopt wat in beslag te kunnen nemen bij deze buitenlanders. Nu heeft hij geen vlees bij zijn maaltijd?!
Wij blijven enkele dagen op de camping van Kwa Nokeng Lodge en doen wat onderhoud aan de camper. Diverse boutjes zijn losgetrild door de rammeling op de slechte wegen en wij hebben ook een kleine koelwaterlekkage,. Een slag is doorgeschuurd. Met tape, een extra stuk rubber en een waterklem dichten wij het lek provisorisch. Gelukkig is een benzinestation vlakbij de camping en hier kunnen wij koelmiddel kopen en het koelwatersysteem optoppen. In Zuid Afrika maar bij een garage een nieuwe slang laten monteren.
Zondag is de laatste dag op deze camping en houden onze laatste rustige dag hier. Morgen verlaten wij Botswana en rijden naar Johannesburg. Hier mogen wij onze camper stallen bij Afrikaanse vrienden die wij onderweg hebben ontmoet. Zoals zo vaak gezegd; wat zij er toch lieve mensen op deze wereld.

Het bezoek aan Botswana is ons zeer goed bevallen. Dat komt natuurlijk door de vele dieren die wij hebben gezien. Vooral het aantal olifanten in Chobi NP, lopend en spelend in het water was een lust voor het oog. Ook het bezoek aan het Kwai gebied (vlakbij Moremi NP) was prachtig. Het lijkt op een plaatjesboek met zijn prachtig bush landschap met daarin de dieren. Het bezoek aan de Okavango Delta was apart door zijn stilte en de schoonheid. Ook hebben wij weer overal vriendelijke mensen ontmoet die naar ons zwaaien en lachen. Kortom, Botswana is een heerlijk reisland. Jammer dat de natuurparken voor grote campers (type vrachtwagen) zo ontzettend duur zijn.

Wij gaan ons voorbereiden op onze reis naar Nederland. 25 April komen wij voor 6 weken naar Breezand. Wellicht ontmoeten wij elkaar.

Veel leesplezier,
Ton & Anneke