Zambia

Donderdag 10 maart 2016 steken wij de grens over van Namibië naar Zambia. Aan de Namibische zijde verloopt alles snel en eigenlijk ook aan de Zambiaanse zijde. Wel moeten wij diverse formulieren invullen en betalen voor de visa ($50 p.p.), autoverzekering voor een maand en de carbon tax. Wij denken alle paperassen te hebben, maar dan moeten wij bij de eerste slagboom nog een soort gemeentebelasting betalen. Bij de volgende slagboom worden de papieren gecontroleerd en nu blijkt dat wij het road tax formulier niet hebben. Wij gaan weer terug naar het douanegebouw en vragen om het road tax formulier. Dat blijkt $80 te kosten. Wij vertellen de ambtenaar dat wij niet zover door Zambia gaan rijden en dat wij gelezen hebben dat het ongeveer $20 kost. Na ruim een kwartier te hebben gewacht (en de ambtenaar heeft getreuzeld) krijgen wij een road tax formulier waarop staat dat wij via de hoofdstad Lusaka weer naar Botswana zullen gaan. Dit kost dan $20. Alles bij elkaar zijn wij $180 kwijt. Welkom in Zambia.

Als wij de grens over zijn, hebben wij het gevoel echt in Afrika te zijn. Armoedige hutjes langs de weg, de weg vol gaten, amper winkeltjes en veel mensen op straat.
Wij overnachten in het grensplaatsje Sesheke bij Brenda's Camp.

Wij blijven een dag langer staan bij Brenda's Camp. Het heeft vannacht enorm geregend en het grote luik vertoont een lekkage. Wij gaan het dak op en constateren een scheurtje in een van de opstaande randen. Vermoedelijk heeft een dikke tak veel kracht op dit punt uitgeoefend en is een scheurtje ontstaan. Wij kitten de hoek af en hopen dat hiermee het luik weer waterdicht is.

Wij verlaten zaterdag 12 maart Sesheke en pinnen geld nabij de grensovergang. Wij rijden langs de rivier de Zambezi in de richting van Mongu. Halverwege steken wij de Zambezi over met een gammele veerboot die er ruim een half uur over doet. Daarna rijden wij verder en overnachten bij een hotel in Senanga. Wij kijken uit over de Zambezi met zijn moerasgebieden en zien de locals in slanke bootjes varen.

Zondag rijden wij verder naar de wat grotere plaats Mongu en maken een kleine wandeling rond om het haventje van deze plaats. Mongu is het centrum van de Lotzi bevolking en hun koning (litunga) heeft hier vlakbij een soort paleis. Ook dat bezoeken wij, maar wij mogen niet naar binnen. Wel horen wij vanuit een nabij gelegen kerkje mooie liederen en gaan kijken. De dienst is blijkbaar afgelopen maar het koor blijft zingen. Wij worden als het ware naar binnen geduwd en mogen alles bekijken en aanhoren. Een mooie belevenis.
Wij overnachten op het terrein van het Greenview Guesthouse even buiten het plaatsje Mongu.

De volgende dag bezoeken wij het andere paleis van de litunga in het plaatsje Lealui. Er is pas een weg aangelegd door het drassige gebied en wij mogen de nog niet geopende weg gebruiken. Onderweg zien wij de smalle bootjes door de rietvelden varen en een groep vrouwen is bezig om stenen uit het water te verzamelen. De stenen worden later kapot geslagen en als steenslag voor vele doeleinden verkocht.
In het dorp Lealui worden wij door een mevrouw naar het “paleis” van de litunga gebracht. Het blijkt dat wij toestemming moeten hebben van de kotu (= hofhouding). De kotu bestaat uit induna's en dat zijn een soort raadsheren of ministers van de koning. Deze zetelen in een open maar overdekte ruimte bij het paleis. Nou ja zetelen is een groot woord, want de stoelen waarop zij zitten zijn gammel en versleten. Ton moet een schriftelijk verzoek indienen en de secretaris vertaalt het verzoek aan de induna's. Een van de induna's houdt een kleine toespraak die door de secretaris wordt vertaald. Na ruim een half uur krijgen wij toestemming voor de bezichtiging van het paleis. Een lid van de kotu begeleidt ons. Alleen mogen wij de buitenzijde van het wat vervallen paleis bekijken. Veel stelt het niet voor, maar de rituelen vooraf maken toch wel indruk op ons.
Wij rijden weer terug naar Mongu en overnachten weer bij het Greenview Guesthouse.

Dinsdag 15 maart rijden wij via Kuoma naar het Kafue National Park. De weg naar het park is bijzonder slecht, vol met gaten en soms is het asfalt compleet verdwenen. Wij hoeven voor het park niet te betalen, zolang je maar de snelweg gebruikt die dwars door het park loopt. Veel wild zien wij niet. Wel een soort ooievaar rode snavel en een gele bef. Later zien wij nog sabel antilopes.
Wij willen even buiten het park overnachten bij Mukabi Safari Lodge, maar de manager vertelt ons dat het kampeerterrein is gesloten. Ook op het parkeerterrein mogen wij niet staan. Jammer dat de Nederlandse eigenaar niet aanwezig is. Wellicht had hij anders besloten. Wij rijden naar het terrein van een schooltje vlakbij de lodge en hier mogen wij overnachten. 's Avonds komen jakhalzen en impala's nieuwsgierig kijken.

De volgende morgen worden wij om kwart voor zeven (!) gewekt door de schoolbel. Een jongen bedient de bel en probeert ons ook wakker te krijgen. En dat lukt! Als wij even later wegrijden, zien wij een grote olifant het bos inlopen op nog geen 200 meter van de school!
Wij rijden nog door een deel van Kafue NP maar zien geen wild. De weg naar de hoofdstad Lusaka is weer slecht. In de buurt van de hoofdstad wordt het verkeer intenser en de hoeveelheid rookgassen ook. Wij vragen ons af of deze vrachtwagens ook “carbon tax” moeten betalen, net zoals de buitenlanders?
Wij bereiken Lusaka zonder problemen. Onderweg naar Lusaka zijn wij vele malen door de politie aangehouden. Altijd een vriendelijk praatje en nooit hebben zij naar onze road tax papieren gevraagd. Wij hadden road tax voor de korte afstand naar Lusaka betaalt, maar hebben de lange route genomen. Toch weer $60 verdient!

Wij overnachten de volgende dagen op camping Eureka aan de zuidkant van Lusaka. De zebra's, impala's en giraffen lopen hier over de camping en de zebra's komen bijna tot aan de camper.
Wij laten ons de volgende dag met lokaal transport (14 man/vrouw in een soort volkswagenbusje) naar Lusaka brengen. De stad stelt niet veel voor, maar wij hebben wel een indruk gekregen van de armoede dat hier heerst. Het minibusje brengt ons weer terug voor een bedrag van nog geen 60 cent per persoon.
De volgende dag luieren wij lekker op de camping en krijgen weer bezoek van de zebra's.

Zaterdag 19 maart rijden wij via de Great Eastern Road in de richting van Mozambique. Het is een heuvelig landschap en in de middag bereiken wij het dorpje Mpanshya. Hier heeft onze lieve buurvrouw Machteld gewoond. Haar vader was als arts verbonden aan het missie ziekenhuis. Wij overnachten vlakbij het ziekenhuis, want morgen willen wij een van de oudst aanwezige nonnen ontmoeten.
Zondagmorgen ontmoeten wij Sister Sabina (een Poolse non) bij het verlaten van de kerk. Zij kent de Nederlandse familie niet, want zij is pas in 1983 hier gekomen. Wel laat zij vol trots het hele ziekenhuis zien en mogen op kraambezoek bij de net bevallen vrouwen, waarvan er twee een tweeling hebben. Daarna lunchen wij met de nonnen en worden ook rondgeleid over de grote kleuterschool. Wij zijn erg onder de indruk van het werk van deze nonnen. Op deze manier komt Ontwikkelingshulp zeer goed terecht.
Wij rijden laat in de middag terug en blijven 2 dagen vlak voor Lusaka bij Pioneers Camp staan.

Maandag 22 maart rijden wij dwars door Lusaka in zuidelijke richting. Onderweg doen wij boodschappen bij de Spar. Alleen mogen wij geen bier kopen, want het is nog geen 10 uur geweest!. Het is weer een heuvelachtige weg die soms op 1000 meter en dan weer op 1300 meter ligt.
Wij overnachten even buiten Choma op de Gwemba Safari Lodge.

De volgende dag rijden wij in een ruk naar Livingstone om de beroemde Victoria watervallen (Vic Falls) te bezoeken. Bij de Tourist Info krijgen wij te horen dat vrijdag en zaterdag een cultureel festival plaatsvindt met dansoptredens van groepen uit het hele land en ook andere landen. Wij besluiten een aantal dagen te blijven. Het Jollyboys Backpackers Hostel is vlakbij en wij mogen op het afgesloten parkeerterrein overnachten.
Wij bezoeken de volgende dag de Vic Falls. De waterval is op volle sterkte. Vanaf ver zie je de waterwolk al boven de waterval hangen. Tijdens ons bezoek stuift het water naar alle kanten en bij de passage van de voetbrug worden wij drijfnat. Gelukkig droogt het snel en bij de afdaling naar de Boiling Pot (een grote draaikolk in de rivier) zijn we al weer droog. Tijdens deze wandeling komen wij grote groepen baboons (= bavianen) tegen.
Vrijdag en zaterdag bezoeken wij het cultureel festival. Op de eerste dag raken wij zelfs verzeild tussen de VIPS (ministers, ambassadeurs etc.) en krijgen wij een keurige plek en worden voorzien van frisdrank!
De dansen van sommige groepen zijn spectaculair en hoewel wij op zaterdag een soort herhaling krijgen, blijft het ons boeien. Het zijn vermoeiende maar ook leuke dagen in Livingstone.
Een mooiere afsluiting van ons bezoek aan Zambia kunnen wij niet hebben.

Wij hebben een fijne tijd gehad in Zambia. Wel hebben wij de dieren gemist. De parken hebben een minder goede infrastructuur en je kan er niet zo makkelijk met de camper door rijden. Men gaat er vanuit dat je bij een (dure) lodge boekt en dat deze de rondritten verzorgd. Voor ons is het een te dure aangelegenheid. Bovendien is het nu nog de regentijd en dat maakt de toegankelijkheid van de parken erg moeilijk.
Het bijzondere bezoek aan het hof van de litunga (= koning van Barotseland) en het bezoek aan de Victoria watervallen en het cultureel festival waren de mooie momenten waar wij later nog vaak aan zullen denken..
Ook het bezoek aan de missiepost met het ziekenhuis in het dorpje Mpanshya heeft veel indruk op ons gemaakt.

Wij gaan ons nu weer opmaken voor het volgende land en dat is Botswana.

Veel leesplezier van
Ton & Anneke