Van Amsterdam naar Baja California/Mexico

Na ruim een maand thuis te zijn geweest, begint ons nieuwe avontuur weer. In Nederland hebben wij genoten van de kinderen en de kleinkinderen, familie en vrienden. Het hoogtepunt was de viering van Ton zijn verjaardag met alle kinderen en kleinkinderen in het restaurant.

Donderdag 31 oktober 2013 vertrekken we in middag naar Phoenix/USA via Detroit. De vlucht verloopt voorspoedig en ’s avonds om half tien brengt de taxi ons naar de “storage” waar onze camper staat. De camper start direct en wij rijden naar het park in de buurt om te overnachten. Bij het uitpakken van de koffers blijkt die van Anneke te zijn geïnspecteerd. Logisch, want de meegenomen schrokdempers zagen volgens ons via het scan apparaat uit als gevaarlijke wapens.

De volgende dag doen wij de noodzakelijke boodschappen en rijden daarna naar Sun City. Dit is een stad die tegen Phoenix is aangebouwd. Hier bezoeken wij Francoise en Gary die wij tijdens onze vorige reis hebben ontmoet in een van de Nationale Parken waar zij werkten. Het is gezellig en vooral Francoise vindt het fijn om Nederlands te praten. Wij overnachten in onze camper achter hun huis.

Zaterdag 2 november ontbijten wij gezamenlijk bij Francoise en Gary. Daarna monteren wij onze schokdempers op de achteras. Alles gaat perfect en binnen 2 uur is alles gemonteerd. ’s Middags maken we met zijn vieren een mooie wandeling door de White Mountains.

Zondag nemen wij afscheid van Francoise en Gary die nog even de watertanks van onze camper optopt. Bedankt Francoise en Gary voor jullie gastvrijheid en Gary speciaal voor het heerlijke eten!
We verlaten Sun City en rijden over de I-10 naar Quarzsite. Hier overnachten wij op een vrije kampeerplek. (N33.38.54/W114.16.37, H=298m)

De volgende dag rijden we verder en nemen een afslag die ons naar de Grand Sand Dunes van Californië brengt. De reis gaat voorspoedig en wij besluiten om in Salton City onze Canadese vrienden op te zoeken. Harvey is heel verbaasd als wij voor de deur staan. Wij overnachten naast het huis van hun, op ons oude plekje!

Dinsdag 5 november begroeten wij Harriet. Zij was pas gisteravond laat thuisgekomen. Wij besluiten om gezamenlijk een tocht door de Anzo-Borregas woestijn te maken met hun 4x4 wagen. Pas laat in de middag komen wij weer terug in Salton City.

De volgende dag nemen wij afscheid van Harvey en Harriet. Op de trap van de camper ligt een grote doos met dadels van buurman Arthuro. Wij kunnen hem niet bedanken, want hij is al op pad. Thanks and see you later in this small world!
Wij rijden naar El Centro en parkeren bij de Walmart. Hier hebben wij afgesproken met Marita en Paul, een stel Nederlanders in hun camper die wij diverse keren hebben ontmoet. Gezamenlijk willen wij morgen de Mexicaanse grens oversteken.
’s Middag zien wij ze aankomen. Wij hebben veel bij te praten en het wordt weer laat!

Donderdag 7 november rijden wij naar de Mexicaanse grens. Er zijn 2 overgangen en natuurlijk hebben wij de verkeerde. Hier kan de camper niet ingevoerd worden. Een vriendelijke Mexicaanse douanier rijdt in zijn auto voorop en brengt ons naar de goede overgang. Hier worden de invoerpapieren opgemaakt en na betaling van het juiste bedrag is de camper voor 10 jaar ingevoerd. Zelf mogen wij “maar” 180 dagen in Mexico verblijven.
Wij rijden over een saaie weg naar San Felipe. Hier pinnen wij Mexicaanse peso’s en doen wat boodschappen. Even buiten het stadje overnachten wij op een camping aan het strand.

De volgende dag blijven wij hier staan en genieten van de zon op het strand.

Zaterdag nemen wij afscheid van Marita en Paul. Zij rijden naar Ensenada en wij slaan halverwege af en nemen een rough road door de bergen naar San Quentin. Hier nemen wij de slechte weg naar de zee. Wij komen bij een baai, maar er is geen strand. Omdat het al laat is, overnachten wij hier. (N30,27.36/W116.02.22, H=11m)

Wij zijn vroeg op en rijden de slechte weg terug naar de hoofdweg MEX1. Onderweg passeren wij kleine dorpjes. In Santa Maria vinden wij een camping aan het strand. Een Duits echtpaar in hun Landrover staan hier ook. (N30.22.12/W115.51.48)

Maandag 11 november vervolgen wij onze weg via de MEX1. Onderweg gaat de kilometerkabel kapot en schakelen wij over op onze GPS. Deze geeft keurig de snelheid en afgelegde weg aan. Fijn dat je toch een back-up hebt!
Het landschap is vol cactussen en soms met enorme rotspartijen er tussen. Een mooie rotstuin! Wij nemen de afslag naar Bahia de Los Angeles aan de Golf van California (ook wel de Zee van Cortez genoemd). Hier staan wij met nog meer campers aan het strand. Het valt ons weer op dat de zon al om half vijf achter de bergen verdwijnt terwijl wij, bij navraag, de goede tijd aanhouden. Wij blijven de volgende dag hier nog staan en doen wat karweitjes aan de camper. Het weer is fantastisch. Elke dag ruim 25 graden en volop zon.

Woensdag verlaten wij de Golf van California en rijden weer landinwaarts. Via de MEX 1 komen wij in Santa Rosaliita en vinden een plekje aan het strand van de Grote Oceaan. Wij maken een uitgebreide wandeling en als wij terugkomen, staan er nog meer campers bij ons in de buurt. (N28.39.51/W114.14.03)

Wij rijden verder zuidwaarts en passeren de grens van Baja California Sur. Hier moeten wij onze horloges 1 uur terugzetten. In Guerero Negro proberen wij geld te pinnen. Het lukt niet en ook een stel Fransen heeft er last van. Wij rijden naar de lagune bij de oude vuurtoren en zien een groep (grote) dolfijnen langskomen. Wij overnachten hier. (N28.02.11/W114.07.09)

Voordat wij Guerero Negro verlaten, internetten wij nog snel. Wij hebben een stevige wind op de kop als wij weer op de MEX 1 rijden. Ook de bewolking neemt toe. Niet dat het koud is (23 graden), maar toch .. In San Ignacio bekijken wij het oude missie kerkje dat ergens in 1700 al gebouwd is. Na een steile afdaling met veel bochten komen wij in Santa Rosalia aan. Na gepind te hebben (gelukt!) rijden wij naar de camping San Lucas en parkeren wij de camper tot aan de vloedlijn.

Zaterdag 15 november rijden wij terug naar Santa Rosalia en bekijken de houten huizen en de stalen kerk die door Eiffel is ontworpen. Ook vinden we een soort supermarktje waar we vlees en groenten kopen. Wij rijden verder zuidwaarts en komen bij Playa El Coyote aan. Op het strand staan nog meerdere campers en wij gaan er ook staan. Lekker luieren, zwemmen en lezen. Het is zo’n mooi plekje dat wij nog een dag blijven.

Maandag rijden wij weer verder over de MEX1 naar Loretto. Hier staan het allereerste kerkje dat hier gebouwd is. Ook is hier een echt Mexicaans straatje met keien geplaveid. Natuurlijk met de nodige toeristische winkeltjes. Wij rijden verder en vinden met wat moeite Juncalito Beach. Ook weer direct aan zee. Wij staan niet alleen, want een stel Canadezen verblijven hier voor enkele maanden om de koude periode in hun land te ontlopen.
De volgende dag bellen wij onze kleindochter Jessica om haar te feliciteren met haar verjaardag. Wij maken een lekkere wandeling langs het strand en door de bergen. Daarna nemen we een duik in het warme zeewater Wij bbq’n vroeg in de namiddag omdat ook hier de zon al om half vijf achter de bergen verdwijnt. (N25.49.55/W111.19.47)

Wij nemen afscheid van 2 stel Fransen die gisteravond hier aankwamen. Zij komen uit Zuid Amerika en wij wisselen informatie uit. Dan gaan wij verder over de enige hoofdweg van dit schiereiland naar Ciudad de Constitucion. Het is vandaag een feestdag (Dag van de Revolutie van 1910) en er is een optocht. Wij zien echter alleen het laatste deel van deze bont gekleurde optocht. Intussen laten wij de was doen en eten lekkere hapjes in een tacqeria voor weinig geld. Als de was klaar is, rijden wij naar een motel met camping en overnachten hier.

Donderdag 21 november rijden wij naar La Paz. Hier vinden wij een Amerikaanse Walmart en doen boodschappen. Wij ontdekken dat de 200 liter tank ietwat scheef hangt. Wij rijden toch door naar Pichilingue waar de veerboot vertrekt naar het vasteland van Mexico. Wij informeren naar de prijs van de overtocht, maar eerst wordt onze camper opgemeten. Gelukkig met de Mexicaanse slag en de maten zijn ruim in ons voordeel. Wij weten nu het afvaartschema en de prijs en wij willen naar een strandje rijden. Omdat het lijkt dat de 200 liter tank nog schever gaat zitten, onderzoeken wij de ophanging. Wij ontdekken in beide steunen scheurtjes. Waarschijnlijk gebeurde dit toen wij een tope (fikse heuvel in de weg om snelheid te verminderen) niet hadden opgemerkt en met een klap erover heen zijn gegaan. Met 2 spanbanden erom besluiten wij om terug te rijden naar La Paz. Na veel zoeken vinden wij een camping buiten de stad. Een zeer nette camping met een zeer behulpzame eigenaresse. Zij belt onmiddellijk een lasser en spreekt met hem af om morgen om negen uur hier te zijn.

De volgende morgen is het feest want Anneke is jarig en onze Mexicaanse lasser is op tijd aanwezig. Wij halen de tank (met inhoud) los en demonteren de tanksteunen.. De lasser neemt ze mee en in de middag wordt alles (keurig gelast en geverfd) weer gemonteerd.. Om drie uur nemen wij een douche en kunnen verder de verjaardag van Anneke vieren. ’s Avonds genieten wij van de uit Nederland meegenomen kaasfondue, het stokbrood en de witte wijn. Welke vrouw krijgt op haar verjaardag een reparatie van een dieseltank aangeboden?!

Zaterdag 23 november rijden wij La Paz uit en rijden naar Todos Santos. Aan de kust moeten, volgens ons Mexicaans campingboek, enkele leuke vrije campingplaatsen zijn. Wij hebben gezocht, maar niet gevonden. Uiteindelijk komen wij in Los Cerritos uit waar veel jongelui komen surfen. Op het oprijlaantje, vlak aan het strand, kunnen wij onze camper parkeren. Wij maken een wandeling over het strand en nemen een biertje bij het strandtentje. De prijzen zijn in US Dollars en wij horen geen Spaans maar Engels spreken. Het is hier gewoon een Amerikaanse/Canadese kolonie. Eigenlijk mogen wij hier niet overnachten en samen met een jong Belgisch koppel en een Australisch koppel in hun VW busjes besluiten wij hier te overnachten. (N23.19.49/W110.10.23)
De volgende dag blijven wij hier staan en gaan zwemmen en maken een leuke wandeling naar een pas gebouwde hacienda op de heuvel.

Maandag rijden wij onder een bewolkte hemel naar Cabo San Lucas. Samen met Cabo San Juan zijn dat de duurste stadjes op de zuidpunt van dit schiereiland. Dat komt omdat veel Amerikanen en Canadezen (per vliegtuig of per auto) hier naar toekomen. En dus stijgen de prijzen enorm. Wij bekijken beide stadjes maar het is voor ons te toeristisch. Wij nemen de slechte weg langs de kust (vol met scheuren en kuilen) en komen tegen de avond aan in Los Frailles. Hier overnachten naast de vissers in hun schamele onderkomens.

De volgende dag rijden wij iets verderop en staan aan een mooi strand. Hier luieren en lezen wij. Het is mooi weer maar er staat een stevige wind. Toch een fijn plekje om te onthaasten.

Woensdag 27 november rijden we over de zandweg naar het strand van Cabo Los Arbolitos. De wind staat jammer genoeg precies landinwaarts en zorgt voor hoge golven. Snorkelen naar het rif is onmogelijk maar het zwemmen met de hoge golven geeft veel plezier en voldoening. Wij mogen hier overnachten van de eigenaar van het strandje.

Donderdag rijden wij richting Los Barriles. De zandweg wordt een asfaltweg. Op het strand bij Buena Vista drinken wij een kop koffie. Als wij wegrijden nemen wij het verkeerde spoor en komen vast te zitten in het mulle zand vlak bij de vloedlijn. Na anderhalf uur scheppen, voorzichtig voor- en achteruit rijden en met hulp van onze eigen zandplaten komen wij eindelijk weer op het stevige deel van het strand. Wij hebben zo hard gewerkt, dat wij direct een duik in het warme zeewater nemen om het zand en de zweetdruppels af te spoelen.
’s Middags staan wij op het (harde) strand van Los Barrriles en genieten ’s avonds van een Margaritha (drankje met Tequilla) en een heerlijke pizza op een terrasje.

Vrijdag 29 november nemen we deels afscheid van de kust en rijden door de bergen naar La Paz. Op onze vertrouwde camping zetten wij onze camper neer. Even gauw alle E-mails lezen, want hier hebben wij internet en kunnen wij morgen onze drinkwatertanks optoppen.

Morgen rijden wij naar de ferryhaven Pichilingue om de overtocht naar Topolobampo op het vasteland te boeken. Dat moet een paar dagen van te voren gebeuren. De laatste dagen op Baja California zullen wij weer op het strand doorbrengen.

Baja California is een leuke start geworden, maar toch hebben wij nog niet het echte Mexicaanse leven meegemaakt. Op dit schiereiland verblijven veel Amerikanen en Canadezen die in deze winterperiode de kou in hun eigen land ontvluchten.
Wij kijken uit naar het echte Mexico en vooral naar de treinreis door de Copper Canyon die vanaf Los Michos, vlakbij de aankomsthaven, al begint.
Veel leesplezier en een beetje warmte van dit land toegewenst door
Ton & Anneke