De testreis door Albanië

Donderdag 29 september 2011 rijden wij over een slechte weg naar de grens van Albanië. Onze paspoorten en kentekenbewijs worden ingescand en dan kunnen wij doorrijden. In Skodar pinnen wij Albanees geld en gaan op zoek naar een grote supermarkt. Maar die zijn hier niet. Alleen een soort buurtsuper en daar doen wij onze inkopen. Onderweg worden wij nog door de politie aangehouden, want vrachtwagens mogen niet in de stad rijden. Wij houden ons van de domme en de andere politieagent fluit letterlijk zijn collega terug en wij kunnen verder rijden. Wij rijden naar het Rozafra fort en parkeren zeer schuin onze camper op het parkeerterrein. Het fort is jammer genoeg slecht onderhouden, maar het uitzicht over de stad Skodar en het Skadar meer is prachtig.
Wij rijden verder naar het plaatsje Komani waar wij morgen de veerboot over de rivier de Drin willen nemen. Wij overnachten op camping “Natura” van Marco die ons zeer hartelijk ontvangt. ’s Avonds eten wij in zijn “restaurant” dat onder de brug is gebouwd. Vier Amerikanen en een jong Duits stel zitten met ons aan een grote tafel. Het wordt een heel gezellige avond.

Om half tien worden wij uitgezwaaid door de camping eigenaar. Het voordeel van het gebruik van deze camping is dat wij als eerste op de veerboot mogen. Eerst moeten wij nog een hobbelige weg nemen, dan door een lange tunnel rijden en vlak achter de tunnel ligt de veerboot. Achteruit rijdend moeten wij op de veerboot. De tocht over de ingedamde rivier de Drin is prachtig. Het vaarwater wordt steeds smaller en soms heb je het gevoel alsof je door een Noorse fjord vaart.
In Fierze verlaten wij de veerboot en nemen de bochtige weg naar Kükes. Steeds hebben wij prachtige uitzichten over de Drin die beneden ons is. Wij overnachten bij een grindafgraving op een afstand van de weg.

Zaterdag vervolgen wij onze reis. De weg is soms zeer slecht en dan weer geasfalteerd . In Peskopie vinden wij een internet café en verzenden ons eerste reisverhaal. Ook doen wij wat inkopen in kleine winkels. De tocht gaat voorspoedig en eigenlijk onverwacht staan wij voor de Macedonische grens. De douaneformaliteiten zijn soepel en even later rijden wij in Macedonië. Wij overnachten langs de Drin op een groot grasveld waar ook veel vissers zijn.

Wij besluiten om naar Struga, aan het Ohrid meer te rijden. Hier maken wij een wandeling door de stad en gaan op zoek naar de camping die Henk ons had aanbevolen. Maar het is einde seizoen en de camping ziet er verlaten uit. Wij rijden verder naar Ohrid en vlak voor het plaatsje vinden wij een mooie plek aan het water. Ton voelt zich niet lekker (voorhoofdholte ontsteking) en wij besluiten een rustige middag te houden.

Maandag 3 oktober doen wij wat klusjes aan de auto en Anneke doet de was, want wij hebben hier stromend water. ‘s Middags willen wij de omgeving verkennen en na een half uur wandelen komen wij in het centrum van Ohrid aan. Wij hadden gedacht veel verder van deze stad te staan. Wij bezoeken diverse Byzantijnse kerken en bekijken de opgravingen op de heuvel. Vroeger is hier een belangrijke Romeinse stad geweest. Ook heeft men een oude byzantijnse kerk gevonden die weer helemaal in zijn oude glorie is opgebouwd. Vooral deze kerk heeft veel indruk op ons gemaakt. Vermoeid van deze onverwachte wandeling komen wij terug bij de camper en genieten buiten van ons koele biertje.

De volgende dag rijden wij met onze camper naar de stadsmuur en bezoeken o.a. de fundamenten van het oude kasteel. Daarna rijden wij naar het centrum van Ohrid en doen inkopen op de lokale markt. Wij toppen onze dieseltanken op, want de dieselprijs is hier redelijk. (1,19/liter) Wij rijden verder langs het meer van Ohrid en bezoeken nog een museum, waar een eiland op palen is nagebouwd. In het begin van de jaartelling woonden diverse groepen mensen op zo’n paaleiland in dit meer.
Vlakbij het klooster van Naum parkeren wij onze camper en bezoeken het klooster. In een lokaal restaurantje gaan wij eten en maken hier ons laatste Macedonische geld op.

Woensdag 5 oktober zitten wij weer in Albanië. In Korce willen wij het museum voor Middeleeuwse kunst bezoeken, maar kunnen het niet vinden. Na veel vragen, komen wij eindelijk bij een slecht onderhouden gebouw terecht, waar een klein bordje naast de deur vermeld dat dit het gezochte museum is. Alles is dicht en wij drukken op de bel. Er wordt opengedaan en na navraag blijkt het museum "open” te zijn. De deuren worden ontsloten en de verlichting ingeschakeld. Wij bekijken de prachtige iconen en andere religieuze voorwerpen uit het einde van de Middeleeuwen. Daarna bezoeken wij de Bazaar en eten een broodje met worstjes tussen de Albanezen. Een oude caravan doet hier op de markt dienst als café met tap!
’s Middags rijden wij verder naar Voskopaja. Dit is nu een dorp, maar is een paar honderd jaar geleden de grootste stad van de Balkan geweest. Wij willen van hier binnendoor over een smal pad naar de grote weg rijden over zo’n 50 kilometer. Maar het pad wordt steeds slechter en nadat wij een riviertje hebben doorwaad, besluiten wij om terug te keren. Wij overnachten op het kleine dorpsplein en drinken hier, samen met enkele dorpsgenoten een biertje aan de rand van de straat bij de lokale kroeg.

De volgende morgen vullen wij onze drinkwatertanks op bij de dorpspomp. Wij gaan op weg naar Gjyrokaster. Via mooie landschappen en ruige bergen komen wij bij de rivier Dimos en overnachten hier.

Om half tien ’s morgens zijn wij in Gjyrokaster. Wij bezoeken het kasteel en genieten van het mooie uitzicht op deze hoogte. Heel bizar is het Amerikaanse vliegtuig dat hier tegen een van de kasteeltorens staat. Dit toestel heeft in Albanië tijdens de Koude Oorlog een noodlanding gemaakt en heeft gediend als “bewijs” van de kwade Westerse bedoelingen.
Wij bekijken daarna de Ottomaanse huizen en eten een broodje in een van de straatjes terwijl wij het stadsleven aan ons voorbij laten gaan.
Als wij bij de camper aankomen, begint het te regenen. Al rijdend klaart het weer op en zijn nu op weg naar Berat. De weg is slecht, maar vooral het laatste deel is zeer slecht met versleten asfalt en vele diepe kuilen. Fijn dat wij geveerde stoelen in de auto hebben. Bij Berat steken wij de rivier over en vinden een mooi plekje met uitzicht op de stad Berat. De eigenaar van het stukje grond geeft met plezier toestemming om hier te overnachten en bij problemen kunnen wij bij hem aankloppen. Het probleem is echter dat hij alleen maar Albanees spreekt!

Zaterdag 8 oktober lopen wij ’s morgens voor tien uur al door Berat. Na een zeer steile wandeling komen wij aan bij de ommuurde (christelijke) stadsdeel. Wij maken, in de regen, een wandeling door dit gedeelte dat ook nog bewoond is. Als je ziet hoe de auto’s met moeite omhoog kruipen (en soms wegglijden over de natte keitjes) vinden wij het een prestatie dat wij dit te voet hebben gedaan.
Daarna bezoeken wij de andere wijken met de typische Ottomaanse gebouwen en huizen. In een lokaal eettentje nemen wij broodjes met worst, vlees en geitenkaas, overgoten met olijfolie. Voor de prijs hoef je het niet te laten. Inclusief drinken zij wij 400 Lek (= 2, 80 Euro) kwijt .

’s Middags moeten wij weer over dezelfde slechte weg terug. Alleen nu zijn de gaten gevuld met regen en zie je niet hoe diep ze zijn. Af en toe schieten wij van onze stoel af door het gehobbel. Ook de weg naar Vlore is slecht. Volgens onze kaart moet deze 4-baans zijn. Dat klopt ook, maar dat is pas vlak voor Vlore. In Vlore doen wij inkopen. Wij willen aan het strand staan, maar een te lage tunnel verspert ons de weg. Wij rijden om en de weg voert ons het binnenland in. Het wordt al laat en het regent nog steeds. Op een berg vinden wij een parkeerplaats bij een restaurantje en overnachten hier.

Zondagmorgen rijden wij verder via een natuurpark op zo’n 1200 meter hoogte. Het weer klaart op en als wij aan de andere zijde van de berg komen, hebben wij een prachtig uitzicht over de bergen met daaronder de zee. Via haarspeldbochten komen wij bij de zee aan en in
Himare zetten wij de camper neer op het strand Livadhi Placa. Wij staan hier helemaal alleen. De restaurantjes en andere strandtentjes zijn dicht. Wij zitten heerlijk te genieten van het zonnetje. Later maken wij nog een strandwandeling en besluiten hier te overnachten.

’s Nachts heeft het flink gewaaid, maar heeft ook gezorgd voor een strakblauwe lucht. Wij rijden verder langs de kust. Vlak voor Sarande nemen wij de weg het binnenland in. Volgens de kaart moet dit een mooie tocht zijn. Onverwacht komen wij bij de Blue Eye Spring aan. Een diepblauwe bron, waar het water van grote diepte naar boven komt. Het is hier nu erg rustig, maar aan de stalletjes en eettentjes te zien, moet dit in het hoogseizoen heel druk zijn. Wij toppen onze drinkwatertanks met bronwater op en rijden verder. Deze weg is slecht maar voor onze camper geen probleem. In Sarande toppen wij onze dieseltanks tot de nok toe vol, want ook in Albanië is de dieselprijs lager dan in de rest van Europa. (verschil met Italië is 30 eurocent/liter!!)
Wij willen nog aan een strandje staan, maar vinden niets geschikt. Uiteindelijk komen wij aan in het museumstadje Butrint waar wij overnachten op het parkeerterrein van het museum met zicht op de veerpont.

Als wij ’s morgens opstaan, zien wij de veerpont, die met kabels wordt bewogen, midden in het water stilliggen. Later blijkt dat de generator op de wal defect is. Hopelijk kunnen zij dit op tijd repareren, want wij willen ’s middags met deze pont naar de overkant gebracht worden.
Het museum Butrint is eigenlijk een Grieks/ Romeinse opgraving dat nog in goede conditie is. Wij lopen als eerste over het terrein en dat geeft ons de kans om alles rustig te bekijken. Vooral het theater, het Venitiaanse kasteel en het bijbehorende museum met de gevonden schatten is indrukwekkend. Als wij aan het eind van de morgen weer bij de camper aankomen, parkeren 5 bussen met toeristen naast ons. Er blijkt een cruiseschip in Sarande te zijn afgemeerd en de passagiers maken een uitstapje naar Butrint. De rust in het museumstadje is voorbij, maar wij hebben alles goed kunnen bekijken.

De veerpont doet het weer en zet ons voor 500 Lek (3,50 Euro) over. Van ons laatste Albanese geld tanken wij diesel en kunnen het overgebleven geld bij de pomphouder omwisselen voor Euro’s. Even later staan wij bij de Griekse grens en komen wij weer in de EU. Een half uurtje later zijn wij in de havenplaats Igouminitsa. Wij informeren naar een ferry voor Ancona/Italië en boeken voor een redelijke prijs de overtocht op zaterdag 15 oktober om middernacht. Wij hebben een hut dus kunnen tijdens de overtocht van 15 uur rustig slapen.

Omdat het nog zo prachtig weer is, zoeken wij een strandje en vinden dit net buiten de stad. Er staan hier meer campers en wij maken contact met Uwe en Birgit. Zij hebben veel gereisd en hebben een paar jaar geleden ook een lange tijd door Zuid Amerika gereden.

Wij genieten van het warme zeewater en luieren in de zon. Wij vieren Ton zijn verjaardag op het strand. "Middags komen er donkere wolken en dan gaat het onweren. De volgende dag regent het nog.
Zaterdag in de middag verlaten wij het strand in de regen en rijden naar het grote parkeerterrein van de “nieuwe haven” van Igouminitsa en wachten op de verscheping.

Dit is ons laatste reisverhaal. De bedoeling is om de komende week rustig naar huis te rijden, waar wij in het weekend van 22/23 oktober hopen aan te komen.

De reis is ons uitstekend bevallen. Wij verlangden weer iets van de wereld te zien, na zo’n lange periode thuis te zijn.
De MAN heeft het uitstekend gedaan en wij zijn zeer tevreden.
De Balkan staten hebben ons verrast. Kroatië is erg toeristisch en duur. Ook zijn er veel beperkingen om vrij te kamperen met onze camper. Gelukkig konden wij in het naseizoen makkelijker een plekje vinden zonder te worden weggestuurd. Ook vonden wij de mensen in de Balkan staten niet erg vriendelijk. Een grote uitzondering is Albanië. Vanaf de binnenkomst (behalve de politie in Skandar) heeft men ons vriendelijk ontvangen en konden wij (met handen en voeten) leuke gesprekken voeren. Wel is heel opvallend hoeveel “geïmporteerde” Mercedessen hier rondrijden.

Onze hoogtepunten; de mooie kiezelstranden in Kroatië, Split met zijn Romeinse binnenstad, de oude stad van Dubrovnick, de gerestaureerde brug in Mostar, de vaartocht over de Drin en het ruige landschap van Albanië.

Veel leesplezier en wellicht volgt een nieuw reisverhaal in 2012 vanuit Canada.