Testreis door de Balkan naar Albanie

Het is donderdag 1 september 2011 en wij zijn nog steeds bezig de nieuwe camper gereed te maken. Wij willen vandaag vertrekken. Om 16.00 uur rijden wij eindelijk en overnachten bij Ton zijn ouders in Amstelveen.
De volgende dag rijden wij in een ruk door naar Mendig in de buurt van Koblenz. Dit weekend is het Willys Treffen, een groot Globetrotters bijeenkomst. Het terrein is al vol en met moeite vinden wij een plekje tussen de andere grote en kleine campers.

Het weekend besteden wij met rondkijken, informatie uitwisselen en lekker van de zon en de gezelligheid te genieten. Ook komt Chris voorbij, de vorige eigenaar van onze nieuwe MAN truck. Hij is verbaast dat zijn oude voertuig er weer zo keurig en degelijk bijstaat. We ontmoeten nog diverse kennissen en drinken zondagavond een wijntje met Chantal en Ton. Zij hebben ons in het verleden informatie verstrekt over hun reis naar India.

Maandag zitten wij al gauw op de Autobahn en vlakbij Stuttgart doen wij nog speciale inkopen bij een groot “outdoor bedrijf”. Wij overnachten bij het zwembad in de stad Filderstadt en duiken ook nog even in het water.
Wij vervolgen onze reis naar het zuiden. Via Füssen verlaten wij Duitsland en via de tunnel komen wij Oostenrijk binnen. Op het Globetrotters weekend vertelde een Nederlander hoe je tolvrij door Oostenrijk kan rijden en wel via de Reschenpas. Het is een kronkelige weg maar zonder problemen passeren wij tegen de avond de Reschenpas en zijn in Italië aangekomen. In het dorpje St Valentin overnachten wij op een camperplaats.

Wij rijden door Italië via Bolzano. Daarna nemen wij de kleine wegen door de Dolomieten. Wel 20 bochten omhoog en hetzelfde aantal naar beneden brengt ons bij het ski plaatsje Arabba waar wij op het parkeerterrein bij de skiliften overnachten.

Na een rustige nacht rijden wij weer verder door het kronkelige landschap. Plotseling zien wij een bord waarop staat dat de volgende tunnel maar 3,2 meter hoog is en wij zijn 3,4 meter hoog. Dus omdraaien en een andere route nemen. Dit gebeurt nog een keer en wij besluiten een deel van de route over de tolweg te rijden. Via de S13 komen wij in de middag op de camping vlakbij Venetië aan (tip van Henk!).

Vrijdag 9 september staan wij met de kaartjes in de hand te wachten op de bus die ons naar Venetië brengt. Om half tien lopen wij al door deze mooie stad. Wij bezoeken de hoogtepunten zoals de Frari kerk, de Rialtobrug en het San Marcoplein. ’s Middags lopen wij willekeurig door de leuke straatjes en pleintjes. Als wij tegen de avond thuiskomen, kopen wij in het kampwinkeltje koud bier, maar ook stekkers en kabel om een verloopsnoer te maken. Na onze verre reizen hebben wij stekkers van bijna elk land, maar een verloopstekker voor een Europese aansluiting hadden wij niet. Maar ook dit is opgelost. Vandaag is een mooie maar vermoeiende dag geweest met temperaturen van tegen de 30 graden.

Anneke loodst ons snel door de buitensteden van Venetië en rijden weer op de provinciale weg naar Triest. Onderweg doen wij nog inkopen bij de Lidl. Wij willen bij Grado overnachten, maar het is hier ontzettend druk. Even later vinden wij een mooi overnachtingsplekje bij de jachthaven van Porto Monfalcone en besluiten om hier een dag extra te blijven.

Zondag 11 september brengen wij zwemmend, luierend en langs het strand lopend door. Het weer is prima en het zeewater voelt gewoon warm aan.

De volgende dag rijden van Porte Montefalcone verder naar Triest. Wij rijden op de kustweg die verboden is voor vrachtwagens, maar wij trekken ons daar niets van aan. Als wij aangehouden worden, zeggen wij dat wij geen vrachtauto maar een camper zijn! Anneke gidst ons dwars door de stad Triest. Voor wij het weten rijden wij al door Slovenie en een half uur later passeren wij de grens met Kroatië. Zonder problemen passeren wij beide grenzen.
Als wij een boterham willen eten, ontdekken wij dat het toilet vol met water staat en zelfs is overgelopen. Gelukkig in het douchegedeelte. Het euvel is een slecht werkende magnetische afsluiter. Wij hebben zo’n afsluiter bij ons en verwisselen de klep en is het euvel verholpen. In het plaatje Rovinj op het schiereiland Istrië vinden wij een parkeerplaatsje vlakbij het strand. Omdat het vandaag weer zo’n warme dag is, besluiten wij om ons in zee uitwendig af te koelen en op het land met een biertje inwendig te koelen. Het lekkere vakantiegevoel is er weer!

De volgende dag treffen wij bij het wegrijden uit Rovinj een Lidl aan en doen nog wat inkopen. Tot onze verbazing zijn de artikelen hier duurder dan in Nederland.
Onderweg constateert Ton dat de luchtdruk niet op het vereiste niveau blijft. Bij een korte tussenstop ontdekken wij het euvel. De afdichtingplaat van een bedieningsventiel lekt. Wij zoeken een garage op maar kan/wil ons niet helpen. Wel geven zij het adres door van een MAN garage op zo’n 65 kilometer hier vandaan. Hier worden wij snel en goed geholpen door het verwisselen van 2 O-ringen die wij niet bij ons hadden. Wij overnachten bij de MAN garage.

Woensdag 14 september vervolgen wij onze reis. Istrië bevalt ons niet (te toeristisch) en wij besluiten om door te rijden langs de Adriatische Zee. Wij vinden een leuk plaatsje, Jodranova, en raken bijna klem bij het zoeken naar een strandje. Als wij de andere zijde van het plaatsje bezoeken, blijkt er een klein parkeerplaatsje bij het strand te zijn. Snel de camper geparkeerd en gaan zwemmen.
Het is zo’n leuk en eenvoudig plaatsje dat wij besluiten de volgende dag te blijven en wandelen en zwemmen hier terwijl wij ’s avonds genieten van een koud biertje op het terras.

Wij zijn vandaag al voor 9 uur op pad. Het eerste deel weer langs de kust en bij Sinj duiken wij het binnenland in. Tijdens het koffiedrinken wil de auto niet starten. Dit hebben wij al een paar keer gehad. Nu gaan wij het probleem opsporen en Ton vindt een kabelbreuk naar het startrelais. Dit is gauw herstelt en zonder problemen start de auto nu!
Tegen 16.00 uur komen wij bij de Plitvich meren aan en in het plaatsje Mukinje vinden wij een overnachtingsplek. Van een dorpeling horen wij dat wij via een wandelweg snel bij het park kunnen komen. Wij verkennen het en inderdaad; de toegang is vlakbij. Mooi, want dan kunnen wij de camper hier laten staan!

Zaterdag 17 september bezoeken wij de Plitvich meren. In het park laten wij ons met de bus naar de bovenzijde van de bovenmeren brengen en via mooie paden bezoeken wij deze meren met hun watervallen. Om 12 uur zijn wij bij de elektrische veerboot die ons naar de andere zijde van de lage meren brengt. Wij maken een lange wandeling langs de diverse meren en de grote waterval. Doodmoe komen wij tegen de avond weer bij onze camper aan. Die is ook opgemerkt door de boswachter van het natuurgebied en verzoekt ons vriendelijk om weg te gaan. In Kroatië mag je officieel niet buiten de campings overnachten en tot nu hadden wij geen problemen. Wij rijden naar een volgend dorpje en bij het vallen van de duisternis vinden wij toch nog een plekje.

De volgende dag rijden wij naar Split. Onderweg is een wegomlegging die echt over onbegaanbare paden gaat. Maar voor ons geen probleem. Alleen het stuift wat achter ons door de droge aarde die opwaait. In Srumec, vlakbij Split vinden wij een camping aan zee. Ook vandaag is het weer 30 graden warm en snel nemen wij een duik in het warme zeewater.

Vlak bij de camping nemen wij de volgende dag de bus naar Split. Wij lopen door deze oude Romeinse stad waar de huizen tussen en tegen de oude Romeinse gebouwen staan. Het doet erg vriendelijk aan, terwijl het vandaag niet eens een zonnige dag is. Wij eten de traditionele Bureck (bladerdeeg met vlees of kaas). Als wij net op de camping aankomen, begint het hard te waaien en valt er een flinke regenbui. ’s Avonds lukt het ons om te internetten en de diverse berichten worden verstuurd.

Dinsdag 18 september verlaten wij Split en rijden naar het volgende land, Bosnië en Herzegovina. De grenscontroles verlopen soepel en ’s middags lopen wij (in de regen!) al over de gerestaureerde oude brug (Stari Most) van Mostar. Wij nemen een biertje en een hapje in een van de oude straatjes. Onze camper staat geparkeerd bij het Franciscaner klooster, vlakbij de brug. Wrang genoeg blijkt dat wij precies op de scheiding van het conflictgebied in de jaren 90 verblijven. Diverse huizen om ons heen hebben zichtbare schade van geweervuur gehad.
’s Avonds maken wij nog een wandeling over de brug die nu verlicht is.

Woensdag 21 september rijden wij naar het bedevaartplaatsje Medjugorje. Hier zou in 1981 Maria zijn verschenen aan een zestal dorpelingen (“de zieners”). Omdat wij al Lourdes hebben bezocht, willen wij dit ook eens zien. En inderdaad, het kleine dorpje is nu vol met gelovigen. Wij bezoeken de diverse plekken en bewonderen vooral het beeld van Christus dat op een bijzondere manier, los van het kruis, weer is gegeven.
Wij verlaten Bosnië en Herzegovina en zijn weer terug in Kroatië. Onderweg zien wij een leuke baai waar ook een paar auto’s staan. Via een zeer steile afdaling komen wij bij het baaitje. Vandaag is het weer zo’n warme en zonnige dag en even later liggen wij weer in het water. Wij besluiten om hier te overnachten, samen met een stel Polen.
De volgende dag blijven wij hier staan en brengen onze tijd lekker luierend door aan het water.
Tegen de avond vertrekken wij, want de eigenaar van de baai wilde ons niet meer laten overnachten. Wij zijn vlakbij Dubrovnik en een uurtje later staan wij al op de camping van deze stad.

De volgende morgen rijden wij met bus 6 naar de oude stad van Dubrovnik. Het is erg druk met toeristen, die voornamelijk van enkele grote cruise schepen komen die in de haven liggen afgemeerd. Wij bezoeken diverse kloosters en kerken, maar vooral de wandeling over de stadsmuur is indrukwekkend (en lang!). Je kan aan de kleur van de dakpannen zien, welke huizen tijdens de afgelopen oorlog beschadigd zijn en dat zijn er veel.
Wij rusten uit bij de kleine haven en bekijken de andere toeristen die hier voorbij komen. Laat in de middag zijn we weer terug op de camping.

Zaterdag 24 september verlaten wij Kroatie en rijden het kleine land Montenegro binnen. Wij rijden rond het meer van Kotor en bezoeken ook het stadje Kotor dat vroeger een echt piratennest was. Via een lange en kronkelige klim komen wij uiteindelijk in het natuurpark Lovcen aan waar wij midden in de natuur overnachten.

De volgende dag rijden wij weer bergopwaarts naar het mausoleum van Petar II Njegos, de grondlegger van Montenegro. De afstand van de parkeerplaats naar het mausoleum is 461 treden en dan zit je op bijna 1600 meter. Het mausoleum is in indrukwekkend geheel, vooral door het prachtige beeld van Petar en de adelaar in zwart graniet uitgehouwen. Wij zijn de eerste gasten en kunnen alles rustig bekijken. Even later komt er een buslading met bezoekers.
Wij vervolgen onze rit en rijden door de kloof van Morace. Onderweg bekijken wij nog een orthodoxe klooster met een mooie tuin. Wij overnachten bij het skigebied van Kolasin.

De volgende rit gaar door het Taradal met zijn door de rivier uitgeslepen kloven. Bij de imposante brug over de Tara lunchen wij en rijden verder naar het natuurpark Durmitor. Per ongeluk komen we op een kleine bergweg die ons dwars door dit mooie gebied voert. Ruige bergen met mooie uitzichten. Het hoogste punt is 1907 meter maar de auto trekt ons zonder problemen omhoog en weer naar beneden. Het laatste stuk gaat door diverse donkere tunnels. Je ziet niets totdat je voor een kudde schapen staat die door een herder ook door de tunnel worden geleid. Goed dat er remmen op een auto zitten!
Wij overnachten bij een hotel vlak aan het meer. Tijdens onze wandeling door het dorp zien we veel mensen bezig hun houtvoorraad voor de winter in orde te brengen. Stapels hout ligt er keurig gehakt en gestapeld voor de diverse huizen.

Als wij de volgende morgen wakker worden, is men al bezig de markt op te zetten. Gelukkig is er een rijpad zodat wij het marktpleintje kunnen oversteken. Anneke vult haar lingerie nog aan en even later rijden wij door de bergen naar het beroemde klooster in Ostrog. Dit klooster is deels in de bergen gebouwd. Omdat wij niet zo devoot zijn, besluiten wij om niet lopend maar met de camper bij het klooster te komen. De bochten zijn echter zo krap dat wij af en toe moeten steken om de draai te kunnen maken. Maar het lukt!. Het klooster is van buiten een plaatje. Van binnen valt het tegen. Anneke maakt veel foto’s.
Daarna rijden wij naar het meer van Skadar. In het piepkleine plaatsje Virpazar parkeren wij de camper bij een hotel aan de haven. Daarvoor hebben wij nog het verkeer opgehouden. Wij moeten links afslaan de spoorweg over om het dorpje te bereiken. Op dat moment gaan de spoorbomen dicht. Het is een tweebaans weg dus al het verkeer achter ons probeert ons toch te passeren. De trein komt niet en de spoorbomen gaan open. Wij willen afslaan en de bomen dalen weer terwijl de trein al voorbij gaat. Dit is typisch zuid Europa!
Wij maken een wandeling door het dorpje. Terwijl wij een biertje op het terras nemen is de kok op straat bezig een grote pan met een soort vissoep te brouwen. We mogen het proeven en even later zitten wij te genieten van een grote kom soep.
Wij overnachten zonder problemen aan het haventje.

Via een binnenweg rijden wij naar het plaatsje Ulcinj en maken gebruik van een internet café. De weg naar het strand is snel gevonden (als je naar de richting vraagt) en zo staan wij aan het zandstrand van Vilecka Placa. Een andere camper is ons gevolgd. Het zijn Duitsers die net uit Albanië komen. Wij wisselen informatie uit en zij geven hun wegenkaart van Albanië aan ons. Wij besluiten samen hier te overnachten. Wij zwemmen en kunnen ons zelfs afspoelen onder de koude (zoetwater) douches op het strand.

Onze testreis is tot nu toe goed verlopen. Na wat aanloopproblemen met de auto doet deze het prima. Wij merken dat wij meer vermogen hebben en de MAN trekt ons zonder problemen de bergen op. Ook hoeven wij minder te schakelen en de remmen werken prima. Dit maakt het dat wij ontspannender en rustiger rijden, terwijl wij toch zwaarder in gewicht zijn t.o.v. de Volkswagen LT. In Albanië gaan wij verder met onze test, want daar zijn de wegen zeer slecht!
Verder genieten wij weer elke dag van de mooie dingen om ons heen.

Veel leesplezier voor de liefhebbers.
Ton & Anneke