Dehli en de visa perikelen
Door: Ton en Anneke
Blijf op de hoogte en volg Ton en Anneke
01 Februari 2008 | India, Amritsar
Voor foto’s van de reis; http://www.mijnalbum.nl/Album=ZTI6BOUU
Voor foto’s bouw camper; http://www.mijnalbum.nl/Album=LWJJEHPM
Donderdag 24 januari. We staan nog steeds op het parkeerplaatsje bij het Nehrupark, vlakbij de ambassades. Even verderop staan Ruud (NL) en Ewa (Polen) met de Landrover. Ook Ruud krijgt geen Letter of Recommandation en is nu in contact met een vertegenwoordiger van de nederlandse ambassade in Tehran. Deze heeft hem op de heenweg ook met een visa probleem geholpen.
Wij proberen de ambassade in Islamabad te bellen, maar worden niet doorverbonden. Tegen de avond versturen we een E-mail naar deze ambassade. Overdag gaan we met de metro naar Kashmiri Gate en maken een wandeling langs het Fort en de Jamee moskee, de grootste van India.
We lezen dat er zaterdag a.s. een grote parade is t.g.v. Independance Day. Je kan er toegangskaarten voor kopen en dat doen we ook. Het schijnt een groot spektakel te worden.
De volgende morgen checken we onze E-mail, maar geen antwoord uit Pakistan. Wel versturen we een berichtje aan de ambassadeur in Dehli met het verzoek ons te helpen.
Tegen de middag proberen we nog een keer Islamabad te bellen en zo waar we krijgen de juiste man aan de lijn. Hij heeft onze E-mail net voor zich (ja,ja) en zal een aanbevelingsbrief naar de ambassade in Dehli sturen. Hij zit alleen met de betaling. Typisch Nederlands om daar je druk over te maken. We stellen voor om het bedrag op de ambassade in Dehli te betalen!
’s Middags verwisselt Ton alle brandstoffilters voor de terugreis. De filters zien er overigens niet al te vies uit. Als we ’s avonds de verwarming willen aanzetten, valt deze plotseling in storing. De gasfles blijkt leeg te zijn. We schakelen over op de andere gasfles. Bijna 4 ½ maand hebben we met een fles gedaan. Nu zal het wel wat harder gaan omdat we de verwarming af en toe aan hebben.
Zaterdag 26 januari zijn we al om half negen op pad. Warm en goed aangekleed voor de parade ter gelegenheid van Independence Day. Het is druk en de veiligheidsmaatregelen zijn enorm. Je mag geen zakmesje, camera of GSM bij je hebben, laat staan een tas of een rugzak. Iedereen wordt gecontroleerd en zo zitten we pas na half tien op de tribune. Om 10 uur begint de parade met veel militair vertoon van soldaten die in de prachtigste uniformen voorbij marcheren. Daarvoor en daarachter spelen muziekkapellen. Ook de Border Troops op hun fraai uitgedoste kamelen komen voorbij, hetgeen een applaus uit het publiek losmaakt. Maar de grootste attractie zijn de grote groep, ook fraai versierde, olifanten die voorbij denderen. Daarachter volgt een stoet van praalwagens met dansgroepen, die het leven in India uitbeelden. Als afsluiting is er een fly past. Vliegtuigen komen heel laag over met als afsluiting twee formaties straaljagers. Daarna worden grote en kleine balonnen, in de kleuren van de indiase vlag opgelaten. Om twaalf uur is het voorbij en gaat iedereen weer op weg . Nu zie je pas hoeveel mensen er op de been zijn.
Als we bij de camper komen, lijkt het of alle toeschouwers van de parade hier naar toe zijn gekomen. Hele families picknicken ondanks de lage temperatuur (maar 15 graden) op het gras, doen spelletjes of houden een familie bingo met echte prijsjes.
Zondag houden we het rustig. Ruud en Ewa komen op de koffie en met Ruud proberen we op de computer een namaak Letter of Recommandation op te stellen die overigens er goed uitziet. Alleen de stempel van de ambassade ontbreekt. Zouden ze die hier in Dehli kunnen namaken? We spreken af om eerst de reacties uit Tehran en Islamabad af te wachten. Lukt dat niet, dan proberen we met een namaakbrief de visa voor Iran hier in Dehli te krijgen. We hebben geen zin om langer dan noodzakleijk in Pakistan rond te hangen. Tegen de middag zwaaien we Wolfgang en Verena (A) uit. Zij gaan op terugreis, ook via Pakistan.
Maandag 28 januari gaan we eerst weer onze E-mail checken. Er is een briefwisseling tussen Islamabad en Dehli geweest maar de bijbehorende brief krijgen we niet geopend. We gaan naar de Nederlandse ambassade en vragen naar de brief uit Islamabad. Gelukkig hoort een van de indiase medewerksters ons verhaal en stuurt de beambte er op uit om het uit te zoeken. En inderdaad, er is een brief. Na een half uur wachten krijgen we een afschrift van de E-mail. Het ziet er niet uit. Onze namaakbrief is beter. Met deze brief nemen we direct een riksha naar de Iraanse ambassade. Na het invullen van de aanvraag, het afgeven van de pasfoto’s en de Letter of Recommandation wordt de aanvraag zonder problemen in behandeling genomen. Woensdag a.s zijn de visa gereed. Met een blij gevoel verlaten we de ambassade.
We gaan naar Connaught Place, het centrum van Dehli en genieten bij Kentucky Fried Chicken van onze frietjes met kip en een cola. Met de metro en riksha laten we ons terugbrengen naar de camper.
Dinsdag gaan we op zoek naar een bedrijfje dat onze wielen kan balanceren. Maar dit wielformaat kan men hier in India blijkbaar niet balanceren. Wel laten we de camper van top tot teen wassen en afspuiten. Bakken modder komt er van af.
’s Middags bezoeken we een treinmuseum dat vlak bij het Nehrupark is. Een mooie verzameling van breed-, normaal en smalspoor treinen en wagons is er te zien. Een treinstel heeft maar een rail, de andere zijde wordt gesteund door een wagenwiel en werd vroeger voortgetrokken door muilezels.
Woensdag 30 januari zijn we ruim voor 9 uur bij de Iraanse ambassade en even na negenen hebben we de paspoorten met de visa in onze handen. We weten ook dat Ruud en Ewa hun visa vandaag op kunnen halen. Opgelucht verlaten we Dehli. Het heeft in totaal 10 dagen geduurd voor alles rond was!
Na wat gezoek komen we op de hoofdweg naar Amritsar. Het is weer een typische indiase weg. Dan weer 4-baans, dan weer 2-baans en vaak dwars door de dorpen heen. Als je lekker de gang er in zet, verschijnt er weer een trekker op de weg en alles gaat weer stapvoets. ’s Avonds overnachten we achter een Mc Donalds, waar we heerlijk rustig staan, ondanks dat we vlakbij de hoofdweg zijn.
Donderdag rijden we verder naar Amritsar. In het plaatsje weten we een kleine supermarkt en doen daar onze inkopen voor de komende week. Even later rijden we Bandari’s Guesthouse binnen en treffen Ruud en Ewa aan. Zij zijn gisteren in een stuk doorgereden naar hier.
De volgende da kopen we nog verse groente en fruit op de markt hier vlakbij. Ook de ingeleverde was wordt keurig gewassen bij de camper afgeleverd. Ton verwisselt de nummerplaten door witte exemplaren en verwijdert de NL sticker. Zo is het moeilijker te constateren dat wij uit Nederland komen.
Morgen, zaterdag 2 februari gaan we op weg door Pakistan. We verwachten, net zoals op de heenreis, een politie escorte te krijgen tot aan de grens van Iran.
Wat is onze indruk van India.
Een uitspraak van “overlanders” is; je houdt van India of je haat het, een tussenweg is er niet!
Voor ons geldt het eerste. Wij hebben een hele fijne tijd in India gehad. Natuurlijk is er herrie, rotzooi en vooral ook armoede. Met het laatste hebben we ook problemen. Maar aan de andere kant zie je hier de mensen altijd met een glimlach op hun gezicht. Er is in India veel te zien, de mooie tempels en gebouwen, de natuur, de fraaie stranden, de Himalaya en het lekkere klimaat. Wij hebben het gevoel maar een heel klein stukje van India te hebben bezocht. We moesten Agra en Jaipur uit ons programma schrappen omdat de visa afhandeling in Dehli ons tegenzat. Maar toch hebben we bijna alles kunnen bezoeken, wat op ons verlanglijstje stond. Voor ons is India een pracht land waar we graag weer een keer terug willen komen. Alleen jammer dat je altijd via Pakistan moet reizen. Een andere weg is er bijna niet. China is nog niet zover om met ons type reizigers om te gaan en probeert op alle manieren dit tegen te houden. Wellicht dat in de toekomst er toch weer een veilige weg naar India is!
Voor foto’s bouw camper; http://www.mijnalbum.nl/Album=LWJJEHPM
Donderdag 24 januari. We staan nog steeds op het parkeerplaatsje bij het Nehrupark, vlakbij de ambassades. Even verderop staan Ruud (NL) en Ewa (Polen) met de Landrover. Ook Ruud krijgt geen Letter of Recommandation en is nu in contact met een vertegenwoordiger van de nederlandse ambassade in Tehran. Deze heeft hem op de heenweg ook met een visa probleem geholpen.
Wij proberen de ambassade in Islamabad te bellen, maar worden niet doorverbonden. Tegen de avond versturen we een E-mail naar deze ambassade. Overdag gaan we met de metro naar Kashmiri Gate en maken een wandeling langs het Fort en de Jamee moskee, de grootste van India.
We lezen dat er zaterdag a.s. een grote parade is t.g.v. Independance Day. Je kan er toegangskaarten voor kopen en dat doen we ook. Het schijnt een groot spektakel te worden.
De volgende morgen checken we onze E-mail, maar geen antwoord uit Pakistan. Wel versturen we een berichtje aan de ambassadeur in Dehli met het verzoek ons te helpen.
Tegen de middag proberen we nog een keer Islamabad te bellen en zo waar we krijgen de juiste man aan de lijn. Hij heeft onze E-mail net voor zich (ja,ja) en zal een aanbevelingsbrief naar de ambassade in Dehli sturen. Hij zit alleen met de betaling. Typisch Nederlands om daar je druk over te maken. We stellen voor om het bedrag op de ambassade in Dehli te betalen!
’s Middags verwisselt Ton alle brandstoffilters voor de terugreis. De filters zien er overigens niet al te vies uit. Als we ’s avonds de verwarming willen aanzetten, valt deze plotseling in storing. De gasfles blijkt leeg te zijn. We schakelen over op de andere gasfles. Bijna 4 ½ maand hebben we met een fles gedaan. Nu zal het wel wat harder gaan omdat we de verwarming af en toe aan hebben.
Zaterdag 26 januari zijn we al om half negen op pad. Warm en goed aangekleed voor de parade ter gelegenheid van Independence Day. Het is druk en de veiligheidsmaatregelen zijn enorm. Je mag geen zakmesje, camera of GSM bij je hebben, laat staan een tas of een rugzak. Iedereen wordt gecontroleerd en zo zitten we pas na half tien op de tribune. Om 10 uur begint de parade met veel militair vertoon van soldaten die in de prachtigste uniformen voorbij marcheren. Daarvoor en daarachter spelen muziekkapellen. Ook de Border Troops op hun fraai uitgedoste kamelen komen voorbij, hetgeen een applaus uit het publiek losmaakt. Maar de grootste attractie zijn de grote groep, ook fraai versierde, olifanten die voorbij denderen. Daarachter volgt een stoet van praalwagens met dansgroepen, die het leven in India uitbeelden. Als afsluiting is er een fly past. Vliegtuigen komen heel laag over met als afsluiting twee formaties straaljagers. Daarna worden grote en kleine balonnen, in de kleuren van de indiase vlag opgelaten. Om twaalf uur is het voorbij en gaat iedereen weer op weg . Nu zie je pas hoeveel mensen er op de been zijn.
Als we bij de camper komen, lijkt het of alle toeschouwers van de parade hier naar toe zijn gekomen. Hele families picknicken ondanks de lage temperatuur (maar 15 graden) op het gras, doen spelletjes of houden een familie bingo met echte prijsjes.
Zondag houden we het rustig. Ruud en Ewa komen op de koffie en met Ruud proberen we op de computer een namaak Letter of Recommandation op te stellen die overigens er goed uitziet. Alleen de stempel van de ambassade ontbreekt. Zouden ze die hier in Dehli kunnen namaken? We spreken af om eerst de reacties uit Tehran en Islamabad af te wachten. Lukt dat niet, dan proberen we met een namaakbrief de visa voor Iran hier in Dehli te krijgen. We hebben geen zin om langer dan noodzakleijk in Pakistan rond te hangen. Tegen de middag zwaaien we Wolfgang en Verena (A) uit. Zij gaan op terugreis, ook via Pakistan.
Maandag 28 januari gaan we eerst weer onze E-mail checken. Er is een briefwisseling tussen Islamabad en Dehli geweest maar de bijbehorende brief krijgen we niet geopend. We gaan naar de Nederlandse ambassade en vragen naar de brief uit Islamabad. Gelukkig hoort een van de indiase medewerksters ons verhaal en stuurt de beambte er op uit om het uit te zoeken. En inderdaad, er is een brief. Na een half uur wachten krijgen we een afschrift van de E-mail. Het ziet er niet uit. Onze namaakbrief is beter. Met deze brief nemen we direct een riksha naar de Iraanse ambassade. Na het invullen van de aanvraag, het afgeven van de pasfoto’s en de Letter of Recommandation wordt de aanvraag zonder problemen in behandeling genomen. Woensdag a.s zijn de visa gereed. Met een blij gevoel verlaten we de ambassade.
We gaan naar Connaught Place, het centrum van Dehli en genieten bij Kentucky Fried Chicken van onze frietjes met kip en een cola. Met de metro en riksha laten we ons terugbrengen naar de camper.
Dinsdag gaan we op zoek naar een bedrijfje dat onze wielen kan balanceren. Maar dit wielformaat kan men hier in India blijkbaar niet balanceren. Wel laten we de camper van top tot teen wassen en afspuiten. Bakken modder komt er van af.
’s Middags bezoeken we een treinmuseum dat vlak bij het Nehrupark is. Een mooie verzameling van breed-, normaal en smalspoor treinen en wagons is er te zien. Een treinstel heeft maar een rail, de andere zijde wordt gesteund door een wagenwiel en werd vroeger voortgetrokken door muilezels.
Woensdag 30 januari zijn we ruim voor 9 uur bij de Iraanse ambassade en even na negenen hebben we de paspoorten met de visa in onze handen. We weten ook dat Ruud en Ewa hun visa vandaag op kunnen halen. Opgelucht verlaten we Dehli. Het heeft in totaal 10 dagen geduurd voor alles rond was!
Na wat gezoek komen we op de hoofdweg naar Amritsar. Het is weer een typische indiase weg. Dan weer 4-baans, dan weer 2-baans en vaak dwars door de dorpen heen. Als je lekker de gang er in zet, verschijnt er weer een trekker op de weg en alles gaat weer stapvoets. ’s Avonds overnachten we achter een Mc Donalds, waar we heerlijk rustig staan, ondanks dat we vlakbij de hoofdweg zijn.
Donderdag rijden we verder naar Amritsar. In het plaatsje weten we een kleine supermarkt en doen daar onze inkopen voor de komende week. Even later rijden we Bandari’s Guesthouse binnen en treffen Ruud en Ewa aan. Zij zijn gisteren in een stuk doorgereden naar hier.
De volgende da kopen we nog verse groente en fruit op de markt hier vlakbij. Ook de ingeleverde was wordt keurig gewassen bij de camper afgeleverd. Ton verwisselt de nummerplaten door witte exemplaren en verwijdert de NL sticker. Zo is het moeilijker te constateren dat wij uit Nederland komen.
Morgen, zaterdag 2 februari gaan we op weg door Pakistan. We verwachten, net zoals op de heenreis, een politie escorte te krijgen tot aan de grens van Iran.
Wat is onze indruk van India.
Een uitspraak van “overlanders” is; je houdt van India of je haat het, een tussenweg is er niet!
Voor ons geldt het eerste. Wij hebben een hele fijne tijd in India gehad. Natuurlijk is er herrie, rotzooi en vooral ook armoede. Met het laatste hebben we ook problemen. Maar aan de andere kant zie je hier de mensen altijd met een glimlach op hun gezicht. Er is in India veel te zien, de mooie tempels en gebouwen, de natuur, de fraaie stranden, de Himalaya en het lekkere klimaat. Wij hebben het gevoel maar een heel klein stukje van India te hebben bezocht. We moesten Agra en Jaipur uit ons programma schrappen omdat de visa afhandeling in Dehli ons tegenzat. Maar toch hebben we bijna alles kunnen bezoeken, wat op ons verlanglijstje stond. Voor ons is India een pracht land waar we graag weer een keer terug willen komen. Alleen jammer dat je altijd via Pakistan moet reizen. Een andere weg is er bijna niet. China is nog niet zover om met ons type reizigers om te gaan en probeert op alle manieren dit tegen te houden. Wellicht dat in de toekomst er toch weer een veilige weg naar India is!
-
01 Februari 2008 - 17:33
Vera En Henk:
Hoi Reizigers, wat een geweldig avontuur dat India.
Het kleine deel dat wij mochten zien geeft een gelijkluidende verhouding met dit mooie en tegelijk mystieke land.
Het is niet waarschijnlijk dat wij nog iets van jullie horen voor wij vertrekken wensen we jullie een avontuurlijke en veilige weg terug.
Groet Vera en Henk -
01 Februari 2008 - 20:13
Maurice:
Het is fijn om te lezen dat alles toch voor elkaar is gekomen.
En vooral dat jullie droom INDIA waarheid is geworden, dat jullie er van hebben genoten.
Wij hebben vanaf de zijlijn ook flink genoten van jullie avonturen.
Ik wens jullie een fijne en goede terugreis toe.
Groetjes Maurice -
02 Februari 2008 - 12:11
Silvain:
Ook op mij heeft India destijds een diepe indruk achtergelaten. De vriendelijkheid van de mensen, maakt dat ik daar nog wel eens naar toe terug zal gaan. Daar heb ik tenslotte nu de tijd voor. Veel succes met jullie toch door Paksitan en Iran. -
02 Februari 2008 - 12:24
Anja Duell:
Wat een toestand om door Pakistan te kunnen. Geniet van jullie reisbeschrijvingen. Wat een belevenissen allemaal.
groetjes van Bob en Anja -
03 Februari 2008 - 15:46
Hans En Elly Boers:
Geduld loont ! Dat blijkt maar weer eens.
We wensen jullie een goede reis door Pakistan en kijken nu al uit naar het verslag ervan. Tot horens. -
03 Februari 2008 - 16:33
Piet En Jo Wassenaar:
Het reisverslag en de foto,s waren weer
bijzonder en uniek. We genieten er elke
keer weer van.
Behouden reis door Pakistan.
Groetjes uit Amstelveen. -
11 Februari 2008 - 17:00
Mar En Jo:
We zijn blij dat het met de benodigde papieren inorde is gekomen en wensen jullie een heel prettige en voorspoedige terugreis, met hartelijke groeten van Mar en Jo. -
11 Februari 2008 - 20:23
Diana:
hallo allemaal,
Gisteren (10 feb) belde Ton en Anneke naar zijn ouders om door te geven dat ze goed door Pakistan zijn gekomen. Ze zitten nu in Iran, en proberen hun visum te verlengen. Alles gaat naar wens.
Groetjes van Diana. -
18 Februari 2008 - 14:13
Christa:
ja jammer voor jullie eens ga je weer terug naar ons gezellige kikkerlandje, ook wel fijn hoor we hebben genoten van jullie reisverslagen en hopen jullie in goede gezondheid weer aan te treffen bij ons, we hebben jullie gemist, maar inmiddels hebben wij ook goed nieuws marjolein en antoin gaan op 26 maart trouwen, leuk he.
en adrie is inmiddels bij zijn neiuwe werkgever taxi zwart aan de gang en het bevalt best.
vele lieve groetjes van ons adrie en christa -
18 Februari 2008 - 18:49
Mar En Jo:
Hallo Ton,zaterdag 16 februari hebben wij je ouders bezocht. Wat wonen ze daar mooi en wat veel voorzieningen om het de mensen naar de zin te maken.Wij vinden het een heel mooie en ruime aanleunwoning. Ze zijn zelf ook heel positief en hebben ons het hele huis en de diversen voorzieningen laten zien.Ook hoorden we van je ouders dat jullie al door Pakistan zijn gereden,nu al in Iran zijn en dat een verlenging voor een verblijfs-vergunning in Iran ook al geregeld is. We genieten van jullie reisverslagen, wensen jullie een voorspoedige thuisreis, groeten aan Anneke natuurlijk van Mar en Jo. -
22 Februari 2008 - 21:47
Ank:
Een fijne en goede thuisreis.Geniet ervan.
Ik zal blij zijn als ik jullie weer
veilig zie.
veel liefs van Ank.
Er gaat altijd een bewaarder met je mee,
en omringt je;stap voor stap.
dag en in de nacht,waar je ook gaat.
Op de hele werold.Hij heeft alles in
zijn hand.soms is het moeilijk.
maar Hij geeft de kracht.
tot weerziens.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
